INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia z dnia 11 lipca 2010r. (data wpływu 19 lipca 2010r.), uzupełnionego pismem z dnia 6 października 2010r. (data wpływu 13 października 2010r.) oraz pismem, które wpłynęło w dniu 3 listopada 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy partycypacja w kosztach utrzymania pompowni przez Zarząd Gospodarki Wodnej jest usługą i podlega ustawie o VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy partycypacja w kosztach utrzymania pompowni przez Zarząd Gospodarki Wodnej jest usługą i podlega ustawie o VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 października 2010r. (data wpływu 13 października 2010r.) oraz pismem, które wpłynęło w dniu 3 listopada 2010r. stanowiącymi odpowiedź na wezwania tut. organu z dnia 28 września 2010r. oraz z dnia 20 października 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest Spółką prawa handlowego utworzoną przez Gminę B. i Z. Główną działalnością Wnioskodawcy jest obsługa oczyszczalni ścieków oraz utrzymanie przepompowni do piętrzenia wody na rzece W. Zgodnie z decyzją Starosty dotyczącego pozwolenia wodnoprawnego Zarząd Gospodarki Wodnej jest zobowiązany w 95% do partycypacji w kosztach utrzymania pompowni P. Do kosztów tych zaliczane są: koszty związane z konserwacją urządzeń przepompowni, koszty obsługi księgowej, koszty dozoru, przebudowa układu sterowania na softstarty, opłata za przyłącze stałe (bez kosztów energii elektrycznej) oraz koszty prowadzenia akcji przeciwpowodziowej, na którą składają się koszty obsługi pomp. Zdaniem Wnioskodawcy partycypacja w kosztach utrzymania pompowni P. nie jest usługą i jako taka nie podlega ustawie o VAT.

Z uzupełnienia wniosku z dnia 6 października 2010r. wynika, że Wnioskodawca jest Spółką prawa handlowego zarejestrowaną w dniu 16 kwietnia 2010r. jako podatnik VAT czynny i składa co miesiąc deklaracje VAT-7. Spółka została utworzona przez Gminę B. i Z. na podstawie uchwał: Rady Miejskiej w Z. oraz Rady Gminy B. w celu eksploatacji urządzeń gospodarki wodnościekowej, w szczególności oczyszczalni ścieków w P.

Główną działalnością Wnioskodawcy jest odpłatne oczyszczanie ścieków na rzecz gmin oraz osób fizycznych, działalność ta jest działalnością opodatkowaną. Na podstawie ustawy Prawo Wodne (Dz. U. Nr 115 z 2001r., poz. 1229 wraz z późn. zmianami) Zarząd Gospodarki Wodnej zamierza z Wnioskodawcą podpisać umowę na udział w kosztach utrzymania obiektów hydrotechnicznych, tj. zapewnienie należytego stanu technicznego, obsługi i bezpieczeństwa budowli i urządzeń hydrotechnicznych oraz zapewnienie utrzymania w należytym stanie technicznym koryt rzek i potoków oraz istniejących budowli regulacyjnych.

Na podstawie art. 128 ust. 2 pkt 3 ustawy Prawa Wodnego oraz decyzji Starosty, Zarząd Gospodarki Wodnej jest zobowiązany w 95% do partycypacji w kosztach utrzymania przepompowni P. Do kosztów tych zaliczane są: koszty związane z konserwacją urządzeń przepompowni, koszty obsługi księgowej, koszty dozoru, przebudowa układu sterowania, opłaty za przełącze stałe oraz koszty prowadzenia akcji przeciwpowodziowej, na którą składają się koszty obsługi pomp. Podstawowym celem utrzymania przepompowni na rzece. jest zapewnienie właściwej gospodarki wodnej w zbiornikach oraz zapewnienie czynnej i biernej ochrony przeciwpowodziowej. Ta czynność dla Spółki jest działalnością uboczną i dochody z niej nie mają żadnego wpływu na ceny za usługi oczyszczania ścieków świadczonych przez Spółkę.

W tym zadaniu Spółka nie występuje jako użytkownik bezpośredni korzystający i przebywający na obiektach hydrotechnicznych (nie wynajmuje urządzeń ani nie wykonuje żadnych usług na tych obiektach). Spółka nie świadczy żadnych usług na rzecz Zarządu Gospodarki Wodnej, które zgodnie z ustawą Prawa Wodnego i swoim statusem jest zobowiązane do utrzymywania urządzeń hydrotechnicznych. Otrzymane środki mają być zwrotem za poniesione koszty obsługi ww. obiektu. Odbiorcą usług Wnioskodawcy nie jest Zarząd Gospodarki Wodnej zgodnie z Prawem Wodnym.

