INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2010 r. (data wpływu 02 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• wyłączenia z opodatkowania na terenie Polski odsetek karnych na podstawie art. 11 ust. 4 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku – jest nieprawidłowe,
• posiadania przez płatnika certyfikatu rezydencji podatkowej kontrahenta – jest nieprawidłowe,
• obowiązku sporządzania informacji IFT – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 02 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 18 października 2010 r. (data wpływu 21.10.2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania świadczenia wypłacanego na rzecz kontrahenta niemieckiego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest firmą transportową, która wykonuje usługi przewozu rzeczy na terenie Polski oraz krajów Unii Europejskiej. W związku z tym, dokonuje zakupu towarów i usług (w szczególności w zakresie paliwa i opłat drogowych) również od kontrahentów z zagranicy. Od roku 1999 współpracuje z jednym stałym kontrahentem z Niemiec. Łączące strony warunki zawartej umowy handlowej w pkt 11, określają prawa sprzedawcy do żądania odsetek za zwłokę w wyniku przekroczenia ostatecznego terminu zapłaty określonego w umowie i dodatkowo podanego na fakturze, którą otrzymuje nabywca. Pkt 12 tejże umowy określa, że klient zobowiązany jest do naprawienia poniesionej przez sprzedawcę szkody. Odsetki za zwłokę mają więc charakter odszkodowawczy.

Firma niemiecka, jako sprzedawca skorzystała z przysługujących jej uprawnień i obciążyła Spółkę odsetkami za zwłokę z tyt. nieterminowego regulowania zobowiązań handlowych.

Po dokonaniu analizy przepisów prawnych, Spółka stwierdziła, że w dacie wypłaty odsetek w ogóle nie istniało zobowiązanie podatkowe w Polsce z tego tytułu, dlatego też nie pobrano zryczałtowanego podatku dochodowego. Zatem odsetki wypłacono bez pomniejszenia o podatek.

Ponadto, w piśmie uzupełniającym z dnia 18 października 2010 r. (data wpływu 21.10.2010 r.) Wnioskodawca doprecyzował zaistniały stan faktyczny o poniższe informacje.

Spółka jest firmą transportową, która wykonuje usługi przewozu rzeczy na terenie Polski oraz krajów Unii Europejskiej. W związku z tym, dokonuje zakupu towarów i usług (w szczególności w zakresie paliwa i opłat drogowych) również od kontrahentów z zagranicy. Od roku 1999 współpracuje z jednym stałym kontrahentem z Niemiec. Łączące strony warunki zawartej umowy handlowej w pkt 11 określają prawa sprzedawcy do żądania odsetek za zwłokę w wyniku przekroczenia ostatecznego terminu zapłaty określonego w umowie i dodatkowo podanego na fakturze, którą otrzymuje nabywca (nieterminowej zapłaty). Pkt 12 tejże umowy określa, że klient zobowiązany jest do naprawienia poniesionej przez sprzedawcę szkody. Odsetki za zwłokę mają więc charakter odszkodowawczy.

Firma niemiecka, jako sprzedawca skorzystała z przysługujących jej uprawnień i obciążyła Spółkę odsetkami za zwłokę z tyt. nieterminowego regulowania zobowiązań handlowych.

Po dokonaniu analizy przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, łączącej Polskę i Republikę Federalną Niemiec oraz przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka stwierdziła, że w dacie wypłaty odsetek w ogóle nie istniało zobowiązanie podatkowe z tego tytułu w Polsce. Na mocy przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, nastąpiło wykluczenie opłat karnych (odsetek) z ogólnej definicji odsetek (również w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych). Dlatego też Spółka nie pobrała zryczałtowanego podatku dochodowego. Zatem odsetki wypłacono bez pomniejszenia o podatek. Spółka stwierdziła, że skoro nie powstało zobowiązanie podatkowe na terenie Polski, to nie zaistniał również obowiązek posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej podmiotu zagranicznego. Nie powstanie również obowiązek sporządzenia po zakończeniu roku informacji o dokonanych wypłatach (IFT).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w wyniku zgodnego wykluczenia przez oba kraje w łączącej je umowie, opłat karnych z tyt. opóźnionej zapłaty, z ogólnej definicji odsetek (art. 11 ust. 4 tejże umowy):
1. są one wykluczone również z definicji odsetek, których dotyczy art. 21 ust.1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem na terenie Polski...
2. Czy zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka jest zobowiązana do posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej podmiotu zagranicznego (Niemcy), aby móc zastosować wykluczenie z opodatkowania tego rodzaju odsetek w Polsce...
3. Czy zgodnie z art. 26 ust. 3d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka ma obowiązek sporządzenia na koniec roku informacji o dokonanych wypłatach (IFT), pomimo wykluczenia tego rodzaju odsetek z zakresu opodatkowania w Polsce...

