INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2010 r. (data wpływu: do Izby Skarbowej w Poznaniu 23 lipca 2010 r., do Biura KIP w Lesznie 28 lipca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 października 2010 r. (data wpływu: do Izby Skarbowej w Poznaniu 7 października 2010 r., do Biura KIP w Lesznie 12 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia prawa do patentu na wynalazki na nabywcę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia prawa do patentu na wynalazki na nabywcę. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 5 października 2010 r. (data wpływu: do Izby Skarbowej w Poznaniu 7 października 2010 r., do Biura KIP w Lesznie 12 października 2010 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Dwie osoby fizyczne wspólnie zgłosiły do Urzędu Patentowego dwa ściśle ze sobą powiązane wynalazki w celu uzyskania na nie patentów. Wynalazek drugi jest poszerzeniem pierwszego. Na pierwszy został przyznany patent w roku 2007, na drugi patent przyznano w dniu 26 maja 2010 r.

Pierwszy patent chroni wynalazek w sposób ogólny, szeroki. Drugi wynalazek chroni szczególne zastosowanie wynalazku do wykorzystania w produkcji (mającego zastosowanie w praktyce). Zastosowania tego nie daje się wydedukować wprost (w sposób oczywisty dla znawcy) z wynalazku pierwszego.

Praktycznie pełne i bezpieczne (z punktu widzenia obrotu prawnego) wykorzystanie wynalazku drugiego możliwe jest wówczas, gdy właściciel patentu na wynalazek pierwszy udzieli stosownego upoważnienia właścicielowi patentu na wynalazek drugi lub gdy patent na wynalazek pierwszy nie będzie obowiązywał. Z tych powodów jedynym sensownym wyjściem, jakie ma podmiot chcący w przyszłości nabyć patent drugi w celu jego stosowania (w rozumieniu przepisów ustawy prawo własności przemysłowej) jest jednoczesne nabycie patentu pierwszego i patentu drugiego. Należy zaznaczyć, że przez nabycie rozumie się cesję patentów, tj. że ich zbywca traci jakikolwiek kontakt prawny z patentami, czyli że nie pozostawia sobie prawa do udzielania dalszych licencji.

Właściciele pragną sprzedać patenty na wynalazki jednemu nabywcy. Sporządzona została umowa cesji patentów, która stanowi załącznik do wniosku. Żaden z właścicieli nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Zapłata (w formie honorarium) zgodnie z umową będzie przekazana w kilku ratach (nie jest to sprzedaż licencji).

Jest to transakcja jednorazowa – sprzedający (właściciele patentu pierwszego i patentu drugiego), nie posiadają innych patentów, które mogłyby być przedmiotem sprzedaży, nie przewidują również dalszego prowadzenia wspólnych prac nad rozwiązaniami mogącymi być ewentualnie przedmiotami nowych zgłoszeń wynalazków czy też wzorów użytkowych (jeden ze sprzedających jest emerytem).

Ze złożonego w dniu 7 października 2010 r. uzupełnienia do wniosku wynika, iż przeniesienie prawa do patentów na wynalazki nie następuje w ramach działalności gospodarczej. Sprzedający nie prowadzą działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w wyniku przeniesienia prawa z patentu na wynalazki na Kupujących, Wnioskodawca stanie się podatnikiem w myśl art. 15 ustawy o VAT i tym samym czy dokonanie tej czynności będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług...
2. Jeżeli transakcja ta podlega podatkowi VAT, to kiedy powstaje obowiązek podatkowy i jaką stawkę podatku należy zastosować...
3. Czy w celu dokonania transakcji należy zgłosić rozpoczęcie działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższa transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Dana czynność podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika. Istotnym więc dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest ustalenie, czy posiada on status podatnika w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Nie jest natomiast działalnością gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego. Należy zatem wykluczyć z grona podatników osoby fizyczne, gdy dokonują sprzedaży majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Posiadane przez sprzedających patenty, stanowią majątek osobisty, wynik jednorazowej działalności, polegającej na próbie rozwiązania ciekawego problemu w wyniku czego powstał utwór w myśl ustawy o prawie autorskim. Celem prac nie było stworzenie utworu, a tym bardziej jego sprzedaż.

Sprzedający nie posiadają więcej patentów i nie prowadzą żadnych wspólnych działań mogących doprowadzić do ich uzyskania (jeden z nich jest emerytem). Nie można więc stwierdzić, że jest to działalność gospodarcza, gdyż nie ma charakteru powtarzalnego, wielokrotnego, czyli częstotliwego, ani nie była nastawiona na osiągnięcie zysku. Jest to sprzedaż majątku osobistego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t. j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.), na warunkach określonych w ustawie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego oraz topografii układu scalonego przysługuje prawo do:

1. uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji;
2. wynagrodzenia;
3. wymieniania go jako twórcy w opisach, rejestrach oraz w innych dokumentach i publikacjach.

Na podstawie art. 10 ww. ustawy, wydanie decyzji o udzieleniu patentu na wynalazek oraz prawa ochronnego na wzór użytkowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, w ustalonym zakresie, czy są spełnione warunki wymagane do uzyskania patentu lub prawa ochronnego. Wydanie decyzji o udzieleniu prawa z rejestracji wzoru przemysłowego następuje po sprawdzeniu w Urzędzie Patentowym prawidłowości zgłoszenia tego wzoru.

Prawo do uzyskania patentu na wynalazek, prawa ochronnego na wzór użytkowy albo prawa z rejestracji wzoru przemysłowego jest zbywalne i podlega dziedziczeniu. Umowa o przeniesienie prawa, o którym mowa w ust. 1, wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej (art. 12 ust. 1 i ust. 2 cyt. ustawy).

