INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2010r. (data wpływu 19 listopada 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania energii elektrycznej zużywanej w procesach metalurgicznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania energii elektrycznej zużywanej w procesach metalurgicznych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest producentem żeliwnych tarczy hamulcowych wykorzystywanych w przemyśle samochodowym. Pierwszym etapem produkcji tarcz jest przygotowanie żeliwa o wymaganym przez nabywców tarcz składzie chemicznym z odpowiednich składników stopowych. Żeliwo przygotowywane jest w piecach indukcyjnych, w których przebiega kluczowy dla produkcji tarcz proces metalurgiczny topienia zaczynu metalowego segregowanego (zimny wsad) wraz z dodatkami żelazostopów. Piece indukcyjne zasilane są energią elektryczną i są wykorzystywane wyłącznie w opisanym powyżej procesie metalurgicznym, tj. w celu przetwarzania materiału wsadowego wraz z żelazostopami w żeliwo.

Otrzymane ciekłe żeliwo przechowywane jest w piecu zalewowym, a następnie zostaje umieszczone w specjalistycznych formach. Po zastygnięciu forma trafia na linię automatycznego czyszczenia (rafinacji), gdzie usuwane są śrutem wszelkie pozostałości mas formierskich. Powstały produkt w postaci odlewu tarczy hamulcowej trafia do zakładu obróbki mechanicznej, gdzie przyjmuje postać produktu gotowego. Wszystkie procesy mają miejsce na terenie zakładu Wnioskodawcy.

Jak wyżej wskazano, piece indukcyjne zasilane są energią elektryczną. Spółka kupuje energię elektryczną z zapłaconą akcyzą. Kwota zapłaconej akcyzy wykazana jest na fakturach VAT dokumentujących ilość zakupionej przez Spółkę energii. Wnioskodawca planuje zainstalować liczniki energii elektrycznej dostarczanej bezpośrednio do pieców indukcyjnych. Układ pomiarowy, który zostanie zainstalowany, będzie spełniał wymagania opisane w Instrukcji Ruchu i Eksploatacji Sieci Dystrybucyjnej Spółki Dystrybucyjnej, na której obszarze działania prowadzi działalność produkcyjną Wnioskodawca. Na podstawie dokonanych odczytów, Spółka będzie w stanie precyzyjne określić ilość energii elektrycznej zużytej przez piece indukcyjne, a tym samym jej ilość zużytą w procesach metalurgicznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy energia elektryczna zużywana w opisanych procesach metalurgicznych związanych z produkcją odlewów tarcz hamulcowych podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym...
2. Czy Wnioskodawca może ubiegać się o zwrot akcyzy od energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych związanych z produkcją odlewów tarcz hamulcowych...
3. Jaki organ podatkowy jest właściwy dla rozpatrzenia wniosku Spółki o zwrot akcyzy zapłaconej od energii elektrycznej zużywanej w procesach metalurgicznych...
   
   

Ad.1

Zdaniem Wnioskodawcy, energia elektryczna zużywana w procesach metalurgicznych związanych z produkcją odlewów tarcz hamulcowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

A. Zakres wyrobów uznawanych za wyroby akcyzowe

Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej wiązało się m. in. z koniecznością dostosowania polskich regulacji do prawa wspólnotowego. Zgodnie z art. 68 i 69 Układu Europejskiego (Dz. U. z 1994 r., Nr 11, poz. 38) ustanawiającego stowarzyszenie między Rzeczpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi i ich państwami, Polska zobowiązana była podjąć wszelkie starania w celu zapewnienia zgodności jej ustawodawstwa z prawodawstwem wspólnotowym. Zbliżanie przepisów prawnych dotyczyło m.in. opodatkowania, w tym podatków pośrednich, do których zaliczany jest podatek akcyzowy. Obowiązek harmonizacji podatków wynika wprost z art. 93 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. U. z 30 kwietnia 2004 r. ze zm., dalej: TWE), który zobowiązuje Radę do wprowadzenia przepisów w zakresie harmonizacji podatków obrotowych, akcyzy i innych podatków pośrednich. Wynika z powyższego, że w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej Polska zobowiązana była dostosować wewnętrzne przepisy o podatku akcyzowym do przepisów wspólnotowych.

Zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym na terytorium Polski zostały uregulowane w ustawie z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U.2009.3.11 ze zm., dalej: ustawa o podatku akcyzowym). Zgodnie z art. 39 ust 1 pkt 2 tej ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić zwolnienia od akcyzy w przypadku, gdy wynika to z przepisów prawa Unii Europejskiej - określając szczegółowy zakres oraz warunki i tryb ich stosowania, uwzględniając specyfikę obrotu zwolnionymi wyrobami akcyzowymi oraz konieczność zapewnienia właściwej kontroli.

Na gruncie przepisów wspólnotowych reguły opodatkowania podatkiem akcyzowym uregulowane zostały m.in. w Dyrektywie Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG (Dz.U.UE.L.09.9.12 ze zm., dalej: Dyrektywa Horyzontalna) oraz w Dyrektywie Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U.UE.L.03.283.51 ze zm., dalej: Dyrektywa Energetyczna).

Ogólne zasady dotyczące podatku akcyzowego nakładanego bezpośrednio lub pośrednio na konsumpcję wyrobów akcyzowych określa Dyrektywa Horyzontalna. Zgodnie z art. 1 ust. 1 tej dyrektywy „wyrobami akcyzowymi” są:

• produkty energetyczne i energia elektryczna objęte Dyrektywą Energetyczną;
• alkohol i napoje alkoholowe objęte dyrektywami 92/83/EWG i 92/84/EWG;
• wyroby tytoniowe objęte dyrektywami 95/59/WE, 92/79/EWG i 92/80/EWG.
  
  

Zgodnie natomiast z art. 2 ust 4 lit b) Dyrektywy Energetycznej, dyrektywa ta nie ma zastosowania m.in. do energii elektrycznej wykorzystywanej zasadniczo do celów redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych. Zdaniem Wnioskodawcy, wynika z tego, że wyroby wymienione w art. 2 ust. 4 lit. b) Dyrektywy Energetycznej nie są wyrobami akcyzowymi, a w konsekwencji nie powinny być opodatkowane tym podatkiem.

