INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22.10.2010 r. (data wpływu 02.11.2010 r.) uzupełnionym w dniu 02.12.2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 25.11.2010 r., w dniu 13.12.2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 03.12.2010 r., w dniu 17.01.2011 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 05.01.2011 r. oraz w dniu 18.02.2011 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 07.02.2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania rozliczeń z tytułu napraw gwarancyjnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.11.2010 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony wezwaniami, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania rozliczeń z tytułu napraw gwarancyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Spółki jest m. in. sprzedaż detaliczna ciągników, sprzętu rolniczego oraz części zamiennych (tj. maszyn rolniczych). Całość sprzedaży Spółki w przedmiotowym zakresie podlega opodatkowaniu VAT.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa nowe maszyny rolnicze bezpośrednio od spółki A. Nabywane przez Spółkę maszyny sprzedawane są następnie ostatecznym klientom. Nabywane i odsprzedawane przez Spółkę maszyny objęte są gwarancją. Przy czym, wynagrodzenie za udzielenie gwarancji zawarte jest zawsze w cenie sprzedaży maszyn rolniczych objętych gwarancją. W przypadku wystąpienia usterki lub wady maszyn, ostateczny nabywca nie ponosi w okresie gwarancji żadnych kosztów napraw gwarancyjnych. Wartość usług objętych gwarancją podlega opodatkowaniu VAT w cenie sprzedaży maszyn rolniczych.

Stosownie do postanowień umowy zawartej przez Spółkę z A, to Spółka pełni obowiązki gwaranta wobec ostatecznych nabywców maszyn rolniczych na rynku polskim. Spółka jako gwarant, wskazywana jest również na książeczkach gwarancyjnych, które wydawane są ostatecznym nabywcom. Ewentualne naprawy gwarancyjne mające na celu usunięcie wad oraz usterek, dokonywane są przez Spółkę Wnioskodawcy. Zgodnie z postanowieniami umowy zawartej przez Spółkę z A, poniesione przez Spółkę Wnioskodawcy koszty napraw gwarancyjnych są następnie rekompensowane przez A.

Stosownie do powyższej umowy, to Spółka Wnioskodawcy zobowiązana jest do ponoszenia całkowitej odpowiedzialności w zakresie realizacji czynności gwarancyjnych oraz zobowiązana jest również m.in. do rozwijania i utrzymywania swojego serwisu, posiadania odpowiedniego wyposażenia i zatrudniania wykwalifikowanych pracowników do wykonywania obowiązków gwarancyjnych.

W ramach umowy gwarancyjnej to A rekompensuje kwoty stanowiące równowartość wydatków poniesionych przez Spółkę na naprawy gwarancyjne wykonane w serwisie Spółki Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu z dnia 17.01.2011 r. Wnioskodawca dodał, iż według umowy gwarancyjnej zawartej pomiędzy A, a Spółką Wnioskodawcy, to A udziela gwarancji jakości Spółce Wnioskodawcy.

Zgodnie z warunkami umowy, A nie udziela bezpośrednio żadnej gwarancji jakości na rzecz klientów Wnioskodawcy, Spółka nie posiada prawa do przyznawania jakichkolwiek uprawnień gwarancyjnych klientom w imieniu A. Spółka Wnioskodawcy, w imieniu własnym, może udzielić gwarancji jakości klientom przy sprzedaży, leasingu lub dzierżawie maszyn rolniczych. Spółka udziela gwarancji jakości zgodnie z wytycznymi zawartymi w umowie gwarancyjnej. Spółka jako gwarant dla ostatecznego nabywcy maszyn jest zobowiązana wykonać naprawę gwarancyjną na podstawie swojej gwarancji a nie na zlecenie A.