Zdaniem Wnioskodawcy partycypacja w kosztach utrzymania obiektów hydrotechnicznych nie ma charakteru usługi i jako taka nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Z uzupełnienia wniosku, które wpłynęło do tut. organu w dniu 3 listopada 2010r. wynika, że właścicielem urządzenia wodnego (pompowni w P.) jest nieistniejący Związek Komunalny Gminy Z. i B.

Obowiązek partycypacji w kosztach przez ZGW wynika z decyzji Starosty. Decyzja Starosty reguluje kwestię partycypacji w kosztach.

ZGW jest zobowiązany do utrzymania ww. urządzenia wodnego na podstawie decyzji Wojewody z dnia 24 marca 2006r.

ZGW na podstawie umowy chce zlecić Spółce utrzymanie ww. obiektu, w przeciwnym wypadku ZGW by było zobowiązane do obsługi ww. urządzenia samo.

Partycypacja w kosztach utrzymania pompowni przez ZGW nie jest żadną dotacją - jest zwrotem kosztów utrzymania i obsługi ww. obiektu.

Zarząd Gospodarki Wodnej działa jako organ władzy publicznej i ma w przypisanych mu zadaniach obowiązek utrzymania kompleksu odwadniającego przy stopniu wodnym S.

Pozwolenie wodne zostało wydane ZGW nr xxx. Spółka nie posiada takiego pozwolenia.

ZGW nie czerpie żadnych korzyści z ww. urządzenia wodnego, gdyż stosownie do decyzji musi partycypować w kosztach utrzymania ww. obiektu. Sformułowanie „w razie potrzeby” odnosi się zapobieganiu zagrożenia powodziowego kraju.

Umowa ZGW ze Spółką ma nierozerwalny związek z decyzją Starosty, pozwolenia wodnego oraz decyzji Wojewody, na mocy której ZGW musi utrzymywać w należytym stanie obiekty wodne i chce on wykonać powyższe zadanie za pomocą Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zasadnie Wnioskodawca uważa, że partycypacja w kosztach utrzymania pompowni w P. przez Zarząd Gospodarki Wodnej nie jest usługą i jako taka nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku z dnia 6 października 2010r.), obsługa przepompowni nie jest usługą wykonywaną na rzecz Zarządu Gospodarki Wodnej, która z mocy ustawy Prawo Wodne oraz decyzji Starosty musi partycypować w kosztach utrzymania przepompowni P. Celem obsługi przepompowni jest utrzymanie w należytym stanie urządzeń hydrotechnicznych zapewniających ochronę przeciwpowodziową i ma ona charakter opłaty administracyjnej wynikającej z mocy ustawy Prawa Wodnego i decyzji Starosty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 6 ustawy o VAT towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast jak wynika z art. 8 ust 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z powyższego wynika, iż w rozumieniu ww. przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez świadczenie usługi należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Zauważyć tutaj jednakże należy, iż jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania, iż świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Należy stwierdzić, iż czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy jest możliwe zidentyfikowanie bezpośredniej i jasno zindywidualizowanej korzyści na rzecz dostawcy towaru lub świadczącego usługę oraz gdy świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Zatem pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest Spółką prawa handlowego utworzoną przez Gminę B. i Z. w celu eksploatacji urządzeń gospodarki wodnościekowej, w szczególności oczyszczalni ścieków w P. Główną działalnością Wnioskodawcy jest obsługa oczyszczalni ścieków oraz utrzymanie przepompowni do piętrzenia wody na rzece W.

Na podstawie art. 128 ust. 2 pkt 3 ustawy Prawa Wodnego oraz decyzji Starosty, Zarząd Gospodarki Wodnej jest zobowiązany w 95% do partycypacji w kosztach utrzymania przepompowni P. Do kosztów tych zaliczane są: koszty związane z konserwacją urządzeń przepompowni, koszty obsługi księgowej, koszty dozoru, przebudowa układu sterowania, opłaty za przełącze stałe oraz koszty prowadzenia akcji przeciwpowodziowej, na którą składają się koszty obsługi pomp. Podstawowym celem utrzymania przepompowni na rzece W. jest zapewnienie właściwej gospodarki wodnej w zbiornikach oraz zapewnienie czynnej i biernej ochrony przeciwpowodziowej. Ta czynność dla Spółki jest działalnością uboczną i dochody z niej nie mają żadnego wpływu na ceny za usługi oczyszczania ścieków świadczonych przez Spółkę.