Katalog wyrobów podlegających zwolnieniu z podatku akcyzowego w Polsce został określony w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2010 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U.2010.159.1070 ze zm., dalej: rozporządzenie w sprawie zwolnień). W rozporządzeniu tym zwolnione zostały wyroby wyłączone ze wspólnotowego systemu opodatkowania akcyzą na podstawie art. 2 ust. 4 lit b) Dyrektywy Energetycznej. Niemniej wśród wyrobów zwolnionych od opodatkowania nie wskazano energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych.

Z przedstawionych regulacji wynika jednak, że wszystkie wyroby, które nie są objęte Dyrektywą Energetyczną (np. energia elektryczna zużywana w procesach metalurgicznych), są wyłączone z zakresu wyrobów akcyzowych w rozumieniu Dyrektywy Horyzontalnej. W konsekwencji, nie mają do nich zastosowania zasady opodatkowania akcyzą określone przepisami wspólnotowymi. Potwierdzeniem powyższego jest wyrok NSA z 13 października 2010 r., sygn. I GSK 1171/09, w którym został rozstrzygnięty spór dotyczący opodatkowania olejów smarowych przeznaczonych na cele inne niż opałowe (a więc produktów należących do grupy wyrobów objętych art. 2 ust 4 lit b), tj. tej samej grupy co energia elektryczna wykorzystywana w procesach metalurgicznych). W wyroku tym NSA potwierdził, iż wyroby wymienione w art. 2 ust. 4 lit b) Dyrektywy Energetycznej nie są objęte systemem ujednoliconego podatku akcyzowego, a to oznacza, że polski ustawodawca nie był uprawniony do nałożenia podatku na te wyroby. NSA tym samym podtrzymał stanowisko wyrażone przez WSA w Warszawie w wyroku z 28 września 2009 r., sygn. III SA/Wa 613/09, w którym sąd ten stwierdził, iż „W myśl ustawy o akcyzie, oleje smarowe, jako wyroby akcyzowe zharmonizowane, są opodatkowane akcyzą w sposób jednakowy jak produkty objęte dyrektywą energetyczną czyli według tych samych zasad co np. benzyna. Taki zaś sposób opodatkowania jest niezgodny z regułami wyłożonymi przez ETS”.

Podsumowując należy uznać – zdaniem Wnioskodawcy -, że wyroby określone w art. 2 ust. 4 lit. b) Dyrektywy Energetycznej, w tym energia elektryczna wykorzystywana w procesach metalurgicznych, nie powinna być uznawana za wyrób akcyzowy, a co za tym idzie nie powinna być od niej pobierana akcyza. W konsekwencji – w ocenie Wnioskodawcy – w zakresie, w jakim od energii elektrycznej zużywanej w procesach metalurgicznych jest pobierana w Polsce akcyza, przepisy o podatku akcyzowym należy uznać za niezgodne z przepisami wspólnotowymi.

B. Opodatkowanie wyrobów innych niż wyroby akcyzowe

Przepisy wspólnotowe zezwalają jednak pod pewnymi warunkami na opodatkowanie wyrobów innych niż wyroby akcyzowe. W myśl art. 1 ust. 3 Dyrektywy Horyzontalnej państwa członkowskie mogą nakładać podatki na produkty inne niż wyroby akcyzowe. Podatki te nie mogą mieć jednak charakteru podatków obrotowych, a nakładanie takich podatków nie może powodować zwiększenia formalności przy przekraczaniu granic w handlu pomiędzy państwami członkowskimi.

Nakładana na energię elektryczną zużywaną w celach metalurgicznych akcyza nie spełnia zdaniem Wnioskodawcy powyżej określonych przesłanek. Po pierwsze, nakładany podatek nie jest odrębnym od podatku akcyzowego podatkiem konsumpcyjnym. Podatek ten nosi tę samą nazwę i jest nakładany na takich samych zasadach, co podatek akcyzowy nakładany na pozostałe wyroby uznawane za wyroby akcyzowe. Podatek ten niewątpliwie ma charakter podatku obrotowego. Jest to bowiem podatek pośredni, wymierzany w zależności od wielkości sprzedaży, którego ekonomiczny ciężar ponosi nabywca.

Należy również zauważyć, że opodatkowanie akcyzą energii elektrycznej zużywanej w procesach metalurgicznych powoduje zwiększenie formalności przy przekraczaniu granic, tj. narusza zasadę swobodnego przepływu towarów jak również zasadę równości. Należy wskazać, że w innych krajach Unii Europejskiej energia elektryczna zużywana do celów metalurgicznych nie jest opodatkowana akcyzą np. w Belgii, Wielkiej Brytanii, Czechach. Zgodnie z zasadą równości, która została wyrażona m.in. w pkt 8 preambuły Dyrektywy Horyzontalnej, „(...) dla właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego konieczne jest, aby pojęcie i warunki wymagalności akcyzy były takie same we wszystkich państwach członkowskich (...)”. Oznacza to, że polskie przepisy akcyzowe nie mogą być mniej korzystne dla przedsiębiorców niż analogiczne przepisy obowiązujące w innych państwach członkowskich. W świetle obowiązujących w Polsce przepisów, Wnioskodawca ponosi ekonomiczny koszt podatku akcyzowego na zasadach ogólnych, podczas gdy przedsiębiorcy prowadzący analogiczną działalność w innych państwach członkowskich (np. w Belgii czy w Wielkiej Brytanii) nie ponoszą kosztu akcyzy od energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych. W związku z tym należy uznać, że polskie przepisy akcyzowe, w odniesieniu do energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych obniżają konkurencyjność działalności gospodarczej Spółki na rynku europejskim.

Dodatkowo opodatkowanie podatkiem akcyzowym przedmiotowej energii elektrycznej narusza zasadę swobodnego przepływu towarów. Zasada ta oznacza bowiem, że towary muszą podlegać swobodnemu obrotowi na całym rynku wewnętrznym UE. Urzeczywistnianiem tej zasady jest zakaz dyskryminacji podatkowej. Tymczasem w Polsce de facto dochodzi do takiej dyskryminacji. W związku z tym Wnioskodawca stwierdza, iż nałożenie akcyzy na energię elektryczną zużywaną w procesach metalurgicznych na terytorium Polski jest niezgodne z przepisami wspólnotowymi.

