INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2010r. (data wpływu 29 września 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 grudnia 2010r. (data wpływu 16 grudnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania premii pieniężnej przysługującej wystawcy warrantu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania premii pieniężnej przysługującej wystawcy warrantu.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 grudnia 2010r. (data wpływu 16 grudnia 2010r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 2 grudnia 2010r. znak IBPP1/443-925/10/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, który specjalizuje się w inwestycjach na rynku niepublicznym. Swoją działalność operacyjną w zakresie pośrednictwa w nabywaniu akcji spółek na rynku niepublicznym oraz dostarczania kapitału i strategii rozwoju dla spółek niepublicznych, Wnioskodawca rozpoczął w roku 2004. Od momentu uzyskania zgody na prowadzenie działalności maklerskiej przez S. S.A., Wnioskodawca pełni funkcję spółki inwestycyjnej.

Rynek kapitałowy jest segmentem rynku finansowego, gdzie następuje transfer środków finansowych na okres powyżej jednego roku. Jest źródłem kapitału dla realizacji przedsięwzięć gospodarczych oraz miejscem pozwalającym na lokowanie i pomnażanie oszczędności. Kryterium sfery obrotów dzieli rynek kapitałowy na dwa segmenty: rynek niepubliczny oraz rynek publiczny. Pod pojęciem rynku niepublicznego rozumieć należy wszystkie te działania, które prowadzą do pozyskania kapitału przez przedsiębiorstwa w sposób nie kwalifikujący się do działań charakterystycznych dla rynku publicznego. Dotyczy to więc poszukiwania źródeł finansowania na własną rękę np. w formie prywatnej emisji akcji. Innymi słowy, rynek niepubliczny to rynek obrotu akcjami oraz instrumentami finansowymi odbywający się poza obrotem zorganizowanym zgodnie z ustawą o obrocie instrumentami finansowymi. Rynek niepubliczny jest zatem rynkiem prywatnym, na którym zawierane są transakcje indywidualne pomiędzy emitentem oraz inwestorami lub tylko między inwestorami. W tym segmencie rynku najczęściej występują: weksle, czeki, certyfikaty depozytowe oraz akcje.

W związku z prowadzoną działalnością, Wnioskodawca wystawia amerykańskie warranty sprzedaży na rzecz uprawnionych z warrantu. Przedmiotowy warrant stanowi zobowiązanie wystawcy do kupna od uprawnionego instrumentu bazowego w terminie realizacji warrantu po cenie wykonania. Warrant jest to instrument pochodny, dający posiadaczowi pierwszeństwo subskrybowania przyszłych emisji akcji, czyli prawo wejścia w posiadanie papierów wartościowych po ustalonej cenie. Obrót warrantami odbywa się na podobnych zasadach jak obrót akcjami, na giełdzie lub na rynku pozagiełdowym, posiadają one zatem wartość rynkową. Różnica między warrantami a transakcjami opcyjnymi polega na tym, że transakcje opcyjne polegają na kupnie akcji, które znajdują się już na rynku i nie mają wpływu na finanse samej spółki. Zyski uzyskane z tytułu realizacji warrantów notowanych na giełdzie oraz premie zaliczane są do przychodów kapitałowych. Ze względu na czas wykonania dzielimy warranty na europejskie i amerykańskie. Warrant typu europejskiego może być przedstawiony do wykonania tylko w dniu wygaśnięcia warrantu, zaś warrant typu amerykańskiego – przez cały okres ważności. Amerykański warrant sprzedaży to zobowiązanie wystawcy do kupna od uprawnionego do sprzedaży instrumentu bazowego w terminie realizacji warrantu po cenie wykonania i równocześnie prawo uprawnionego do sprzedaży instrumentu bazowego wystawcy w terminie realizacji. Fakt wystawienia warrantu przez Wnioskodawcę należy rozumieć dosłownie, jako dokonanie stosownej czynności. Wystawiony przez Wnioskodawcę warrant określa w szczególności dzień wygaśnięcia, cenę wykonania, wartość wykonania, prawa i obowiązki uprawnionego oraz wystawcy. Na podstawie przedmiotowego warrantu uprawniony posiada m.in. prawo do żądania od wystawcy wykonania warrantu. Wykonanie warrantu to nic innego jak sprzedaż instrumentu bazowego przez uprawnionego na rzecz wystawcy w dniu wykonania po cenie wykonania. Wystawca ma z kolei prawo do wskazania uprawnionemu innego podmiotu, który wykona warrant w imieniu wystawcy. Wykonanie warrantu nastąpi za pośrednictwem domu maklerskiego. Wnioskodawca wystawia warranty na podstawie obowiązujących przepisów prawa, w szczególności ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. Nr 183, poz. 1538 z późn. zm).

