INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2010 r. (data wpływu 29 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych z najmu jest:

• prawidłowe - w zakresie rozliczenia przez Wnioskodawcę całości przychodu z najmu mieszkania B i połowy przychodu z najmu mieszkania A, zasad ustalania wartości początkowej mieszkania, prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu,
• nieprawidłowe - w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych z najmu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 24 grudnia 2010 r., znak ILPB2/415-1098/10-2/JK, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem przez Zainteresowanego nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

W dniu 1 stycznia 2011 r. wniosek został uzupełniony.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z żoną posiada dwa mieszkania, które wynajmują. Między nimi istnieje wspólnota majątkowa. Małżeństwo zawarli w listopadzie 2007 r.

Mieszkanie A zostało zakupione w kwietniu 2005 r. Mieszkanie to zakupiono przed zawarciem związku małżeńskiego. Udziały w mieszkaniu są równe - każdy zakupił po połowie mieszkania.

Zakup mieszkania sfinansowano w przeważającej mierze z zaciągniętego solidarnie na ten cel kredytu hipotecznego.

Mieszkanie B zostało zakupiono we wrześniu 2009 r. Mieszkanie zakupiono częściowo za środki pochodzące z majątku wspólnego. Na resztę zakupu zaciągnięto kredyt hipoteczny.

Przez 2007, 2008 i 2009 rok mieszkanie A było wynajmowane (forma opodatkowania - ryczałt).

W 2010 r. wynajmowane są obydwa mieszkania.

W obydwu przypadkach umowy najmu stanowią, że najemca ponosi opłatę za najem lokalu mieszkalnego (odstępne) oraz zobowiązany jest do ponoszenia wydatków związanych z eksploatacją wynajmowanego lokalu mieszkalnego, tj.: czynszu na rzecz spółdzielni mieszkaniowej lub administratora budynku, opłaty za wodę, opłaty na fundusz remontowy, gaz, opłaty za energię elektryczną. Odstępne wraz z wydatkami eksploatacyjnymi jest wpłacane na rachunek bankowy małżonków przez najemców.

Na chwilę obecną w przypadku mieszkania będącego odrębną własnością (mieszkanie A) dla potrzeb rozliczenia podatkowego małżonkowie dzielą się z żoną po połowie kwotą jaką co miesiąc wpłaca najemca.

W rozliczeniu podatkowym każdy z małżonków wykazuje po połowie koszty jakie ponoszą w związku z wynajmowaniem mieszkania niezależnie od tego na kogo są wystawiane faktury i zobowiązania płatnicze. Cześć faktury tj. faktury z elektrowni i gazowni oraz opłaty za ubezpieczenie mieszkania są wystawiane jedynie na Wnioskodawcę.

W styczniu 2010 małżonkowie poinformowali naczelników urzędów skarbowych właściwych dla małżonków, że w 2010 r. chcą korzystać z możliwości opodatkowania całości przychodów z najmu mieszkań przez jednego z małżonków, tj. Wnioskodawcę, oraz że wybierają formę opodatkowania na zasadach ogólnych.

Po wysłaniu tego oświadczenia Wnioskodawca dowiedział się, że z uwagi na fakt, że mieszkanie A zakupiono przed zawarciem związku małżeńskiego to stanowi ono Jego i żony majątek odrębny i w związku z tym nie może On skorzystać z możliwości opodatkowania całości przychodów z najmu tego mieszkania. Stosowne oświadczenie wyjaśniające sprawę zostało wysłane do właściwego naczelnika urzędu skarbowego Jego oraz żony.

