INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2010 r. (data wpływu 04 października 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 grudnia 2010 r. (data wpływu 20 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pożyczki w ramach prowadzonej działalności (stan faktyczny) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 października 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pożyczki w ramach prowadzonej działalności. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 grudnia 2010 r. (data wpływu 20 grudnia 2010 r.) o doprecyzowanie stanu faktycznego oraz o KRS.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz w celu pokrycia bieżących potrzeb finansowych Sp. z o.o. podjęła kroki mające na celu pozyskanie zewnętrznych źródeł finansowania. W konsekwencji Spółka zawarła umowy pożyczki (w których występowała jako pożyczkobiorca) w następujących dniach: 6 lutego 2006 r. oraz 31 marca 2006 r. z podmiotem posiadającym siedzibę na terytorium Polski, prowadzącym działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług oraz zarejestrowanym dla celów VAT na terytorium Polski (podmiot ten nie był udziałowcem Spółki).

Wspomniane pożyczki mają charakter odpłatny. Jednocześnie w związku z przewidywanymi dalszymi potrzebami w zakresie finansowania bieżącej działalności, Spółka nie wyklucza, iż kolejne umowy pożyczki (również o charakterze odpłatnym) zostaną zawarte w przyszłości.

Dodatkowo, Spółka pragnie wskazać, iż udzieliła za wynagrodzeniem pożyczek na rzecz podmiotu mającego siedzibę na terytorium Polski (umowy pożyczki z dnia 26 kwietnia 2004 r. oraz 27 września 2005 r.). Spółka pragnie przy tym wskazać, iż jest (i była w chwili gdy udzielała wspomnianych powyżej pożyczek) podmiotem zarejestrowanym dla celów VAT w Polsce, prowadzącym działalność opodatkowaną VAT (Spółka nie była przy tym udziałowcem pożyczkobiorcy).

Pismem z dnia 16 grudnia 2010 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku Zainteresowany wskazał, iż udzielanie pożyczek powinno zostać zaklasyfikowane do grupowania PKWiU 65.22.10, jako „usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym” według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Jednocześnie, usługi takie zdaniem Spółki korzystają ze zwolnienia z VAT (poz. załącznik nr 4 do ustawy o VAT).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynność udzielenia, czy to przez Spółkę, czy też jej kontrahenta, pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług i czy korzysta ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 tej ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność udzielenia pożyczki dokonywana przez podmiot prowadzący działalność opodatkowaną VAT jest usługą w rozumieniu ustawy o VAT i w związku z tym podlega przepisom tej ustawy, a jako usługa pośrednictwa finansowego wymieniona w załączniku nr 4 do ustawy o VAT jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jednocześnie działalność gospodarcza – stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Powyższe oznacza, iż wszelkie czynności podejmowane przez dany podmiot w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w szczególności zaś czynności mające na celu osiągnięcie zysku, są dokonywane przez taki podmiot działający jako podatnik VAT.

W świetle powyższego, pożyczkodawcę należy uznać za usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2, gdyż będzie on samodzielnie i w ramach prowadzonej działalności świadczyć usługi pośrednictwa finansowego, a tym samym w zakresie wykonywanych czynności występować będzie jako podatnik VAT. Konkluzja odmienna od powyższej byłaby w ocenie Spółki niezgodna z brzmieniem obowiązujących przepisów i mogłaby prowadzić do absurdalnych sytuacji, w których np. producent i dostawca towarów wyświadczając usługę(i) doradczą(e) nie byłby z tego tytułu podatnikiem VAT. Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, udzielanie pożyczek przez podatnika VAT spełnia przesłanki do uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu VAT.

Jednocześnie w myśl art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zwolnione od podatku VAT są usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy o VAT. Stosownie zaś do poz. 3 powyższego załącznika, zawierającego wykaz usług zwolnionych z VAT, zwolnione od podatku są usługi zakwalifikowane do sekcji J ex (65-67) PKWiU, tj. „usługi pośrednictwa finansowego”. Z uwagi na powyższe, w opinii Spółki usługi polegające na udzielaniu pożyczek korzystają ze zwolnienia z VAT jako usługi pośrednictwa finansowego. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego w ocenie Spółki wynika, że pożyczki udzielane przez pożyczkodawcę (zarówno gdy pożyczkodawcą jest Spółka bądź drugi podmiot wskazany w stanie faktycznym będący również podatnikiem VAT) są objęte zakresem ustawy o VAT, przy czym korzystają one ze zwolnienia na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT (zdaniem Spółki, czynność udzielania pożyczek powinna zostać zaklasyfikowana pod symbolem PKWiU 65.22, sekcja J - usługi pośrednictwa finansowego, „usługi udzielania pożyczek poza systemem bankowym”).