Wnioskodawca występuje tutaj w podwójnej roli: wystawcy warrantu oraz podmiotu, od którego uprawniony może żądać jego wykonania. Wnioskodawca posiada obowiązek wykonania warrantu na żądanie uprawnionego skierowane do niego jako do wystawcy. W dniu wykonania wystawca zobowiązuje się do złożenia w domu maklerskim dyspozycji nabycia instrumentu bazowego po cenie wykonania oraz do wpłaty na wskazany mu przez dom maklerski rachunek bankowy służący w domu maklerskim do rozliczania zleceń nabycia/zbycia maklerskich instrumentów finansowych, wartości wykonania. Zobowiązanie wystawcy do wykonania warrantu wygasa w dniu: wykonania warrantu przez uprawnionego i otrzymania przez uprawnionego wartości warrantu; zawiadomienia wystawcy o odstąpieniu uprawnionego od prawa do wykonania warrantu; wygaśnięcia warrantu nie przedstawionego przez uprawnionego do wykonania w terminie realizacji. Uprawniony posiada prawo do żądania od wystawcy, którym jest Wnioskodawca, wykonania warrantu.

Za uzyskanie przedmiotowego prawa uprawniony wypłaci wystawcy premię w wysokości określonej w warrancie. Uprawniony zobowiązuje się do wpłaty premii na rachunek bankowy wystawcy w dniu podpisania warrantu.

Wysokość premii jest różna, ustalana jest bowiem indywidualnie w odniesieniu do poszczególnych warrantów. W przypadku warrantu nie sposób mówić o okresie, za jaki premia jest wypłacana. Nie jest ona bowiem uzależniona od żadnego okresu. Nie jest ona ponadto uzależniona od spełnienia innych warunków. Przysługuje wyłącznie w sytuacji, o której mowa powyżej. Pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotem wypłacającym premię nie istnieje żadna odrębna umowa, w której określona zostaje wysokość premii. Wysokość premii wynika z zapisu wystawionego warrantu. Jedynym warunkiem jej otrzymania jest wykonanie warrantu. Należy wyraźnie zaznaczyć, iż to nie czynność polegająca na wystawieniu warrantu rodzi obowiązek po stronie uprawnionego do wypłaty premii. Przysługuje ona bowiem za wykonanie przez wystawcę warrantu. Wykonanie to stanowi z kolei świadczenie usług, określonych zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług jako usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane (na podstawie pisma Urzędu Statystycznego w Łodzi z dnia 2 września 2010r. jest to symbol PKWiU 65.23.10-00.00).

W powyższej transakcji biorą udział dwa podmioty: wystawca (Wnioskodawca) oraz uprawniony, to bowiem uprawniony dokonuje wpłaty premii na rachunek bankowy wystawcy. Tak wystawca, jak i uprawniony, są zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi. Pomiędzy tymi podmiotami występuje wyłącznie zależność wynikająca z ich praw i obowiązków określonych w warrancie.

Wnioskodawca dokumentuje wykonywane przez siebie usługi fakturami VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, przysługująca Wnioskodawcy jako wystawcy warrantu premia pieniężna, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługująca mu jako wystawcy warrantu premia pieniężna nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pismem Urzędu Statystycznego w Łodzi z dnia 2 września 2010r., świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegające na wykonaniu warrantu, zostały przez ten Urząd umieszczone w grupowaniu PKWiU 65.23.10-00.00 „Usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane”, zgodnie z paragrafem 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.). Załącznik Nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług zawiera wykaz usług zwolnionych od podatku. W pozycji trzeciej tegoż wykazu znajdują się usługi pośrednictwa finansowego, do których niewątpliwie należą świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegające na wykonaniu warrantu, a sklasyfikowane przez Urząd Statystyczny właśnie jako usługi pośrednictwa finansowego. Należy wyraźnie zaznaczyć, iż przedmiotowe usługi nie mieszczą się w katalogu usług pośrednictwa finansowego podlegających wyłączeniu ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W uzupełnieniu z dnia 9 grudnia 2010r., Wnioskodawca ostatecznie stanął na stanowisku, że przysługująca mu jako wystawcy warranta premia pieniężna podlega opodatkowaniu (tzn. stanowi czynność objętą ustawą z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług), lecz jest objęta zwolnieniem od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Definicję towaru zawiera art. 2 pkt 6 ww. ustawy, z którego wynika, że towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Na podstawie art. 8 ust. 3 cyt. ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 41 ust. 13, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W poz. 3 załącznika nr 4 wymieniono, oznaczone symbolem PKWiU sekcja J ex (65-67) usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem:

1. działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki,
2. usług polegających na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy ruchomej,
3. usług doradztwa finansowego (PKWiU ex 67.13.10-00.20),
4. usług doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10-00.20, -00.30), z wyjątkiem świadczonych przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń,
5. usług ściągania długów oraz faktoringu,
6. usług zarządzania akcjami, udziałami w spółkach lub związkach, obligacjami i innymi rodzajami papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
7. usług przechowywania akcji, udziałów w spółkach lub związkach, obligacji i innych rodzajów papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
8. transakcji dotyczących dokumentów ustanawiających tytuł własności,
9. transakcji dotyczących praw w odniesieniu do nieruchomości.
   