W oparciu o art. 24 wskazanej ustawy, patenty są udzielane – bez względu na dziedzinę techniki – na wynalazki, które są nowe, posiadają poziom wynalazczy i nadają się do przemysłowego stosowania.

Ponadto, przepis art. 67 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy stanowi, iż patent jest zbywalny i podlega dziedziczeniu. Natomiast, umowa o przeniesienie patentu wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że dwie osoby fizyczne wspólnie zgłosiły do Urzędu Patentowego dwa ściśle ze sobą powiązane wynalazki w celu uzyskania na nie patentów. Wynalazek drugi jest poszerzeniem pierwszego. Na pierwszy został przyznany patent w roku 2007, na drugi patent przyznano w dniu 26 maja 2010 r. Pierwszy patent chroni wynalazek w sposób ogólny, szeroki. Drugi wynalazek chroni szczególne zastosowanie wynalazku do wykorzystania w produkcji (mającego zastosowanie w praktyce). Zastosowania tego nie daje się wydedukować wprost (w sposób oczywisty dla znawcy) z wynalazku pierwszego. Praktycznie pełne i bezpieczne (z punktu widzenia obrotu prawnego) wykorzystanie wynalazku drugiego możliwe jest wówczas, gdy właściciel patentu na wynalazek pierwszy udzieli stosownego upoważnienia właścicielowi patentu na wynalazek drugi lub gdy patent na wynalazek pierwszy nie będzie obowiązywał. Z tych powodów jedynym sensownym wyjściem, jakie ma podmiot chcący w przyszłości nabyć patent drugi w celu jego stosowania (w rozumieniu przepisów ustawy prawo własności przemysłowej) jest jednoczesne nabycie patentu pierwszego i patentu drugiego. Jak zaznaczył Wnioskodawca, przez nabycie rozumie się cesję patentów, tj. że ich zbywca traci jakikolwiek kontakt prawny z patentami, czyli że nie pozostawia sobie prawa do udzielania dalszych licencji. Właściciele pragną sprzedać patenty na wynalazki jednemu nabywcy. Sporządzona została umowa cesji patentów. Żaden z właścicieli nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Zapłata (w formie honorarium) zgodnie z umową będzie przekazana w kilku ratach – Zainteresowany wskazał, iż nie jest to sprzedaż licencji. Jest to transakcja jednorazowa – sprzedający (właściciele patentu pierwszego i patentu drugiego), nie posiadają innych patentów, które mogłyby być przedmiotem sprzedaży, nie przewidują również dalszego prowadzenia wspólnych prac nad rozwiązaniami mogącymi być ewentualnie przedmiotami nowych zgłoszeń wynalazków czy też wzorów użytkowych. Ponadto, przeniesienie prawa do patentów na wynalazki nie następuje w ramach działalności gospodarczej. Sprzedający nie prowadzą działalności gospodarczej.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż sprzedaż prawa do patentu na wynalazki jest usługą w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Wskazać jednakże należy, iż aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 15 ust. 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.);
2. (uchylony)
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich,

Przepis ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw artystycznego wykonania albo ich wykonanie, w tym również wynagradzanych za pośrednictwem organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi – art. 15 ust. 3a ustawy.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonania czynności (rok, dwa czy pięć), ani ilość dokonanych transakcji.

Z cyt. wyżej art. 15 ust. 2 ustawy wynika, iż pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma nie częstotliwość, lecz stałość, ciągłość wykorzystywania majątku. Oczywiste jest, że wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne np. w najem, dzierżawę, udzielenie licencji do korzystania z danej wartości niematerialnej i prawnej itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Dodatkowo należy wskazać, iż z brzmienia art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że uznanie aktywności danego podmiotu za działalność gospodarczą nie jest uzależnione od celów takiej działalności, ani od jej rezultatu. W szczególności działalność gospodarcza nie musi być prowadzona w celu osiągnięcia zysku. Pozwala to w szczególności na uznanie za podatników różnego rodzaju organizacji non-profit, organów administracji publicznej, czyli wszelkich podmiotów, które nie działają w celu uzyskania zysku. Działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie musi być bowiem działalnością o charakterze zarobkowym. Działalność gospodarcza nie jest również uzależniona od jej rezultatu. Zatem działalność gospodarcza ma miejsce także wówczas, gdy nie przyniosła żadnych widocznych efektów.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie można jednak uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, polegającą na wykorzystywaniu w sposób ciągły wartości niematerialnych i prawnych dla celów zarobkowych. Jak bowiem wskazał Zainteresowany, w niniejszej sytuacji cesja patentów oznacza, że ich zbywca traci jakikolwiek kontakt prawny z patentami i nie pozostawia sobie prawa do udzielania dalszych licencji – będzie to transakcja jednorazowa. Ponadto, Zainteresowany wskazał, iż przeniesienie prawa do patentów na wynalazki nie następuje w ramach działalności gospodarczej, sprzedający nie prowadzą bowiem działalności gospodarczej.

Zatem przedmiotowa czynność – przeniesienie prawa do patentu na wynalazki na nabywcę dokonane przez osobę fizyczną – nie będzie stanowić samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej.

Dodatkowo należy wskazać, iż w przypadku gdy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego, a daną czynność wykona jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cyt. wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, w wyniku przeniesienia prawa z patentu na wynalazki na Kupujących, Wnioskodawca nie stanie się podatnikiem w myśl art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym dokonanie tej czynności nie będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W związku z udzieleniem negatywnej odpowiedzi na pytania zawarte w pkt 1, pytania z pkt 2 i pkt 3 stały się bezprzedmiotowe.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Dodatkowo tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia prawa do patentu na wynalazki na nabywcę.

Natomiast, kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży patentu na wynalazki została załatwiona interpretacją indywidualną z dnia 22 października 2010 r. nr ILPB1/415-848/10-4/AGr.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.