INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku, przedstawione we wniosku z dnia 13.09.2010 r. (data wpływu 24.09.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.09.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W związku z prowadzoną przez Bank działalnością finansową oraz charakterem świadczonych usług, nieodłącznym w tym zakresie procesem jest obrót i zarządzanie środkami pieniężnymi. W tym celu wykorzystywane są wyspecjalizowane urządzenia kasjerskie, które podlegają ciągłym udoskonaleniom. Najnowszą ich ewolucją są dyspensery kasjerskie z zamkniętym obiegiem gotówki zwane również recyklerami gotówki. Zastosowano w nich technologię recyclingu, która w dużym uproszczeniu umożliwia ponowne wykorzystanie środków pochodzących od klientów środków.

W sieci Banku eksploatowane są następujące modele recyklerów: ProCash 6000, ProCash 6100, ProCash 6000xe, ProCash 6100xe - wszystkie produkcji Wincor-Nixdorf. Pierwsze urządzenie tego typu w Banku wdrażano na początku 2005 roku, kolejne w 2006 i późniejszych latach.

W dniu 10 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca uzyskał opinię Instytutu Maszyn Matematycznych z której wynika, iż technologię recyclingu stanowiącą integralny element ww. modeli dyspenserów należy uznać za innowacyjną, gdyż poprawia ona poziom bezpieczeństwa gotówki, oraz efektywność jej zarządzaniem wpływając tym samym na podwyższenie świadczonych przez Bank usług oraz zwiększenie jego konkurencyjności na rynku usług finansowych. Z opinii wynika również, iż produkcyjne wdrożenie technologii recyclingu z uwagi na jej skomplikowanie miało miejsce na początku 2005 r.

Dodatkowo zgodnie z opinią oraz odpisem KRS podmiot certyfikujący przedmiotową technologię stanowi jednostkę badawczo - rozwojową wskazaną w ustawie z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki. Jej niezależność w stosunku do Banku została potwierdzona w złożonym stosownym oświadczeniu o bezstronności i niezależności.

Jednostka badawczo rozwojowa potwierdziła, iż w związku z wdrożeniem technologii recyklingu doszło do znacznego poprawienia obrotu gotówką w bankach, zmniejszenia stopnia zaangażowania kasjera w wykonywanie czynności powtarzalnych takich jak przeliczanie i rozpoznawanie gotówki oraz usprawnienia mechanizmów obrotu rozliczania gotówki. Wskazano również, iż technologia recyclingu służy ponownemu wykorzystaniu środków pochodzących z wpłat klientów, umożliwiając ponadto:

1. wypłatę tych samych wcześniej wpłaconych banknotów,
2. optymalizację procesu obsługi klienta (zwiększa szybkość i sprawność obsługi),
3. monitorowanie stanu gotówki w oddziałach z jednego miejsca na świecie,
4. dynamiczne zarządzanie gotówką,
5. zmniejszenie kosztów przechowywania gotówki,
6. wydłużenie czasu pracowników na efektywną obsługę klientów,
7. zapewnienie pełnego bezpieczeństwa obrotu i przechowywania gotówki.
   
   

Wydatkiem na nabycie nowych technologii w przypadku Banku jest cena zakupu recyklera, którego integralną częścią jest zaawansowane oprogramowanie sterujące procesem recyclingu oraz monitorowaniem i zarządzaniem stanem znajdujących się w nim środków pieniężnych.

Wiedza technologiczna o innowacyjnym charakterze zaimplementowana została w dyspenserach kasjerskich, które jako integralny obrót materialny zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Analizowane rozwiązanie technologiczne jest nieodłącznym elementem dyspenserów kasjerskich i nie może funkcjonować niezależnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedmiotowego stanu faktycznego, Bank dysponuje możliwością skorzystania z odliczenia o którym mowa w art. 18b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. prawem do odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków związanych z nabyciem nowej technologii zawartej w recyklerach gotówki w wysokości nie wyższej niż 50% ich wartości...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W treści art. 18b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm., dalej: UPDOP) zawarto warunki jakie winny być spełnione w celu możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi technologicznej.

Zgodnie z brzmieniem art. 18b ust. 1 UPDOP od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii. Natomiast zgodnie z art. 18b ust. 2a UPDOP przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej w drodze umowy o ich przeniesienie oraz korzystanie z tych praw.

