INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2010 r. (data wpływu 06 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na udzielaniu pożyczek gotówkowych osobom fizycznym. Z chwilą udzielenia pożyczki, Spółka zarachowuje jako swój przychód należny naliczone, lecz jeszcze nie otrzymane kwoty: opłaty przygotowawczej (tj. opłaty za rozpatrzenie wniosku pożyczkowego) oraz składki ubezpieczeniowej.

Spółka czyni tak na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W momencie spłaty pożyczki, tj. fizycznego otrzymania środków pieniężnych, Spółka zarachowuje podatkowo przychód z odsetek na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 tej ustawy, kwota zwróconej pożyczki nie stanowi przychodu. Jeżeli pożyczka nie zostaje spłacona, odsetki nie podlegają zarachowaniu w przychody, gdyż nie zostały otrzymane.

Spółka ponosi ryzyko finansowe, ponieważ część pożyczek nie jest spłacana terminowo lub nie jest spłacana wcale. Na niespłacone pożyczki Spółka tworzy rezerwy zgodnie z przepisami o rachunkowości, lecz rezerwy te nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

W niedługim czasie Spółka zamierza sprzedać pewną pulę niespłaconych pożyczek (dalej zwanych wierzytelnościami Spółki) podmiotowi trudniącemu się obrotem wierzytelnościami. Będzie to zdarzenie przyszłe.

Za sprzedane wierzytelności Spółka otrzyma kwotę, stanowiącą cenę uzgodnioną z ich nabywcą. Cena ta wyliczona będzie jako określony procent wartości kapitału udzielonych pożyczek znajdujących się w puli stanowiącej przedmiot sprzedaży i będzie znacznie niższa od wartości tego kapitału (wynosić będzie ok. 28% wartości kapitału udzielonych pożyczek).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy cena, która będzie otrzymana przez Spółkę za sprzedane wierzytelności będzie przychodem podatkowym Spółki, i w konsekwencji, czy należy ją włączyć do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, cena otrzymana za sprzedane wierzytelności nie będzie przychodem podatkowym Spółki na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka uważa tak dlatego, że cena nie przewyższy wartości kapitału udzielonych pożyczek, zatem kwota otrzymana od nabywcy będzie miała charakter częściowego zwrotu kapitału tych pożyczek, co nie zalicza się do przychodów zgodnie z powołanym tutaj przepisem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) nie zawiera definicji przychodu, precyzując, poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w art. 12 ust. 1 – 3 i ust. 4b, rodzaje przychodów, a także enumeratywnie wylicza, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (ust. 4).

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy, do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na udzielaniu pożyczek gotówkowych osobom fizycznym. Spółka zamierza sprzedać pewną pulę niespłaconych pożyczek (wierzytelności Spółki) podmiotowi trudniącemu się obrotem wierzytelnościami. Za sprzedane wierzytelności Spółka otrzyma kwotę, stanowiącą cenę uzgodnioną z ich nabywcą. Cena wyliczona będzie jako określony procent wartości kapitału udzielonych pożyczek znajdujących się w puli stanowiącej przedmiot sprzedaży i będzie niższa od wartości tego kapitału.

Reasumując powyższe, cena otrzymana przez Spółkę za sprzedane wierzytelności nie będzie przychodem podatkowym Spółki i w konsekwencji nie należy jej włączać do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.