Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2012r. (data wpływu 27 listopada 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania kosztów poniesionych w ramach konsorcjum przez Uczestnika jakimi jest obciążany Wnioskodawca, a w konsekwencji prawa do odliczenia podatku VAT przez Wnioskodawcę z faktury VAT opiewającej na kwotę kosztów podlegających zwrotowi,
• opodatkowania wynagrodzenia, które podlega procentowemu podziałowi pomiędzy strony konsorcjum, a w konsekwencji prawa do odliczenia podatku VAT przez Wnioskodawcę z faktury VAT opiewającej na kwotę przypadającą Uczestnikowi
• jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności realizowanych przez uczestników konsorcjum i ich rozliczeń oraz prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przez Wnioskodawcę (Lidera konsorcjum).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) zawarł z powiązaną spółką z ograniczoną odpowiedzialnością umowę konsorcjum, której celem jest wspólne świadczenie usług na rzecz podmiotu trzeciego (dalej Klient). Liderem konsorcjum jest Wnioskodawca. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością pełni rolę uczestnika konsorcjum (dalej Uczestnik). Zgodnie z umową z Klientem, wynagrodzenie za wykonane wspólnie przez uczestników konsorcjum usługi będzie należne Wnioskodawcy. Wnioskodawca wystawi więc fakturę VAT na rzecz Klienta. Usługi świadczone na rzecz Klienta podlegają opodatkowaniu podstawową stawką VAT. Zarówno Wnioskodawca jak i Uczestnik są czynnymi podatnikami VAT.

W umowie konsorcjum ustalono warunki finansowe współpracy, zgodnie z którymi należne Wnioskodawcy wynagrodzenie z tytułu wykonania umowy z Klientem podlegać będzie podziałowi pomiędzy konsorcjantów na następujących zasadach:

1. Uczestnikowi przysługuje:
   1. zwrot kosztów poniesionych w związku z realizacją celów konsorcjum
   2. określony procent kwoty netto wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy od Klienta
2. Wnioskodawcy przysługuje:
   1. różnica pomiędzy wynagrodzeniem należnym Wnioskodawcy od Klienta a określonymi wyżej kwotami przysługującymi Uczestnikowi.
   
   
   

Rozliczenia na zasadach opisanych wyżej zasadach będą dokonywanie w okresach miesięcznych.

Zgodnie z umową konsorcjum, Uczestnik zobowiązał się zapewnienia odpowiednich do realizacji celów konsorcjum zasobów ludzkich i logistycznych. Wywiązanie się z tego zobowiązania będzie generowało koszty, którymi zgodnie z opisanymi wyżej zasadami zostanie obciążony Wnioskodawca. Oprócz tego Uczestnikowi będzie przysługiwała od Wnioskodawcy kwota określona jako pewien procent wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy od Klienta.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zwrot kosztów poniesionych przez Uczestnika jakimi jest obciążany Wnioskodawca podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a w konsekwencji czy Wnioskodawca ma prawo odliczenia VAT w przypadku otrzymania od Uczestnika faktury VAT opiewającej na kwotę kosztów podlegających zwrotowi...
2. Czy określona jako pewien procent wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy od Klienta kwota należna Uczestnikowi od Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a w konsekwencji czy Wnioskodawca ma prawo odliczenia VAT w przypadku otrzymania od Uczestnika faktury VAT opiewającej na przedmiotową kwotę...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, obie opisane we wniosku pozycje rozliczeniowe podlegają opodatkowaniu VAT, a zatem zarówno w przypadku otrzymania faktury VAT opiewającej na zwrot kosztów jak i w przypadku otrzymania faktury VAT opiewającej na kwotę określoną jako pewien procent wynagrodzenia należnego od Klienta, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia VAT wykazanego na fakturach wystawionych przez Uczestnika.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, świadczeniem usług, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nlemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Niewątpliwie czynności wykonywane przez poszczególnych konsorcjantów stanowiące elementy składowe usługi nabywanej przez Klienta, jak również cała usługa wykonywana przez konsorcjum spełniają definicję świadczenia usług zawartą w ustawie o podatku VAT i są czynnościami odpłatnymi. Tym samym są to czynności opodatkowane VAT. Jednocześnie konsorcjum nie jest odrębnym podatnikiem VAT, natomiast podatnikami VAT z tytułu czynności opodatkowanych wykonywanych w ramach konsorcjum jest Wnioskodawca reprezentujący konsorcjum wobec Klienta i fakturujący całość usług wykonanych przez konsorcjantów na rzecz tego Klienta.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz fakt, iż zgodnie z umową konsorcjum Klient zapłaci całe wynagrodzenie z tytułu prac wykonanych przez konsorcjum na rzecz Wnioskodawcy, a następnie Wnioskodawca oraz Uczestnik dokonają wzajemnych rozliczeń na zasadach opisanych wyżej, należy stanąć na stanowisku, że Uczestnik powinien wystawiać na Wnioskodawcę faktury VAT dokumentujące ustalony zwrot kosztów oraz przypadającą na nich część wynagrodzenia z tytułu wykonanych przez nich usług.