Spółka Wnioskodawcy, po uprzednim sprawdzeniu czy usterka objęta jest naprawą gwarancyjną występuje o zwrot kosztów za naprawy gwarancyjne na prawidłowo wypełnionym formularzu. Dla każdej maszyny naprawianej w ramach gwarancji wypełniany i składany jest oddzielny formularz reklamacji, który zawiera rodzaj usterki. Na podstawie złożonego formularza spółce zwracane są koszty poniesione podczas naprawy gwarancyjnej. Spółka Wnioskodawcy jako gwarant ma obowiązek przechowywać dane dotyczące napraw gwarancyjnych przez okres 2 lat od dokonania naprawy oraz okresowo poddać się wewnętrznej kontroli prawidłowości dokonanych napraw gwarancyjnych.

W uzupełnieniu z dnia 18.02.2011 r. Wnioskodawca dodał, iż A nie jest podmiotem zagranicznym, jest podmiotem zarejestrowanym w Polsce i mającym siedzibę w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 maja 2004 r. do 31 grudnia 2009 r., jak i od dnia 1 stycznia 2010 r., otrzymywane przez Spółkę od A kwoty tytułem zwrotu poniesionych kosztów napraw gwarancyjnych w związku z realizacją przez Spółkę obowiązków gwaranta w odniesieniu do maszyn rolniczych pozostają poza zakresem opodatkowania VAT w Polsce (tj. nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce)...

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno w stanie prawnym obowiązującym przed, jak i po dniu 1 stycznia 2010 r., otrzymywane przez Spółkę od A kwoty tytułem zwrotu poniesionych kosztów napraw gwarancyjnych w związku z realizacją przez Spółkę obowiązków gwaranta w odniesieniu do maszyn rolniczych, pozostają poza zakresem opodatkowania VAT w Polsce (tj. nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
• eksport towarów;
• import towarów;
• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
• wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
  
  

Stosownie natomiast do art. 8 ust 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  

Mając na uwadze powyższe, Spółka pragnie wskazać, że art. 5 ustawy o VAT zawiera wyczerpujące wyliczenie wszelkich zdarzeń, które mogą być objęte zakresem opodatkowania VAT w Polsce (numerus clausus). Oznacza to, że jedynie czynności wymienione w art. 5 ustawy o VAT mogą podlegać opodatkowaniu VAT, a czynności niewymienione w tej regulacji prawnej pozostają poza zakresem opodatkowania VAT.

Odnosząc powyższe do zagadnienia będącego przedmiotem niniejszego wniosku, w ocenie Spółki, uzasadnione jest odwołanie się również do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.; dalej; „KC”) dotyczących odpowiedzialności sprzedawcy wobec nabywcy w razie wystąpienia wad fizycznych rzeczy.

W myśl art. 556 § 1 KC, sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne). Stosownie natomiast do art. 577 § 1 KC, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Jak wynika z powyższego, przysługujące nabywcy uprawnienia z tytułu gwarancji jakości bądź rękojmi są nierozerwalnie związane z transakcją sprzedaży i jako forma zabezpieczenia interesów nabywcy stanowią element stosunku prawnego jaki łączy sprzedawcę i kupującego. Oznacza to, że ewentualne świadczenia sprzedawcy obowiązanego do rękojmi bądź gwaranta wykonywane w razie ujawnienia się wad fizycznych rzeczy w okresie gwarancji bądź rękojmi stanowią jedynie realizację jego zobowiązań z tytułu rękojmi bądź udzielonej gwarancji mających na celu zapewnienie nabywcy rzeczy niezakłóconego korzystania z rzeczy sprzedanej w przypadku, gdy rzecz ta okaże się wadliwa. Świadczenia te nie mogą być więc traktowane jako dodatkowe świadczenia dokonywane na rzecz nabywcy rzeczy w oderwaniu od transakcji sprzedaży rzeczy.