   

Użycie przez ustawodawcę oznaczenia „ex” przy grupowaniu PKWiU, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług oznacza, że zwolnienie dotyczy tylko danego wyrobu lub usługi z danego grupowania.

Należy wskazać, że usługi pośrednictwa finansowego, co do zasady, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy (sekcja J ex 65-67). Jednakże należy mieć na uwadze, że przy symbolu PKWiU przedmiotowych usług pośrednictwa finansowego znajduje się oznaczenie „ex”. Oznaczenie „ex” uprawnia do stosowania zwolnień w zakresie ściśle określonym w ustawie, z wyłączeniem usług wymienionych w punktach 1-9 poz. 3 tego załącznika.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, który specjalizuje się w inwestycjach na rynku niepublicznym.

W związku z prowadzoną działalnością, Wnioskodawca wystawia amerykańskie warranty sprzedaży na rzecz uprawnionych z warrantu. Przedmiotowy warrant stanowi zobowiązanie wystawcy do kupna od uprawnionego instrumentu bazowego w terminie realizacji warrantu po cenie wykonania. Warrant jest to instrument pochodny, dający posiadaczowi pierwszeństwo subskrybowania przyszłych emisji akcji, czyli prawo wejścia w posiadanie papierów wartościowych po ustalonej cenie. Obrót warrantami odbywa się na podobnych zasadach jak obrót akcjami, na giełdzie lub na rynku pozagiełdowym, posiadają one zatem wartość rynkową.

Wykonanie warrantu nastąpi za pośrednictwem domu maklerskiego. Wnioskodawca wystawia warranty na podstawie obowiązujących przepisów prawa, w szczególności ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. Nr 183, poz. 1538 z późn. zm).

Wnioskodawca występuje tutaj w podwójnej roli: wystawcy warrantu oraz podmiotu, od którego uprawniony może żądać jego wykonania. Wnioskodawca posiada obowiązek wykonania warrantu na żądanie uprawnionego skierowane do niego jako do wystawcy. W dniu wykonania wystawca zobowiązuje się do złożenia w domu maklerskim dyspozycji nabycia instrumentu bazowego po cenie wykonania oraz do wpłaty na wskazany mu przez dom maklerski rachunek bankowy służący w domu maklerskim do rozliczania zleceń nabycia/zbycia maklerskich instrumentów finansowych, wartości wykonania. Zobowiązanie wystawcy do wykonania warrantu wygasa w dniu: wykonania warrantu przez uprawnionego i otrzymania przez uprawnionego wartości warrantu; zawiadomienia wystawcy o odstąpieniu uprawnionego od prawa do wykonania warrantu; wygaśnięcia warrantu nie przedstawionego przez uprawnionego do wykonania w terminie realizacji. Uprawniony posiada prawo do żądania od wystawcy, którym jest Wnioskodawca, wykonania warrantu.

Za uzyskanie przedmiotowego prawa uprawniony wypłaci wystawcy premię w wysokości określonej w warrancie. Uprawniony zobowiązuje się do wpłaty premii na rachunek bankowy wystawcy w dniu podpisania warrantu.

Wysokość premii jest różna, ustalana jest bowiem indywidualnie w odniesieniu do poszczególnych warrantów. W przypadku warrantu nie sposób mówić o okresie, za jaki premia jest wypłacana. Nie jest ona bowiem uzależniona od żadnego okresu. Nie jest ona ponadto uzależniona od spełnienia innych warunków. Przysługuje wyłącznie w sytuacji, o której mowa powyżej. Pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotem wypłacającym premię nie istnieje żadna odrębna umowa, w której określona zostaje wysokość premii. Wysokość premii wynika z zapisu wystawionego warrantu. Jedynym warunkiem jej otrzymania jest wykonanie warrantu. Należy wyraźnie zaznaczyć, iż to nie czynność polegająca na wystawieniu warrantu rodzi obowiązek po stronie uprawnionego do wypłaty premii. Przysługuje ona bowiem za wykonanie przez wystawcę warrantu. Wykonanie to stanowi z kolei świadczenie usług, określonych zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług jako usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane (na podstawie pisma Urzędu Statystycznego w Łodzi z dnia 2 września 2010r. jest to symbol PKWiU 65.23.10-00.00).

