INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13.10.2010r. (data wpływu 20.10.2010r.) uzupełnionym pismem z dnia 23.12.2010r. (data wpływu 30.12.2010r., data nadania 27.12.2010r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 16.12.2010r. (skutecznie doręczonym w dniu 21.12.2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.10.2010r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23.12.2010r. (data wpływu 30.12.2010r., data nadania 27.12.2010r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 16.12.2010r. (skutecznie doręczonym w dniu 21.12.2010r.). Wniosek został uzupełniony w terminie ustawowym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskująca pozostaje w związku małżeńskim, w którym małżonkowie objęci są wspólnością majątkową. Małżonek Wnioskującej od 2000 roku prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej. Wykonuje on czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz czynności zwolnione od podatku od towarów i usług. Wszystkie składniki mienia używane przez męża Wnioskującej w działalności gospodarczej, m.in. środki trwałe, wyposażenie, materiały są z punktu widzenia kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wspólne i należą do obojga małżonków w równych częściach.

Wnioskująca w niedalekiej przyszłości rozpocznie prowadzenie działalności gospodarczej w tym samym zakresie, co jej małżonek i z użyciem tych samych składników mienia. Wcześniej wpisze się do ewidencji działalności gospodarczej jako osoba prowadząca działalność, podając jako przedmiot działalności te grupowania PKD, które wykonywał małżonek i jako miejsce prowadzenia działalności te same miejsca prowadzenia działalności oraz zarejestruje się jako podatnik podatku od towarów i usług czynny.

Wnioskująca z małżonkiem nie zawrą między sobą żadnej pisemnej umowy z uwagi na to, że z prawnego punktu widzenia wszelkie składniki majątkowe wykorzystywane teraz przez męża Strony w działalności gospodarczej, a później przez Wnioskującą należą do nich obojga na zasadach współwłasności małżeńskiej.

Pismem z dnia 07.12.2010 roku Wnioskująca uzupełniła przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe wskazując, iż małżonek przekaże jej przedsiębiorstwo. Dodatkowo wskazano, iż Wnioskująca nie będzie posługiwać się tą samą nazwą. W ewidencji wyposażenia przedsiębiorstwa znajdują dwa sita do czerpania papieru, overlock , maszyna do szycia, aparat, notebook i kuweta do czerpania papieru. Nieruchomości wchodzące w skład przedsiębiorstwa należą do obojga współmałżonków na zasadach wspólności majątkowej, należą do majątku odrębnego jednego małżonka lub należą do majątku odrębnego drugiego małżonka. Małżonkowie pozwalali sobie i będą pozwalać z nich korzystać. Z uwagi na fakt, iż przez pewien czas będą istniały dwie firmy, to małżonek Wnioskującej spłaci swoje zobowiązania i uzyska należności. Papierów wartościowych związanych z działalnością gospodarczą mąż Strony nie posiada. Dodatkowo, jak wskazano, mąż Wnioskującej nie posiada wydzielonej puli pieniędzy tylko na potrzeby działalności gospodarczej. Małżonkowie dzielą się środkami pieniężnymi na bieżąco w miarę ich uzyskiwania. Na potrzeby działalności gospodarczej małżonek Wnioskującej nie posiada koncesji, licencji i zezwoleń, patentów a także innych praw własności przemysłowej. Jedyne prawa związane z działalnością gospodarczą to kilka publikacji prasowych o czerpaniu papieru, z których Wnioskująca będzie mogła korzystać. Podatkowa księga przychodów i rozchodów, rejestry na potrzeby podatku od towarów i usług, dokumenty na podstawie których te urządzenia księgowe były prowadzone nie będą przekazane. Książka kontroli także nie. Natomiast dowody rejestracyjne samochodów, ich polisy ubezpieczeniowe, karta gwarancyjna notebooka będą przekazane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jeżeli małżonek Wnioskującej wystawi faktury VAT dokumentujące przekazanie składników mienia używanych przez niego w działalności gospodarczej z wykazaną kwotą podatku, to Wnioskująca będzie mogła go uznać za podatek naliczony i obniżyć kwotę podatku należnego w zakresie, w jakim towary będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych...

Zdaniem Wnioskującej, pomimo że pomiędzy małżonkami panuje ustrój wspólności majątkowej, składniki mienia wykorzystywane przez małżonka Wnioskującej według kodeksu rodzinnego i opiekuńczego należały do obojga małżonków, to należy wystawić faktury VAT na przekazanie składników mienia wykorzystywanych przez podatnika VAT (małżonka Wnioskującej) na podatnika VAT (którym będzie Wnioskująca). Z punktu widzenia podatku od towarów i usług są to dwaj niezależni podatnicy, a przepisy podatkowe cechuje daleko posunięta niezależność od innych gałęzi prawa, w tym także od kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Pismem z dnia 23.12.2010r. Wnioskująca uzupełniła swoje stanowisko w sprawie wskazując, iż „w związku z powyższym Strona będzie mogła podatek VAT wykazany w fakturach wystawionych przez męża, uznać za podatek naliczony i obniżyć kwotę podatku należnego w zakresie, w jakim towary będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Ilekroć w ustawie o podatku od towarów i usług jest mowa o sprzedaży, należy przez to rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ww. ustawy). Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem tym należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl natomiast art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia”, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów”, w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

Przepisy ustawy o VAT nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Zauważyć należy, że czynność przekazania majątku, opisana we wniosku będzie nosiła znamiona zbycia przedsiębiorstwa, do której zastosowanie będzie miał przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji czynność ta nie będzie podlegała przepisom ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do brzmienia art. 88 ust. 3a pkt 2 cyt. ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Reguły dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonywania korekty zostały określone w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy o VAT, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskująca rozpocznie prowadzenie działalności gospodarczej w takim samym zakresie, w jakim działalność prowadzi Jej mąż, z użyciem tych samych składników mienia. Strona dokona wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, podając jako przedmiot działalności te same PKD, które wykonywał małżonek i jako miejsce prowadzenia działalności, te same miejsca oraz zarejestruje się jako podatnik VAT czynny. Wątpliwości Zainteresowanej wiążą się z kwestią powstania po jej stronie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego w sytuacji, gdy mąż przekazanie majątku udokumentuje poprzez wystawienie faktur VAT.

Reasumując, w sytuacji gdy mąż Wnioskującej wystawi faktury dokumentujące przekazanie przedsiębiorstwa, co stanowi zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług czynność niepodlegającą przepisom ustawy a co za tym idzie, Wnioskującej zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia kwoty podatku VAT.

W tym miejscu wskazać należy, iż obowiązek dokonania korekty określonej w art. 91 ust. 1 – 8 ustawy o VAT, zgodnie z art. 91 ust. 9 tej ustawy, jest przeniesiony na nabywcę, jako beneficjenta praw i obowiązków zbywcy, czyli w tym przypadku na Wnioskującą. Podkreślić jednak należy, iż obowiązek dokonywania korekt będzie ciążył na nabywcy tylko w przypadku gdy zajdą przesłanki wskazane w art. 91 ust. 1–8 ustawy o VAT.

Tym samym przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskującej odnośnie powstania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego w sytuacji gdy przekazanie majątku stanowiącego przedsiębiorstwo między małżonkami zostanie udokumentowane poprzez wystawienie faktur VAT należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto w przedmiotowej sprawie należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę. Zaznaczyć należy, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.