Powyższe stanowisko potwierdza, zdaniem Wnioskodawcy, orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. W tym zakresie należy wskazać przede wszystkim na dwa wyroki ETS. W wyroku w sprawie C-437/01 pomiędzy Komisją Europejską a Republiką Włoch, ETS wskazał na niedopuszczalność nakładania podatku konsumpcyjnego w sytuacji, w której przepisy wspólnotowe w sposób wyraźny takie opodatkowanie wyłączają. Spór w omawianej sprawie dotyczył wykładni art. 8 ust. 1 lit. a) dyrektywy strukturalnej 92/81/EWG, zgodnie z którym zwolnione z opodatkowania podatkiem akcyzowym są oleje mineralne, o ile są one wykorzystywane w celach innych niż jako paliwo napędowe lub opałowe. ETS podkreślił, że państwo członkowskie nie może nakładać podatków konsumpcyjnych na te wyroby akcyzowe, które bezwarunkowo podlegają zwolnieniu od podatku akcyzowego, bowiem nałożenie tego rodzaju ciężaru w zastępstwie akcyzy powoduje, że przepisy wspólnotowe stają się nieskuteczne.

Podobnie ETS orzekł w wyroku w połączonych sprawach C-145/06 i C-146/06. Wyrok ten dotyczy olejów smarowych wykorzystywanych do celów innych niż opałowe. Ze względu na fakt, iż oleje te zostały wraz z energią elektryczną wykorzystywaną w procesach metalurgicznych wymienione w art. 2 ust. 4 lit. b) Dyrektywy Energetycznej jako wyroby niepodlegąjące zharmonizowanemu podatkowi akcyzowemu - stanowisko w nim przedstawione znajduje zastosowanie w omawianej sprawie. ETS w wyroku tym stwierdził, że „o ile państwa członkowskie są uprawnione do opodatkowywania produktów energetycznych, takich jak oleje smarowe, wykorzystywanych w inny sposób niż paliwa silnikowe lub grzewcze, muszą one wykonywać przysługujące im uprawnienia z poszanowaniem prawa wspólnotowego <...>. W szczególności państwa członkowskie muszą w tym zakresie przestrzegać nie tylko postanowień traktatu WE, w szczególności art. 25 WE i 90 WE, lecz również <...> przepisów zawartych w art. 3 ust. 3 akapit pierwszy dyrektywy 92/12. Bowiem nawet jeśli oleje smarowe wykorzystywane w inny sposób niż jako paliwo silnikowe lub opałowe objęte są definicją pojęcia produktów energetycznych w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit b) dyrektywy 2003/96, to są one wprost wyłączone z zakresu zastosowania tej dyrektywy na mocy jej art. 2 ust. 4 lit. b) tiret pierwsze i przez to nie są objęte systemem ujednoliconego podatku akcyzowego”. Z orzeczenia w połączonych sprawach C-145/06 i C-146/06 wynika więc, że zdaniem Trybunału państwa członkowskie mogą nakładać na wyroby energetyczne wykorzystywane w celach określonych w art. 2 ust. 4 lit. b) Dyrektywy Energetycznej podatki konsumpcyjne, podatki takie jednak powinny być nakładane z poszanowaniem prawa wspólnotowego, w tym Dyrektywy Energetycznej, która zakazuje – w opinii Wnioskodawcy – nakładania na tego typu wyroby zharmonizowanej akcyzy.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również uzasadnienie w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 30 lipca 2010 r., sygn. 677/10 stwierdził, że „wskazany przepis dyrektywy energetycznej < art. 2 ust. 4 lit. b) Dyrektywy Energetycznej - przyp. Spółki > wprost zakazuje państwu członkowskiemu utrzymywanie w mocy normy pozwalającej na opodatkowanie podatkiem akcyzowym olejów smarowych wykorzystywanych do celów smarowych”. Powyższe wyroki dotyczą olejów smarowych wykorzystywanych do celów innych niż opałowe i napędowe, jednak z uwagi na fakt, że te same regulacje Dyrektywy Energetycznej stosowane są do energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych, wskazane wyroki są aktualne również w odniesieniu do pozostałych wyrobów, o których mowa w art. 2 ust. 4 lit. b) Dyrektywy Energetycznej.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy podatek nakładany na energię elektryczną wykorzystywaną w procesach metalurgicznych jest niezgodny z przepisami wspólnotowymi. Brak możliwości nałożenia na te wyroby zharmonizowanej akcyzy wprost wyłącza bowiem art. 2 ust. 4 lit. b) Dyrektywy Energetycznej. Podatek ten nie spełnia również przesłanek dotyczących opodatkowywania wyrobów innych niż akcyzowe, o których mowa w art. 1 ust. 3 Dyrektywy Horyzontalnej.

C. Wykładnia obowiązujących w Polsce przepisów o podatku akcyzowym

Mając na uwadze powyżej wskazaną sprzeczność przepisów krajowych z przepisami wspólnotowymi w zakresie opodatkowania akcyzą energii elektrycznej zużywanej w procesach metalurgicznych, należy zwrócić uwagę na obowiązki państw członkowskich, o których mowa w art. 10 TWE. Zgodnie z tym przepisem państwa członkowskie:

• podejmują wszelkie właściwe środki ogólne lub szczególne w celu zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z TWE lub z działań instytucji Wspólnoty,
• ułatwiają Wspólnocie wypełnianie jej zadań, a także
• powstrzymują się od podejmowania wszelkich środków, które mogłyby zagrozić urzeczywistnieniu celów TWE.
  
  

Jednym z środków harmonizujących prawo państw członkowskich są dyrektywy. Dyrektywa wiąże każde Państwo Członkowskie, do którego jest kierowana w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków implementacji (art. 249 TWE). Mając zatem na uwadze cytowane powyżej przepisy (art. 10 i 249 TWE), organy państwowe zobowiązane są interpretować prawo krajowe w świetle brzmienia i celu dyrektywy. Powyższe ma zapewnić normom wspólnotowym moc wiążącą w prawie krajowym. Przy czym samo wprowadzenie przepisów implementujących dyrektywę jest niewystarczające. Należy bowiem zapewnić, aby zastosowany środek krajowy realizował cel, do którego zmierza dyrektywa. Takie stanowisko zostało potwierdzone w orzecznictwie ETS (m.in. w wyroku w sprawie C-62/200 MarksSpencer). Zdaniem Wnioskodawcy możliwe jest dokonanie prowspólnotowej wykładni polskich przepisów akcyzowych.