Z dniem 31 stycznia 2010 r. zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych obydwa mieszkania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy zgodne z przepisami prawa jest rozliczanie przez Wnioskodawcę całości przychodu z najmu mieszkania B i połowy przychodu z najmu mieszkania A...
2. Czy zgodne z przepisami prawa jest zwiększenie wartości początkowej mieszkania o sumę odsetek od kredytu bankowego zaciągniętego na kupno tego mieszkania jakie zostały zapłacone w okresie od kupna mieszkania do chwili wpisania mieszkania do ewidencji środków trwałych oraz o wartość prowizji bankowej zapłaconej od przyznanego na zakup mieszkania kredytu...
3. Czy zgodne z przepisami prawa w przypadku mieszkania A będącego odrębną własnością jest:
   • prowadzenie zarówno przez Wnioskodawcę jak i przez Jego żonę 2 niezależnych ewidencji środków trwałych...
   • określenie wartości początkowej mieszkania w każdej z ewidencji jako wartości zakupu mieszkania powiększonej o koszty związane z zakupem poniesione do dnia wpisania mieszkania do ewidencji środków trwałych...
4. Czy dokumenty, które Wnioskodawca posiada dotyczące udzielenia pozwolenia na użytkowanie budynku B i informacja o oddaniu do użytkowania budynku A są wystarczające aby zastosować indywidualną stawkę amortyzacji mieszkania, która nie będzie krótsza niż 10 lat...
5. Czy fakt, że jedno z mieszkań (mieszkanie A) było wynajmowane przed wpisaniem do ewidencji środków trwałych wpływa na okres przez jaki można dokonywać amortyzacji tego mieszkania...
6. Czy zgodne z przepisami prawa jest zaliczanie (począwszy od lutego 2010 r.) w koszty związane z najmem odsetek od raty kredytów zaciągniętych za zakup mieszkań w okresie, w którym mieszkania są wynajmowane...
7. Czy zgodne z przepisami prawa odnośnie rozliczania mieszkania będącego odrębną własnością (mieszkanie A), należy dzielić po połowie (pomiędzy Zainteresowanego i Jego żonę) koszty jakie ponoszą w związku z wynajmowaniem mieszkania niezależnie od tego, że faktury i inne zobowiązania płatnicze są wystawiane jedynie na Wnioskodawcę...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko 1:

Oświadczenie, które złożono dotyczące zamiaru skorzystania z możliwości opodatkowania całości przychodów z najmu przez Wnioskodawcę jest skuteczne prawnie względem mieszkania stanowiącego Jego i żony majątek wspólny (mieszkanie B) natomiast jest nieskuteczne prawnie względem mieszkania stanowiącego odrębny majątek (mieszkanie A). W związku z powyższym Zainteresowany uważa, że postępuje zgodnie z przepisami prawa rozliczając w całości przychód z najmu mieszkania B i połowę przychodu z najmu mieszkania A. Prawnie skuteczna względem Jego i żony jest też druga część oświadczenia dotycząca wyboru formy opodatkowania na zasadach ogólnych, ponieważ wyżej wymienione oświadczenie zostało podpisane przez Niego i żonę oraz wysłane do właściwych urzędów skarbowych, przez co dopełniono obowiązku zawiadomienia tychże urzędów. (Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 8 ust. 3 i 4).

Stanowisko 2:

Za wartość początkową środków trwałych nabytych w drodze kupna uważa się cenę ich nabycia. Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, a w szczególności o koszty (...) opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że zgodne z przepisami prawa jest zwiększenie wartości początkowej mieszkania o sumę odsetek od kredytu bankowego zaciągniętego na kupno tego mieszkania jakie zostały zapłacone w okresie od kupna mieszkania do chwili wpisania mieszkania do ewidencji środków trwałych oraz o wartość prowizji bankowej zapłaconej od przyznanego kredytu. (Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 22g ust. 1 i 3).

Stanowisko 3:

Mieszkanie A jest odrębną własnością Zainteresowanego i Jego żony. Wspólnota majątkowa nie została rozszerzona o to mieszkanie dlatego konieczne jest prowadzenie przez Wnioskodawcę jak i żonę odrębnej ewidencji środków. Zgodnie z zapisem aktu notarialnego każde z małżonków zakupiło po 1/2 mieszkania. W związku z powyższym po połowie przypadają koszty związane z zakupem mieszkania naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania. (Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 22g).

