INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2010 r. (data wpływu – 15 września 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 grudnia 2010 r. (data wpływu – 13 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 grudnia 2010 r. (data wpływu – 13 grudnia 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 16 grudnia 1997 r. wspólnie z byłym mężem dokonała Pani na prawach wspólności ustawowej zakupu udziału wynoszącego 1/2 części w nieruchomości stanowiącej dom mieszkalny. Natomiast w dniu 17 stycznia 2006 r. Państwa związek małżeński został rozwiązany przez rozwód. Do dnia 13 marca 2010 r., kiedy to zawarli Państwo umowę o podział majątku dorobkowego, nie było podziału fizycznego domu na poszczególne lokale mieszkalne. Zawierając ww. umowę ustaliła Pani wspólnie z byłym mężem, że majątek dorobkowy zostanie podzielony w ten sposób, że zostanie ustanowiona odrębna własność lokali mieszkalnych, zaś lokale nr 7, 8 i 9 będą stanowiły Pani własność. Przedmiotem podziału majątku wspólnego była wyłącznie ww. nieruchomość. Ponadto opisany we wniosku podział majątku był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty, gdyż takowe Pani nie przysługiwały.

W budynku o łącznej powierzchni użytkowej 714,69 m² mieści się 11 lokali, zaś należące do Pani lokale mają następującą powierzchnię użytkową: lokal mieszkalny nr 7 – 65,45 m² (przy czym lokal – 60,33 m²; kom. lokat. - 5,16 m²), lokal mieszkalny nr 8 – 21,60 m² (lokal mieszkalny – 16,88 m²; kom. lokat. – 4,72 m²) oraz lokal mieszkalny nr 9 – 91,57 m² (lokal mieszkalny – 77,16 m²; kom. lokat. – 14,41 m²), co łącznie stanowi 178,66 m² powierzchni użytkowej, która odpowiada 1/4 powierzchni całego budynku. Powierzchnia użytkowa 1/4 budynku wynosi 178,67 m².

Z kolei w dniu 30 sierpnia 2010 r. sprzedała Pani za kwotę 119 000 zł lokal mieszkalny nr 8 o łącznej powierzchni użytkowej 21,60 m².

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle wyżej opisanej sytuacji powinna Pani zapłacić podatek dochodowy od sprzedaży lokalu mieszkalnego...

Pani zdaniem, nie powinna płacić podatku dochodowego od sprzedanego lokalu mieszkalnego, ponieważ była współwłaścicielem 1/4 domu (w którym znajduje się lokal) od dnia 16 grudnia 1997 r. W dniu 13 marca 2010 r. w wyniku zniesienia współwłasności zostały wydzielone lokale mieszkalne, przy czym w porozumieniu ze współwłaścicielem otrzymała Pani lokale mieszkalne nr 7, 8 oraz 9, w którym od lat mieszka.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Pani w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.). W myśl art. 31 cytowanej ustawy, istota wspólności ustawowej wyraża się w tym, że: 1) powstaje z mocy samego prawa z chwilą zawarcia małżeństwa (o ile wcześniej przyszli małżonkowie nie zawarli małżeńskiej umowy majątkowej – intercyzy), 2) obejmuje majątek wspólny (rozumiany jako przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej przez oboje małżonków lub przez jednego z nich). Co więcej, wspólność ustawowa charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania udziały małżonków w majątku wspólnym nie są określone, a zatem jest to typ współwłasności łącznej.

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba że w czasie trwania związku małżeńskiego: 1) małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową, 2) z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności, 3) wspólność ustała z mocy prawa na skutek ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.

Zniesienie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału majątku, choć, jak wynika z dyspozycji przepisu art. 211 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) podział ten nie jest obowiązkowy.

Zgodnie z art. 1037 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Nadto należy wskazać, iż w myśl art. 45 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego każdy z małżonków powinien zwrócić wydatki i nakłady poczynione z majątku wspólnego na jego majątek osobisty, z wyjątkiem wydatków i nakładów koniecznych na przedmioty majątkowe przynoszące dochód oraz może żądać zwrotu wydatków i nakładów, które poczynił ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny, przy czym nie można żądać zwrotu wydatków i nakładów zużytych w celu zaspokojenia potrzeb rodziny, chyba że zwiększyły wartość majątku w chwili ustania wspólności. Zwrotu dokonuje się przy podziale majątku wspólnego, jednakże sąd może nakazać wcześniejszy zwrot, jeżeli wymaga tego dobro rodziny (art. 45 § 2).

Z przytoczonego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż opisany we wniosku udział wynoszący #189; części budynku mieszkalnego został nabyty do majątku wspólnego małżonków w dniu 16 grudnia 1997 r., a następnie w drodze podziału majątku wspólnego w dniu 13 marca 2010 r. zostały Pani przyznane na wyłączną własność bez spłat i dopłat lokale mieszkalne nr 7, 8 i 9, które zostały wyodrębnione w ramach ww. czynności prawnej.

Dotychczasowe ustalenia w zakresie stanu faktycznego, jak i stanu prawnego, mają wpływ na określenie skutków prawnopodatkowych, jakie wynikają ze sprzedaży opisanego we wniosku lokalu mieszkalnego nr 8.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Dla ustalenia początku określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy pięcioletniego terminu zasadnym jest więc ustalenie momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, działu spadku czy też podziału majątku dorobkowego małżeńskiego jest nabyciem tych rzeczy.

Natomiast, biorąc pod uwagę stanowisko judykatury (w rozumieniu orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego), nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie nieruchomości (ograniczonego prawa rzeczowego) na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku wspólnym.

Według przytoczonego we wniosku stanu faktycznego nabycie nieruchomości na zasadzie wspólności ustawowej miało miejsce w 1997 r. Natomiast podział majątku wspólnego nastąpił w 2010 r., w wyniku którego otrzymała Pani bez spłat i dopłat na własność ww. lokale mieszkalne.

W związku z tym uznać należy, że nabycie lokali mieszkalnych nr 7, 8 i 9 nastąpiło w 1997 r., o ile ich łączna wartość mieści się w udziale, jaki przysługiwał Pani w majątku wspólnym.

Wyodrębnienie lokali mieszkalnych w wyniku podziału majątku dorobkowego nie stanowi bowiem wówczas ich nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 przytoczonej ustawy. Stąd też czynność ta nie ma wpływu na określenie początku biegu terminu, o którym mowa w tym przepisie.

W konsekwencji sprzedaż w 2010 r. lokalu mieszkalnego nr 8 nie stanowi źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ została dokonana po upływie 5 lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.