Dla potwierdzenia tego stanowiska Spółka powołała następujące pisma organów podatkowych:

• „stwierdzić należy, że opisana we wniosku usługa udzielania pożyczek świadczona poza systemem bankowym podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług i – jako niewymieniona w wyłączeniach w pkt 1-9 załącznika nr 4 do tej ustawy – korzysta ze zwolnienia od tego podatku” interpretacja indywidualna wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 11 maja 2010 r., sygn. ITPP1/443-187/10/AT,
• „należy stwierdzić, że usługa udzielenia pożyczek mieszcząca się w grupowaniu PKWiU 65.22, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ustawy o VAT, przy czym korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, jako usługa wymieniona w poz. 3 załącznika nr 4 do tej ustawy” interpretacja indywidualna wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 marca 2010 r., sygn. IPPP1-443-209/10-4/IGo,
• „należy stwierdzić, że usługa udzielania pożyczki mieszcząca się w grupowaniu PKWiU 65.22.10-00.90, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ustawy o VAT, przy czym korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy jako usługa wymieniona w poz. 3 załącznika nr 4 do tej ustawy” interpretacja indywidualna wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 19 listopada 2009 r., sygn. ILPP2/443-1130/09-2/AD,
• „należy stwierdzić, że usługa udzielenia pożyczki sklasyfikowana przez Spółkę wg PKWiU do grupowania 65.22, stanowi czynność podlegającą – zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 oraz art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, przy czym, jako nieobjęta żadnym z wyłączeń wskazanych w poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy, korzysta ze zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy” interpretacja indywidualna wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 16 października 2009 r., sygn. ITPP2/443-628/09/EŁ.
  
  

Mając na uwadze przedstawiony powyżej stan faktyczny, Spółka pragnie podkreślić, iż w jej opinii w odniesieniu do umów zawartych w dniach 6 lutego 2006 r. oraz 31 marca 2006 r. oraz ewentualnych pożyczek udzielonych jej w przyszłości, usługa udzielenia pożyczek przez podmiot posiadający siedzibę na terytorium Polski, prowadzący działalność opodatkowaną VAT oraz zarejestrowany dla celów VAT na terytorium Polski będzie podlegać przepisom ustawy o VAT jako usługa pośrednictwa finansowego zwolniona z VAT, gdyż czynność ta będzie wykonana w ramach prowadzonej przez ten podmiot działalności gospodarczej.

Jednocześnie, w odniesieniu do umów pożyczek zawartych w dniach 26 kwietnia 2004 r. oraz 27 września 2005 r., w których Spółka występuje w charakterze pożyczkodawcy, w opinii Spółki czynności te także będą objęte zakresem ustawy o VAT. Spółka pragnie podkreślić, iż jest podatnikiem VAT (prowadzącym działalność opodatkowaną VAT) i w jej ocenie udzielenie pożyczek powinno zostać zaklasyfikowane jako wykonywane w ramach prowadzonej działalności, a więc w konsekwencji objęte zakresem ustawy o VAT, niemniej jednak jako usługa pośrednictwa finansowego zwolnione na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, w opinii Spółki, należy stwierdzić, że opisana we wniosku usługa udzielania pożyczek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jako usługa pośrednictwa finansowego, podlega przepisom ustawy o VAT i korzysta ze zwolnienia od tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W przedstawionym stanie faktycznym sprawy, do zdarzeń zaistniałych przed 01 maja 2004 r. będą miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), - zwanej dalej ustawą z roku 1993 obowiązujące do dnia 30 kwietnia 2004 r., natomiast do zdarzeń zaistniałych po 01 maja 2004 r. będą miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą z roku 2004.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z roku 1993, opodatkowaniu podlegają sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 4 pkt 2 lit. a ustawy z roku 1993, za usługi uważa się usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z roku 1993, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne mające siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli wykonują we własnym imieniu i na własny rachunek czynności, o których mowa w art. 2, w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeżeli zostały wykonane jednorazowo, a także wówczas, gdy czynności te polegają na jednorazowej sprzedaży rzeczy w tym celu nabytej.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z roku 2004, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy z roku 2004, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy z roku 2004, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy z roku 2004, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z roku 2004, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art.15 ust. 2).