Natomiast z treści art. 18b ust. 2 i 2a ww. ustawy wynika, iż za nowe technologie uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdzać winna opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2004 r. Nr 235, poz. 2390 ze zm., dalej: UZFN).

Z treści art. 2 pkt 9 lit. a UZFN wynika, iż jednostkami naukowymi są jednostki prowadzące w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe m.in. podstawowe jednostki organizacyjne szkół wyższych lub wyższych szkół zawodowych w rozumieniu statutów tych jednostek, placówki naukowe Polskiej Akademii Nauk w tym jednostki badawczo-rozwojowe.

Podstawą ustalenia wielkości odliczenia zgodnie z art. 18b ust. 4 UPDOP jest kwota wydatków:

1. poniesionych na nabycie nowej technologii oraz
2. uwzględnionych w wartości początkowej,
3. w części jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu, w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz
4. w której nie została zwrócona w jakiejkolwiek formie.
   
   

Kwoty podlegające odliczeniu związane z nabyciem nowych technologii nie mogą przekroczyć 50% wydatków poniesionych przez podatnika na jej nabycie zgodnie z art. 18b ust. 4 i 5 UPDOP.

Ponadto zgodnie z art. 18b ust. 8 UDPOP podatnik traci prawo do odliczeń związanych z nabyciem nowej technologii, jeżeli przed upływem trzech lat podatkowych licząc od końca roku podatkowego, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:

1. udzieli w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nowej technologii; nie dotyczy to przeniesienia prawa w wyniku przekształcenia formy prawnej oraz łączenia lub podziału dotychczasowych przedsiębiorców - dokonywanych na podstawie przepisów Kodeksu spółek handlowych, albo
2. zostanie ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, lub zostanie postawiony w stan likwidacji, albo
3. otrzyma zwrot wydatków na tę technologię w jakiejkolwiek formie.
   
   

Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje Wnioskodawca wskazuje iż:

1. dysponuje opinią Instytutu Maszyn Matematycznych (dalej: IMM) będącego niezależną jednostką badawczo-rozwojową w rozumieniu przepisów UZEN, która jednoznacznie potwierdza, iż technologię recyclingu należy uznać za innowacyjną umożliwiając wypełnienie warunku wskazanego w treści art. 18b ust. 2 UPDOP tj. świadczenia nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług,
2. opinia IMM potwierdza, iż technologia recyclingu w dyspenserach z zamkniętym obiegiem gotówki, została wdrożona na rynkach światowych w 2005 r.,
3. Bank zakupił technologię recyclingu zawartą w dyspenserach kasjerskich ze środków własnych i wprowadził do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych,
4. Bank nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
5. nie zostały spełnione przesłanki negatywne wskazane w art. 18b ust. 8 UPDOP.
   
   

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty w ocenie Banku jest on podmiotem uprawnionym do skorzystania z odliczenia w zakresie nabytej innowacyjnej technologii recyclingu na gruncie art. 18b UPDOP.

Na poparcie swojego stanowiska Bank wskazał, iż w tożsamym stanie faktycznym Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w postanowieniu z dnia 29 grudnia 2008 r. (znak IBPB3/423-852/08/MO) potwierdził interpretację podatnika wskazując na możliwość skorzystania z ulgi technologicznej, o której mowa w art. 18b UPDOP w odniesieniu do recyklerów gotówki takich jak w przedmiotowym stanie faktycznym.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Stosownie do art. 18b ust. 2 ww. ustawy, za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615).

Jak stanowi przepis art. 18b ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw.

Prawo do odliczeń nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia (art. 18b ust. 3 powyższej ustawy).

Zgodnie z art. 18b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ust. 4 w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uznaje się je za poniesione w roku jej wprowadzenia do tej ewidencji (art. 18b ust. 5 ustawy).

Jak wynika z art. 18b ust. 6 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki, o których mowa w ust. 4 i 5. W sytuacji gdy podatnik osiąga za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu z pozarolniczej działalności podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Odliczenia związane z nabyciem nowej technologii nie mogą przekroczyć 50% kwoty ustalonej zgodnie z ust. 4 i 5 (art. 18b ust. 7 ustawy).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca w związku z prowadzoną przez Bank działalnością finansową oraz charakterem świadczonych usług, nieodłącznym w tym zakresie procesem jest obrót i zarządzanie środkami pieniężnymi. W tym celu wykorzystywane są wyspecjalizowane urządzenia kasjerskie, które podlegają ciągłym udoskonaleniom. Najnowszą ich ewolucją są dyspensery kasjerskie z zamkniętym obiegiem gotówki zwane również recyklerami gotówki. Zastosowano w nich technologię recyclingu, która w dużym uproszczeniu umożliwia ponowne wykorzystanie środków pochodzących od klientów środków.