W powyższej transakcji biorą udział dwa podmioty: wystawca (Wnioskodawca) oraz uprawniony, to bowiem uprawniony dokonuje wpłaty premii na rachunek bankowy wystawcy. Tak wystawca, jak i uprawniony, są zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi. Pomiędzy tymi podmiotami występuje wyłącznie zależność wynikająca z ich praw i obowiązków określonych w warrancie.

Wnioskodawca dokumentuje wykonywane przez siebie usługi fakturami VAT.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że premia pieniężna, o której mowa w przedmiotowym wniosku, stanowi w istocie wynagrodzenie za świadczenie usługi przez Wnioskodawcę na rzecz nabywcy warrantu. Ponadto – jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego – warrant jest papierem wartościowym, który Wnioskodawca wystawia na podstawie obowiązujących przepisów prawa, w szczególności powołanej wcześniej ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o obrocie instrumentami finansowymi. Premia pieniężna, o której mowa we wniosku, przysługuje za wykonanie przez wystawcę warrantu. Wykonanie to stanowi z kolei świadczenie usług, określonych – jako podaje Wnioskodawca – zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług jako usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane (na podstawie pisma Urzędu Statystycznego w Łodzi z dnia 2 września 2010r. jest to symbol PKWiU 65.23.10-00.00).

Na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2009r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 222, poz. 1753), do dnia 31 grudnia 2010r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264, z późn. zm.). Zgodnie z tą klasyfikacją, pod symbolem PKWiU 65.23.10-00.00 mieszczą się „Usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane”.

Wskazując rodzaje usług zwolnionych z podatku VAT oraz takich, które ze zwolnienia nie korzystają, ustawa o VAT posługuje się w punkcie 6 pozycji 3 załącznika nr 4 pojęciem papierów wartościowych samodzielnie nie definiując znaczenia tego pojęcia. W takim przypadku dla ustalenia zakresu zastosowania tego przepisu niezbędne jest odwołanie się do definicji ustawowych zawartych w pierwszej kolejności w innych przepisach podatkowych, a w ich braku w innych obowiązujących przepisach. Na gruncie regulacji podatkowych definicja papierów wartościowych formalnie zawarta jest w art. 5a pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), który stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych – oznacza to papiery wartościowe, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. Nr 183, poz. 1538 ze zm.).

Zgodnie z przytoczonym przepisem, przez papiery wartościowe rozumie się:

1. akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, ze zm.), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego,
2. inne zbywalne prawa majątkowe, które powstają w wyniku emisji, inkorporujące uprawnienie do nabycia lub objęcia papierów wartościowych określonych w lit. a, lub wykonywane poprzez dokonanie rozliczenia pieniężnego (prawa pochodne).
   
   

Zgodnie z systematyką ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, papiery wartościowe mieszczą się w zakresie szerszego pojęcia jakim są instrumenty finansowe.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT zwolnieniu z podatku VAT podlegają usługi wymienione w załączniku nr 4 do tej ustawy. Zgodnie z poz. 3 zał. nr 4 do ustawy zwalnia się od podatku usługi pośrednictwa finansowego – Sekcja J ex (65-67), poza wyłączeniami przewidzianymi w tej pozycji, do których należą m.in. usługi zarządzania akcjami, udziałami w spółkach lub związkach, obligacjami i innymi rodzajami papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy. Zauważyć jednak należy, że wyłączone ze zwolnienia usługi wymienione w załączniku nr 4 poz. 3 pkt 6 ustawy o VAT, nie mieszczą się w podanym przez Wnioskodawcę symbolu świadczonych przez niego usług wg PKWiU 65.23.10-00.00.

Reasumując, wykonywane przez Wnioskodawcę czynności należące do zakresu usług pośrednictwa finansowego – sklasyfikowane według PKWiU w sekcji J ex (65-67) – należy uznać za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – zgodnie z art. 5 cytowanej ustawy, przy czym korzystają ze zwolnienia od podatku – na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 jako usługi wymienione w poz. 3 załącznika nr 4 do tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Tut. organ informuje ponadto, iż organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania wyrobów i usług do odpowiednich grupowań statystycznych. Do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem czynności oraz prawidłowym zaklasyfikowaniem tych czynności do właściwych grupowań statystycznych, obowiązany jest podatnik. W związku z powyższym, tut. organ odniósł się wyłącznie do klasyfikacji statystycznej wskazanej przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.