INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2010 r. (data wpływu 28 grudnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 stycznia 2011 r. (data wpływu 19 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wkładu finansowego wniesionego przez koproducenta w produkcję filmu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wkładu finansowego wniesionego przez koproducenta w produkcję filmu. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 stycznia 2011 r. (data wpływu 19 stycznia 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 04 stycznia 2011 r. znak IPPP2/443-986/10-2/KOM (skutecznie doręczone 10.01.2011r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (producent) zawarł umowę koprodukcyjną z drugą firmą (Koproducent) w związku z realizacją filmu fabularnego. Z tytułu wspomnianej umowy, Koproducent jest zobowiązany do wniesienia wkładu finansowego (300 000 zł) składającego się na budżet produkcji filmu, który jest warunkiem uznania go za koproducenta i wspólnie z Producentem prowadzi produkcję, a także nabywa współudział (proporcjonalny do wniesionego wkładu) w autorskich prawach majątkowych do filmu oraz proporcjonalny (w tym przypadku 9,09%) udział w zyskach z dystrybucji filmu. Planowane zakończenie produkcji filmu - marzec 2011.

Poniżej przedstawiamy szczegółowe warunki umowy związane z wkładem koproducenckim i przekazaniem praw autorskich.

Artykuł 1

1. Producent zobowiązuje się wyprodukować film fabularny pod tytułem roboczym „……” na warunkach określonych niniejszą umową (zwaną dalej „Umową”) sfinansowany z wkładów finansowych i rzeczowych, które zostaną wniesione w produkcję przez Producenta wraz z innymi koproducentami i Koproducentem, przystępujących do Umowy jako Koproducenci Filmu.
2. Zobowiązanie Producenta obejmuje wyprodukowanie filmu fabularnego zatytułowanego roboczo „……” (zwanego dalej Filmem ) o następujących założeniach:
   Tytuł Filmu:……..,
   Reżyser: ……..
   Scenariusz: ……………..
   Operator obrazu: …………
   Format: 35 mm, format: 1:1,85
   Wersja: barwna
   Długość filmu: około 110 minut
   Udźwiękowienie: Dolby Digital Surround
   Zakończenie produkcji: 11.03.2011r.
   Koszt produkcji Filmu (budżet) wynosi 3 300 200 PLN netto
   
   Strony ustalają następujący sposób finansowania Filmu:
   1. Producent wnosi do produkcji Filmu wkład własny w wysokości 1 680 100 zł (w tym dotacja PISF w wysokości 1 500 000 zł) oraz wkład finansowy i w formie aportu rzeczowego innych koproducentów określony w Artykule 5 pkt 3(a) w koszty produkcji Filmu o łącznej wartości 3 000 200 PLN netto (słownie trzy miliony dwieście PLN netto) - posiadający tzw. „Udział we Współwłasności Filmu” wynoszący 90,91%
   2. Koproducent - z wkładem finansowym w koszty produkcji Filmu o wartości 300 000 PLN (słownie: trzysta tysięcy PLN) posiadający tzw. „Udział we Współwłasności Filmu” wynoszący 9,09 %
3. Koproducent nie jest uprawniony do przekazywania Udziału we Współwłasności przenoszenia praw do Udziału zastawiania lub obciążania Udziału w jakiejkolwiek części lub formie na rzecz osób trzecich bez uprzedniej pisemnej zgody Producenta.
4. Film stanowi współwłasność Koproducentów. Autorskie prawa majątkowe do Filmu przysługują Koproducentom stosownie do zasad określonych Umową. Szczegółowe zasady eksploatacji Filmu, podział uprawnień między Stronami, w tym zakresie określają odpowiednie postanowienia Umowy (...).
   
   

Artykuł 6

Prawa do Filmu i prawa do opracowań

1. Film zarówno w postaci ukończonej jak i nieukończonej stanowi współwłasność Koproducentów. Autorskie prawa majątkowe do Filmu w rozumieniu art. 70 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przysługują wspólnie Koproducentom jako współwłasność w częściach ułamkowych odpowiadających niezmienionym proporcjom wkładów wniesionych w produkcję Filmu ustalonych w art. 1.3. Umowy, tj. Producent i pozostali koproducenci - 90,91% (dziewięćdziesiąt procent i 91/100),Koproducent – 9,09% (dziewięć procent i 9/100).
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wkład finansowy Koproducenta w produkcję filmu oraz tym samym nabycie przez niego współudziału w prawach autorskich podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, producent filmu nabywa autorskie prawa majątkowe w sposób pierwotny z chwilą powstania utworu, z tą samą chwilą współudział autorskich praw do filmu nabywa również koproducent, który zgodnie z art. 5 pkt 5 ustawy o kinematografii jest współautorem stworzonego dzieła.