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

W świetle powyższych przepisów udzielanie pożyczek stanowi świadczenie usług zarówno w rozumieniu ustawy z roku 1993, jak i ustawy z roku 2004. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym. Wobec powyższego udzielanie pożyczek podlega regulacjom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym oraz w ustawie o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z roku 1993 stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2 i 3.

Według art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z roku 1993, zwalnia się od podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 2. Zgodnie z poz. 9 wskazanego załącznika zawierającego wykaz usług, których świadczenie jest zwolnione od podatku, zwolnione od podatku są usługi pośrednictwa finansowego Sekcja J ex (65-67), z wyłączeniem:

1. działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki,
2. usług polegających na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy,
3. usług doradztwa finansowego i maklerów (PKWiU 67.13.10-00.20).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy z roku 2004, stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy z roku 2004, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. Stosownie zaś do poz. 3 powyższego załącznika, zawierającego wykaz usług zwolnionych od podatku, zwolnione są od podatku usługi pośrednictwa finansowego Sekcja J ex (65-67), z wyłączeniem:

1. działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki,
2. usług polegających na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy ruchomej,
3. usług doradztwa finansowego (PKWiU ex 67.13.10 - 00.20),
4. usług doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10 - 00.20, -00.30), z wyjątkiem świadczonych przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń,
5. usług ściągania długów oraz faktoringu,
6. usług zarządzania akcjami, udziałami w spółkach lub związkach, obligacjami i innymi rodzajami papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
7. usług przechowywania akcji, udziałów w spółkach lub związkach, obligacji i innych rodzajów papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
8. transakcji dotyczących dokumentów ustanawiających tytuł własności,
9. transakcji dotyczących praw w odniesieniu do nieruchomości.
   
   

W objaśnieniach do ww. załącznika ustawodawca wskazał ponadto, że „ex” dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca, podatnik podatku od towarów i usług, zawarł umowy pożyczki (w których występował jako pożyczkobiorca) w następujących dniach: 6 lutego 2006 r. oraz 31 marca 2006 r. z podmiotem posiadającym siedzibę na terytorium Polski, prowadzącym działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług oraz zarejestrowanym dla celów VAT na terytorium Polski (podmiot ten nie był udziałowcem Spółki). Wspomniane pożyczki miały charakter odpłatny. Nadto Zainteresowany udzielił za wynagrodzeniem pożyczek na rzecz podmiotu mającego siedzibę na terytorium Polski (umowy pożyczki z dnia 26 kwietnia 2004 r. oraz 27 września 2005 r.)

Wnioskodawca sklasyfikował udzielenie pożyczki pod symbolem PKWiU 65.22.10 jako „usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym”, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny sprawy wskazać należy, iż „usługi udzielania pożyczek poza systemem bankowym” mieszczące się w grupowaniu PKWiU 65.22.10, wykonywane przez podatnika podatku VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zarówno na podstawie ustawy z roku 1993 r. oraz ustawy z roku 2004. Jednocześnie usługi te korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z roku 1993 w związku z poz. 9 załącznika nr 2 oraz art. 43 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy z roku 2004 w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy.

W przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga fakt, że w myśl art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, w kompetencji Ministra Finansów nie mieści się analiza prawidłowości dokonanej przez Zainteresowanego we wniosku klasyfikacji czynności do właściwego grupowania statystycznego. Za prawidłową klasyfikację usług i towarów ponosi całkowitą odpowiedzialność wyłącznie jednostka świadcząca usługi i sprzedająca towary. Organ podatkowy może jedynie potwierdzić zasadność stosowanych przez podatnika stawek podatku VAT przy dostawie towarów i świadczeniu usług, prawidłowo przez niego zaklasyfikowanych. Wobec powyższego niniejsza interpretacja indywidualna wydana została w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę.

Nadmienia się, iż w oparciu o § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207 poz. 1293 ze zm.) – Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.) stosuje się do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r.

Niniejsza interpretacja wydana została w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych, o których mowa w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa dla kontrahenta udzielającego pożyczki Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W niniejszej interpretacji odpowiedziano na wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pożyczki w ramach prowadzonej działalności (stan faktyczny).

Rozstrzygnięcie dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pożyczki w ramach prowadzonej działalności (zdarzenie przyszłe) zostało załatwione w odrębnej interpretacji z dnia 31 grudnia 2010 r. nr ILPP1/443-1079/10-5/MP.

Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie załatwiony odrębnymi pismami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.