Jak zostało wskazane powyżej, zdaniem Wnioskodawcy, z przepisów wspólnotowych bezpośrednio wynika, iż energia elektryczna wykorzystywana w procesach metalurgicznych nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem akcyzowym ani innemu podatkowi obrotowemu, który powoduje zwiększenie formalności przy przekraczaniu granic w handlu pomiędzy państwami członkowskimi.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić zwolnienia od akcyzy w przypadku, gdy wynika to z przepisów prawa Unii Europejskiej określając szczegółowy zakres oraz warunki i tryb ich stosowania, uwzględniając specyfikę obrotu zwolnionymi wyrobami akcyzowymi oraz konieczność zapewnienia właściwej kontroli.

Użyty przez ustawodawcę zwrot „minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić zwolnienia” nie stanowi jednak normy dyspozytywnej, tj. minister nie ma prawa wyboru w tym zakresie. Takie stanowisko potwierdził na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy o podatku akcyzowym z 23 stycznia 2004 r. NSA w wyroku z 11 kwietnia 2007 r., sygn. I FSK 610/06, wskazując, że „ustawa o podatku akcyzowym w art. 25 ust. 1 pkt 2 (obecnie art. 39 ust. 1 - przypis Wnioskodawcy) wprost przewiduje zwolnienie od podatku akcyzowego gdy wynika to z przepisów prawa Wspólnoty Europejskiej. Nie ulega więc wątpliwości możliwość bezpośredniego stosowania przepisów prawa Wspólnoty Europejskiej(...)”.

Polski ustawodawca wprowadził w drodze przepisów wykonawczych zwolnienie poszczególnych wyrobów z podatku akcyzowego, jednak zakres zwolnień wynikających z tych przepisów nie pokrywa się z zakresem wyłączeń określonym w art. 2 ust. 4 lit b) Dyrektywy Energetycznej. Ustawa o podatku akcyzowym nie zawiera jednak wskazówek, ani podstaw prawnych do ograniczenia zakresu zwolnień z podatku akcyzowego. Zdaniem Wnioskodawcy, Minister Finansów nie miał zatem prawa wyboru, ale obowiązek wprowadzenia zwolnienia wszystkich wyrobów, które nie podlegają podatkowi akcyzowemu w świetle przepisów wspólnotowych. W konsekwencji rozporządzenie w sprawie zwolnień w sposób wadliwy wprowadziło możliwość stosowania zwolnienia na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym. W związku z tym należy uznać, że prowspólnotowa wykładnia art. 39 ustawy o podatku akcyzowym prowadzi do wniosku, że wszystkie wyroby wyłączone z opodatkowania akcyzą na podstawie art. 2 ust. 4 lit. b) Dyrektywy Energetycznej, w tym energia zużywana w procesach metalurgicznych, są zwolnione z akcyzy w Polsce.

Powyższe zwolnienie powinno mieć zastosowanie do energii elektrycznej zużywanej w piecach indukcyjnych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w związku z produkcją tarcz hamulcowych. Energia ta jest bowiem zużywana w procesach metalurgicznych w rozumieniu art. 2 ust. 4 lit. b) tiret trzeci Dyrektywy Energetycznej. Ustawodawca nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem procesy metalurgiczne. W opinii Wnioskodawcy w celu ustalenia znaczenia tego terminu należy odwołać się do literatury fachowej. Zgodnie z definicją zawartą w publikacji „Technologia ogólna: podstawy technologii mechanicznych” pod red. Aleksandra Góreckiego - procesy metalurgiczne są to procesy otrzymywania surówki w podwyższonych temperaturach, najczęściej w wyniku redukcji tlenków. Za procesy metalurgiczne uważa się procesy polegające na otrzymywaniu rafinacji oraz przetwarzaniu metali i ich stopów m.in. przy użyciu prądu elektrycznego. W związku z powyższym należy uznać, iż proces przetwarzania metali (wytwarzanie żeliwa w piecach indukcyjnych) dokonywany przez Wnioskodawcę stanowi proces metalurgiczny.

Reasumując należy uznać, że:

• energia elektryczna zużywana w procesach metalurgicznych nie powinna być opodatkowana akcyzą,
• polskie przepisy o podatku akcyzowym nie przewidują wprost wyłączenia z opodatkowania akcyzą energii elektrycznej wykorzystywanej w ww. celach,
• prowspólnotowa wykładnia art. 39 ustawy o podatku akcyzowym prowadzi jednak do wniosku, że energia elektryczna wykorzystywana w procesach metalurgicznych powinna być zwolniona z akcyzy,
• energia elektryczna wykorzystywana przez Wnioskodawcę do procesów metalurgicznych powinna być zwolniona z opodatkowania podatkiem akcyzowym.
  
  

Ad.2

Zdaniem Wnioskodawcy, zwolnienie z akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów metalurgicznych powinno zostać zrealizowane w analizowanej sytuacji poprzez zwrot akcyzy w wysokości wynikającej z odczytu liczników energii elektrycznej zużytej w piecach indukcyjnych.

Zgodnie z art. 39 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, zwolnienia od akcyzy mogą być:

1. całkowite albo częściowe,
2. realizowane przez zwrot zapłaconej akcyzy,
3. wprowadzane ze względu na przeznaczenie, ilość lub sposób produkcji.
   
   

Należy wskazać, że w analizowanej sytuacji Spółka nie jest podatnikiem podatku akcyzowego, tylko podmiotem, który wykorzystuje energię elektryczną na cele wyłączające je, zdaniem Wnioskodawcy, z katalogu wyrobów akcyzowych. W związku z tym nie byłoby prawidłowe zastosowanie zwolnienia z akcyzy dla energii elektrycznej w momencie jej dostawy do Spółki przez dostawcę energii. Dostawca nie wie bowiem na jakie cele jest zużywana dostarczana przez niego energia elektryczna. Dodatkowo, to podmiot zużywający energię elektryczną ponosi ekonomiczny ciężar zapłaconej akcyzy, a nie dostawca energii. W związku z tym, dokonanie zwrotu podatku na rzecz sprzedawcy energii byłoby nieuzasadnione.