• art. 5 pkt 5 ustawy o kinematografii określa, że koproducent filmu, to podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu, który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych,
• przepis art. 5 pkt 6 ustawy o kinematografii wskazuje, że producent filmu to osoba fizyczna osoba prawna lub jednostka organizacyjna, która podejmuje inicjatywę faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu,
• zgodnie z art. 8 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy (prawo autorskie powstaje w sposób pierwotny na rzecz twórcy). Nabycie praw autorskich następuje ex lege wraz ze stworzeniem utworu i jest rezultatem nie aktu prawnego, lecz aktu realnego określonych czynności faktycznych,
• zgodnie z art. 89 ustawy o prawie autorskim, współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie,
• zgodnie z art. 70 w/w ustawy domniemywa się, że producent utworu audiowizualnego nabywa na mocy umowy o stworzenie utworu albo umowy o wykorzystanie już istniejącego utworu wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji tych utworów w ramach utworu audiowizualnego jako całości.
  
  

Z powyższego wynika, że jeśli nabycie przez producenta i koproducenta do stworzonego utworu audiowizualnego następuje w sposób pierwotny, a nie w wyniku świadczenia, to:

1. Nabycie przez koproducentów praw autorskich do filmu oraz związanych z tym udziałów w zysku nie następuje w wyniku świadczenia wykonanego przez producenta w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nabycie praw autorskich przez koproducentów (skoro następuje pierwotnie) nie spełnia przesłanki odpłatności za prawa autorskie, lecz jest warunkiem uznania podmiotu za koproducenta.
2. Skoro nabycie przez koproducentów praw autorskich do filmu następuje w sposób pierwotny, zaś wkłady wniesione stanowią warunek uznania za koproducenta, to oznacza to, że nabycie praw koproducentów do filmu jako nie stanowiące usługi (art.8 ust. 1 ustawy o VAT) i jako że nie jest odpłatne (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT) - nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów usług.
   
   

W podobnej sprawie dotyczącej opodatkowania wkładów finansowych koproducentów powstała interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 08.04.2010r. o sygnaturze ILPP1/443-52/10-2/Al.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy.

Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Stwierdzić zatem należy, iż aby transakcja podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi spełniać warunki:

• zaistnienie samego świadczenia,

• świadczenie musi być dokonywane na czyjąś rzecz,

• świadczenie musi mieć charakter odpłatny.
  
  

Art. 5 pkt 5 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 132, poz. 1111 ze zm.), określa, że koproducent filmu to podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych.

Przepis art. 5 pkt 6 cyt. powyżej ustawy stanowi natomiast, że producent filmu to osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 33 § 1 Kodeksu cywilnego, która podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu.

Z kolei, z przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Dz. U. Nr 90, poz. 631 ze zm.) wynika, że prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych w rozdziale 6 zawiera przepisy szczególne dotyczące utworów audiowizualnych.

Z przepisu art. 69 ww. ustawy wynika, że współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególności: reżyser, operator obrazu, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno muzycznych oraz twórca scenariusza.

Przepis art. 70 ust. 1 cyt. ustawy stanowi zaś, że domniemywa się, że producent utworu audiowizualnego nabywa na mocy umowy o stworzenie utworu albo umowy o wykorzystanie już istniejącego utworu wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji tych utworów w ramach utworu audiowizualnego jako całości. Na zamówienie producenta tworzone jest jedno dzieło współautorskie, czyli utwór audiowizualny.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł umowę koprodukcyjną z Koproducentem, której przedmiotem jest wspólna produkcja filmu. Przedmiotowa umowa zobowiązuje Koproducenta do wniesienia wkładu finansowego i gwarantuje mu nabycie współudziału w autorskich prawach majątkowych do filmu oraz proporcjonalny udział w zyskach z dystrybucji filmu. Na mocy umowy film staje się wspólną własnością Wnioskodawcy i Koproducenta, a autorskie prawa majątkowe przysługują koproducentom w częściach odpowiadających ich wkładowi w produkcję. Umowa określa pola eksploatacji do korzystania i rozporządzania przez koproducentów filmem w postaci ukończonej i nieukończonej.

Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie wystąpiły wszystkie konieczne elementy świadczenia opodatkowanego podatkiem VAT określone w art. 8 Ustawy o VAT. Świadczeniem w tym przypadku jest wtórne przeniesienie przez Producenta praw do filmu na Koproducenta i ma ono charakter odpłatny, bowiem zgodnie z umową Koproducent ponosi określony koszt, wkład finansowy. Producent, bowiem na mocy cyt. art. 70 ustawy o prawach autorskich i pokrewnych, nabywa na mocy domniemania wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji filmu jako całości, a następnie odpowiedni procent tych praw przenosi na Koproducenta. Nie można zgodzić się ze Spółką, iż nie świadczy usług odpłatnych na rzecz Koproducenta. Wnioskodawca nabywa prawa do filmu i przenosi je w części (tj. określone prawa do niej) na partnera w zamian za wkład finansowy. Reasumując, przeniesienie określonych praw do filmu przez Spółkę na rzecz Koproducenta w zamian za wkład finansowy, jest odpłatnym świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym wkład finansowy Koproducenta i nabyte przez niego współudziały w prawach autorskich podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tej kwestii należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie zaś do treści art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach Wnioskodawcy, w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14m mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną.

Stosownie do art. 14e § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zawiadomienie o zmienionej interpretacji indywidualnej doręcza się podmiotowi, któremu w danej sprawie interpretacja została wydana.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.