INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2010 r. (data wpływu 13 września 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 listopada 2010 r. (data wpływu 23 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe – w zakresie wysokości opodatkowania kosztów mediów którymi obciążany jest najemca oraz
• nieprawidłowe – w zakresie wystawiania faktur.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wysokości opodatkowania kosztów mediów którymi obciążany jest najemca oraz w zakresie wystawiania faktur. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 23 listopada 2010 r., o dokument z którego wynika prawo do występowania osoby upoważnionej w imieniu Wnioskodawcy oraz o własne stanowisko w sprawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dnia 30 sierpnia 2001 r. zawarł umowę dzierżawy z X. Przedmiotem umowy była Dzierżawa pomieszczeń kuchni szkolnej z zapleczem. Najemca zobowiązał się do płacenia czynszu (określona kwota za metr kwadratowy) opodatkowanego podatkiem VAT oraz zapłaty za użytkowanie media. Treść właściwego paragrafu umowy:

1. „W związku z wydzierżawieniem powierzchni określonej w paragrafie 2 umowy (kuchnia wraz z zapleczem), Wydzierżawiający zobowiązuje się wobec dzierżawcy do następujących świadczeń dodatkowych:
   • udostępniania energii elektrycznej,
   • możliwość korzystania z takich nośników energii, jak: c.o., gaz, woda, ścieki, winda towarowa”. Koszty za zużyte media za czas trwania umowy Dzierżawca będzie ponosił wg poniższego rozliczenia:
   • opłata za energię elektryczną, gaz i wodę wg wskazań liczników zamontowanych przez Dzierżawcę,
   • opłata za c.o. zgodnie z rachunkiem, proporcjonalnie do wynajmowanej powierzchni,
   • opłata za podgrzanie wody zgodnie z ilością zużytej wody,
   • opłata za wywóz nieczystości zgodnie z zawartą umową z Y a Dzierżawcą.
2. „W związku z korzystaniem przez Dzierżawcę ze świadczeń wymienionych w pkt 1 Dzierżawca zobowiązuje się do uiszczania dodatkowych opłat związanych z okresowym przeglądem instalacji gazowej, elektrycznej w dzierżawionych pomieszczeniach. W przypadku stwierdzenia usterek Dzierżawca zobowiązuje się do ich usunięcia na własny koszt w terminie ujętym w protokole”.
3. „Czynsz dzierżawny za pomieszczenia, maszyny i urządzenia płatny będzie w okresach miesięcznych, za miesiące od stycznia do listopada, w terminie do dnia 20 danego miesiąca z 7-dniowym terminem płatności, a za miesiąc grudzień w terminie do dnia 10 grudnia z 7-dniowym terminem płatności”.

Miesięcznie Dzierżawca otrzymuje dwie faktury: wystawioną pierwszego dnia miesiąca na stałą kwotę czynszu z 10 dniowym terminem płatności oraz ostatniego dnia miesiąca na koszty mediów (obecnie jedynie wodę, ścieki i c.o.) również z 10 dniowym terminem płatności. Koszty wody i ścieków są przeliczane według algorytmu: ilość zużyta w m2 x cena jednostkowa (z faktury dla Wydzierżawiającego) = koszt. Na fakturach wystawianych przez Wydzierżawiającego Dzierżawcy zarówno stała część czynszu, jak i koszty mediów opodatkowane są stawką VAT 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest opodatkowywanie zapłaty za media na fakturze wystawianej przez Wydzierżawiającego Dzierżawcy stawką VAT 22%, czy też prawidłowa dla wody i ścieków jest stawka 7%...
2. Jeżeli stawka 22% jest nieprawidłowa, to za jaki okres należy dokonać wyrównania podatku VAT...
3. Czy na fakturze wystawianej przez Wydzierżawiającego dla Dzierżawcy przy wyszczególnieniu kosztu wody i ścieków możliwe jest wpisanie symbolu PKWiU jak w fakturze wystawianej przez pierwotnego dostawcę usługi Wydzierżawiającemu...
4. Czy dopuszczalne jest wystawianie dwóch faktur danego miesiąca, czy też obliczone koszty mediów z danego miesiąca należy wykazać na fakturze z kolejnego miesiąca wraz ze stałą częścią czynszu za kolejny miesiąc...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, dotychczasowe stosowanie stawki 22% VAT dla kosztów mediów na fakturze wystawionej przez Wydzierżawiającego dla Dzierżawcy wynika z traktowania tych kosztów jako integralnej części czynszu, opodatkowanego jako usługa najmu tą stawką. Na fakturze nie wpisywano symbolu PKWiU ponieważ Szkoła nie zajmuje się usługami w zakresie gospodarki ściekami i usługami sanitarnymi.

