INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2010r. (data wpływu do Organu – 02 grudnia 2010r.), uzupełnionym w dniu 11 lutego 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia porozumienia o zarządzanie środkami pieniężnymi - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 grudnia 2010r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia porozumienia o zarządzanie środkami pieniężnymi.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 31 stycznia 2011r. Znak: IBPB II/1/436-322/10/AŻ, IBPP3/443-17/11/PH wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 11 lutego 2011r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka z o.o.) planuje podpisać porozumienie o zarządzaniu środkami pieniężnymi ze Spółką X. Spółka X jest spółką zagraniczną i posiada rezydencję podatkową za granicą. Strony porozumienia należą do Koncernu (grupy). Strony porozumienia są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Zgodnie z postanowieniami porozumienia Spółka X będzie prowadziła dla wnioskodawcy wewnętrzne konto jako konto bieżące (finansowe konto koncernowe) za pośrednictwem którego będą przekazywane środki depozytowe i kredytowe pomiędzy stronami porozumienia.

Na podstawie porozumienia wnioskodawca zamierza korzystać ze środków należących do Koncernu w celu poprawy płynności finansowej i obniżenia kosztów pozyskania finansowania, poprzez zastąpienie kredytów od podmiotów zewnętrznych pożyczką od podmiotu należącego do grupy.

Zawarcie porozumienia o zarządzaniu środkami pieniężnymi, umowy nienazwanej, ma na celu zapewnienie konkurencyjności Koncernu poprzez uzyskanie optymalnego finansowania. Finansowanie Koncernu i zabezpieczenie jego płynności finansowej, przy jednoczesnym zachowaniu niezależności finansowej i zabezpieczeniu płynności dla poszczególnych spółek traktowane jest jako zadanie centralne. Zestawienie i zarządzanie kontami finansowymi Koncernu służy realizacji wewnętrznych i zewnętrznych przepływów pieniężnych. Uczestnicząc w systemie wspólnego zarządzania środkami pieniężnymi wnioskodawca uzyska potrzebne mu środki w odpowiedniej wysokości, w każdej chwili i bez konieczności wyceny i ustanawiania zabezpieczeń dla potrzeb kredytu.

System zarządzania środkami pieniężnymi pozwoli na polepszenie płynności finansowej wnioskodawcy w prowadzonej działalności gospodarczej, jak również zmniejszenie kosztów finansowania zewnętrznego.

Wnioskodawca będzie uczestniczyć w procesie od momentu faktycznego włączenia do systemu. Szczegóły dotyczące koncernowego konta finansowego, zgodnie z postanowieniami porozumienia zawiera Dyrektywa Koncernu ds. Finansów (zwana dalej dyrektywą). Zgodnie z dyrektywą strony porozumienia zamierzają przyjąć, że koncernowe konta finansowe są oprocentowane. Gdy spółka koncernowa udostępnia środki pieniężne, przysługuje jej roszczenie o odsetki, o ile na jej finansowym koncie koncernowym figuruje saldo na plus. W przeciwnym razie Spółce X przysługuje roszczenie z tytułu odsetek wobec spółki koncernowej. Odsetki na finansowym koncie koncernowym oblicza się co miesiąc z dokładnością do dnia na bazie 360 dni oprocentowania w skali roku. Obowiązuje stopa procentowa zależna od sytuacji na rynku pieniężnym (np. EURIBOR lub LIBOR dla walut obcych), która spełnia wymogi porównania z obcymi oprocentowaniami. Porozumienie zawiera się na czas nieokreślony. Spółka X staje się de facto bankiem spółki koncernowej i na czas trwania porozumienia o zarządzaniu środkami pieniężnymi zasadniczo przyjmuje zobowiązanie do utrzymania płynności spółki koncernowej - z zastrzeżeniem ewentualnych praw do zawieszenia lub wypowiedzenia usługi zgodnie z porozumieniem o zarządzaniu środkami pieniężnymi. Ani zawarcie porozumienia o zarządzaniu środkami płynnymi, ani udział w systemie nie stanowią gwarancji egzystencji spółki koncernowej lub zobowiązania Spółki X do jej finansowania w okresie po zakończeniu porozumienia o zarządzaniu środkami pieniężnymi, względnie po zakończeniu wykonywania usługi zarządzania środkami pieniężnymi.