Stanowisko 4:

Podatnicy, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika. Środki trwałe, uznaje się za używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy. W związku z powyższym Zainteresowany uważa, że dokument stwierdzający, iż udziela się pozwolenia na użytkowanie budynku B z dnia 26 stycznia 2001 r. oznacza, że został spełniony wymóg użytkowania mieszkania przez okres co najmniej 60 miesięcy co jest całkowicie wystarczające aby przyjąć indywidualną stawkę amortyzacji względem tego mieszkania, pismo ze spółdzielni mieszkaniowej stwierdzające, że budynek A został przekazany do użytkowania w marcu 1968 r. a mieszkanie zasiedlono 29 marca 1968 r. oznacza, że został spełniony wymóg użytkowania mieszkania przez okres co najmniej 60 miesięcy co jest całkowicie wystarczające aby przyjąć indywidualną stawkę amortyzacji względem tego mieszkania. (Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 22j).

Stanowisko 5:

Wnioskodawca uważa, że nie ma konieczności skrócenia okresu przez jaki można dokonywać odpisy amortyzacyjne o okres, w którym mieszkanie było wynajmowane przed wpisaniem do ewidencji środków trwałych z uwagi na brak przepisów odnoszących się do lokali mieszkalnych.

Stanowisko 6:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Dzięki zaciągnięciu kredytu bankowego było możliwe zakupienie mieszkania, wynajmowanie go i uzyskiwanie dochodu z wynajmu.

W związku z powyższym koszty odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości, należy traktować, jako koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu. (Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych Art. 22 ust. 1).

Stanowisko 7:

Zainteresowany uważa, że w rozliczaniu przychodu z najmu mieszkania będącego odrębną własnością (mieszkanie A) należy dzielić po połowie (pomiędzy Niego i żonę) koszty, jakie ponoszą w związku z wynajmowaniem mieszkania niezależnie od tego, że faktury i inne zobowiązania płatnicze są wystawiane jedynie na Wnioskodawcę. Zgodnie z przepisami kodeksu rodzinnego i opiekuńczego do majątku wspólnego należą dochody uzyskane z majątku osobistego małżonków. Konsekwencją tego, że dochód z majątku osobistego zalicza się do majątku wspólnego, oraz faktu istnienia wspólnoty majątkowej koszty ponoszone są z majątku wspólnego, zatem należy je dla potrzeb rozliczenia podatkowego dzielić proporcjonalnie. Ponieważ zarówno Wnioskodawca jak i Jego żona posiada po połowie nieruchomości, zatem koszty związane z wynajmem nieruchomości należy dzielić po połowie. (Kodeks rodzinny i opiekuńczy: art. 31).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe - w zakresie rozliczenia przez Wnioskodawcę całości przychodu z najmu mieszkania B i połowy przychodu z najmu mieszkania A, zasad ustalania wartości początkowej mieszkania, prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu,
• nieprawidłowe - w pozostałym zakresie.
  
  

