INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 4 czerwca 2009 r., sygn. akt I SA/Po 36/09 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 września 2010 r. sygn. akt I FSK 1596/09 – stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2008 r. (data wpływu 26 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wniosek Spółki z o.o. z dnia 19 czerwca 2008 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zajmuje się produkcją oraz handlem armaturą przemysłową. Działania w zakresie promocji i reklamy, niezbędne aby funkcjonować na rynku, koncentrują się w znacznej mierze na nawiązywaniu i utrzymywaniu bezpośrednich, dobrych kontaktów z potencjalnymi i obecnymi klientami. Wnioskodawca kupuje między innymi towary, które następnie przekazywane są klientom w celu nawiązania lub podtrzymania dobrej współpracy (upominki, gadżety reklamowe, nie będące prezentami o małej wartości w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług). W związku z promocją firmy i jej wyrobów oraz w celu przywiązania do siebie klientów, Spółka organizuje także zawody bowlingowe, w których udział biorą drużyny reprezentujące firmy klientów. Nagrodą główną w tych konkursach jest wybrany przez Zainteresowanego produkt, który ma w swojej ofercie sprzedażowej. Organizacją takich zawodów zajmuje się wynajęta firma zewnętrzna, która następnie wystawia Spółce faktury za usługę organizacji zawodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może odliczyć podatek VAT od zakupu przekazywanych następnie klientom w celu nawiązania lub podtrzymania dobrej współpracy upominków i gadżetów reklamowych (nie będących prezentami o małej wartości w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług)...

Zdaniem Wnioskodawcy, powołując się na orzeczenie WSA w Warszawie z 30 kwietnia 2008 r. (sygn. 173/08), ma on prawo odliczyć VAT od zakupu towarów, które są następnie przekazywane klientom w celu nawiązania lub podtrzymania dobrej współpracy, nawet jeśli ich zakup nie stanowi kosztu uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 26 września 2008 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-588/08-3/AD, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), Spółka nie może odliczyć podatku VAT od zakupu towarów przekazywanych następnie klientom w celu nawiązania lub podtrzymania dobrej współpracy, bowiem w przedmiotowej sprawie kluczowe znaczenie ma fakt, że zakup tych towarów nie stanowi kosztu uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a zatem jest objęty wyłączeniem art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Pismem z dnia 13 października 2008 r. Spółka z o.o. wezwała Organ podatkowy, do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 12 listopada 2008 r. nr ILPP2/443/W-81/08-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Spółka z o.o., reprezentowana przez Pełnomocnika , wniosła w dniu 11 grudnia 2008 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.

Po rozpoznaniu sprawy Sąd wydał wyrok w dniu 4 czerwca 2009 r., sygn. akt I SA/Po 36/09, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

Pismem z dnia 27 lipca 2009 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA.

Wyrokiem z dnia 30 września 2010 r., sygn. akt I FSK 1596/09 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 4 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Po 36/09 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 września 2010 r., sygn. akt I FSK 1596/09 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług – art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Z powyższych przepisów wynika, że podatek VAT obciąża konsumpcję, co oznacza, że podatkiem tym nie powinni być obciążani podatnicy VAT w zakresie, w jakim wykorzystują zakupione towary i usługi do prowadzenia działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Zainteresowany w swojej działalności wykonuje czynności opodatkowane (handel armaturą przemysłową). W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca podejmuje działania w zakresie promocji i reklamy swoich produktów poprzez nieodpłatne przekazania materiałów reklamowych (upominki, gadżety reklamowe) obecnym, jak i potencjalnym klientom.

Zakup upominków i gadżetów reklamowych wręczanych kontrahentom podatnika jest czynnością związaną z działalnością gospodarczą podatnika. Uważa się, na co wskazał Rzecznik Generalny w opinii do sprawy C-98/98, że w przypadku podatników prowadzących działalność gospodarczą, w celu odliczenia podatku VAT brak jest konieczności wykazywania bezpośredniego związku między poszczególnymi zakupami a poszczególnymi transakcjami podlegającymi opodatkowaniu. Wystarczający jest bowiem generalny związek tych zakupów z działalnością gospodarczą. Skoro zatem przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę są czynności opodatkowane podatkiem VAT, to jego wydatki poniesione na cele reklamowe uznać należy za czynności, które służą prowadzeniu działalności opodatkowanej.

Ponadto, art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy, jest niezgodny z prawem wspólnotowym, co przyznał sam ustawodawca, uchylając ten przepis z dniem 1 grudnia 2008 r. (art. 1 pkt 43 lit. a tiret pierwsze ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw – Dz. U. Nr 209 poz. 1320). Uzasadniając projekt powyższej nowelizacji ustawodawca wskazał, że zmiana miała na celu usunięcie sprzeczności wówczas obowiązujących norm prawnych z regulacjami zawartymi w Dyrektywie 2006/112/WE oraz realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług poprzez wykreślenie przepisu dotyczącego braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy wydatek nie stanowi kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Reasumując, Spółka może odliczyć podatek VAT od zakupu towarów przekazywanych następnie klientom w celu nawiązania lub podtrzymania dobrej współpracy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu towarów.

Rozstrzygnięcia dotyczące opodatkowania dostawy materiałów reklamowych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu usług organizacji zawodów bowlingowych zawarte zostały w odrębnych interpretacjach z dnia 7 lutego 2011 r. o nr: ILPP2/443-588/08/11-S1/AD i ILPP2/443-588/08/11-S2/AD.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.