Wszelkie rozliczenia w ramach struktury będą odbywać się w walucie obcej. Jeżeli za dany dzień na walutowym rachunku bieżącym wnioskodawcy wystąpi saldo ujemne, wnioskodawca będzie obciążany z tego tytułu odsetkami debetowymi. Za naliczanie i rozliczanie odsetek opisanych w punkcie powyżej odpowiedzialna będzie wyłącznie Spółka X. Rozliczenie odbywa się raz na miesiąc. Spółka X jest zobowiązana do informowania uczestników o kwocie odsetek kredytowych będących rezultatem dziennych operacji na rachunku rozliczeniowym.

Przy pobieraniu środków dodatkowo pobiera się opłatę z tytułu repartycji kosztów refinansowania. Jej wielkość zależy od kosztów refinansowania w celu zabezpieczenia płynności Koncernu Spółki X, którą zapewnia odpowiednie mieszanie krótko- i długoterminowych instrumentów finansowych.

Ustalaną na tej podstawie stawkę oprocentowania kosztów refinansowania przeciwstawia się średniej miesięcznej stawce oprocentowania finansów Koncernu; różnica stanowi stawkę oprocentowania opłaty z tytułu kosztów refinansowania.

Opłatę z tytułu kosztów refinansowania oblicza się tymczasowo na podstawie średniego miesięcznego wykorzystania (pobrania) środków każdorazowo według ostatniej ustalonej stawki oprocentowania opłaty z tytułu kosztów refinansowania za okres miesiąca. Później raz na kwartał ustala się i rozlicza rzeczywistą opłatę z tytułu kosztów refinansowania. Może to spowodować albo dodatkowe obciążenie albo uznanie finansowego konta koncernowego.

W początkowym etapie opisywanego porozumienia wnioskodawca zamierza korzystać z kredytowania przez Spółkę X. Poziom wykorzystanych środków będzie rejestrowany na koncie koncernowym prowadzonym przez Spółkę X. Z tytułu korzystania ze środków udostępnionych w ramach systemu wnioskodawca będzie obciążany odsetkami zgodnie z wytycznymi wynikającymi z dyrektywy oraz kosztami obsługi systemu, o których mowa powyżej. Na tym etapie obsługa systemu będzie dokonywana za pomocą przelewów dokonywanych manualnie przez Spółkę X i wnioskodawcę.

W uzupełnieniu wniosku stwierdzono, że w pierwszym etapie obowiązywania, porozumienie o zarządzanie środkami pieniężnymi będzie zawarte pomiędzy wnioskodawcą i Spółką X. W tym okresie środki depozytowe i kredytowe będą własnością stron porozumienia. Środki udostępnione wnioskodawcy przez Spółkę X za pomocą konta wewnętrznego będą pochodzić od tej Spółki. Za okres korzystania z tych środków wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty odsetek, w ustalonej przez strony wysokości. Odpowiednio, w przypadku ulokowania na koncie wewnętrznym środków przez wnioskodawcę, będzie on uprawniony do otrzymania odsetek w ustalonej umownie wysokości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego, korzystanie ze środków pieniężnych Spółki X na podstawie porozumienia o zarządzaniu środkami pieniężnymi i dokonywanie czynności przewidzianych porozumieniem ze Spółką X nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych...
2. W przypadku uznania przez Organ, iż przedmiotowa czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, iż gdyby porozumienie zostało zawarte poza granicami Polski, zaś w dniu jego zawarcia środki finansowe znajdowały się na zagranicznym rachunku bankowym (tj. należącym do Spółki X), porozumienie nie podlegałoby opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
   
   

Ad. 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zawarcie porozumienia o zarządzaniu środkami pieniężnymi i dokonywanie czynności przewidzianych tym porozumieniem, a w szczególności wykonywane w ramach tej usługi transfery środków (sald i odsetek) pomiędzy rachunkiem bieżącym wnioskodawcy a rachunkiem rozliczeniowym prowadzonym przez Spółkę X, nie spowodują powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Uzasadniając swoje stanowisko wnioskodawca przywołał treść art. 1 ust. 1 pkt 1, pkt 2 i pkt 3 ustawy z dnia 09 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca wskazał, iż katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych został określony przez ustawodawcę enumeratywnie. Ustawowe wyliczanie zostało jednak wzmocnione zasadą, według której o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje nie jej nazwa, lecz treść (elementy przedmiotowo istotne). W rezultacie takiej regulacji, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób to o powstaniu obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, przesądzają rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

