Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-290/12-4/BA
z 12 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2012 r. (data wpływu 29 czerwca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 września 2012 r. (data wpływu 27 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości otrzymywanych faktur, umożliwiających odliczenie naliczonego podatku VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości otrzymywanych faktur, umożliwiających odliczenie naliczonego podatku VAT. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 września 2012 r. (data wpływu 27 września 2012 r.) o podpis drugiej osoby upoważnionej do reprezentowania Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Y - niemiecka spółka z siedzibą w S. - z końcem 2011 r. podjęła decyzję o rozpoczęciu w Polsce działalności w zakresie produkcji podzespołów/części samochodowych, których bezpośrednimi odbiorcami będą koncerny samochodowe.

W związku z powyższym, w dniu … 2011 r. ww. spółka złożyła w Sądzie Rejonowym dla W. wniosek o rejestrację oddziału - Wnioskodawcę. Mając na uwadze postanowienia art. 90 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, Wnioskodawca określił w formularzu KRS-W10 (jak również w formularzach NIP-2 i RG-1) nazwę oddziału składającą się z następujących po sobie elementów:

1. Y (jako oryginalna nazwa przedsiębiorcy zagranicznego).
2. GMBH (jako oznaczenie formy prawnej w języku państwa siedziby przedsiębiorcy zagranicznego).
3. (SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ) (jako przetłumaczona na język polski nazwa formy prawnej przedsiębiorcy zagranicznego).
4. ODDZIAŁ W POLSCE.
   
   

Postanowieniem z dnia … 2011 r., Sąd Rejonowy zarejestrował Zainteresowanego w Krajowym Rejestrze Sądowym, przy czym zarejestrowana została nazwa niezgodna ze złożonym wnioskiem. Nazwa Wnioskodawcy nie zawierała bowiem tłumaczenia na język polski nazwy formy prawnej X . W odniesieniu do ww. postanowienia, X złożyła wniosek o sprostowanie, który jednak nie został uwzględniony. W ocenie Sądu Rejonowego, choć Wnioskodawca jest zobowiązany do posługiwania się w obrocie gospodarczym nazwą zgodnie z postanowieniami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (a więc nazwą zawierającą tłumaczenie formy prawnej), to Krajowy Rejestr Sądowy nie jest związany postanowieniami ww. ustawy i tym samym „nie wynika z tego (...) w żadnym wypadku obowiązek zamieszczania w rejestrze tłumaczenia na język polski nazwy formy prawnej przedsiębiorcy zagranicznego”. W ślad za postanowieniem Sądu Rejonowego. Zainteresowany został zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Urzędowym Podmiotów Gospodarki Narodowej oraz w zgłoszeniu identyfikacji podatkowej również bez tłumaczenia na język polski nazwy formy prawnej.

Dnia … 2012 r., wobec zaistniałego faktu zmiany siedziby przez Wnioskodawcę, został złożony wniosek na formularzu KRS-Z10 o zmianę adresu siedziby. Ponadto, we wniosku tym, Zainteresowany wystąpił również o uzupełnienie nazwy oddziału poprzez dodanie do dotychczasowej nazwy tłumaczenia na język polski formy prawnej. Wraz z ww. wnioskiem zostały złożone wnioski o aktualizację - w tym samym zakresie - danych do Krajowego Rejestru Sądowego Podmiotów Gospodarki Narodowej oraz do Naczelnika X.

Mając na uwadze powyższe jak również obowiązki wynikające z ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, począwszy od dnia … 2012 r. do dnia dzisiejszego Wnioskodawca używał (używa) w obrocie gospodarczym nazwy i adresu zgodnie ze złożonym w tym dniu wnioskiem i tym samym otrzymywał i nadal otrzymuje faktury VAT, na których w większości przypadków dane nabywcy - Wnioskodawcy - zawierały/zawierają zaktualizowaną nazwę i adres. Niemniej cześć otrzymywanych faktur zawierała nazwę bez tłumaczenia formy prawnej na język polski - tj. bez członu (Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) lub (Sp. z o.o.).