W przypadku będącym przedmiotem niniejszego wniosku, sprzedawane przez Spółkę maszyny rolnicze objęte są gwarancją jakości.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz charakter prawny zobowiązań gwarancyjnych i zakres przedmiotowy ustawy o VAT, w ocenie Spółki, nie ma zatem żadnych podstaw do tego, aby zwrot kosztów napraw gwarancyjnych dokonywany przez A na rzecz Spółki traktować jako jedno ze zdarzeń objętych zakresem opodatkowania VAT, które zostały wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Nie ulega wątpliwości, iż rozliczenia z tytułu realizacji przez Spółkę zobowiązań gwarancyjnych, nie spełniają definicji czynności opodatkowanych, wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 2 – 5 ustawy o VAT. Zdaniem Spółki, rozliczenia te nie mogą być również uznane za formę odpłatnej dostawy towarów bądź odpłatnego świadczenia usług. W konsekwencji zwrot kosztów napraw gwarancyjnych dokonywany na rzecz Spółki przez A powinien być uznany za pozostający poza zakresem opodatkowania VAT w Polsce.

Należy bowiem podkreślić, że co prawda, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT za usługę może być uznane każde niebędące dostawą towarów świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, to jednak z cywilistycznej istoty pojęcia „świadczenia” wynika, że musi ono polegać na działaniu albo na zaniechaniu podmiotu zobowiązanego do spełnienia świadczenia. Dodatkowo, aby możliwe było uznanie jakiegoś zdarzenia za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, musi występować stosunek zobowiązaniowy pomiędzy podmiotami biorącymi udział w tym zdarzeniu, czyli obie strony muszą się zobowiązać do określonego działania bądź powstrzymania się od dokonania określonej czynności (m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 17 listopada 2008 r. znak IBPP3/443-621/08/IK). Określone zdarzenie nie może być również uznane za świadczenie usług dla celów opodatkowania VAT w przypadku niemożliwości ustalenia konsumenta danej usługi, a więc podmiotu będącego beneficjentem określonej usługi.

W sytuacji więc, gdy którakolwiek z wyżej wymienionych przesłanek nie jest spełniona, określone zdarzenie nie może być traktowane jako usługa w rozumieniu ustawy o VAT i w rezultacie nie może ono podlegać opodatkowaniu VAT. W definicji świadczenia usług za wynagrodzeniem, w szczególności nie mieszczą się zatem czynności, w ramach których jedna ze stron nie uzyskuje świadczenia wzajemnego. Podatek VAT jest bowiem z założenia podatkiem nakładanym na konsumpcję towarów i usług, co oznacza iż zakresem jego opodatkowania mogą być objęte tylko takie transakcje, w ramach których występuje możliwy do zidentyfikowania konsument towarów lub usług.

W przypadku będącym przedmiotem niniejszego wniosku, A uznając Spółkę określoną kwotą w związku z dokonanymi naprawami gwarancyjnymi maszyn rolniczych, nie osiąga z tego tytułu żadnych korzyści – nie może być więc uznany za beneficjenta jakichkolwiek działań organizowanych przez Spółkę w celu usunięcia wad oraz usterek. W szczególności, w opinii Spółki, nie można uznać, iż wykonuje ona zobowiązania gwarancyjne za lub w imieniu i na rzecz A, skoro zgodnie z postanowieniami umów zawieranych przez Spółkę, to Spółka pełni funkcję gwaranta w odniesieniu do tychże maszyn rolniczych. Co więcej, w świetle postanowień umowy zawartej pomiędzy Spółką a A, również A zobowiązuje Spółkę do ponoszenia całkowitej odpowiedzialności w zakresie realizacji czynności gwarancyjnych przez Stacje Obsługi.

Mając na uwadze powyższe oraz regulacje KC w zakresie rękojmi oraz gwarancji jakości przy sprzedaży, zgodnie z którymi odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu rękojmi powstaje z mocy prawa, a odpowiedzialność z tytułu gwarancji powstaje na podstawie czynności prawnej i wymaga dla swej ważności wręczenia nabywcy dokumentu gwarancyjnego, w ocenie Spółki należy przyjąć, że Spółka nie świadczy żadnych usług na rzecz A (producenta, kontrahenta), lecz, jako gwarant, wykonuje we własnym imieniu ciążące bezpośrednio na niej obowiązki gwarancyjne wobec ostatecznych nabywców maszyn rolniczych, których koszt jest następnie jej rekompensowany przez A.

