Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-831/12-4/WM
z 10 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2012 r. (data wpływu 31 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 listopada 2012 r. (data wpływu 30 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania rekompensaty za mienie pozostawione za granicą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania rekompensaty za mienie pozostawione za granicą.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 19 listopada 2012 r. nr ILPB2/415-831/12-2/WM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia – w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania – braków formalnych wniosku.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Zainteresowaną nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 19 listopada 2012 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 22 listopada 2012 r.), zaś w dniu 30 listopada 2012 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego – 28 listopada 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Decyzją wojewody z dnia 29 lutego 2012 r. zostało przyznane Wnioskodawczyni prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Zainteresowana podaje, iż ww. decyzja ustanawia trzy osoby, którym przysługuje rekompensata za ww. nieruchomość. Każdej osobie figurującej w tej decyzji przyznano należną rekompensatę w określonej wysokości wyrażonej w złotych polskich.

W drodze postępowania formalnego o doprowadzenie do przedmiotowej decyzji został spisany i potwierdzony notarialnie testament jednej z ww. osób, w wyniku czego do przysługującej jej rekompensaty została powołana Wnioskodawczyni.

Na podstawie testamentu oraz pisma o wyborze formy realizacji prawa do rekompensaty, na konto Zainteresowanej zostały przelane środki pieniężne w wysokości odpowiadającej kwocie przysługującej Wnioskodawczyni na podstawie zapisu testamentowego oraz decyzji wojewody.

Zainteresowana nadmienia, iż podstawą prawną do przyznania rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej był art. 5 ust. 3 pkt 2 w zw. z art. 3 ust. 2 oraz art. 8 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418 z późn. zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. 98, poz. 1071 ze zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zwolnienie od podatku od rekompensaty obejmuje zarówno osoby wskazane do rekompensaty, jak osoby mające bezpośrednie prawo do rekompensaty?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie ma obowiązku odprowadzenia podatku zarówno od rekompensaty przyznanej bezpośrednio Jej, jak również od rekompensaty, do której Zainteresowana została wskazana notarialnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednym ze źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu są inne źródła, wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Przepis ten uszczegółowiony został w art. 20 ust. 1 cyt. ustawy, zgodnie z którym za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności”, definicja źródeł przychodów ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie. Z przychodem z innych źródeł mamy zatem do czynienia w każdym przypadku, kiedy podatnik osiąga korzyść majątkową.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z analizy stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni, na mocy decyzji wojewody oraz potwierdzonego notarialnie testamentu, otrzymała rekompensatę z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Prawo do ww. rekompensaty zostało stwierdzone w decyzji wojewody stosownie do art. 5 ust. 3 pkt 2 w zw. z art. 3 ust. 2 oraz art. 8 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418 z późn. zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. 98, poz. 1071 ze zm.).

Zatem otrzymana przez Zainteresowaną rekompensata stanowi przychód z tzw. innych źródeł, o którym mowa w cytowanym wyżej art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże, wskazać należy, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 30a lit. a) ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu realizacji prawa do rekompensaty na podstawie ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418, z 2006 r. Nr 195, poz. 1437 oraz z 2008 r. Nr 197, poz. 1223 oraz z 2010 r. Nr 257, poz. 1726), przez osoby uprawnione na podstawie tej ustawy.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż otrzymane przez Zainteresowaną świadczenie z tytułu realizacji prawa do rekompensaty w związku z pozostawieniem nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej stanowi źródło przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże, z uwagi na cytowany wyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 30a lit. a) ustawy podatkowej korzysta ono ze zwolnienia od opodatkowania.

W konsekwencji powyższego, Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku z tytułu otrzymania przedmiotowej rekompensaty. Nadmienić należy, iż powyższy brak obowiązku podatkowego dotyczy zarówno rekompensaty przyznanej bezpośrednio Zainteresowanej, jak i nabytej przez Nią w drodze testamentu. Zaakcentować bowiem należy, iż kwota otrzymana przez Wnioskodawczynię pod ww. tytułami stanowi de facto realizację prawa do rekompensaty, która – jak wskazano powyżej – objęta jest zakresem zwolnienia przedmiotowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.