Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-397/12-2/EWW
z 7 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2012 r. (data wpływu 7 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe – w zakresie uznania transakcji za dostawę towarów z montażem,
• nieprawidłowe – w zakresie uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, opodatkowaną stawką podatku w wysokości 0%.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia transakcji dostawy towarów z montażem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 20 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca otrzymał od F. z siedzibą w Szwajcarii (dalej: kontrahent szwajcarski) zamówienie na wykonanie 2 zaworów kulowych typu (...) o średnicy nominalnej DN 1000 ciśnieniu PN 74 o łącznej wadze 47,6 ton wraz z osprzętem oraz opcją montażu. Zgodnie z zamówieniem zawory zostały zaprojektowane i wykonane według wymogów klienta końcowego jakim był V. z siedzibą w Austrii (dalej: klient końcowy), z przeznaczeniem do elektrowni G. w Austrii.

Wszelka dokumentacja podlegała zatwierdzeniu przez klienta końcowego, również cały proces produkcji łącznie z odbiorem końcowym był nadzorowany przez klienta końcowego. Kontrahent szwajcarski wystąpił w tej transakcji wyłącznie jako pośrednik handlowy.

Z uwagi na sprzedaż dla kontrahenta spoza UE, zawory zostały objęte w październiku 2011 r. procedurą wywozu w Urzędzie Celnym w (…), jednakże z uwagi na ponaglenia odbiorcy, trudności w organizacji ponadgabarytowego transportu i ryzyko naliczenia kar umownych, zostały dostarczone bezpośrednio do Austrii, czyli ostatecznego nabywcy. Zainteresowany posiada dokumenty potwierdzające dostarczenie zaworów do Austrii (CMR). Spółka była podmiotem organizującym transport towarów do Austrii.

Zgodnie zapisami umowy pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem szwajcarskim, skorzystał on z opcji polegającej na dokonaniu montażu/nadzorowaniu montażu zaworów przez specjalistów pracowników Spółki, którzy udali się do Austrii w grudniu 2011 r., marcu 2012 r. i w maju 2012 r.

Kontrahent szwajcarski jest zarejestrowany jako podatnik VAT w Austrii od miesiąca lipca 2012 r.

Pierwotnie Wnioskodawca rozpoznał przedmiotową transakcję dla celów VAT ze względu na kontrahenta szwajcarskiego jako eksport. W praktyce jednak zawory nigdy nie opuściły terytorium Unii Europejskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Zainteresowany może potraktować tę transakcję jako dostawę z montażem, czyli wystawić fakturę niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce?
2. Czy Spółka może potraktować tę transakcję jako tzw. transakcję łańcuchową, czyli dla Spółki jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i zastosować 0% stawkę VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zaprezentowaną transakcję można rozpoznać jako dostawę w montażem.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Zainteresowany produkuje i sprzedaje wysokiej jakości oraz o wysokim stopniu zaawansowania technicznego zawory stosowane w elektrowniach wodnych. Rozmiary zaworów rozpoczynają się od średnicy 60 cm a kończą na 330 cm, są to produkty których masa często przekracza 30 ton. Nie ma tu zatem mowy o prostych czynnościach montażowych lub instalacyjnych. Dla przykładu, w miesiącu marcu 2012 r. pracownicy Spółki spędzili 2 tygodnie w Austrii przy pracach związanych z instalacją zaworów w elektrowni G.

W ocenie Wnioskodawcy, zaprezentowaną transakcję można również rozpoznać jako transakcję łańcuchową, bowiem zgodnie z przepisami Dyrektywy Rady 2006/112/WE, zwolniona z VAT jest dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów (art. 138 ust. 1 Dyrektywy). Dawałoby to prawo do rozpoznania WDT i zastosowania stawki 0%, pod warunkiem posiadania przez Spółkę dokumentów potwierdzających, że towary zostały dostarczone do Austrii, a takie ona posiada.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe – w zakresie uznania transakcji za dostawę towarów z montażem oraz za nieprawidłowe – w zakresie uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, opodatkowaną stawką podatku w wysokości 0%.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca na zamówienie kontrahenta szwajcarskiego wykonał 2 zawory kulowe typu (...) o średnicy nominalnej DN 1000 ciśnieniu PN 74 o łącznej wadze 47,6 ton wraz z osprzętem. Zlecenie obejmowało także ich montaż. Nabywcą końcowym ww. zaworów był kontrahent austriacki, na zlecenie którego zawory zostały zaprojektowane i wykonane (według jego wymogów). Ponieważ sprzedaż towarów dokonana została na rzecz kontrahenta spoza UE (kontrahenta szwajcarskiego), zawory zostały objęte w październiku 2011 r. procedurą wywozu w Urzędzie Celnym w (…) Jednakże z uwagi na ponaglenia odbiorcy, trudności w organizacji ponadgabarytowego transportu i ryzyko naliczenia kar umownych, zostały dostarczone bezpośrednio do Austrii do ostatecznego nabywcy.

Stosownie do przepisu art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych.
   