W sieci Banku eksploatowane są następujące modele recyklerów: ProCash 6000, ProCash 6100, ProCash 6000xe, ProCash 6100xe - wszystkie produkcji Wincor-Nixdorf. Pierwsze urządzenie tego typu w Banku wdrażano na początku 2005 roku, kolejne w 2006 i późniejszych latach.

W dniu 10 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca uzyskał opinię Instytutu Maszyn Matematycznych z której wynika, iż technologię recyclingu stanowiącą integralny element ww. modeli dyspenserów należy uznać za innowacyjną, gdyż poprawia ona poziom bezpieczeństwa gotówki, oraz efektywność jej zarządzaniem wpływając tym samym na podwyższenie świadczonych przez Bank usług oraz zwiększenie jego konkurencyjności na rynku usług finansowych. Z opinii wynika również, iż produkcyjne wdrożenie technologii recyclingu z uwagi na jej skomplikowanie miało miejsce na początku 2005 r.

Dodatkowo zgodnie z opinią oraz odpisem KRS podmiot certyfikujący przedmiotową technologię stanowi jednostkę badawczo - rozwojową wskazaną w ustawie z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki. Jej niezależność w stosunku do Banku została potwierdzona w złożonym stosownym oświadczeniu o bezstronności i niezależności.

Jednostka badawczo rozwojowa potwierdziła, iż w związku z wdrożeniem technologii recyklingu doszło do znacznego poprawienia obrotu gotówką w bankach, zmniejszenia stopnia zaangażowania kasjera w wykonywanie czynności powtarzalnych takich jak przeliczanie i rozpoznawanie gotówki oraz usprawnienia mechanizmów obrotu rozliczania gotówki. Wskazano również, iż technologia recyclingu służy ponownemu wykorzystaniu środków pochodzących z wpłat klientów, umożliwiając ponadto:

1. wypłatę tych samych wcześniej wpłaconych banknotów,
2. optymalizację procesu obsługi klienta (zwiększa szybkość i sprawność obsługi),
3. monitorowanie stanu gotówki w oddziałach z jednego miejsca na świecie,
4. dynamiczne zarządzanie gotówką,
5. zmniejszenie kosztów przechowywania gotówki,
6. wydłużenie czasu pracowników na efektywną obsługę klientów,
7. zapewnienie pełnego bezpieczeństwa obrotu i przechowywania gotówki.
   
   

Wydatkiem na nabycie nowych technologii w przypadku Banku jest cena zakupu recyklera, którego integralną częścią jest zaawansowane oprogramowanie sterujące procesem recyclingu oraz monitorowaniem i zarządzaniem stanem znajdujących się w nim środków pieniężnych.

Wskazać należy, iż zgodnie z przedstawionymi powyżej regulacjami prawnymi nowe technologie to wiedza technologiczna w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów i usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż 5 lat.

Okres ten, czyli swoisty wyznacznik nowości, a także przydatność „produkcyjną” technologii potwierdzać ma opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej.

Przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej w drodze umowy o ich przeniesienie oraz korzystanie z tych praw.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy wskazać, iż aby korzystać z możliwości odliczania wydatków, o których mowa w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych muszą być spełnione warunki określone w tym przepisie. W szczególności, podatnik powinien nabyć wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnej i prawnej. Przez wartość niematerialną i prawną rozumie się natomiast enumeratywnie wymienione w art. 16b powołanej ustawy składniki majątkowe.

Stosownie do brzmienia art. 16b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Wskazać należy, iż dyspenser kasjerski z zamkniętym obiegiem gotówki zwany również recyklerem gotówki, o którym mowa w przedmiotowym wniosku, stanowi środek trwały, a nie wartości niematerialne i prawne w świetle art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z powyższym wydatki na zakup recyklerów nie spełniają przesłanek, które pozwalałyby uznać je za wydatki poniesione na nabycie nowych technologii.

W konsekwencji Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania, na podstawie art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kwoty wydatków na nabycie recyklerów, których częścią jest zaawansowane oprogramowanie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.