W opinii wnioskodawcy umowy nienazwane, a także czynności cywilnoprawne niewymienione w ww. ustawie, nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Porozumienie o zarządzaniu środkami pieniężnymi nie zostało wymienione w powołanym przepisie. W związku z tym, zdaniem wnioskodawcy, nie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Według wnioskodawcy, pomimo tego, że spośród umów wymienionych w wyżej wskazanym przepisie stosunek prawny powstający w związku z porozumieniem o zarządzaniu środkami pieniężnymi ze względu na swój ekonomiczny charakter przypomina umowę pożyczki, to jednak z uwagi na fakt, iż nie wypełnia on przesłanek prawnych konstytuujących ten rodzaj umowy, nie można go uznać za pożyczkę.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż czynności przez niego wykonywane w związku z porozumieniem o zarządzaniu środkami pieniężnymi nie spełniają definicji pożyczki uregulowanej w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93). W myśl tego przepisu dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Tym samym konstrukcja porozumienia o zarządzaniu środkami pieniężnymi, pomimo zawierania w sobie pewnych elementów pożyczki, nie wyczerpuje istotnych jej znamion. Podkreślić należy, iż porozumienie o zarządzaniu środkami pieniężnymi nie zostało wymienione w ustawowym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Reasumując, wnioskodawca stoi na stanowisku, iż ani porozumienie o zarządzaniu środkami pieniężnymi, ani tym bardziej transfery pieniężne dokonywane w jego ramach nie zostały wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W związku z powyższym wszystkie czynności dokonywane w ramach porozumienia o zarządzaniu środkami pieniężnymi nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Ponadto wnioskodawca podniósł, iż niezależnie od powyższego, usługi zarządzania środkami pieniężnymi można zakwalifikować do usług finansowych. W konsekwencji, zdaniem wnioskodawcy, w przypadku porozumienia o zarządzaniu środkami pieniężnymi zastosowanie znajdzie art. 2 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi temu nie podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umowy spółki i jej zmiany,
   • umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   

Następnie wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Świadczenie usług zarządzania środkami pieniężnymi na podstawie porozumienia stanowi odpłatne świadczenie usług. Definicję odpłatnego świadczenia usług zawiera art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl tych przepisów przez świadczenie usług rozumie się każde odpłatne świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (...). Tym samym każde świadczenie usług zarządzania środkami pieniężnymi o charakterze odpłatnym może zostać uznana za czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem wnioskodawcy, kolejną przesłanką, istotną z punktu widzenia przedstawionego stanu faktycznego, jest posiadanie przymiotu podatnika podatku od towarów i usług przez usługodawcę w odniesieniu do wyżej wymienionej usługi zarządzania środkami pieniężnymi.

Wnioskodawca wskazał również, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie zaś z brzmieniem ust. 2 tego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców w tym podmiotów pozyskujących, zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W ocenie wnioskodawcy, interpretując powyższy przepis należy brać pod uwagę również przepisy ustawy z 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.). Wnioskodawca zaznaczył, iż zgodnie z art. 7 § 1 tej ustawy podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Tym samym, według wnioskodawcy, o podatniku można mówić wyłącznie w kontekście czynności, której dokonanie powoduje powstanie obowiązku podatkowego.

Zdaniem wnioskodawcy, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że status podatnika podatku od towarów i usług posiada podmiot prowadzący działalność gospodarczą, tylko w odniesieniu do czynności, które wchodzą w zakres tej działalności. W związku z tym podatkowi od towarów i usług podlegać będą usługi świadczone na podstawie porozumienia o zarządzaniu środkami pieniężnymi świadczone w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Skoro Spółka X zamierza dokonywać takich czynności w przyszłości i spełnione są inne wskazane powyżej warunki, to należy uznać, iż usługa zarządzania środkami pieniężnymi świadczona jest w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z tym, zdaniem wnioskodawcy, należy uznać, iż usługa zarządzania środkami pieniężnymi podlega podatkowi od towarów i usług i z tego względu nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Uzasadniając swoje stanowisko, wnioskodawca powołał się na interpretacje indywidualne wydane przez:

1. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy:
   • z dnia 27 października 2010r. Znak: ITPB2/436-146/10/IL,
2. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:
   • z dnia 01 września 2009r. Znak: IPPB2/436-195/09-4/AF,
   • z dnia 28 września 2009r. Znak: IPPB2/436-268/09-2/MZ,
   • z dnia 10 lutego 2010r. Znak: IPPB2/436-486/09-2/AF,
3. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu:
   • z dnia 18 września 2009r. Znak: ILPB2/436-108/09-3/AJ.
   
   

Ad. 2

Zdaniem wnioskodawcy, czynności cywilnoprawne zawarte w zamkniętym katalogu określonym w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych, o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 tej ustawy.