W tym przypadku, zwolnienie może być jednak zastosowane już po dokonaniu zapłaty akcyzy przez dostawcę, kiedy spełniony zostaje warunek zwolnienia, tj. zużycie energii w procesach metalurgicznych. Wskazany przepis art. 39 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym przewiduje bowiem możliwość zwolnienia od akcyzy przez zwrot zapłaconej akcyzy. Możliwość zastosowania tego mechanizmu nawet w przypadku braku wprowadzenia szczegółowych regulacji w tym zakresie potwierdzał niejednokrotnie NSA. Przykładowo, w wyroku z 4 września 2008 r., sygn. I FSK 1013/07, NSA wskazał, że „przysługiwać może zwolnienie podatkowe przybierające postać zwrotu akcyzy, która możliwa jest po wcześniejszej jej uiszczeniu, a więc po powstaniu obowiązku podatkowego w akcyzie”.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę w niniejszej sprawie stanu faktycznego wynika, iż nabywa on energię elektryczną od której został odprowadzony podatek akcyzowy. Jak zostało wskazane powyżej energia elektryczna wykorzystywana w procesach metalurgicznych jest, zdaniem Wnioskodawcy, zwolniona od podatku akcyzowego na podstawie przepisów wspólnotowych. Oznacza to, że podatek akcyzowy, który został zapłacony jest nienależny w zakresie, w jakim energia została wykorzystana na cele metalurgiczne. Ekonomiczny ciężar tego podatku został natomiast poniesiony przez podmiot zużywający tę energię, tj. Wnioskodawcę. Powyższe uzasadnia zatem zwrot zapłaconego podatku akcyzowego na rzecz Wnioskodawcy. Analogiczny mechanizm zwrotów został przewidziany np. w przypadku podmiotów dostarczających wewnątrzwspólnotowo lub dokonujących eksportu wyrobów akcyzowych, od których podatek został zapłacony na terytorium kraju, np. pośrednicy handlowi, którzy kupili towar z zapłaconą akcyzą i następnie zdecydowali się go sprzedać do podmiotu z innego kraju.

Wysokość zwrotu powinna być wyliczona na podstawie faktur VAT wystawionych przez sprzedawcę energii elektrycznej, jako określony procent akcyzy wykazanej na tych fakturach, odpowiadający udziałowi energii elektrycznej zużytej w piecach indukcyjnych do ogółu energii zużytej przez Wnioskodawcę.

Przedstawiona interpretacja polskich przepisów o podatku akcyzowym zapewni realizację celu wynikającego z Dyrektywy Energetycznej i Dyrektywy Horyzontalnej w zakresie opodatkowania energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych.

Ad.3

Zdaniem Wnioskodawcy, organem właściwym do dokonania zwrotu akcyzy od energii elektrycznej zużytej przez Wnioskodawcę do celów metalurgicznych jest Naczelnik Urzędu Celnego.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 i 4 ustawy organem właściwym w sprawach akcyzy jest naczelnik urzędu celnego właściwy ze względu na miejsce wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, a jeżeli są one wykonywane na terenie właściwości więcej niż jednego naczelnika - naczelnik właściwy ze względu na miejsce siedziby podatnika. Organami podatkowymi właściwymi w zakresie zwrotu akcyzy, o którym mowa w art. 42 ust. 4 i 8 oraz w art. 82 ust. 1, 2 i 2e, tj. zwrotu mającego miejsce w przypadku zakończenia procedury zawieszenia poboru akcyzy oraz dostawy wewnątrzwspólnotowej na terytorium kraju, są naczelnik urzędu celnego i dyrektor izby celnej, u których dokonano rozliczenia i zapłaty akcyzy (art. 14 ust. 9 ustawy).

Zużycie energii elektrycznej do procesów metalurgicznych przez Spółkę nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. W związku z tym w omawianym zakresie nie występuje czynność opodatkowana, a co za tym idzie nie można w przedmiotowej sprawie zastosować powyżej wskazanych przepisów dotyczących właściwości organów podatkowych.

Oznacza to, że zastosowanie znajdzie zatem art. 14 ust. 10 ustawy, w myśl którego jeżeli nie można ustalić właściwości w sposób określony w art. 14 ust. 3-5 i 7-9 tej ustawy, właściwym organem podatkowym będzie Naczelnik Urzędu Celnego i Dyrektor Izby Celnej. Tym samym w opinii Wnioskodawcy, właściwym do rozpatrzenia wniosku Spółki o zwrot podatku akcyzowego będzie Naczelnik Urzędu Celnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem interpretacje indywidualne wydawane są w zakresie przepisów prawa podatkowego. Zauważyć należy, że Ordynacja podatkowa nie zawiera legalnej definicji interpretacji przepisów prawa podatkowego. Art. 3 pkt 2 tej ustawy stanowi, że ilekroć w Ordynacji podatkowej jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast ustawy podatkowe w rozumieniu art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Oznacza to, że aby daną ustawę uznać za ustawę podatkową, w rozumieniu art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, w ustawie takiej powinny być uregulowane wszystkie istotne elementy stosunku daninowego.

Z powyższego wynika zatem, że przedmiotem interpretacji indywidualnych są przepisy prawa podatkowego. Oznacza to, iż w sytuacji przedstawionej we wniosku przedmiotem interpretacji winny być przepisy ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 ze zm.) zwanej dalej ustawą, na podstawie których opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlega energia elektryczna zużywana przez Wnioskodawcę do procesów metalurgicznych, a nie kwestia zgodności przepisów o podatku akcyzowym z przepisami Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. UE L nr 283, str. 51 ze zm.), czy też Dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG (Dz. U. UE L z dnia 14 stycznia 2009r. Nr 9, str. 12 ze zm.).