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata odsetek nastąpiła na rzecz podmiotu zagranicznego. W celu stwierdzenia, czy w dacie wypłaty odsetek za zwłokę w ogóle na terenie Polski powstało zobowiązanie podatkowe z tego tytułu, Spółka dokonała analizy dwóch aktów prawnych:

1. Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).
2. Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

Szczególnej analizie poddane zostały przepisy art. 21, 22a oraz 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z literalnego brzmienia art. 26 ust. 1 ww. ustawy wnioskować należy, że osoby dokonujące wypłaty należności z tyt. wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe tylko pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych, uzyskanym od podatnika (podmiotu zagranicznego) certyfikatem rezydencji. Literalna wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że przepis ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych warunkuje zastosowanie uregulowań wynikających z umowy międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania od posiadania certyfikatu rezydencji. Co z kolei oznacza, że przepis rangi ustawowej, tj. niższego rzędu, uzależnia zastosowanie uregulowań wynikających z prawa międzynarodowego publicznego, tj. wyższego rzędu, od ograniczenia przewidzianego w akcie prawnym niższego rzędu. Tak więc, wynik ten prowadzi do konkluzji, że ustawa podatkowa kreuje warunek stosowania umowy międzynarodowej.

Zatem wykładnia literalna art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, prowadzi do wniosku, który jest nie do pogodzenia z punktu widzenia hierarchii aktów prawnych. Stanowisko takie prezentują też sądy administracyjne w licznych wyrokach wydawanych w podobnych sprawach, np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie I SA/Rz 964/09; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie I SA/Sz 438/08.

Wzorem modelowej Konwencji OECD - w umowie łączącej Polskę z RFN w sprawie unikania podwójnego opodatkowania przyjęto zasadę, że opłat karnych z tytułu opóźnionej zapłaty nie uważa się za odsetki. Odsetki za zwłokę z tyt. nieterminowej realizacji zobowiązań nie mogą być uważane za odsetki, z tego względu, iż nie są zapłatą za korzystanie (czasowe) z cudzego kapitału, ale formą rekompensaty za poniesione szkody (odszkodowaniem). W art. 11 ust. 4 tejże umowy międzynarodowej, znajduje się wyraźny zapis wykluczający ten rodzaj odsetek z ogólnej definicji odsetek, ustalonej przez oba państwa zawierające umowę.

Zdaniem Spółki, wypłacone przez Nią odsetki za zwłokę, na mocy tegoż właśnie przepisu, nie należą do odsetek wymienionych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych art. 21 ust. 1, ponieważ oba państwa - Polska oraz RFN, w sposób wyraźny i dobrowolny wykluczyły je z ogólnej definicji odsetek (wskazując w art. 11 ust. 4 umowy ten konkretny zapis).

Zatem Spółka uważa, że odsetki z tego tytułu nie podlegają opodatkowaniu w Polsce. Są to zyski ogólne przedsiębiorstwa niemieckiego, związane z jego działalnością gospodarczą, które podlegają opodatkowaniu w kraju siedziby spółki otrzymującej odsetki, zgodnie z art. 7 umowy międzynarodowej. Podlegają opodatkowaniu na terenie Niemiec.

W miejscu tym należy zauważyć, że Spółka powzięła wątpliwość, co do możliwości zastosowania przepisów umowy międzynarodowej, w związku z ograniczeniem wynikającym z literalnej wykładni art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednak art. 91 Konstytucji RP wskazuje wyraźnie, że ratyfikowana umowa międzynarodowa, po jej ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczpospolitej Polskiej, stanowi część krajowego porządku prawnego i jest bezpośrednio stosowana, chyba, że jej stosowanie jest uzależnione od wydania ustawy (art. 91 ust. 1), jak też, że umowa międzynarodowa ratyfikowana, za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie, ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową (art. 91 ust. 2). Przepisy Konstytucji RP wprowadziły wyraźny prymat ratyfikowanej umowy międzynarodowej nad ustawą, w przypadku kolizji ustawy z taką umową. Wskazać trzeba też, że sam ustawodawca w regulacjach podatkowych generalnie przestrzega pierwszeństwa umów o unikaniu podwójnego opodatkowania przed przepisami ustawy, zastrzegając to wprost w treści stanowionych przepisów.

Przykładem jest chociażby art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z którego jednoznacznie wynika, że przepisy art. 20 - 22 ustawy, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Spółka uważa, że doszło do kolizji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z umową międzynarodową o unikaniu podwójnego opodatkowania z RFN. Zastosowanie ograniczeń w ustawie podatkowej - dotyczących obowiązku posiadania „certyfikatu rezydencji podatkowej” podmiotu zagranicznego, w celu uzyskania możliwości zastosowania unormowań prawnych wynikających z umowy międzynarodowej, najlepiej to obrazuje. Żaden z analizowanych przez Spółkę artykułów ww. umowy międzynarodowej nie zawiera takiego ograniczenia wskazującego, że podatnik może zastosować się do przepisów umowy tylko wtedy, gdy będzie w posiadaniu certyfikatu rezydencji podatkowej podmiotu zagranicznego. Zastosowanie przepisów samej ustawy podatkowej (literalnej jej wykładni) jest niewystarczające dla prawidłowego wyinterpretowania normy prawnej dotyczącej tej sytuacji. Konieczne jest także zastosowanie wykładni celowościowej i uwzględnienie kontekstu umowy międzynarodowej. To właśnie umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania pozwala rozgraniczyć roszczenia podatkowe przysługujące obu umawiającym się państwom.

