INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 29.11.2010 r. (data wpływu 06.12.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej nieruchomości wniesionej w formie aportu do spółki jawnej oraz możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.12.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej nieruchomości wniesionej w formie aportu do spółki jawnej oraz możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej budynki niemieszkalne, dla których stawka amortyzacji z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%. Nieruchomość składa się z działki gruntu zabudowanej budynkami o przeznaczeniu użytkowym.

Wnioskodawca planuje wnieść w formie aportu nieruchomość do nowo zakładanej spółki osobowej. Nieruchomość jest obecnie wykorzystywana jako środek trwały w istniejącej spółce jawnej, której wspólnikiem jest Wnioskodawca. Ponieważ zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości spółka osobowa (jawna) jest podmiotem, który prowadzi księgi rachunkowe, wniesione do tej spółki w formie aportu środki trwale, będą odpowiednio amortyzowane zgodnie z obowiązującymi przepisami od wartości początkowej ustalonej przez wspólników przy wnoszeniu aportów, nie większej niż wartość godziwa i przy zastosowaniu właściwych stawek amortyzacyjnych. Tak odliczane koszty będą pomniejszały uzyskane przychody. Ponieważ spółka jawna nie jest podmiotem podatku dochodowego łączne koszty i przychody spółki jawnej będą dzielone proporcjonalnie na wszystkich wspólników spółki, bez względu na to, czy wnieśli do spółki gotówkę, czy aport i czy ewentualnie przedmiot tego aportu był wykorzystywany we wcześniejszej działalności gospodarczej.

Podatnicy zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają prawo do ustalenia indywidualnych stawek amortyzacyjnych po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika. Zgodnie z tą zasadą stawka amortyzacji zostanie ustalona odpowiadając 40-letniemu okresowi amortyzacji pomniejszonemu o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kosztem uzyskania przychodu dla podatnika wnoszącego nieruchomość będzie amortyzacja obliczana przy zastosowaniu indywidualnych stawek amortyzacyjnych zgodnych z art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od wartości początkowej ustalonej przez wspólników przy wnoszeniu aportów, nie większej niż wartość godziwa...

Zdaniem Wnioskodawcy wszyscy wspólnicy spółki osobowej, do której zostanie wniesiony aport nieruchomości wykorzystywanej przez Wnioskodawcę, mogą odliczać koszty uzyskania przychodu według indywidualnych stawek amortyzacyjnych zgodnych z art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od wartości początkowej ustalonej przez wspólników przy wnoszeniu aportów, nie większej niż wartość godziwa.

Zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% okres amortyzacji nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika. Tak obliczony okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Zgodnie z art. 22h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jedynie podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22 i ust. 27. Przepis ten stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego, jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego taki wkład (art. 22h ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wniesienie nieruchomości aportem do spółki osobowej nie będzie stanowiło zmiany formy prawnej prowadzonej działalności, połączenia lub podziału dotychczasowych podmiotów ani zmiany wspólników spółki niebędącej osobą prawną Przedmiotem aportu nie będzie przedsiębiorstwo ani jego zorganizowana część. W omawianym przypadku po wniesieniu budynków aportem do spółki jawnej, nie będzie więc miała zastosowania zasada kontynuacji, o której mowa w art. 22h ust. 3 i 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Według wykazu stawek amortyzacyjnych, budynki mające być przedmiotem aportu podlegają amortyzacji według stawki 2,5%. W analizowanym przypadku, po wniesieniu budynków aportem, będzie istniała zatem możliwość zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych dla budynków, na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższą tezę potwierdza również ugruntowania linia interpretacyjna organów podatkowych (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 marca 2009 r. Nr LPB3/423-846/08-2/ŁM, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 4 lutego 2009 r., Nr IPPB1/415-1277/08-4/MT, interpretacja Naczelnika Urzędu Skarbowego w Piotrkowie Trybunalskim z 17 maja 2006 r., Nr US l/1-415/7a/2006). Odpisy amortyzacyjne dokonywane od wniesionych aportem budynków przy zastosowaniu indywidualnych stawek amortyzacyjnych będą kosztem uzyskania przychodów Podatnika zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiotowe stanowisko potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 29 stycznia 2010 r., znak IPPB1/415-858/09-6/AM, stwierdzając: „W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza wnieść do spółki jawnej wkład niepieniężny w postaci zabudowanych nieruchomości. Środki te będą po raz pierwszy wprowadzone do ewidencji spółki jawnej i stanowić będą używane środki trwałe (są wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej). Zauważyć przy tym należy, iż dla środków trwałych, o których mowa w art. 22j ust. 1 pkt 4 ww. ustawy tj. budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% nie ustalono 60-miesięcznego okresu użytkowania warunkującego możliwość zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej. W przypadku tych środków wystarczającym minimum okresem używania, uprawniającym do zastosowania stawki indywidualnej jest jeden pełny rok. Zatem w przypadku takich używanych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji podatnika (w opisanym przypadku spółki jawnej) możliwym jest zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej, o której mowa w art. 22j ww. ustawy.