Potwierdzenie powyższego stanowiska można znaleźć w szeregu interpretacjach organów podatkowych m.in.:

• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24.04.2012r. sygn. IPPP2/443-112/12-4/IZ;
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4.05.2011r. sygn. IPPP3/443-179/11-2/JF.
  
  

W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych na niego przez Uczestnika.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Tym samym w celu odliczenia podatku naliczonego spełnione muszą zostać dwa warunki:

• odliczenia dokonuje podatnik,
• towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.
  
  

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy nie zachodzą okoliczności wykluczające możliwość odliczenia podatku naliczonego. W szczególności w analizowanym przypadku nie znajdzie zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, w myśl którego nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku gdy transakcja udokumentowana taką fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy faktury otrzymywane przez niego od Uczestnika dokumentować będą świadczenie przez Uczestnika usług opodatkowanych VAT i tym samym stanowią podstawę do odliczenia podatku naliczonego przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel /…/.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, niebędące dostawą towarów.

Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna.

Zgodnie z art. 106 cyt. ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Generalnie zatem faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonej transakcji sprzedaży dokonanej przez podatnika podatku VAT.

Ponadto w art. 106 ust. 8 ustawy o VAT ustawodawca zawarł delegację dla Ministra Finansów do określenia zasad wystawiania i przechowywania faktur. Minister Finansów wykonując wskazaną delegację, dnia 28 marca 2011r. wydał rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zawarł z powiązaną spółką z ograniczoną odpowiedzialnością umowę konsorcjum, której celem jest wspólne świadczenie usług na rzecz podmiotu trzeciego (Klient). Liderem konsorcjum jest Wnioskodawca. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością pełni rolę uczestnika konsorcjum (Uczestnik). Zgodnie z umową z Klientem, wynagrodzenie za wykonane wspólnie przez uczestników konsorcjum usługi będzie należne Wnioskodawcy. Wnioskodawca wystawi więc fakturę VAT na rzecz Klienta. Usługi świadczone na rzecz Klienta podlegają opodatkowaniu podstawową stawką VAT. Zarówno Wnioskodawca jak i Uczestnik są czynnymi podatnikami VAT.

W umowie konsorcjum ustalono warunki finansowe współpracy, zgodnie z którymi należne Wnioskodawcy wynagrodzenie z tytułu wykonania umowy z Klientem podlegać będzie podziałowi pomiędzy konsorcjantów na następujących zasadach:

1. Uczestnikowi przysługuje:
   1. zwrot kosztów poniesionych w związku z realizacją celów konsorcjum
   2. określony procent kwoty netto wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy od Klienta
2. Wnioskodawcy przysługuje:
   1. różnica pomiędzy wynagrodzeniem należnym Wnioskodawcy od Klienta a określonymi wyżej kwotami przysługującymi Uczestnikowi.
   
   
   

Rozliczenia na zasadach opisanych wyżej zasadach będą dokonywanie w okresach miesięcznych.

Zgodnie z umową konsorcjum, Uczestnik zobowiązał się zapewnienia odpowiednich do realizacji celów konsorcjum zasobów ludzkich i logistycznych. Wywiązanie się z tego zobowiązania będzie generowało koszty, którymi zgodnie z opisanymi wyżej zasadami zostanie obciążony Wnioskodawca. Oprócz tego Uczestnikowi będzie przysługiwała od Wnioskodawcy kwota określona jako pewien procent wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy od Klienta.

Zatem jak wynika z treści przedstawionego zdarzenia przyszłego, strony, tj. Wnioskodawca (Lider) i Sp. z o.o. (Uczestnik) uzgodniły zakres obowiązków i sposób dokonywania rozliczeń pomiędzy nimi w ramach konsorcjum.

Okoliczność powyższa ma istotne znaczenie dla dokonania prawidłowej oceny sprawy. Należy bowiem zwrócić uwagę, że co do zasady, konsorcjum jest organizacją zrzeszającą kilka podmiotów gospodarczych na określony czas, w konkretnym celu. Jakkolwiek ani w prawie cywilnym ani w prawie podatkowym nie występuje legalna definicja konsorcjum, przyjmuje się, że zawarcie umowy konsorcjum możliwe jest na podstawie art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), w ramach tzw. swobody umów. W konsekwencji strony zawierające umowę konsorcjum mogą ją ukształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku. Konsorcjum nie jest jednak podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są, co do zasady, niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach nie związanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem. Zawierając umowę konsorcyjną podmioty mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz (może to być także osoba trzecia). Co do zasady, konsorcja nie mają też wspólnego majątku (chociaż mogą mieć wspólne konto rozliczeniowe), a wszelkie formy płatności regulowane są przez firmę lub osobę reprezentującą konsorcjum.

Przechodząc zatem na grunt prawa podatkowego, należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Dodać należy, że polski ustawodawca nie skorzystał z możliwości wynikającej z art. 11 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.), zgodnie z którym, każde państwo członkowskie, z zastrzeżeniem konsultacji z Komitetem ds. VAT, może uznać za jednego podatnika osoby mające siedzibę na terytorium kraju, które będąc prawnie niezależne, są ściśle związane ze sobą finansowo, ekonomicznie i organizacyjnie.

