INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 04 listopada 2010r. (data wpływu do tut. Biura– 27 grudnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dzieci - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dzieci.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W lutym 2010r. wnioskodawca zawarł związek małżeński. Jego żona ma córkę z poprzedniego związku. Żona wnioskodawcy korzystała z Funduszu Alimentacyjnego (otrzymywała 200 zł na córkę) ponieważ ojciec dziecka uchyla się od ponoszenia kosztów jego utrzymania. Od zawarcia związku małżeńskiego wnioskodawca sam pokrywa koszty utrzymania dziecka ponieważ żona nie pracuje. Kwotę 200 zł żona wnioskodawcy otrzymywała do września. Następnie została poinformowana, że od momentu zawarcia związku małżeńskiego należy uwzględnić również dochód męża, wobec powyższego kryteria dochodu na osobę przekraczają kwotę 720 zł a zatem nie przysługuje jej pomoc z Funduszu Alimentacyjnego. Dziecku żony wnioskodawca dał swoje nazwisko.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawca będzie mógł w następnym roku skorzystać z ulgi na dziecko, mimo iż nie jest jego biologicznym ojcem...

Zdaniem wnioskodawcy, kwota alimentów, którą przyznał Sąd nawet nie wystarcza na tygodniowe utrzymanie dziecka. Wnioskodawca utrzymuje dziecko żony, gdyż traktuje go jak własne. Jego zdaniem, jeżeli ponosi koszty utrzymania to powinien mieć prawo skorzystać z ulgi na dziecko, mimo iż nie jest jego biologicznym ojcem.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010r. 51, poz. 307 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2011r. mającym jednak zastosowanie do dochodów uzyskanych od 01 stycznia 2010r., małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Stosownie do art. 6 ust. 2a ustawy w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2011r. mającym również zastosowanie do dochodów uzyskanych od 01 stycznia 2010r. wniosek, o którym mowa w ust. 2, może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

Zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości nie powodującej obowiązku uiszczenia podatku – art. 6 ust. 3 ww. ustawy.

W sytuacji zatem wspólnie złożonego zeznania, podatek określony na imię obojga małżonków, należy uznać za wspólny podatek małżonków, także w przypadku, gdy jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany w sposób określony w art. 27 ustawy.

Na podstawie art. 27f ust. 1 ww. ustawy od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską,
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Z treści art. 27f ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, iż prawo do ulgi przysługuje osobom sprawującym władzę rodzicielską nad dziećmi lub też sprawującym nad nimi opiekę w oparciu o inne instytucje prawne (prawny opiekun, rodzina zastępcza). Macocha lub ojczym, jeżeli nie przysposobią dziecka drugiego małżonka, nie mają prawa skorzystać z ulgi z tytułu wychowywania tego dziecka nawet wtedy, gdy faktycznie się nim zajmują.

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej (art. 27f ust. 4 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 27f ust. 5, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka,
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą,
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Stosownie do art. 27f ust. 6 przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż w lutym 2010r. wnioskodawca zawarł związek małżeński. Jego żona ma córkę z poprzedniego związku. Od zawarcia związku małżeńskiego wnioskodawca sam pokrywa koszty utrzymania dziecka. Zdaniem wnioskodawcy, jeżeli ponosi on koszty utrzymania dziecka to powinien mieć prawo skorzystać z ulgi na dziecko, mimo iż nie jest jego biologicznym ojcem.

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku stanowiska wskazać należy, iż z treści art. 27f ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, iż prawo do ulgi przysługuje osobom sprawującym władzę rodzicielską nad dziećmi lub też sprawującym nad nimi opiekę w oparciu o inne instytucje prawne (prawny opiekun, rodzina zastępcza). Macocha lub ojczym, jeżeli nie przysposobią dziecka drugiego małżonka, nie mają prawa skorzystać z ulgi z tytułu wychowywania tego dziecka nawet wtedy, gdy faktycznie się nim zajmują i ponoszą jego koszty utrzymania. Wobec powyższego wnioskodawca nie może skorzystać z tej preferencji podatkowej w związku z ponoszeniem kosztów utrzymania dziecka z poprzedniego związku żony, gdyż nie jest jego biologicznym (lub adopcyjnym) rodzicem.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Z ulgi z tytułu wychowywania dziecka skorzystać może natomiast żona wnioskodawcy nawet wtedy, gdy nie uzyskuje wcale dochodów, jeżeli zostaną spełnione warunki do wspólnego opodatkowania małżonków i małżonkowie takie zeznanie złożą.

Należy bowiem wskazać, iż ustawodawca umożliwił małżonkom odliczanie przedmiotowej ulgi od ich wspólnego podatku, co wynika z powołanego wyżej art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że w zeznaniu podatkowym składanym wspólnie przez małżonków może zostać wykazana pełna kwota ulgi z tytułu wychowywania dziecka (z poprzedniego związku żony), jeżeli oczywiście podatek obliczony na imię obojga małżonków, daje podstawy do pełnego wykorzystania tegoż odliczenia. Zatem w sytuacji, gdy wnioskodawca wraz z żoną spełni warunki umożliwiające złożenie wspólnego zeznania podatkowego (co za rok 2010r. nie jest możliwe, bowiem jak wynika z wniosku małżonkowie nie pozostawali w związku małżeńskim przez cały 2010r.) wówczas odliczenie z tytułu wychowywania dziecka dokonane zostanie od podatku obliczonego na imię obojga małżonków.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.