Reasumując świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz w oparciu o powołane przepisy prawne stwierdzić należy, iż w przypadku budynków wnoszonych aportem do spółki jawnej możliwe jest zastosowanie indywidualnych stawek amortyzacyjnych, przy spełnieniu warunków, o których mowa w cyt. powyżej art. 22j ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

Podstawa naliczania odpisów amortyzacyjnych powinna być określona zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o pdof gdzie za wartość początkową środków trwałych nabytych w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej uważa się ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

Dodatkowy argument za przyjęciem wskazanych powyżej zasad amortyzacji przynosi ustawa o rachunkowości. Zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości spółka osobowa (jawna) jest podmiotem który prowadzi księgi rachunkowe. Wniesione do tej spółki w formie aportu środki trwałe będą odpowiednio amortyzowane zgodnie z obowiązującymi przepisami od wartości początkowej ustalonej przez wspólników przy wnoszeniu aportów, nie większej niż wartość godziwa i przy zastosowaniu tej samej stawki amortyzacji. Tak odliczane koszty będą pomniejszały uzyskane przychody. Ponieważ spółka jawna nie jest podmiotem podatku dochodowego łączne koszty i przychody spółki jawnej będą dzielone proporcjonalnie na wszystkich wspólników spółki bez względu na to, czy wnieśli do spółki gotówkę, czy aport i czy ewentualnie przedmiot tego aportu był wykorzystywany we wcześniejszej działalności gospodarczej. Inne zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych prowadziłyby do konieczności prowadzenia odrębnych urządzeń księgowych dla poszczególnych wspólników, a nie dla samej spółki. Tym samym księgi spółki byłyby prowadzone nierzetelnie.

Podobne stanowisko potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 18 lutego 2010 r., znak IBPBI/1/415-1022/09/KB, stwierdzając: „Zgodnie z definicją zawartą w art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm. - określanego w dalszej części skrótem k.s.h.), spółka jawna jest spółką osobową która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą a nie jest inną spółką handlową. Stosownie do postanowień art. 8 § 1 k.s.h. spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka jawna może zatem posiadać własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników. Z powyższego wynika, iż spółka jawna jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej. Z punktu widzenia podatków dochodowych, podatnikiem nie jest spółka lecz podatnikami są poszczególni jej wspólnicy.

Zgodnie bowiem z treścią art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Przy czym, stosownie do treści art. 8 ust. 2 tej ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną W celu ustalenia właściwej wysokości dochodów uzyskanych z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezbędne jest prowadzenie stosownych ewidencji np. ewidencji księgowych, czy też ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. W przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki jawnej, ewidencje te prowadzi się dla spółki a nie dla poszczególnych wspólników. Zgodnie bowiem z art. 24a ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.”

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Na wstępie zaznaczyć należy, iż z uwagi na fakt, iż przedmiotem złożonego wniosku jest zdarzenie przyszłe, niniejszą interpretację oparto o przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r.,Nr 51, poz. 307 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2011 r., tj. obowiązującym w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową i na mocy § 2 tego artykułu, każdy wspólnik odpowiada za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką, z uwzględnieniem art. 31.

Ponieważ spółka jawna nie ma podmiotowości prawnej odrębnej od wspólników, nie jest ona podmiotem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego, podmiotami takimi są natomiast wspólnicy takiej spółki. W odniesieniu do wspólnika będącego osobą fizyczną znajdą zatem zastosowanie przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2011 r.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu wg skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie natomiast do treści art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Zgodnie z tą zasadą dochody (przychody) z udziału w spółce jawnej opodatkowuje się osobno u każdego wspólnika w stosunku do jego udziału w zysku spółki.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza wnieść do spółki osobowej (jawnej) wkład niepieniężny w postaci nieruchomości. Nieruchomość ta jest obecnie wykorzystywana jako środek trwały w istniejącej spółce jawnej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają środki trwałe stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.

Ustawą z dnia z 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2010 r. nr 226, poz. 1478). wprowadzono zmiany dotyczące m.in. ustalania wartości początkowej środków trwałych, określonych w art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2011 r., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną:

1. wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne - jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany,
2. wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów - jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany,
3. wartość rynkową określoną zgodnie z art. 19 - jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie.
   
   

Zgodnie z brzmieniem art. 22g ust. 1a cytowanej ustawy przepis ust. 1 pkt 4 lit. a) i b) stosuje się odpowiednio w przypadku składnika majątku wnoszonego w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki niebędącej osobą prawną przez wspólnika, który składnik ten otrzymał w następstwie likwidacji spółki niebędącej osobą prawną bądź wystąpienia z tej spółki.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Na mocy art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W myśl art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Ustawodawca przewidział jednak odstępstwa od tej reguły w art. 22j-22ł ustawy.

Art. 22h ust. 3 ww. ustawy stanowi, że podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2 - 7.

W myśl art. 22h ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2011 r., w przypadku otrzymania, w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z tej spółki, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z treścią dodanego w art. 22h nowego ust. 3d ww. ustawy, przepis ust 3 stosuje się odpowiednio w przypadku określonym w art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. a).

Z powyższych przepisów wynika, iż w przypadku gdy spółka otrzyma od wspólnika wnoszącego wkład, składniki majątku, które zaliczone były u niego do środków trwałych, zobowiązana będzie kontynuować metodę amortyzacji stosowaną uprzednio przez wspólnika, który wniósł ten wkład oraz uwzględnić już dokonane przez niego odpisy amortyzacyjne, tak aby suma odpisów amortyzacyjnych dokonanych przez spółkę i przez tego wspólnika nie przekroczyła wartości początkowej środka trwałego.

Reasumując, mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że dokonanie odpisów wg zasad określonych w art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i przyjęcie tej wartości w kosztach uzyskania przychodu jest niemożliwe.

W odniesieniu do wskazanych we wniosku interpretacji indywidualnych organów podatkowych, stwierdzić należy, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.