Postanowieniem z dnia … 2012 r. Sąd Rejonowy zmienił adres siedziby, jednocześnie oddalając wniosek o uzupełnienie nazwy oddziału. Sąd Rejonowy przyjął argumentację, że obowiązek używania tłumaczenia na język polski nazwy formy prawnej dotyczy obrotu gospodarczego w jakim uczestniczy oddział na terenie Polski, ma charakter wyłącznie techniczny, informacyjny i w żadnym wypadku nie dotyczy wpisów w rejestrze. W konsekwencji powyższego postanowienia, w Krajowym Rejestrze Urzędowym Podmiotów Gospodarki Narodowej i w podatkowych danych identyfikacyjnych został zaktualizowany jedynie adres Zainteresowanego. Na powyższe postanowienie w dniu .. 2012 r. Wnioskodawca złożył skargę, która została uwzględniona. Skutkiem powyższego w dniu … 2012 r. w Krajowym Rejestrze Sądowym nazwa Zainteresowanego została uzupełniona zgodnie ze złożonym pierwotnie wnioskiem. Jako że zmiana nazwy Wnioskodawcy w Krajowym Rejestrze Sądowym w wyniku zaskarżenia orzeczenia referendarza nie wywołała skutku w postaci zmian podatkowych danych identyfikacyjnych, ... 2012 r. został złożony wniosek NIP-2 na podstawie którego z końcem maja dane zostały również zaktualizowane. W świetle powyższego stanu faktycznego, Zainteresowany powziął wątpliwość co do poprawności faktur zakupowych - otrzymanych po dniu … 2012 r. – w zakresie nazwy i adresu Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy faktury otrzymane przez Zainteresowanego po dniu … 2012 r. zawierające nowy adres (tj. X) oraz nazwę zawierającą uzupełnienie - tłumaczenie formy prawnej na język polski, tj. X (SP. Z O.O.) ODDZIAŁ W POLSCE lub X GMBH (SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ) ODDZIAŁ W POLSCE, albo nazwę bez tłumaczenia firmy prawnej na język polski (tj. X GMBH ODDZIAŁ W POLSCE) są poprawne, umożliwiają odliczenie naliczonego podatku VAT i nie wymagają wystawienia not korygujących? Jeżeli któraś z ww. danych byłaby niewłaściwa dla danego momentu wystawienia faktury, to od kiedy powinien być używany na fakturach nowy adres i od kiedy powinna być używana nazwa uzupełniona o tłumaczenie formy prawnej na język polski?

Zdaniem Wnioskodawcy, podmioty od których nabywa on usługi i towary są zobowiązane zgodnie z art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (dalej: „Ustawa VAT”) do wystawienia faktur zawierających m.in. dane nabywcy. W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług z dnia 28 marca 2011 r. (dalej „Rozporządzenie”), do danych nabywcy, oprócz numeru identyfikacji podatkowej, zalicza się:

1. nazwę bądź nazwę skróconą,
2. adres.
   
   

W ocenie Zainteresowanego, zarówno nazwa X GMBH (SP. Z O.O.) ODDZIAŁ W POLSCE, nazwa X GMBH (SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚ CIĄ) ODDZIAŁ W POLSCE, jak również nazwa X GMBH ODDZIAŁ W POLSCE spełniają wymóg określony w pkt 1 ust. 1 § 5 Rozporządzenia, jako że wszystkie ww. nazwy są zgodne z danymi rejestracyjnymi, a różniący je człon w postaci przetłumaczonej na język polski nazwy formy prawnej ma charakter jedynie techniczny i nie wpływa na jednoznaczną identyfikację podmiotu.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy wszystkie faktury utrzymane przez niego, które zawierają ww. dane oraz pozostałe dane wymagane przez Ustawę i Rozporządzenie są poprawne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16 (art. 106 ust. 1 ustawy).

Ogólne regulacje dotyczące danych, jakie powinny zawierać faktury zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem.

Jak stanowi § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
   
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
   
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
   
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
   
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
   
9. stawki podatku;
   
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
    
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż faktura dokumentująca sprzedaż powinna przede wszystkim zawierać dane określone w art. 106 ust. 1 ustawy, tj. m.in. dane dotyczące nabywcy. Natomiast w myśl cytowanego powyżej § 5 ust. 1 rozporządzenia, który precyzyjniej określa treść faktury, winna ona zawierać m.in. imię i nazwisko lub nazwę bądź nazwę skróconą nabywcy oraz jego adres, a także numer NIP nabywcy.

Kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.).

W myśl art. 4 ust. 1 powołanej ustawy, przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Natomiast oddział zdefiniowany został w art. 5 pkt 4 tejże ustawy, jako wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

W oparciu o postanowienia zawarte w art. 86 ww. ustawy, przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego.

Zgodnie z art. 88 cyt. ustawy, przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców. Zasady wpisu do rejestru przedsiębiorców określają przepisy odrębnej ustawy.

Natomiast z art. 90 pkt 1 powołanej ustawy wynika również, iż przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „oddział w Polsce”.

W świetle powołanych unormowań podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot – przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.

Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie posiada on możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

Potwierdza to również regulacja zawarta w art. 88 ww. ustawy, przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców. Zasady wpisu do rejestru przedsiębiorców określają przepisy odrębnej ustawy.

Zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. W kontekście posiadanej podmiotowości prawnej, należy stwierdzić, że oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią. Nie stanowi zatem odrębnego podatnika podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przedsiębiorstwo zagraniczne rejestrując swój oddział w Polsce nie dokonuje rejestracji odrębnego podatnika lecz rejestracji własnego przedsiębiorstwa. W związku z powyższym mimo, iż na terytorium kraju funkcjonuje oddział przedsiębiorcy zagranicznego to podatnikiem podatku od towarów i usług pozostaje przedsiębiorca zagraniczny prowadzący działalność za pośrednictwem utworzonego w tym celu oddziału.

Jeżeli zatem przedsiębiorca zagraniczny utworzy oddział zgodnie z przepisami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, za pośrednictwem którego będzie prowadzona na terytorium Polski działalność spółki, to będzie on w tym zakresie podatnikiem podatku od towarów i usług. Jednostka macierzysta i utworzony przez nią oddział są traktowane jako ten sam podmiot i jeden podatnik podatku od towarów i usług.

Powyższe też winno odnaleźć odzwierciedlenie w oznaczeniu oddziału w fakturach zarówno tych wystawianych jak i otrzymywanych.

Ponadto trzeba tutaj zauważyć, że stosownie do art. 433 § 1 i § 2 i art. 436 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), firma przedsiębiorcy powinna się odróżniać dostatecznie od firm innych przedsiębiorców prowadzących działalność na tym samym rynku. Firma nie może wprowadzać w błąd, w szczególności co do osoby przedsiębiorcy, przedmiotu działalności przedsiębiorcy, miejsca działalności, źródeł zaopatrzenia. Firma oddziału osoby prawnej zawiera pełną nazwę tej osoby oraz określenie „oddział” ze wskazaniem miejscowości, w której oddział ma siedzibę.

Z opisu sprawy wynika, że X GMBH - niemiecka spółka z siedzibą w S. - z końcem 2011 r. podjęła decyzję o rozpoczęciu w Polsce działalności w zakresie produkcji podzespołów/części samochodowych, których bezpośrednimi odbiorcami będą koncerny samochodowe. W związku z powyższym, w dniu … 2011 r. ww. spółka złożyła w Sądzie Rejonowym (…) wniosek o rejestrację oddziału - Zainteresowanego.

Wnioskodawca zainteresowany jest odpowiedzią na pytanie, czy faktury otrzymane przez niego po dniu … 2012 zawierające nowy adres, (tj. ul. X) oraz nazwę zawierającą uzupełnienie – tłumaczenie formy prawnej na język polski, tj. tj. X GMBH (SP. Z O.O.) ODDZIAŁ W POLSCE lub X GMBH (SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ) ODDZIAŁ W POLSCE, albo nazwę bez tłumaczenia firmy prawnej na język polski (tj. X GMBH ODDZIAŁ W POLSCE) są poprawne i umożliwiają odliczenie podatku VAT.