Konsorcjum – w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego – nie może być zatem uznane za podatnika VAT. Oznacza to, że relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum. Powyższego nie zmienia okoliczność, że w przypadku umów konsorcjum dopuszczalne jest zawarcie ustaleń, że rozliczenia gospodarcze i księgowe, w tym dotyczące podpisywania umów i wystawiania faktur za prace wykonane przez uczestników konsorcjum na rzecz podmiotów zamawiających te prace na podstawie zawartego z nimi kontraktu – będzie wystawiał wytypowany przez uczestników konsorcjum podmiot wiodący.

A zatem przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. Powyższe oznacza, że działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej, w tym także w zakresie wystawiania faktur VAT dokumentujących wykonywane przez nich czynności.

Pojęcie „świadczenia usług” ma bardzo szeroki zakres, bowiem nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz także jego zaniechania poprzez zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Usługa w rozumieniu regulacji zawartej w art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług jest transakcją gospodarczą, co oznacza, że stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym. Aby uznać jakieś zdarzenie za odpłatne świadczenie usług musi wystąpić stosunek zobowiązaniowy pomiędzy podmiotami biorącymi udział w tym zdarzeniu, czyli strony muszą zobowiązać się do określonego działania bądź powstrzymania się od dokonania określonych czynności. Tym samym, aby czynności mające charakter odpłatny podlegały przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, winny być wykonywane w okolicznościach, w związku z którymi, można wyodrębnić dwie strony transakcji: świadczącego i beneficjenta, przy czym świadczący winien występować w charakterze podatnika tego podatku.

Konsorcjant z tytułu wykonania usługi przewidzianej Umową konsorcjum, obciąża kosztami Wnioskodawcę jako Lidera, który musiałby wykonać powyższe czynności osobiście gdyby działał samodzielnie. Zatem niewątpliwie Wnioskodawca jest beneficjentem czynności wykonywanych przez Konsorcjanta. Przekazana na rzecz Konsorcjanta kwota stanowiąca zwrot kosztów poniesionych w związku z realizacją celów konsorcjum, stanowić będzie dla niego wynagrodzenie za świadczenie usług, które na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Jednocześnie wyjaśnić należy, że sposób ustalenia wysokości ww. kwot nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy.

W związku z powyższym czynność tę należy udokumentować poprzez wystawienie faktury VAT zgodnie z art. 106 ust. 1 cyt. ustawy o VAT.

Z treści wniosku wynika, że Uczestnikowi w związku z wykonywanymi przez niego czynnościami (zadaniami) w ramach umowy konsorcjum, będzie również przysługiwała od Wnioskodawcy kwota określona jako pewien procent wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy od Klienta.

Zatem wypłacone wynagrodzenie stanowić będzie dla Uczestnika wynagrodzenie za świadczenie usług, które w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym rozliczenia dokonywane pomiędzy stronami umowy, będącymi podatnikami podatku VAT, należne z tytułu czynności wykonywanych w ramach zawartej umowy konsorcjum powinny również być dokumentowane fakturami VAT, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy.

Odnośnie kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu rozliczenia finansowego zysków lub strat w konsorcjum pomiędzy Spółką a Liderem należy przywołać art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył podatnikowi podatku od towarów i usług, zdefiniowanemu w art. 15, prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m. in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz nie zaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia kwoty podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne, w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno – prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów lub usług lub też otrzymania zaliczki.

W niniejszej sprawie, w kwestii prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego, wynikającego z faktur VAT wystawionych na Wnioskodawcę (Lidera) przez Uczestnika, które dokumentować będą wykonanie usług (zwrot kosztów) w ramach konsorcjum należy zauważyć, iż w świetle wcześniejszych rozważań i uznania, iż przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT, a w związku z tym powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych, w sytuacji otrzymania przez Spółkę, jako Lidera Konsorcjum, faktur VAT wystawionych przez Uczestnika, które dokumentować będą poniesione przez niego koszty w ramach konsorcjum, będzie jej przysługiwać prawo do odliczenia podatku wykazanego w tych fakturach, oczywiście przy zachowaniu wszystkich wymogów wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, rozliczenia z tytułu zwrotu kosztów poniesionych w ramach konsorcjum podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT i winny być udokumentowane fakturą VAT, a w konsekwencji uprawniają do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego, wynikającego z tych faktur VAT wystawionych na Wnioskodawcę (Lidera) przez Uczestnika, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do zdarzenia polegającego na wypłaceniu Uczestnikowi przez Wnioskodawcę kwoty określonej jako pewien procent wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy od Klienta, wobec wcześniejszego uznania, iż wypłacona ww. kwota stanowi wynagrodzenie za świadczone przez Uczestnika (Konsorcjanta) usługi (wykonane zadania) w ramach umowy konsorcjum, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz winny być udokumentowane fakturą VAT, a ponadto związane są one z wykonywaniem czynności opodatkowanych, zatem Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących te czynności.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Powrót