INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2010 r. (data wpływu 4 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konsekwencji wprowadzenia do ewidencji środków trwałych samochodu ciężarowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konsekwencji wprowadzenia do ewidencji środków trwałych samochodu ciężarowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 2007 zamieszkiwał Pan wraz z rodziną w Belgii, gdzie pracował, ale rozliczał się podatkowo w Polsce. Podczas pobytu w Belgii nabył Pan w 2007 r., jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej, samochód typu dostawczego. Z tego tytułu zapłacił w Belgii cenę brutto wraz z tamtejszym podatkiem VAT, którego jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności nie odliczał.

W roku 2008 powrócił Pan do Polski, przerejestrował w Polsce na „polskie numery rejestracyjne” nabyty w Belgii samochód dostawczy. W tym samym czasie zarejestrował Pan w Polsce indywidualną działalność gospodarczą w zakresie wykonywania remontów budowlanych. Obecnie chciałby wprowadzić ww. samochód dostawczy do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż jest to pojazd, który wykorzystuje w prowadzonej działalności m.in. dojeżdżając wraz z narzędziami do klientów, gdzie wykonuje remonty. Niestety nie może i nie rozlicza kosztów związanych z używaniem ww. samochodu w prowadzonej działalności gospodarczej min. kosztów eksploatacyjnych, czy odpisów amortyzacyjnych. Z informacji uzyskanych bezpośrednio w urzędzie skarbowym wynika, iż warunkiem wprowadzenia takiego samochodu do ewidencji środków trwałych jest uprzednie zapłacenie podatku VAT od aktualnej wartości rynkowej pojazdu, która zostanie oszacowana przez ten urząd. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż został poproszony do złożenia pisemnego oświadczenia o tym, iż nie wprowadzi własnego pojazdu do ewidencji środków trwałych zanim nie zapłaci stosownego podatku VAT. Oświadczenie to znajduje się w urzędzie skarbowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w istniejącym stanie faktycznym i prawnym w odniesieniu do zdarzenia przyszłego (chęć wprowadzenia do ewidencji środków trwałych sprowadzonego, używanego samochodu dostawczego) może Pan wprowadzić jako środek trwały samochód dostawczy i zarazem nie będzie zmuszony do zapłacenia podatku VAT z tego tytułu...

Zdaniem Wnioskodawcy, brak jest podstaw do obciążania podatnika kosztem podatku VAT w sytuacji, gdy chciałby wprowadzić do ewidencji środków trwałych pojazd dostawczy, który nabył w Belgii jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, a następnie sprowadził do Polski. Powyższe wynika przede wszystkim z art. 28 i 30 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi w obrocie wewnątrz UE zakazane są cła przywozowe i wywozowe oraz wszelkie opłaty o skutku równoważnym, a także wszelkie cła o charakterze fiskalnym. W ocenie Wnioskodawcy stanowisko zaprezentowane przez urząd skarbowy uchybia ww. przepisom w odniesieniu do zdarzenia przyszłego opisanego w niniejszym wniosku. Uzależnienie możliwości wprowadzenia pojazdu nabytego na terenie UE, od obowiązku wcześniejszej opłaty podatku VAT, stanowi naruszenie zasady swobody przepływu towarów, określonej właśnie w ww. art. 28 i 30 TWE. Dodatkowo należy nadmienić, iż Wnioskodawca nie otrzymał zaświadczenia na druku VAT-25. Ponadto, wg Wnisokdoawcy, przepisy prawa polskiego nie nakładają, w razie chęci wprowadzenia do ewidencji środków trwałych ww. pojazdu, dokonywania uprzedniej zapłaty podatku VAT, obejmującej rynkową wartość takiego samochodu. Wobec powyższego, koniecznym jest uzyskanie interpretacji podatkowej w zakresie skutków podatkowych w razie wprowadzenia pojazdu nabytego w Belgii do ewidencji środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 30 listopada 2008 r., przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:



1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a


1. z zastrzeżeniem art. 10;


2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 grudnia 2008 r., przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:



1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a


1. z zastrzeżeniem art. 10;


2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Z kolei zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Ponadto stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r., przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ustawy).

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 103 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 9 i 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczenia i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju (art. 103 ust. 4 ustawy).

W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika – art. 103 ust. 5 ustawy.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca, zamieszkując w Belgii, w 2007 r. nabył, jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, samochód typu dostawczego. Następnie w roku 2008 samochód ten został przywieziony na terytorium kraju, i przerejestrowany. Obecnie Wnioskodawca zamierza wprowadzić ten samochód do ewidencji środków trwałych firmy.

Biorąc pod uwagę opis sprawy, jak również powołane przepisy należy stwierdzić, że skoro w momencie dokonania zakupu przedmiotowego pojazdu Wnioskodawca nie działał jako podatnik podatku od wartości dodanej, gdyż jak wskazano Wnioskodawca opisany pojazd Wnioskodawca nabył jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, tym samym w 2008 r. nie został ten pojazd przemieszczony z terytorium Belgii na terytorium Polski w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa, co oznacza, że w opisanej sytuacji nie wystąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, a co za tym idzie, na Wnioskodawcy nie ciążył obowiązek uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu, zgodnie z art. 103 ustawy, przy założeniu że pojazd ten nie spełniał definicji nowego środka transportu, określonego w art. 2 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Również planowana czynność wprowadzenia przedmiotowego samochodu do ewidencji środków trwałych firmy nie rodzi po stronie Wnioskodawcy skutków podatkowych w podatku od towarów i usług. Zatem, nie będzie miał on obowiązku uiszczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu.

Jednocześnie nadmienia się, iż interpretacja nie wywrze skutków prawnych w przypadku ustalenia w ewentualnym postępowaniu podatkowym odmiennego od przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.