INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2010 r. (data wpływu 13 sierpnia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 września 2010 r. (data wpływu 27 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego od podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego od podatku. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 września 2010 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Biuro rachunkowe prowadzi działalność, której przedmiotem jest wyłącznie świadczenie usług rachunkowo-księgowych (bez doradztwa). Wg PKD przedmiot wykonywanej działalności (69.20.Z) – działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe. Wnioskodawczyni posiada uprawnienia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, nie jest doradcą podatkowym. Biuro powstało dnia 15 lipca 2010 r., a przewidywana roczna sprzedaż nie przekroczy w proporcji limitu 100.000 zł obrotu.

Biuro rachunkowe świadczy usługi w zakresie:

1. prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z ustawą o rachunkowości: kwalifikowanie dowodów do ujęcia w księgach, kontrola zapisów w księgach, sporządzanie i kontrola deklaracji i raportów wynikających z tych ksiąg,
2. prowadzenia ewidencji środków trwałych i amortyzacji,
3. prowadzenia ewidencji sprzedaży oraz zakupu VAT,
4. naliczenia płac i ZUS zatrudnionych pracowników,
5. naliczenia ZUS zleceniodawcy,
6. prowadzenia ksiąg przychodów i rozchodów oraz sporządzanie na podstawie ewidencji niezbędnych deklaracji rozliczeniowych oraz ich kontrola.
   

Według PKWiU obowiązującego do celów podatkowych do dnia 31 grudnia 2010 roku usługi te mieszczą się w ugrupowaniu:

74.12.1- usługi rachunkowości i kontroli ksiąg,
74.12.11- usługi w zakresie kontroli i weryfikacji sprawozdań,
74.12.12 - usługi w zakresie sprawdzania rachunków,
74.12.13 - usługi w zakresie sprawozdań finansowych,
74.12,14 - usługi w zakresie rachunkowości pozostałe,
74.1220 - usługi w zakresie księgowości, z wyjątkiem deklaracji podatkowych.

Biuro zawiera umowy na kompleksowe usługi księgowe z zapisem w umowie „Zleceniobiorca nie będzie świadczył usług w zakresie doradztwa dla Zleceniodawcy”. Przewidywana roczna sprzedaż nie przekroczy w proporcji limitu 100.000 zł obrotu.

Z uzupełnienia do wniosku wynika, iż biuro rachunkowe świadczy usługi w zakresie:

1. prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z ustawą o rachunkowości: kwalifikowanie dowodów do ujęcia w księgach, kontrola zapisów w księgach, sporządzanie i kontrola deklaracji i raportów wynikających z tych ksiąg,
2. prowadzenie ewidencji środków trwałych i amortyzacji,
3. prowadzenie ewidencji wyposażenia,
4. naliczenia płac i ZUS zatrudnionych pracowników oraz sporządzanie deklaracji dla potrzeb ZUS i podatku dochodowego,
5. naliczenia ZUS zleceniodawcy oraz sporządzanie deklaracji dla potrzeb ZUS,
6. prowadzenie ksiąg przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów oraz sporządzanie na ich podstawie niezbędnych deklaracji rozliczeniowych oraz ich kontrola.

Według PKWiU z 1997 r. usługi te mieszczą się w ugrupowaniu:

74.12.1 - usługi rachunkowości i kontroli ksiąg,
74.12.11- usługi w zakresie kontroli i weryfikacji sprawozdań,
74.12.12- usługi w zakresie sprawdzania rachunków,
74.12.13- usługi w zakresie sprawozdań finansowych,
74.12.14- usługi w zakresie rachunkowości pozostałe,
74.12.20- usługi w zakresie księgowości, z wyjątkiem deklaracji podatkowych.

Deklaracje podatkowe sporządzone na podstawie ksiąg rachunkowych, podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów oraz ewidencji przychodów podpisywane są przez zleceniodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku świadczenia przez biuro rachunkowe jedynie usług rachunkowo-księgowych (bez doradztwa), przysługuje prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawczyni, ma prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy o VAT, ponieważ spełnia wymogi określone w tych przepisach. W przypadku biura rachunkowego nie znajdą zastosowania wyłączenia określone w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, oraz w załączniku do Rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r., Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 późn. zm.).

