INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki , przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2010 r. (data wpływu 28 lipca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 27 września 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 24 września 2010 r., znak ILPB1/415-849/10-2/TW, ILPB3/423-652/10-2/JG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 27 września 2010 r., w tym samym dniu wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zajmuje się produkcją wyrobów z tworzyw sztucznych. Zatrudnia pracowników produkcyjnych oraz służby finansowo-ekonomiczne. Spółka okresowo co kwartały lub w razie potrzeby zarządu, organizuje spotkania z pracownikami o charakterze informacyjnym, których celem jest motywacja i integracja zespołu. Spotkania dotyczą zagadnień związanych z problemami jakie na bieżąco powstają w przedsiębiorstwie. Spotkania mają na celu poinformowanie pracowników o kondycji Spółki poprzez podanie podsumowania poszczególnych okresów działalności oraz udzielenie pochwal bądź wskazanie błędów i niedociągnięć, co istotnie wpływa na poprawę jakości pracy oraz pobudza do kreatywności w pokonywaniu przeszkód w codziennym wykonywaniu zadań pracowniczych. Ponadto, spotkania te mają na celu umożliwienie poznania się bliższego członkom licznej załogi firmy, co procentuje później lepszą współpracą we wszystkich obszarach działalności Spółki. Spółka organizuje ww. spotkania zarówno w siedzibie jak i poza nią. W związku z tym ponosi koszty zakupu artykułów spożywczych: kawa, herbata, słodycze, usługi cateringowe lub koszty zakupu usługi organizacji imprezy integracyjnej (gastronomia + wynajem sali, ewentualnie zajęcia sportowe lub inna atrakcje). Spółka ww. wydatki ponosi na rzecz pracowników ze środków obrotowych i uznaje je za koszty pośrednio związane z prowadzoną działalnością (art. 15 ust. 1 ustawy CIT), ponieważ zintegrowanie zespołu pracowników z pracodawcą (Spółką) wpływa na zwiększenie efektywności pracy, a to przekłada się na wysokość osiąganych przez spółkę przychodów.

Spotkania pracowników Spółki są otwarte i mają charakter fakultatywny (nieobowiązkowy, dobrowolny), a koszty w całości ponoszone są przez Spółkę. Zwarzywszy na fakt licznej załogi ok. 200 osób, nie prowadzi się ewidencji osób biorących udział w imprezie. Pracownicy nie ponoszą skutków podatkowych uczestnictwa w imprezach, ponieważ nie są one adresowane indywidualnie dla każdego z nich, ale dla ogółu. Trudno byłoby ustalić wartość świadczenia przypadającego na pracownika (art. 12 ust. 1 ustawy PDOF), jeśli imprezy mają charakter otwarty, a wysokość kosztów jest ustalana w sposób zryczałtowany i niezależny od liczby osób biorących w niej udział. Spółka tak postępując uznaje, iż nie powstaje przychód do opodatkowania u pracownika w wartości rzeczywistej, a zgodnie z doktryną prawa podatkowego tylko ten może być podstawą naliczenia podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy Spółka słusznie niedokonuje statystycznego (wirtualnego, uśrednionego) przypisania świadczenia poniesionego na rzecz pracowników, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PDOF, w związku z uczestnictwem w imprezie integracyjnej do opodatkowania podatkiem od osób fizycznych, ze względu na fakt iż pracodawca nie jest w stanie określić, którzy pracownicy byli obecni podczas spotkania...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie należy dokonywać przypisania do przychodów pracowników poniesionych na ich rzecz świadczeń, ze względu na niemożność określenia indywidualnej wartości świadczenia na konkretnego pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty – bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy. Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Zdaniem tut. organu, istnieje możliwość zindywidualizowania przedmiotowych świadczeń. Impreza zorganizowana nie jest bowiem imprezą otwartą. Z wniosku wprost wynika, że propozycja uczestnictwa w imprezie skierowana jest do określonych osób – pracowników Spółki. Tym samym Zainteresowany od początku wie dla jakiej liczby osób organizowana jest impreza. Skoro zatem znane jest grono osób zaproszonych do uczestnictwa w imprezie Wnioskodawca jest w stanie określić, które z tych osób ostatecznie wzięły w niej udział. Możliwe więc, jest wyliczenie poniesionego kosztu w związku ze zorganizowaniem imprezy, a także dokładne określenie ilości i nazwisk osób w niej uczestniczących. Wobec tego można ustalić wartość świadczeń i przyporządkować je poszczególnym osobom. Wskazać ponadto należy, że to rolą organizatora imprezy jest aby zadbał o to, by lista osób faktycznie uczestniczących w spotkaniu była mu znana.

Reasumując, z uwagi na możliwość zindywidualizowania otrzymanych przez pracowników świadczeń, z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej, wartość tych świadczeń stanowi dla pracowników źródło przychodu, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem Spółka postępuje nieprawidłowo nie dokonując ustalenia przychodu po stronie pracownika z tytułu uczestnictwa w przedmiotowej imprezie.

Wniosek w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w dniu 26 października 2010 r. został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną nr ILPB3/423-652/10-4/JG.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.