W tym stanie rzeczy wydając indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego tut. organ winien ocenić stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku, które dotyczy zasad opodatkowania podatkiem akcyzowym energii elektrycznej zużywanej w procesach metalurgicznych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 33 tego załącznika, do wyrobów akcyzowych zaliczona została energia elektryczna o kodzie CN 2716 00 00.

Jednocześnie energia elektryczna nie została wymieniona w załączniku nr 2 do ustawy, stanowiącym wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o którym mowa w Dyrektywie Rady 92/12/EWG. Zatem w stosunku do energii elektrycznej nie stosuje się procedury zawieszenia poboru akcyzy, co bezpośrednio potwierdza również art. 40 ust. 7 ustawy.

Stawka akcyzy na energię elektryczną stosownie do art. 89 ust. 3 ustawy wynosi 20,00 zł za megawatogodzinę (MWh).

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest producentem żeliwnych tarczy hamulcowych wykorzystywanych w przemyśle samochodowym. Pierwszym etapem produkcji tarcz jest przygotowanie żeliwa o wymaganym przez nabywców tarcz składzie chemicznym z odpowiednich składników stopowych. Żeliwo przygotowywane jest w piecach indukcyjnych, w których przebiega kluczowy dla produkcji tarcz proces metalurgiczny topienia zaczynu metalowego segregowanego (zimny wsad) wraz z dodatkami żelazostopów. Piece indukcyjne zasilane są energią elektryczną i są wykorzystywane wyłącznie w opisanym powyżej procesie metalurgicznym, tj. w celu przetwarzania materiału wsadowego wraz z żelazostopami w żeliwo.

Otrzymane ciekłe żeliwo przechowywane jest w piecu zalewowym, a następnie zostaje umieszczone w specjalistycznych formach. Po zastygnięciu forma trafia na linię automatycznego czyszczenia (rafinacji), gdzie usuwane są śrutem wszelkie pozostałości mas formierskich. Powstały produkt w postaci odlewu tarczy hamulcowej trafia do zakładu obróbki mechanicznej, gdzie przyjmuje postać produktu gotowego. Wszystkie procesy mają miejsce na terenie zakładu Wnioskodawcy.

Piece indukcyjne zasilane są energią elektryczną. Spółka kupuje energię elektryczną z zapłaconą akcyzą. Kwota zapłaconej akcyzy wykazana jest na fakturach VAT dokumentujących ilość zakupionej przez Spółkę energii. Wnioskodawca planuje zainstalować liczniki energii elektrycznej dostarczanej bezpośrednio do pieców indukcyjnych. Układ pomiarowy, który zostanie zainstalowany, będzie spełniał wymagania opisane w Instrukcji Ruchu i Eksploatacji Sieci Dystrybucyjnej Spółki Dystrybucyjnej, na której obszarze działania prowadzi działalność produkcyjną Wnioskodawca. Na podstawie dokonanych odczytów, Spółka będzie w stanie precyzyjne określić ilość energii elektrycznej zużytej przez piece indukcyjne, a tym samym jej ilość zużytą w procesach metalurgicznych.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić zwolnienia od akcyzy w przypadku, gdy wynika to z przepisów prawa Unii Europejskiej.

Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 23 sierpnia 2010 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 159, poz. 1070).

Analiza powyższych przepisów wskazuje, że nie zawierają one zwolnień od akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów metalurgicznych.

Zatem stosownie do powyższego, krajowe przepisy dotyczące podatku akcyzowego nie zwalniają od podatku akcyzowego energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów metalurgicznych. Natomiast opodatkowanie energii wynika bezpośrednio z przepisów ustawowych dotyczących podatku akcyzowego.

W ocenie tut. organu, opodatkowanie na terytorium kraju energii elektrycznej wykorzystywanej w przedstawionych przez Wnioskodawcę procesach, nie pozostaje w sprzeczności z zasadami prawa wspólnotowego określonymi w Traktacie ustanawiającym Wspólnotę Europejską (Dz. U. C 321 E z dnia 29 grudnia 2006r., wersja skonsolidowana) oraz w dyrektywach 2003/96/WE i 2008/118/WE.

Należy wskazać, że najważniejszym wspólnotowym aktem prawnym regulującym kwestię akcyzy jest od 01 kwietnia 2010r Dyrektywa Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008r, określana mianem Nowej Dyrektywy Horyzontalnej w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG. Generalnie kontynuuje ona postanowienia dyrektywy 92/12/EWG, jej przyjęcie wynikało z praktycznych względów zapewnienia jasności zapisów, które były wielokrotnie w istotny sposób zmieniane (wskazuje na to wprost zapis pkt (1) preambuły). Przedmiotowa Dyrektywa w art. 1 ust 1 wskazuje, że ustanawia ona ogólne zasady dotyczące podatku akcyzowego nakładanego bezpośrednio lub pośrednio na konsumpcję poniższych wyrobów (wyrobów akcyzowych):

1. produkty energetyczne i energia elektryczna objęte dyrektywą 2003/96/WE
2. alkohol i napoje alkoholowe objęte dyrektywami 92/83/EWG i 92/84/EWG
3. wyroby tytoniowe objęte dyrektywami 95/59/WE, 92/79/EWG i 92/80/EWG
   
   

W pozostałym zakresie regulacja akcyz należy do poszczególnych Krajów Członkowskich. Poszczególne wymienione dyrektywy ujednolicają strukturę akcyzy (przedmiot, podstawę opodatkowania, zwolnienia przedmiotowe) i minimalne stawki.