W związku z powyższym należy uznać, iż Spółka nie świadczy usług na rzecz A, bowiem świadczy ona usługi gwarancyjne we własnym imieniu, a następnie jedynie odzyskuje, w formie rekompensaty, koszty poniesione na naprawę sprzedawanych maszyn rolniczych.

Reasumując, w ocenie Spółki, zarówno w stanie prawnym obowiązującym od 1 maja 2004 r. do 31 grudnia 2009 r., jak i po dniu 1 stycznia 2010 r., otrzymywane przez Spółkę od A kwoty tytułem zwrotu poniesionych kosztów napraw gwarancyjnych w związku z realizacją przez Spółkę obowiązków gwaranta w odniesieniu do maszyn rolniczych, pozostają poza zakresem opodatkowania VAT w Polsce (tj. nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce). W przedmiotowym przypadku nie dochodzi bowiem do świadczenia jakichkolwiek usług na rzecz A przez Spółkę, a otrzymywane środki stanowią jedynie jednostronny ekwiwalent pieniężny wypłacany Spółce przez producenta w związku z wadliwością jego produktów.

Dodatkowo, zdaniem Spółki, w związku z faktem, że otrzymywanie przedmiotowych środków nie jest objęte zakresem opodatkowania polskim VAT, nie jest ona zobowiązana do dokumentowania ich otrzymywania za pomocą faktur VAT (wystarczające jest wystawienie noty księgowej).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 556 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. u. Nr 16, poz. 93 ze zm.), sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne). Stosownie zaś do art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Stosownie do art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, iż przedmiotem działalności Spółki jest m. in. sprzedaż detaliczna ciągników, sprzętu rolniczego oraz części zamiennych (tj. maszyn rolniczych). Całość sprzedaży Spółki w przedmiotowym zakresie podlega opodatkowaniu VAT.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa nowe maszyny rolnicze bezpośrednio od spółki A, będącej podmiotem zarejestrowanym i mającym siedzibę w Polsce. Nabywane przez Spółkę maszyny sprzedawane są następnie ostatecznym klientom. Nabywane i odsprzedawane przez Spółkę maszyny objęte są gwarancją. Przy czym, wynagrodzenie za udzielenie gwarancji zawarte jest zawsze w cenie sprzedaży maszyn rolniczych objętych gwarancją. W przypadku wystąpienia usterki lub wady maszyn, ostateczny nabywca nie ponosi w okresie gwarancji żadnych kosztów napraw gwarancyjnych. Wartość usług objętych gwarancją podlega opodatkowaniu VAT w cenie sprzedaży maszyn rolniczych.

Stosownie do postanowień umowy zawartej przez Spółkę z A, to Spółka pełni obowiązki gwaranta wobec ostatecznych nabywców maszyn rolniczych na rynku polskim. Spółka jako gwarant, wskazywana jest również na książeczkach gwarancyjnych, które wydawane są ostatecznym nabywcom. Ewentualne naprawy gwarancyjne mające na celu usunięcie wad oraz usterek, dokonywane są przez Spółkę Wnioskodawcy. Zgodnie z postanowieniami umowy zawartej przez Spółkę z A, poniesione przez Spółkę Wnioskodawcy koszty napraw gwarancyjnych są następnie rekompensowane przez A.

Stosownie do powyższej umowy, to Spółka Wnioskodawcy zobowiązana jest do ponoszenia całkowitej odpowiedzialności w zakresie realizacji czynności gwarancyjnych oraz zobowiązana jest również m.in. do rozwijania i utrzymywania swojego serwisu, posiadania odpowiedniego wyposażenia i zatrudniania wykwalifikowanych pracowników do wykonywania obowiązków gwarancyjnych.

W ramach umowy gwarancyjnej to A rekompensuje kwoty stanowiące równowartość wydatków poniesionych przez Spółkę na naprawy gwarancyjne wykonane w serwisie Spółki Wnioskodawcy.