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 31, poz. 307), źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 9a ust. 6 ww. ustawy, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Podstawą generowania przychodu z tytułu najmu jest zawarcie między stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu, który może być określony w pieniądzach bądź też w świadczeniach innego rodzaju. Czynsz ten niezależnie od formy w jakiej został określony stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Składnikiem przychodu osiągniętego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty związane z lokalem takie jak: czynsz uiszczany w spółdzielni lub wspólnocie mieszkaniowej) jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Opłaty te nie mieszczą się w pojęciu „świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń”, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego. W tym przypadku wynajmujący tych opłat nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Jeżeli natomiast z umowy najmu nie wynika, iż to najemca ponosi wydatki związane z przedmiotem najmu, opłaty za czynsz dokonywane przez wynajmującego do spółdzielni mieszkaniowej podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu z uwagi na to, że są one poniesione w celu utrzymania przedmiotu najmu.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością (najmem) oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, której zasady ustalania zawarte są w art. 22g ustawy. Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - w razie nabycia w drodze kupna - uważa się cenę ich nabycia (art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Na podstawie art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Stosownie do art. 22n ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie zmiany formy opodatkowania podatnicy zakładając ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uwzględniają w niej odpisy amortyzacyjne przypadające za okres opodatkowania w formie zryczałtowanego podatku dochodowego lub podatku tonażowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, w którym istnieje ustawowa wspólność majątkowa. Wnioskodawca posiada dwa mieszkania jedno w udziale 1/2 wchodzi do majątku odrębnego Jego i małżonki natomiast drugie stanowi współwłasność małżeńską. Obydwa mieszkania są przedmiotem najmu, z którego małżonkowie uzyskują dochody. Mieszkanie stanowiące odrębny majątek małżonków było w latach 2007-2009 wynajmowane, a przychody uzyskiwane z tego wynajmu były opodatkowywane w formie ryczałtu. Umowy najmu stanowią, że najemca ponosi opłatę za najem lokalu mieszkalnego (odstępne) oraz zobowiązany jest do ponoszenia wydatków związanych z eksploatacją wynajmowanego lokalu mieszkalnego, tj.: czynszu na rzecz spółdzielni mieszkaniowej lub administratora budynku, opłaty za wodę, opłaty na fundusz remontowy, gaz, opłaty za energię elektryczną. Odstępne wraz z wydatkami eksploatacyjnymi jest wpłacane na rachunek bankowy małżonków przez najemców. Małżonkowie złożyli oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodów z wynajmu wspólnego mieszkania przez męża.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż:

• Wnioskodawca postępuje słusznie opodatkowując w całości przychód z najmu mieszkania B i połowę przychodu z najmu mieszkania A,
• zgodne z przepisami jest zwiększenie wartości początkowej mieszkania o sumę odsetek od kredytu bankowego zaciągniętego na kupno tego mieszkania jakie zostały zapłacone w okresie od kupna mieszkania do chwili przekazania środka trwałego do używania oraz o wartość prowizji bankowej zapłaconej od przyznanego kredytu,
• prawidłowym jest prowadzenie odrębnej ewidencji środków trwałych przez Wnioskodawcę i małżonkę oraz rozliczanie po połowie kosztów związanych z zakupem mieszkania naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania,
• w przypadku zmiany formy opodatkowania Wnioskodawca winien uwzględnić odpisy amortyzacyjne przypadające za okres opodatkowania w formie zryczałtowanego podatku dochodowego,
• koszty odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości, można traktować, jako koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu,
• z uwagi na fakt, że z umowy najmu wynika, że najemca ponosi opłatę za najem lokalu mieszkalnego (odstępne) oraz zobowiązany jest do ponoszenia wydatków związanych z eksploatacją wynajmowanego lokalu mieszkalnego, opłaty te nie stanowią po stronie wynajmującego przysporzenia majątkowego (przychodu), a zatem nie mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy (wynajmującego).
  
  

Tutejszy organ pragnie wskazać, iż nie odniósł się w przedmiotowej interpretacji do kwestii dotyczących opodatkowania przychodów uzyskiwanych przez żonę Zainteresowanego, gdyż wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), został złożony przez jednego ze współwłaścicieli mieszkań. Wobec powyższego jeżeli żona Wnioskodawcy jest zainteresowana uzyskaniem wiążącej interpretacji powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Ponadto należy zaznaczyć, iż przepisy nie regulują jakimi dowodami należy udokumentować używanie środka trwałego. Okres używania budynku mieszkalnego przed jego wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych ma jednak znaczenie przy ustalaniu indywidualnej stawki amortyzacji. Przez używanie należy rozumieć eksploatowanie.

Jeśli zatem z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów wynika, iż zakupiony lokal, spełnia warunki do uznania go za środek trwały, o którym mowa w art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to Zainteresowany może ustalić indywidualną stawkę amortyzacyjną.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.