Wnioskodawca wskazał, iż w myśl powyższego przepisu czynności cywilnoprawne podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

W opinii wnioskodawcy, w świetle art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nieistotne są inne okoliczności związane ze stronami samej czynności. Dla opodatkowania w Polsce nie ma znaczenia obywatelstwo stron konkretnej czynności cywilnoprawnej, ani ich miejsce zamieszkania, a także inne okoliczności, w których zostaje dokonana umowa, a zwłaszcza miejsce jej zawarcia. Warunkiem jest jednak, że będące jej przedmiotem rzeczy znajdują się na terytorium Polski, albo gdy jej przedmiotem są prawa majątkowe wykonywane na jej terytorium. Taka sytuacja, zdaniem wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie nie występuje.

Według wnioskodawcy, zgodnie z art. 1 ust 4 pkt 2 ww. ustawy podatkowi podlegają czynności wskazane w ustawie, gdy ich przedmiotem są rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, ale jeżeli są spełnione łącznie dwie przesłanki:

• nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• oraz objęta zakresem przedmiotowym ustawy czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Dla opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych obydwa warunki muszą być spełnione kumulatywnie. Zdaniem wnioskodawcy, jeżeli zostanie spełniony tylko jeden z nich, nie powstanie obowiązek podatkowy.

W momencie zawarcia przedmiotowego porozumienia o zarządzaniu środkami pieniężnymi środki pieniężne znajdować się będą na zagranicznym rachunku koncernowym. Sama umowa zostanie zawarta poza granicami Rzeczpospolitej Polski. W związku z powyższym, mając na uwadze przytoczone regulacje prawne, wnioskodawca stoi na stanowisku, iż porozumienie to nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Uzasadniając swoje stanowisko, wnioskodawca powołał się na interpretacje indywidualne wydane przez:

1. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy:
   • z dnia 05 lutego 2009r. Znak: ITPB2/436-142/08/TJ,
2. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:
   • z dnia 27 lipca 2009r. Znak: IPPB2/436-151/09-4/AF,
   • z dnia 19 stycznia 2010r. Znak: IPPB2/436-427/09-4/AF.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest, zgodnie z zawartą we wniosku wolą wnioskodawcy, wyrażoną poprzez wskazanie określonego rodzaju sprawy oraz zawartymi we wniosku pytaniami, ocena stanowiska wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 09 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.
  
  

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne) a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy przedmiotem opodatkowania są umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, w których to umowach, w myśl art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Porozumienie o zarządzanie środkami pieniężnymi, przestawione w opisie zdarzenia przyszłego wniosku jest formą efektywnego zarządzania finansami grupy podmiotów powiązanych. Umowa taka polega na koncentrowaniu środków z jednostkowych rachunków (sald) poszczególnych jednostek (uczestników porozumienia) i zarządzaniu zgromadzoną w ten sposób kwotą.

Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, że jeżeli istotnie, jak twierdzi wnioskodawca, przedmiotowe porozumienie, jak również dokonywane transfery pieniężne nie jest żadną z umów wymienionych w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w szczególności ww. porozumienie i czynności wykonywane w jego ramach nie spełniają definicji umowy pożyczki, określonej w treści art. 720 Kodeksu cywilnego, wówczas nie będzie ono podlegało podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Podkreślić jednakże należy, iż rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest rozstrzyganie z jaką instytucją prawa cywilnego mamy do czynienia. Kwestie te mogą stanowić domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Natomiast gdyby zawarte porozumienie wyczerpywało znamiona jednej z umów wymienionych w art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, w szczególności umowy pożyczki, wówczas, jak słusznie stwierdził wnioskodawca w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, zastosowanie ma art. 1 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy. Stosownie do jego treści podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z treści wniosku wynika, iż umowa – porozumienie zawarta zostanie poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej a środki pieniężne, z których wnioskodawca będzie korzystać znajdują się na zagranicznym rachunku koncernowym. Wobec powyższego bezprzedmiotowa staje się ocena stanowiska wnioskodawcy, zajętego odnośnie wyłączenia z opodatkowania na mocy art. 2 pkt 4 ww. ustawy. Przepis ten nie będzie miał bowiem zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż jak wyżej wskazano, gdyby nawet rzeczone porozumienie wyczerpywało znamiona jednej z czynności określonej w treści art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie będzie podlegało opodatkowaniu tymże podatkiem na mocy powołanego art. 1 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy.

W odniesieniu do powołanych przez wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.