INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione w przekazanym przy piśmie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 24 września 2010 r. wniosku z dnia 10 sierpnia 2010 r. (data wpływu – 1 października 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 października 2010 r. (data wpływu – 5 października 2010 r.) oraz pismem z dnia 27 grudnia 2010 r. (data wpływu – 29 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego. Wniosek uzupełniono w dniu 5 października 2010 r. oraz 29 grudnia 2010 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku oraz w pismach uzupełniających przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 31 sierpnia 1994 r. wspólnie z mężem dokonała Pani zakupu od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa lokalu mieszkalnego wraz z udziałem wynoszącym 1/8 części w gruncie. Zatem – jak wskazano we wniosku - zarówno Pani jak i jej mąż byliście współwłaścicielami posiadającymi udział wynoszący #189; części w ww. lokalu i udziale w gruncie.

Natomiast w dniu 12 kwietnia 2007 r. wyrokiem Sądu Okręgowego. Państwa związek małżeński został rozwiązany, zaś w dniu 30 stycznia 2008 r. dokonano podziału majątku wspólnego, którego przedmiotem były opisane we wniosku nieruchomości, wraz ze zniesieniem współwłasności, w ten sposób, że na Pani rzecz przypadł ww. lokal mieszkalny. Opisany podziału majątku był ekwiwalentny w naturze i dokonany bez spłat i dopłat, zaś wartość lokalu mieszkalnego, który przypadł Pani na wyłączną własność, mieściła się w udziale jaki Jej dotychczas przysługiwał.

W przedmiotowym lokalu była Pani zameldowana na pobyt stały w okresie od dnia 30 października 1987 r. do 16 sierpnia 2010 r.

Ostatecznie w dniu 28 lipca 2010 r. sprzedała Pani ww. lokal mieszkalny, zaś uzyskany z tego tytułu dochód zamierza przeznaczyć na cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w zaistniałym stanie faktycznym nie jest Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowy z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego...

Pani zdaniem, nie powinna płacić podatku dochodowego z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Pani w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.). W myśl art. 31 cytowanej ustawy, istota wspólności ustawowej wyraża się w tym, że: 1) powstaje z mocy samego prawa z chwilą zawarcia małżeństwa (o ile wcześniej przyszli małżonkowie nie zawarli małżeńskiej umowy majątkowej – intercyzy), 2) obejmuje majątek wspólny (rozumiany jako przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej przez oboje małżonków lub przez jednego z nich). Co więcej, wspólność ustawowa charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania udziały małżonków w majątku wspólnym nie są określone, a zatem jest to typ współwłasności łącznej.

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba że w czasie trwania związku małżeńskiego: 1) małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową, 2) z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności, 3) wspólność ustała z mocy prawa na skutek ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.

Zniesienie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału majątku, choć, jak wynika z dyspozycji przepisu art. 211 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) podział ten nie jest obowiązkowy.

Zgodnie z art. 1037 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Nadto należy wskazać, iż w myśl art. 45 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego każdy z małżonków powinien zwrócić wydatki i nakłady poczynione z majątku wspólnego na jego majątek osobisty, z wyjątkiem wydatków i nakładów koniecznych na przedmioty majątkowe przynoszące dochód oraz może żądać zwrotu wydatków i nakładów, które poczynił ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny, przy czym nie można żądać zwrotu wydatków i nakładów zużytych w celu zaspokojenia potrzeb rodziny, chyba że zwiększyły wartość majątku w chwili ustania wspólności. Zwrotu dokonuje się przy podziale majątku wspólnego, jednakże sąd może nakazać wcześniejszy zwrot, jeżeli wymaga tego dobro rodziny (art. 45 § 2).

Z przytoczonego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż opisany we wniosku lokal mieszkalny wraz z udziałem wynoszącym 1/8 części w gruncie został nabyty przez Panią i jej męża w dniu 31 sierpnia 1994 r., a następnie w drodze podziału majątku wspólnego w dniu 30 stycznia 2008 r. ww. lokal mieszkalny został Pani przyznany na wyłączną własność bez spłat i dopłat.

Dotychczasowe ustalenia w zakresie stanu faktycznego, jak i stanu prawnego, mają wpływ na określenie skutków prawnopodatkowych, jakie wynikają ze sprzedaży opisanego we wniosku lokalu mieszkalnego.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Dla ustalenia początku określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy pięcioletniego terminu zasadnym jest więc ustalenie momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, działu spadku czy też podziału majątku dorobkowego małżeńskiego jest nabyciem tych rzeczy.

Natomiast, biorąc pod uwagę stanowisko judykatury (w rozumieniu orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego), nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie nieruchomości (ograniczonego prawa rzeczowego) na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku wspólnym.

Według przytoczonego we wniosku stanu faktycznego nabycie nieruchomości na zasadzie współwłasności miało miejsce w 1994 r. Natomiast podział majątku wspólnego nastąpił w 2008 r., w wyniku którego otrzymała Pani bez spłat i dopłat na własność ww. lokal mieszkalny, zaś wartość mieści się w udziale, jaki dotychczas w tym majątku Jej przysługiwał.

W związku z tym uznać należy, że nabycie lokalu mieszkalnego nastąpiło w 1994 r.

W konsekwencji sprzedaż lokalu mieszkalnego w 2010 r. nie stanowi źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ została dokonana po upływie 5 lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.