   

Zatem w świetle powołanej regulacji, aby uznać daną czynność za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce czynność określona w przepisach art. 7 ustawy,
• następnie, w konsekwencji tej czynności, dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

W niniejszej sprawie Zainteresowany dokonał na rzecz kontrahenta szwajcarskiego transakcji dostawy towarów (zaworów). W konsekwencji tej czynności nie doszło jednak do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej, bowiem towar został przewieziony bezpośrednio do Austrii, gdzie został zamontowany.

Zatem w wyniku tej transakcji nie doszło do faktycznego wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, przez co nie można uznać tej transakcji za eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy.

W przepisach art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1-4 ustawy, uregulowane zostały zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji łańcuchowych (szeregowych), tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących dostawy tego samego towaru, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego w kolejności podmiotu w łańcuchu.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Transakcja łańcuchowa cechuje się zatem tym, że towar, będący przedmiotem więcej niż jednej transakcji, jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio ostatniemu nabywcy.

Wskazać należy, iż podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostały wykonane w danym państwie, a ściślej te czynności, które zostały uznane za wykonane w danym miejscu. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Określenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne w przypadku dostawy towarów, która odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw. Miejsce świadczenia wskazuje jednocześnie państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana.

Zasadnicze znaczenie dla opodatkowania przedmiotowej transakcji ma zatem ustalenie miejsca dostawy. Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, że dla każdej z nich odrębnie ustalane jest też miejsce dokonania dostawy.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
   
   

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalanie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonał dostawy towarów (zaworów) na rzecz kontrahenta ze Szwajcarii, który następnie dokonał ich dostawy dla ostatecznego nabywcy z Austrii. Podmiotem organizującym transport był Zainteresowany.

W przypadku wyżej opisanej transakcji wystąpiły zatem dwie dostawy:

1. dostawa pomiędzy Spółką a kontrahentem ze Szwajcarii,
2. dostawa pomiędzy kontrahentem ze Szwajcarii a nabywcą ostatecznym w Austrii.
   
   

Jednakże z przedstawionych informacji wynika, że przedmiotem niniejszej sprawy nie była tylko dostawa zaworów lecz także ich montaż przez Spółkę w elektrowni znajdującej się na terytorium Austrii.

Jak bowiem wskazał Zainteresowany, produkuje i sprzedaje on wysokiej jakości oraz o wysokim stopniu zaawansowania technicznego zawory stosowane w elektrowniach wodnych. Rozmiary zaworów rozpoczynają się od średnicy 60 cm a kończą na 330 cm, są to produkty których masa często przekracza 30 ton. Nie ma tu zatem mowy o prostych czynnościach montażowych lub instalacyjnych. Dla przykładu, w miesiącu marcu 2012 r. pracownicy Spółki spędzili 2 tygodnie w Austrii przy pracach związanych z instalacją zaworów w elektrowni G.

W związku z tym, w przedmiotowej sprawie zastosowanie ma art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym miejscem dostawy towarów w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz – miejscem, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Powyższe uregulowanie wskazuje, że w przypadku dostawy towaru wraz w montażem lub instalacją miejscem jej świadczenia i opodatkowania jest zawsze miejsce instalacji bądź montażu.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru”. Wobec tego przyjęto, że prostymi czynnościami umożliwiającymi funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru są czynności, których wykonanie nie wymaga posiadania specjalistycznej wiedzy, posiadania specjalistycznych narzędzi oraz cechuje się niską pracochłonnością.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż transakcja dostawy towarów montowanych następnie przez dostawcę jest traktowana dla celów podatku od towarów i usług, jako dostawa towarów z montażem, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy. Tym samym, miejscem jej opodatkowania, zgodnie z ww. przepisem, jest miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane, czyli w przedmiotowej sprawie terytorium Austrii.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Przedstawiony opis sprawy wskazuje, że w wyniku dokonanej dostawy towarów nie dokonano ich wywozu z terytorium kraju na terytorium Austrii (miejscem ich dostawy, w myśl art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy jest terytorium kraju, w którym towary zostały zamontowane). Zatem nie miała miejsca wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że miejscem opodatkowania dokonanej przez Zainteresowanego dostawy zaworów wraz z ich montażem jest terytorium Austrii, tzn. miejsce gdzie zawory te zostały zamontowane. Zatem przedmiotowa dostawa nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 powołanego wyżej artykułu stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

Ogólne regulacje dotyczące danych, jakie powinny zawierać faktury zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem.

Na mocy § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy; numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
2. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
3. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
4. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
5. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
6. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
7. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
8. stawki podatku;
9. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
10. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
11. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Z kolei § 26 ust. 1 rozporządzenia stanowi, iż przepisy § 5, 7-22 i 25 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

W ust. 2 ww. przepisu wskazano, iż faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż przedmiotowa dostawa zaworów wraz z ich montażem powinna zostać udokumentowana przez Spółkę fakturą VAT, która w swej treści nie powinna zawierać stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem. Dostawa ta nie podlega bowiem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.