W ocenie organu istotne są postanowienia zawarte w ust 3 art. 1, gdzie Dyrektywa stwierdza, że państwa członkowskie mogą nakładać podatki na: a) produkty inne niż wyroby akcyzowe, b) świadczenie usług, w tym związanych z wyrobami akcyzowymi, które to podatki nie mają charakteru podatków obrotowych. Całość podsumowuje ogólne stwierdzenie, że nakładanie takich podatków nie może jednak powodować zwiększenia formalności przy przekraczaniu granic w handlu pomiędzy państwami członkowskimi. Dyrektywa w art. 1 ust 1 pkt a) odsyła wprost do produktów energetycznych i energii elektrycznej objętych dyrektywą 2003/96/WE tzw. Dyrektywą Energetyczną, Tymczasem dyrektywa energetyczna, jak to wynika z zapisów art. 2 ust 4 lit b) tiret trzecie stanowi, że dyrektywa nie ma zastosowania m. in. do energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych, tym samym nie można uznać, że ta energia elektryczna jest objęta Dyrektywą, zgodnie z art. 1 ust 1 lit a) Nowej Dyrektywy Horyzontalnej. Zestawienie powyższych przepisów skutkuje wnioskiem, że do energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych nie ma zastosowania Dyrektywa Energetyczna, skutkiem czego produkt ten nie jest "wyrobem akcyzowym" w rozumieniu Nowej Dyrektywy Horyzontalnej. Spełnia więc wymogi "produktu innego niż wyroby akcyzowe" i może być objęty podatkiem zgodnie z art. 1 ust 3 Nowej Dyrektywy Horyzontalnej. Podatek, o którym mowa w tym przepisie musi być podatkiem mającym cechy podatku akcyzowego; nie mające uzasadnienia byłoby stanowisko, że ustawodawca unijny w tym miejscu uregulował możliwość opodatkowania podatkiem innym, niż akcyzowy.

W ocenie tut. organu zapis, że Dyrektywa Energetyczna nie ma zastosowania do energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgucznych, nie oznacza, że istnieje zakaz jej opodatkowania podatkiem akcyzowym, lecz, że pozostaje ona poza systemem zharmonizowanego podatku akcyzowego. Nie ma podstaw, by taki zapis traktować jako generalne zwolnienie energii elektrycznej zużywanej w procesach metalurgicznych od podatku akcyzowego. Zdaniem taka regulacja znalazłaby odzwierciedlenie w bardziej jednoznacznych zapisach chociażby takich, jak w art. 14 ust 1 Dyrektywy Na gruncie wykładni językowej zapisów Dyrektywy Energetycznej trudno zaakceptować stanowisko, że wyłączenie spod regulacji Dyrektywy jest równoznaczne z całkowitym zwolnieniem od opodatkowania podatkiem akcyzowym. W ocenie tut. organu za odróżnieniem "wyłączenia spod zastosowania" Dyrektywy a "zwolnieniem z podatku akcyzowego" przemawia także to, że w Dyrektywie Rady 92/81/EWG z 19 października 1992r w sprawie harmonizacji struktur akcyz od olejów mineralnych, która obowiązywała do końca 2003r mowa była wprost o zwolnieniu z ujednoliconego podatku akcyzowego; obecny natomiast zapis brzmi inaczej. Na gruncie poprzedniego rozwiązania skorzystanie przez państwo z możliwości wprowadzenia podatku na podstawie art. 3 ust 3 Dyrektywy Rady 92/12/EWG w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dyrektywa Horyzontalna) akcyzowego, wobec zwolnienia takiego produktu wprost w Dyrektywie 92/8l/EWG stanowiłoby obejście przepisów. Wskazał na to ETS w wyroku z 10 czerwca 1999r w sprawie Braathens Sverige AB przeciwko Riksskatteverket, C-346/97. Pośrednio na brak możliwości uznania za niezgodne z prawem unijnym opodatkowanie produktu energetycznego, który ze względu na sposób użycia został wyłączony spod regulacji Dyrektywy Energetycznej (wyłącznie z powodu takiego wyłączenia) wskazał także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 maja 2009r w sprawie I FSK 2057/08. Uchylając wyrok sądu pierwszej instancji przesądzający niezgodność polskich unormowań z prawem unijnym w zbliżonym stanie faktycznym, nakazał dalsze rozważenie możliwości zastosowania art. 3 ust 3 Dyrektywy Horyzontalnej. Na możliwość opodatkowania przez ustawodawcę krajowego, podatkiem akcyzowym wyrobów wyłączonych z zakresu działania dyrektywy energetycznej wskazuje również liczne orzecznictwo sądów krajowych tj. wyroki wojewódzkich sądów sygn. akt I SA/Bd 733 i 734/10, III SA/Po 615/10, I SA/Ke 575/10, I SA/Go 913/10.

W świetle powyższego przepis art. 2 ust. 4 lit. b Dyrektywy Rady 2003/96/WE należy interpretować w ten sposób, iż nie stoi on na przeszkodzie stosowaniu przepisów krajowych, które przewidują pobieranie podatku akcyzowego na podstawie art. 1 ust. 3 Dyrektywy Rady 2008/118/WE od energii elektrycznej zużywanej w procesach metalurgicznych.

W związku z powyższym państwa członkowskie mogą opodatkować akcyzą energię elektryczną wykorzystywaną w procesach metalurgicznych. W ocenie tut. organu Dyrektywa 2003/96/WE nie stanowi przeszkody w ustanowieniu przez Polskę przepisów, które przewidują pobieranie podatku od energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych. Wyłączenie energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych spod działania tej dyrektywy, nie jest równoznaczne z zakazem jej opodatkowania. Wyłączenie to oznacza jedynie, że państwo członkowskie przy opodatkowaniu takich produktów nie jest związane z regułami harmonizacyjnymi na poziomie wspólnotowym.

Krajowy ustawodawca korzystając z możliwości zawartej w art. 1 ust. 3 Dyrektywy 2008/118/WE, opodatkował energię elektryczną podatkiem akcyzowym. Obrót ten nie jest objęty ujednoliconym podatkiem akcyzowych na poziomie Wspólnoty lecz wyłącznie na terytorium Polski. Zauważyć również należy, iż opodatkowanie na terytorium Polski energii elektrycznej podatkiem akcyzowym nie powodowało i nie powoduje zwiększenia formalności związanych z przekraczaniem granicy handlu z innymi państwami członkowskimi.

W ocenie tutejszego organu, nie ulega wątpliwości, że w przypadku energii elektrycznej, z uwagi na właściwości tego towaru, nie sposób wskazać formalności stosowanych przy przepływie energii (przekraczaniu granicy) siecią energetyczną do Polski z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Z uwagi na naturę energii jej przepływ kierunkowy może być zmienny w zależności od sytuacji energetycznej danego kraju i nie sposób ustanowić administracyjnego nadzoru nad jej fizycznym przepływem.