Przepisy umowy są bardzo istotne, gdyż dopuszczają do sytuacji, aby ten sam dochód był opodatkowany dwa razy, czyli w obu umawiających się państwach.

Zatem, w związku z konstytucyjną zasadą pierwszeństwa umów międzynarodowych, Spółka dokonała wykładni przepisów zgodnie z normą wyższego rzędu, czyli umową międzynarodową o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartą między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec.

W związku z tym, że odsetki karne z tyt. nieterminowej zapłaty zobowiązań zostały wykluczone z ogólnej definicji odsetek na mocy umowy międzynarodowej łączącej oba państwa, automatycznie zostały również wykluczone z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Obowiązek podatkowy, od dokonanej przez Spółkę płatności odsetek, został zatem wyeliminowany z terytorium Polski. Przepis art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczący, obowiązku posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej kontrahenta zagranicznego oraz art. 26 ust. 3d w zakresie obowiązku informacyjnego (IFT) nie znajdują zatem zastosowania w tym konkretnym przypadku.

Zdaniem Spółki, przepisy prawne powinny być czytelne i dawać podatnikowi pewność co do intencji ustawodawcy, przez co buduje się zaufanie podatnika do prawa i państwa, w którym się żyje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe w zakresie wyłączenia z opodatkowania na terenie Polski odsetek karnych na podstawie art. 11 ust. 4 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,
• nieprawidłowe w zakresie posiadania przez płatnika certyfikatu rezydencji podatkowej kontrahenta,
• nieprawidłowe w zakresie obowiązku sporządzania informacji IFT.
  
  

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), - ustala się wysokości 20% tych przychodów.

Przy czym, stosownie do art. 21 ust. 2 ww. ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 Konstytucji RP umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie (a do takiej kategorii należą umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu) ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową. Oznacza to, że przy kwalifikacji konsekwencji podatkowych związanych z uzyskiwaniem przez podmioty niemające w Polsce siedziby lub zarządu dochodów z tytułów określonych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w pierwszej kolejności analizie powinny być poddane postanowienia właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania

Zatem, stosownie do przepisów art. 11 ust. 1 i ust. 2 Umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku ( Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek. Właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną w drodze wzajemnego porozumienia sposób stosowania tego ograniczenia.

Regulacja ust. 4 tego artykułu stanowi natomiast, że użyte w niniejszym artykule określenie „odsetki” oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Opłat karnych z tytułu opóźnionej zapłaty nie uważa się za odsetki w rozumieniu niniejszego artykułu.

Stosownie jednak do art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Certyfikatem rezydencji jest zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika (art. 4a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej lub niepobrać zryczałtowanego podatku. Płatnik będzie musiał, w razie konieczności, udowodnić, że miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikające z umowy. W przeciwnym razie będzie odpowiadał za nieprawidłowo potrącony lub niepobrany podatek.

W myśl art. 26 ust. 3 i 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1 i 2 pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:

1. art. 3 ust. 1 - informacje o wysokości pobranego podatku,
2. art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu - informacje o dokonanych wypłatach i pobranym podatku - sporządzone według ustalonego wzoru.

Płatnicy są obowiązani przesłać informacje, o której mowa w ust. 3 pkt 1, w terminie przekazania kwoty pobranego podatku, a informacje, o której mowa w ust. 3 pkt 2, w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat, o których mowa w ust. 1, również wówczas, gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 3b.

Natomiast, zgodnie z art. 26 ust. 3d ww. ustawy, informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku. Przepisy ust. 3b i 3c stosuje się odpowiednio.

Podsumowując, art. 11 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, nie obejmuje swą dyspozycją opłat karnych (odsetek), z tytułu opóźnionej zapłaty. Jednakże, mając na względzie treść art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych niedobranie podatku, zgodnie z umową polsko-niemiecką, jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby niemieckiego podatnika dla celów podatkowych, uzyskanym od tego podatnika certyfikatem rezydencji.

Niepobranie przez Spółkę zryczałtowanego podatku dochodowego, zgodnie z umową międzynarodową o unikaniu podwójnego opodatkowania, w myśl art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Jednocześnie Spółka, ma obowiązek przesłać informację (roczną) IFT-2R o dokonanych wypłatach świadczeń z tytułu opłat karnych dokonanych na rzecz kontrahenta niemieckiego, do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonała wypłaty - art. 26 ust. 3d ww. ustawy.

Należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.