Jak już wskazano powyżej, w przedmiotowej sprawie, na otrzymywanych fakturach VAT winny znaleźć się obowiązkowo firma podmiotu zagranicznego oraz jego adres, które mogą być uzupełnione o dane dotyczące adresu i oznaczenia Oddziału w Polsce. Albowiem oddział nie jest samodzielnym podmiotem, a jedynie pewną strukturą organizacyjną utworzoną do prowadzenia działalności gospodarczej w innym miejscu niż siedziba podmiotu zagranicznego.

W związku z powyższym, faktury otrzymane przez Wnioskodawcę po dniu … 2012 r. zawierające nowy adres (tj. X) oraz nazwę zawierającą uzupełnienie - tłumaczenie formy prawnej na język polski tj. X GMBH (SP. Z O.O. ODDZIAŁ W POLSCE lub X GMBH (SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ) ODDZIAŁ W POLSCE, albo nazwę bez tłumaczenia firmy prawnej na język polski (tj. X GMBH ODDZIAŁ W POLSCE) są nieprawidłowe i nie dają prawa do odliczenia podatku VAT. Bowiem nabywcą w przedmiotowej sprawie jest spółka zagraniczna.

W myśl § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanym dalej rozporządzeniem, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 5 ust. 1 pkt 6-12, może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą.

Zgodnie z § 15 ust. 2 rozporządzenia, nota korygująca jest przesyłana wystawcy faktury lub faktury korygującej, wraz z kopią.

Nota korygująca, stosownie do § 15 ust. 3 rozporządzenia, powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny i datę jej wystawienia;
2. imiona i nazwiska albo nazwy bądź nazwy skrócone wystawcy noty i wystawcy faktury albo faktury korygującej oraz ich adresy i numery identyfikacji podatkowej;
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy nota korygująca, określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4;
4. wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.
   
   

W oparciu o § 15 ust. 4 i ust. 5 rozporządzenia, jeżeli wystawca faktury lub faktury korygującej akceptuje treść noty, potwierdza ją podpisem osoby uprawnionej do wystawienia faktury lub faktury korygującej. Noty korygujące powinny zawierać wyrazy ”NOTA KORYGUJĄCA”.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy rozporządzenia stwierdzić należy, że jeżeli faktura zawiera błędne informacje sprzedawcy lub nabywcy, takie jak np.: błędny NIP lub jego brak, błąd w nazwisku, imieniu, nazwie czy adresie, a także braki w tych informacjach, można wystawić notę korygującą te pomyłki. Nie będzie jednak tak zawsze, bowiem decydujące znaczenie ma tutaj fakt, czy na skutek danego błędu zmienił się podmiot wskazany na fakturze. Tym samym jeżeli faktura została wystawiona na zupełnie innego nabywcę, notą korygującą poprawić się już jej nie da. Noty korygujące umożliwiają bowiem poprawienie pomyłek odnoszących się tylko do konkretnego podatnika (kontrahenta) wymienionego na wystawionej fakturze.

Jak wyjaśniono powyżej, oddział nie jest odrębnym podatnikiem lecz stanowi część przedsiębiorstwa zagranicznego. Jednostka macierzysta i utworzony przez nią oddział są traktowane jako ten sam podmiot i jeden podatnik od towarów i usług. W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie Zainteresowany może wystawić noty korygujące do otrzymanych faktur, które będą korygowały błędy dotyczące nabywcy (spółki zagranicznej). Bowiem ponownie należy wskazać, iż na otrzymywanych fakturach VAT winny znaleźć się obowiązkowo firma podmiotu zagranicznego oraz jego adres, które mogą być uzupełnione o dane dotyczące adresu i oznaczenia Wnioskodawcy.

Przy zachowaniu pozostałych warunków wynikających z ustawy, dotyczących odliczenia podatku naliczonego, faktury skorygowane w przedstawiony sposób umożliwią odliczenie podatku VAT.

W związku z rozstrzygnięciem kwestii prawidłowości otrzymywanych faktur i wystawiania not korygujących, pytanie: „Jeżeli któraś z ww. danych byłaby niewłaściwa dla danego momentu wystawienia faktury, to od kiedy powinien być używany na fakturach nowy adres i od kiedy powinna być używana nazwa uzupełniona o tłumaczenie formy prawnej na język polski?” – stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.