ZGW jest zobowiązany do utrzymania ww. urządzenia wodnego na podstawie decyzji Wojewody z dnia 24 marca 2006r. ZGW na podstawie umowy chce zlecić Spółce utrzymanie ww. obiektu, w przeciwnym wypadku ZGW by było zobowiązane do obsługi ww. urządzenia samo.

Zarząd Gospodarki Wodnej działa jako organ władzy publicznej i ma w przypisanych mu zadaniach obowiązek utrzymania kompleksu odwadniającego przy stopniu wodny S.

Pozwolenie wodne zostało wydane ZGW nr xxx. Spółka nie posiada takiego pozwolenia.

ZGW nie czerpie żadnych korzyści z ww. urządzenia wodnego, gdyż stosownie do decyzji musi partycypować w kosztach utrzymania ww. obiektu. Sformułowanie „w razie potrzeby” odnosi się zapobieganiu zagrożenia powodziowego kraju.

Umowa ZGW ze Spółką ma nierozerwalny związek z decyzją Starosty, pozwolenia wodnego oraz decyzji Wojewody, na mocy której ZGW musi utrzymywać w należytym stanie obiekty wodne i chce on wykonać powyższe zadanie za pomocą Spółki.

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że sama czynność przekazania środków finansowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i nie rodzi żadnych obowiązków podatkowych, o ile nie pełni funkcji zapłaty lub zaliczki z tytułu jakiegokolwiek świadczenia usług lub dostawy towarów podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak już wskazano wyżej, aby uznać, że pomiędzy podmiotami doszło do dostawy towarów lub świadczenia usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy przekazaną zapłatą a wykonanym świadczeniem. Przekazana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

W przedmiotowej sprawie w ocenie tut. organu jak najbardziej doszło do świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz Zarządu Gospodarki Wodnej, zatem przekazane Wnioskodawcy środki pieniężne należy uznać za wynagrodzenie za te usługi.

Z treści wniosku wynika bowiem, iż to ZGW jest zobowiązany do utrzymania ww. urządzenia wodnego na podstawie decyzji Wojewody z dnia 24 marca 2006r. Obowiązek utrzymywania urządzeń hydrotechnicznych przez Zarząd Gospodarki Wodnej wynika z ustawy z dnia 18 lipca 2001r. Prawo Wodne (Dz. U. z 2005r. Nr 239, poz. 2019) oraz jego statusu. ZGW na podstawie umowy chce zlecić Wnioskodawcy utrzymanie ww. obiektu (w przeciwnym wypadku Zarząd Gospodarki Wodnej byłby zobowiązany samodzielnie do obsługi ww. urządzenia).

W rozpatrywanej sprawie istotne jest to, że Zarząd Gospodarki Wodnej, poprzez scedowanie czynności związanych z utrzymaniem i obsługą ww. obiektu na Wnioskodawcę tym samym zostaje zwolniony z obowiązku utrzymania ww. urządzenia wodnego we własnym zakresie, zatem korzyść jaką osiąga ZGW jest oczywista. Skoro bowiem utrzymanie ww. urządzenia wodnego stanowi zadanie przypisane ZGW – jako organowi władzy publicznej – i wynika ze statusu tego podmiotu, wówczas przeniesienie tego obowiązku na Wnioskodawcę uwalnia ZGW z konieczności samodzielnego podejmowania ww. czynności utrzymania pompowni w P.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe, bowiem środki pieniężne przekazane przez Zarząd Gospodarki Wodnej na rzecz Wnioskodawcy stanowią w istocie zapłatę za zwolnienie ZGW z obowiązku, który ciąży na nim w związku z decyzją Wojewody z dnia 24 marca 2006r. oraz na podstawie odrębnych przepisów prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto zauważa się, że interpretacja nie wywołuje skutków dla kontrahenta Wnioskodawcy, tj. Zarządu Gospodarki Wodnej, który jeśli jest zainteresowany otrzymaniem interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wystąpienia z odrębnym wnioskiem i przedstawienia odpowiedniego dla niego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), zapytania i własnego stanowiska w sprawie oraz dokonania odrębnej opłaty.

Ponadto zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.

Zatem z powołanych wyżej przepisów ustawy Ordynacja podatkowa wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.