INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2010r. (data wpływu do tut. Biura 16 grudnia 2010r.), uzupełnionym w dniu 01 marca 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości pomniejszenia przychodu uzyskanego z działalności gospodarczej o udzielone klientom agencji turystycznej upusty – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości pomniejszenia przychodu uzyskanego z działalności gospodarczej o udzielone klientom agencji turystycznej upusty.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 16 lutego 2011r. Znak: IBPBI/1/415-1260/10/BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 1 marca 2011r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni, jest wspólnikiem Spółki cywilnej (Agencja turystyczna). Na podstawie umów agencyjnych zawartych z touroperatorami prowadzi sprzedaż imprez turystycznych. Za dokonaną sprzedaż Spółka otrzymuje prowizję, której wartość pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, stanowi przychód z działalności gospodarczej.

Z powodu dużej konkurencji na rynku, w celu pozyskania większej ilości klientów, a tym samym zwiększeniu wartości sprzedawanych imprez turystycznych, zamierza udzielać swoim klientom rabatów finansowych z wypracowanej prowizji.

W celu zobrazowania dotychczasowego sposobu ustalenia wysokości przychodu podatkowego na podstawie otrzymanej prowizji ze sprzedaży imprezy turystycznej Wnioskodawczyni przedstawiła poniższe wyliczenie:

• cena imprezy turystycznej dla klienta ustalona przez touroperatora: 3.000 zł,
• prowizja brutto agencji turystycznej (10%ceny): 300 zł,
• przychód podatkowy: 245,90 (300zł – 54,10 zł podatek VAT),
  
  

Na wypracowaną prowizję Spółka wystawia fakturę VAT dla touroperatora (netto 245,90 zł + podatek VAT 54,10 zł = brutto 300 zł).

Zapłata za imprezę turystyczną przez klienta na konto bankowe lub gotówką w kasie agencji turystycznej: 3.000zł.

Po dokonaniu sprzedaży Spółka dokonuje przelewu na konto bankowe touroperatora w wysokości ceny imprezy turystycznej pomniejszonej o należną prowizję, tj. 3.000 zł (cena imprezy) – 300 zł (prowizji) = 2.700 zł (przelew na konto bankowe touroperatora).

Udzielenie rabatu finansowego dla klienta z wypracowanej przez Spółkę prowizji nie miałoby wpływu na wysokość kwoty przekazywanej do touroperatora, ani na wartość wystawionej przez Spółkę faktury VAT dla touroperatora, jednakże spowodowałoby pomniejszenie wartości zapłaty za imprezę turystyczną przez klienta o wartość udzielonego rabatu, przekazywanej przez klienta na konto bankowe lub do kasy agencji turystycznej.

Sprzedaż imprezy turystycznej z rabatem finansowym w wysokości 100 zł, udzielonym przez agencję turystyczną z prowizji własnej przedstawiałaby się następująco:

• cena imprezy turystycznej dla klienta ustalona przez touroperatora: 3.000 zł,
• prowizja brutto agencji turystycznej (10% ceny): 300 zł,
• przychód podatkowy: 245,90 (300zł – 54,10 zł podatek VAT),
  
  

Na wypracowaną prowizję Spółka wystawi fakturę VAT dla touroperatora (netto 245,90 zł + podatek VAT 54,10 zł = brutto 300 zł).

Zapłata za imprezę turystyczną przez klienta na konto bankowe lub gotówką w kasie agencji turystycznej: 2.900 zł.

Po dokonaniu sprzedaży Spółka dokona przelewu na konto bankowe touroperatora w wysokości ceny imprezy pomniejszonej o należna prowizję, tj. 3.000 zł (cena imprezy) – 300 zł (prowizji) = 2.700 zł (przelew na konto bankowe touroperatora).

W przypadku sprzedaży agencyjnej, Spółka nie ma możliwości pomniejszenia przychodów poprzez zastosowanie rabatu bezpośrednio w wystawianych fakturach ani wystawienia faktury korygującej, ponieważ jest tylko pośrednikiem w sprzedaży imprez turystycznych pomiędzy touroperatorem a ostatecznym nabywcą. Udzielając rabatu działa we własnym imieniu. Mając powyższe na względzie, zamierza skorygować przychód o wartość udzielonego rabatu finansowego na podstawie dowodu wewnętrznego.

Dowód wewnętrzny, identyfikowałby dane osoby otrzymującej rabat finansowy, numer umowy potwierdzającej zakup imprezy turystycznej, wartość imprezy według ceny touroperatora, kwotę udzielonego rabatu, wartość zapłaty klienta na rzecz agencji turystycznej.

W przedstawionej sytuacji przychód podatkowy po udzieleniu rabatu wyniósłby, dla przykładu: 245,90 zł (wartość netto faktury dla touroperatora) – 100 zł (udzielony rabat dla klienta) = 145,90 zł (przychód do opodatkowania).

Dodatkowo klient potwierdzałby otrzymanie rabatu finansowego własnym podpisem, na „karcie rabatowej”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można pomniejszyć przychód z działalności gospodarczej o wartość udzielonego z własnej prowizji rabatu finansowego, na podstawie dokumentu wewnętrznego...