Należy wskazać, iż kwestia jak należy rozumieć okoliczności, które powodują zwiększenie formalności przy przekraczaniu granic w handlu pomiędzy państwami członkowskimi była przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Trybunał w uzasadnieniu do wyroku C-313/05 w pkt 42-53 wyjaśnił, że niedopuszczalne są formalności związane z faktem przekroczenia granicy powodujące nałożenie podatku. Natomiast w sytuacji opisanej we wniosku, podobnie jak w kwestii będącej przedmiotem rozważań TSUE, obowiązki określone w przepisach ustawy o podatku akcyzowym i związane z nabyciem wewnątrzwspólnotowym energii elektrycznej zużywanej w procesach metalurgicznych nie mają związku z faktem przekroczenia granicy przez tę energię.

Zdaniem organu, zobowiązanie podatkowe w akcyzie konkretyzuje się faktycznie, po dostarczeniu energii elektrycznej, zatem po przekroczeniu granicy przez energię. Ponadto, czynności związane z rozliczeniem podatku akcyzowego w najmniejszym stopniu nie są związane z faktem przekroczenia (przepływem) energii elektrycznej przez granicę, a tym samym nie spowodują zwiększenia formalności przy przekraczaniu granicy.

W miejscu tym należy podkreślić, iż przepisy dyrektyw nie zabraniają państwom członkowskim wprowadzenia systemów opodatkowania zbieżnych z ujednoliconym systemem opodatkowania funkcjonującym w ramach Wspólnoty w tym zakresie, który nie podlega harmonizacji. Powyższe zatem nie oznacza, iż wyroby energetyczne wyłączone z ujednoliconego systemu podatku akcyzowego, automatycznie nie podlegają na terytorium kraju opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Do wyrobów tych, jak wyżej podniesiono ma zastosowanie art. 1 ust. 3 Dyrektywy 2008/118/WE.

Mając powyższe na uwadze, opodatkowanie na podstawie krajowych przepisów dotyczących podatku akcyzowego energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów metalurgicznych nie stoi w sprzeczności z zasadami prawa wspólnotowego określonymi w dyrektywie 2003/96/WE i 2008/118/WE. Wyłączenie z zakresu działania Dyrektywy Energetycznej energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów metalurgicznych nie oznacza, że energia ta obligatoryjnie ma być zwolniona z opodatkowania. Przepis art. 1 ust. 3 Dyrektywy 2008/118/WE daje państwom członkowskim możliwość opodatkowania jej na terytorium. Skoro zatem państwo członkowskie ma prawo opodatkowania energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów metalurgicznych to niezasadne jest twierdzenie Wnioskodawcy, iż „prowspólnotowa wykładnia art. 39 ustawy o podatku akcyzowym prowadzi do wniosku, że wszystkie wyroby wyłączone z opodatkowania akcyzą na podstawie art. 2 ust. 4 lit. b) Dyrektywy Energetycznej, w tym energia zużywana w procesach metalurgicznych, są zwolnione z akcyzy w Polsce”. Zatem zwolnienia od podatku akcyzowego wynikające z przepisów prawa wspólnotowego określone w art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy nie obejmuje swym zakresem energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych.

Odnosząc się do przywołanego we wniosku wyroku NSA z dnia 13 października 2010r., sygn. akt I GSK 1171/09 w związku z wyrokiem WSA z dnia 28 września 2009r. sygn. akt. III SA/Wa 613/09, jak również wyroku TSUE z dnia 5 lipca 2007r. w sprawach połaczonych C-145/06 praz C-146/09, należy podzielić wyrażone tam poglądy, że opisane oleje smarowe, które nie są przeznaczone jako paliwa silnikowe lub opałowe, zostały wyłączone z systemu ujednoliconego podatku akcyzowego.

Natomiast w odniesieniu do przywołanego przez Wnioskodawcę wyroku NSA z dnia 30 lipca 2010r., sygn. akt. III SA/Gl 677/10, tut. organ zauważa, iż przedstawiona w niniejszej interpretacji analiza przepisów pozostaje w zgodności z odpowiednimi przepisami wspólnotowymi, gdyż – jak wykazano powyżej - dyrektywa energetyczna 2003/96/WE nie stanowi przeszkody w ustanowieniu przez państwo członkowskie przepisów krajowych, które przewidują pobieranie podatku konsumpcyjnego od energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów metalurgicznych. Wyłączenie na podstawie art. 2 ust. 4 lit. b tiret trzecie energii elektrycznej wykorzystywanej do celów metalurgicznych spod działania tej dyrektywy, nie jest równoznaczne z zakazem jej opodatkowania.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż zgodnie z krajowymi przepisami o podatku akcyzowym, energia elektryczna wykorzystywania w procesach metalurgicznych nie podlega zwolnieniu z akcyzy na podstawie przepisów art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym. Krajowy ustawodawca na podstawie art. 1 ust. 3 Dyrektywy 2008/118/WE) miał prawo do opodatkowania na terytorium kraju (wyłączonej z ujednoliconego podatku akcyzowego na podstawie Dyrektywy Energetycznej) energii elektrycznej, wykorzystywanej do procesów metalurgicznych.

Natomiast należy się zgodzić z Wnioskodawca, iż „wszystkie wyroby, które nie są objęte Dyrektywą Energetyczną (np. energia elektryczna zużywana w procesach metalurgicznych), są wyłączone z zakresu wyrobów akcyzowych w rozumieniu Dyrektywy Horyzontalnej. W konsekwencji, nie mają do nich zastosowania zasady opodatkowania akcyzą określone przepisami wspólnotowymi”.

Jednocześnie mając na względzie, iż jak wykazano wyżej energia elektryczna wykorzystywana przez Wnioskodawcę do celów metalurgicznych jest opodatkowana podatkiem akcyzowym na terytorium kraju oraz nie podlega zwolnieniu z podatku akcyzowego, ocena stanowiska Wnioskodawcy w kwestii prawa do zwrotu akcyzy od energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych oraz w kwestii ustalenia organu podatkowego właściwego dla rozpatrzenia wniosku o zwrot akcyzy zapłaconej od energii elektrycznej zużywanej w procesach metalurgicznych jest bezprzedmiotowa.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.