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r.), zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast art. 113 ust. 1 od dnia 1 stycznia 2011 r. na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), otrzyma brzmienie - zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jednakże art. 2 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

W myśl art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnień, o których mowa ust. 1 i 9, nie stosuje się m.in. do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

W art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy zawarto delegację ustawową dla Ministra właściwego do spraw finansów publicznych do wydania rozporządzenia określającego listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, odnośnie których nie stosuje się zwolnień, określonych w ust. 1 i 9. Została ona zrealizowana w § 26 z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

W załączniku do ww. rozporządzenia zawierającym listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, w poz. 37 ujęto usługi „doradztwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego”.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro ustawa o VAT w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i 9 należy – wobec braku w ustawie definicji doradztwa – posłużyć się znaczeniem językowym. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) „doradzić – doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Natomiast „doradztwo” to, wg powyższego słownika, udzielanie fachowych porad.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 73, poz. 443 ze zm.), czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy (art. 2 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 3 cyt. ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 cyt. ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do doradztwa podatkowego muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych we wskazanym artykule, a w ramach poszczególnych punktów wymienione tam elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Zainteresowana prowadzi biuro rachunkowe, którego przedmiotem jest wyłącznie świadczenie usług rachunkowo -księgowych (bez doradztwa). Posiada ona uprawnienia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, nie jest doradcą podatkowym. Biuro powstało dnia 15 lipca 2010 r., a przewidywana roczna sprzedaż nie przekroczy w proporcji limitu 100.000 zł obrotu.

Biuro rachunkowe świadczy usługi w zakresie:

1. prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z ustawą o rachunkowości: kwalifikowanie dowodów do ujęcia w księgach, kontrola zapisów w księgach, sporządzanie i kontrola deklaracji i raportów wynikających z tych ksiąg,
2. prowadzenie ewidencji środków trwałych i amortyzacji,
3. prowadzenie ewidencji wyposażenia,
4. naliczenia płac i ZUS zatrudnionych pracowników oraz sporządzanie deklaracji dla potrzeb ZUS i podatku dochodowego,
5. naliczenia ZUS zleceniodawcy oraz sporządzanie deklaracji dla potrzeb ZUS,
6. prowadzenie ksiąg przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów oraz sporządzanie na ich podstawie niezbędnych deklaracji rozliczeniowych oraz ich kontrola.
   
   

Deklaracje podatkowe sporządzone na podstawie ksiąg rachunkowych, podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów oraz ewidencji przychodów podpisywane są przez zleceniodawcę.

W tym miejscu, należy zauważyć, że o wyłączeniu ze zwolnienia podmiotowego decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. A zatem, jedynie w sytuacji świadczenia usług rachunkowo-księgowych (przy założeniu, że nie są to usługi w zakresie doradztwa), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Według PKWiU z 1997 r. – jak wskazała Zainteresowana – usługi te mieszczą się w ugrupowaniu:

74.12.1 - usługi rachunkowości i kontroli ksiąg,
74.12.11- usługi w zakresie kontroli i weryfikacji sprawozdań,
74.12.12- usługi w zakresie sprawdzania rachunków,
74.12.13- usługi w zakresie sprawozdań finansowych,
74.12.14- usługi w zakresie rachunkowości pozostałe,
74.12.20- usługi w zakresie księgowości, z wyjątkiem deklaracji podatkowych.

Mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy, jak również przedstawioną przez Wnioskodawczynię okoliczność, że nie wykonuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usług doradztwa, to może ona skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. Zauważyć należy także, że skorzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty określonej przepisem art. 113 ust. 1 ustawy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży.

Podkreślić należy, iż kwestie dotyczące zaklasyfikowania usług wskazanych we wniosku do właściwego grupowania statystycznego, nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 powołanej w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny i klasyfikacji statystycznej świadczonych usług, a niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o PKWiU wskazane przez Wnioskodawczynię w opisie stanu faktycznego.

Jednocześnie informuje się, że w przypadku zaklasyfikowania świadczonych usług do innego grupowania PKWiU niż wskazane w opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, niniejsza interpretacja indywidualna straci aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.