Według umowy gwarancyjnej zawartej pomiędzy A, a Spółką Wnioskodawcy, to A udziela gwarancji jakości Spółce Wnioskodawcy.

W analizowanym stanie faktycznym, mamy do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca podpisał umowę gwarancyjną z A, zgodnie z którą A udzielił gwarancji na sprzedane przez niego Wnioskodawcy towary, w związku z czym stał się on gwarantem dla Wnioskodawcy w rozumieniu art. 577-582 Kc, który z kolei stał się gwarantem dla finalnych nabywców towarów. Wnioskodawca na podstawie posiadanej od A gwarancji otrzymuje zwrot kosztów poniesionych na naprawy gwarancyjne wykonywane dla ostatecznych nabywców.

W wyniku wykonania ww. umowy dochodzi zatem do sytuacji, w której A realizuje przez zlecenie tej czynności innemu podatnikowi – Wnioskodawcy, ciążący na nim (jako na podmiocie występującym w charakterze gwaranta) obowiązek usunięcia wady fizycznej sprzedanej rzeczy, w zamian za wypłatę na rzecz Wnioskodawcy wynagrodzenia nazwanego „rekompensatą wydatków napraw gwarancyjnych”. Wnioskodawca natomiast dokonując usunięcia wady fizycznej rzeczy objętej gwarancją, wykonuje de facto obowiązek gwaranta ciążący na A, za co pobiera wynagrodzenie w postaci rekompensaty.

Zatem nie można się zgodzić ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, iż Spółka nie wykonuje zobowiązań gwarancyjnych za lub w imieniu i na rzecz A. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca w uzupełnieniu z dnia 17.01.2011 r. to A udziela gwarancji jakości Spółce Wnioskodawcy.

Wskazać należy, iż powstanie obowiązku gwarancji Spółki wobec ostatecznych nabywców jest jednoznaczne z powstaniem takiego obowiązku w odniesieniu do gwarancji udzielonej przez A na rzecz Spółki. Inaczej należy tu pojmować te gwarancje w odniesieniu do opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Gwarancja udzielana przez Spółkę w odniesieniu do ostatecznych nabywców nie stanowi świadczenia usług, ponieważ Wnioskodawca jako gwarant dla ostatecznych nabywców będzie dokonywał we własnym imieniu napraw gwarancyjnych. Zatem w przypadku napraw gwarancyjnych Spółki na rzecz ostatecznych nabywców nie mamy do czynienia z czynnościami opodatkowanymi.

Zapytanie Wnioskodawcy dotyczy jednak zwrotu przez A na rzecz Spółki poniesionych kosztów napraw gwarancyjnych. W momencie gdy to Spółka dokonuje napraw gwarancyjnych, a A dokonuje Wnioskodawcy zwrotu kosztów poniesionych napraw uznając to za „rekompensatę wydatków napraw gwarancyjnych”, mamy do czynienia ze świadczeniem usługi usunięcia wady fizycznej rzeczy w drodze dokonania jej naprawy (określonej jako gwarancyjna) przez Wnioskodawcę na rzecz A. Świadczenie tej usługi ma charakter odpłatny, a zatem podlega ono, w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu tym podatkiem.

Reasumując, w stanie prawnym obowiązującym od 1 maja 2004 r. do 31 grudnia 2009 r., jak i od dnia 1 stycznia 2010 r., otrzymywane przez Wnioskodawcę od A kwoty tytułem zwrotu poniesionych kosztów napraw gwarancyjnych w związku z realizacją przez Spółkę obowiązków gwaranta w odniesieniu do maszyn rolniczych podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14f § 1 ustawy Ordynacja Podatkowa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Stosownie do przepisu art. 14f § 2 w przypadku wystąpienia w jednym wniosku odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku od towarów i usług w kwocie 80 zł w dniu 26.10.2010 r., a wniosek dotyczy jednego stanu faktycznego, różnica w kwocie 40 zł zostanie zwrócona zgodnie z art. 14f § 2a ustawy Ordynacja podatkowa na numer konta wskazany we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.