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychodem z działalności gospodarczej będzie kwota uzyskanej prowizji, pomniejszona o udzielony rabat oraz należny podatek od towarów i usług. Przychód można skorygować na podstawie dowodu wewnętrznego, który będzie prawidłowo dokumentował udzielony rabat.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 14 ust. 1 z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zauważyć jednak należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „bonifikata” czy „skonto”; przyjmuje się więc, za wykładnią językową, że bonifikata to zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi, zniżka od ustalonej ceny towaru, opust, rabat. Zwykle stanowi ona zachętę do dalszych zakupów, albo formę rekompensaty z powodu faktycznie poniesionej lub przewidywanej straty klienta (kontrahenta). Natomiast upust jest obniżką ceny, rabatem.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że, co do zasady, przychód z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej może zostać pomniejszony o udzielone klientom upusty, jednakże jedynie wówczas, gdy upust ten posiada cechy pozwalające na uznanie, iż stanowi on swego rodzaju obniżkę od ceny zakupu. Cena ta natomiast musi być znana w momencie sprzedaży przez obie strony transakcji i odzwierciedlona w dokumencie potwierdzającym dokonanie transakcji sprzedaży.

Z treści złożonego wniosku wynika m.in., iż Wnioskodawczyni, jako wspólnik Spółki cywilnej, na podstawie zawartych umów agencyjnych z touroperatorami prowadzi sprzedaż imprez turystycznych. Za dokonaną sprzedaż Spółka otrzymuje prowizję, której wartość pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, stanowi przychód z działalności gospodarczej. Z powodu dużej konkurencji na rynku, w celu pozyskania większej ilości klientów, a ty samym zwiększeniu wartości sprzedawanych imprez turystycznych, zamierza udzielać swoim klientom rabatów finansowych z wypracowanej przez siebie prowizji.

Na wypracowaną prowizję Spółka wystawia fakturę VAT dla touroperatora. Po dokonaniu sprzedaży Spółka dokonuje przelewu na konto bankowe touroperatora w wysokości ceny imprezy turystycznej pomniejszonej o należną prowizję.

Udzielenie rabatu finansowego dla klienta z wypracowanej przez Spółkę prowizji nie miałoby wpływu na wysokość kwoty przekazywanej do touroperatora, ani na wartość wystawionej mu faktury VAT, jednakże spowodowałoby pomniejszenie wartości zapłaty za imprezę turystyczna przez klienta o wartość udzielonego rabatu, przekazywanej przez klienta na konto bankowe lub do kasy agencji turystycznej.

W przypadku sprzedaży agencyjnej, Spółka nie ma możliwości pomniejszenia przychodów poprzez zastosowanie rabatu bezpośrednio w wystawianych fakturach, ani wystawienia faktury korygującej, ponieważ jest tylko pośrednikiem w sprzedaży imprez turystycznych pomiędzy touroperatorem a ostatecznym nabywcą. Udzielając rabatu działa we własnym imieniu. Mając powyższe na względzie, zamierza skorygować przychód o wartość udzielonego rabatu finansowego na podstawie dowodu wewnętrznego.

Dowód wewnętrzny, identyfikowałby dane osoby otrzymującej rabat finansowy, numer umowy potwierdzającej zakup imprezy turystycznej, wartość imprezy według ceny touroperatora, kwotę udzielonego rabatu, wartość zapłaty klienta na rzecz agencji.

Dodatkowo klient potwierdzałby otrzymanie rabatu finansowego własnym podpisem, na „karcie rabatowej”.

Z przedstawionego powyżej opisu zdarzenia przyszłego w sposób jednoznaczny wynika zatem, że mimo udzielenia upustu przez Wnioskodawczynię, cena usługi turystycznej świadczonej przez organizatora wycieczki, ani należna jej od tego organizatora wysokość prowizji, nie ulega zmianie. Powyższe znajduje odzwierciedlenie na fakturze wystawionej tytułem rozliczenia prowizji za usługę.

Należy przy tym zauważyć, że Wnioskodawczyni nie zawiera z klientem żadnej umowy cywilno-prawnej na świadczenie przez nią usług na rzecz klienta, lecz jedynie reprezentuje organizatora imprezy turystycznej. Nie może tym samym udzielić klientowi rabatu od ceny usługi, ponieważ jest tylko pośrednikiem w sprzedaży imprez turystycznych pomiędzy touroperatorem a ostatecznym nabywcą, a jedynie spełnienie tego warunku decyduje o możliwości uznania udzielonego upustu za bonifikatę, w przedstawionym powyżej znaczeniu, pomniejszającą wysokość przychodu. Udzielając rabatu, Wnioskodawczyni działa we własnym imieniu. Mimo zatem, iż w rzeczywistości klient wpłaca Wnioskodawczyni kwotę niższą niż cena wycieczki - uwzględniająca należną jej od jej organizatora prowizję - to zważywszy, iż fakt ten nie jest związany (jak wykazano) z obniżeniem ceny usługi turystycznej, ani chociażby przysługującej Wnioskodawczyni od organizatora wycieczki prowizji, nie zachodzą przesłanki wystarczające do pomniejszenia przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej o kwotę udzielonego upustu. Przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują bowiem możliwości korygowania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej o kwoty upustów (rabatów, bonifikat) nie związanych ze zmianą ceny usługi, czy towaru.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni, należało uznać za nieprawidłowe. Tym samym ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie sposobu dokumentowania udzielonych bonifikat jest bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.