Zainteresowany uważa, iż prawidłowe jest naliczanie podatku VAT i stosowanie stawki 22% wobec całej kwoty czynszu najemnego, a więc zarówno wobec stawki metrażowej czynszu, jak i kosztu mediów, ponieważ koszt ten jest integralną częścią czynszu a nie jest refakturowany. Wnioskodawca uważamy również, iż na fakturze nie powinien nanosić symbolu PKWiU ponieważ Szkoła nie zajmuję się usługami z zakresu gospodarki ściekami i usługami sanitarnymi. Za prawidłową uznaje również metodę rozliczania się z kontrahentem, to jest wystawianie dwóch faktur w ciągu jednego miesiąca, kiedy to na końcu miesiąca wystawiana jest faktura z kosztami mediów za dany okres. Jeżeli jednak stanowisko Zainteresowanego zostanie uznane za nieprawidłowe, to jego zdaniem, zmiana sposobu naliczania podatku VAT (zmiana stawki na 7%) powinna nastąpić od następnego miesiąca po miesiącu otrzymania wiążącej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie wysokości opodatkowania kosztów mediów którymi obciążany jest najemca oraz
• nieprawidłowe w zakresie wystawiania faktur.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W świetle art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku – art. 29 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

I tak, jak wynika z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), oddanie dzierżawcy rzeczy do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy dzierżawy związane jest z wzajemnym świadczeniem dzierżawcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu.

Dzierżawa jest więc umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Należy jednakże podkreślić, iż sposób rozliczenia dodatkowych opłat i kosztów pomiędzy wydzierżawiającym a dzierżawcą może być różny w zależności od tego, czy w kwocie ustalonego za dzierżawę czynszu zawarte są dodatkowe opłaty lub koszty, czy też z umowy wynika odrębny obowiązek dzierżawcy do ponoszenia kosztów z tytułu wymienionych usług. Jeśli zatem, zgodnie z zawartą umową, dzierżawca jest obciążony kosztami tych usług odrębnie, niezależnie od samego czynszu za dzierżawę, wówczas wynajmujący powinien wystawiać odrębne faktury na te usługi.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w 2001 r. zawarł umowę dzierżawy, której przedmiotem była dzierżawa pomieszczeń kuchni szkolnej z zapleczem. Dzierżawca zobowiązał się do płacenia czynszu – określona kwota za metr kwadratowy – opodatkowanego podatkiem VAT oraz zapłaty za użytkowane media, czyli za energię elektryczną, gaz, wodę, c.o., za podgrzanie wody oraz wywóz nieczystości. Miesięcznie Dzierżawca otrzymuje od Zainteresowanego dwie faktury: jedną wystawioną pierwszego dnia miesiąca na stałą kwotę czynszu z 10-dniowym terminem płatności oraz drugą wystawioną ostatniego dnia miesiąca na koszty mediów – obecnie są to jedynie woda, ścieki i c.o.

Polskie prawo podatkowe nie definiuje pojęcia „refakturowania”. Regulacje w tym zakresie zostały natomiast zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.).

„Refakturowanie” usług przewiduje art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot „refakturujący” daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inną firmę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Celem refakturowania jest zatem przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, pomimo że podmiot refakturujący danej usługi nie wykonał. „Refaktura” jest więc zwykłą fakturą VAT wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie „w stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi.

Zatem, w odniesieniu do zapisu art. 29 ust. 1 ustawy, koszty nienależne (za media) zwiększają kwotę należną z tytułu transakcji dzierżawy, tym samym należy je traktować jako element świadczenia zasadniczego.

Potwierdzeniem powyższego jest art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (wcześniej art. 11 ust. 2 VI Dyrektywy Rady), z którego wynika, że do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;
2. koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Przepis ten wyjaśnia jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regułą każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego.

Należy zauważyć, że w analizowanej sytuacji wydatki związane z opłatami za wodę, ścieki i c.o. stanowią koszty utrzymania obciążające Wydzierżawiającego. W odniesieniu natomiast do dzierżawy stanowią one elementy rachunku kosztów zmierzające do ustalenia kwoty odpłatności za usługę dzierżawy.

Zatem biorąc pod uwagę powyższą analizę przepisów stwierdzić należy, że koszty opłat za wodę, ścieki i c.o. nie mogą być przedmiotem refakturowania, bowiem stanowią one element cenotwórczy usługi dzierżawy. Wobec powyższego, przedmiotem opodatkowania jest skategoryzowana usługa, nie zaś zbiór wyodrębnionych w jej ramach usług. Opłaty te stanowią część składową czynszu, pozostając w związku ze świadczoną usługą dzierżawy, są więc obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z uwagi na powyższe, opodatkowaniu nie podlega koszt opłat za wodę, ścieki i c.o. ale usługa dzierżawy, w której jako element kalkulacyjny może znajdować się koszt przedmiotowych opłat.

Odnosząc się do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy stwierdzić należy, iż pomimo tego, że zwrot kosztów opłat za wodę, ścieki oraz c.o. stanowi odrębny element rozliczeń z Dzierżawcą, jest on należnością wynikającą z odpłatnego świadczenia usługi dzierżawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach właściwych dla wiążącego strony stosunku cywilnoprawnego – tak jak dzierżawa. W związku z tym, zwrot kosztów opłat za wodę, ścieki i c.o. stanowi element kalkulacyjny przy ustalaniu opłaty za usługę główną, wobec czego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla usługi dzierżawy.

Z wniosku wynika, iż Dzierżawca, na podstawie zawartej z Wnioskodawcą umowy, oprócz płacenia czynszu z tytułu umowy dzierżawy pomieszczeń kuchni szkolnej zobowiązał się do zapłaty za zużytkowane media. Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy prawidłowe jest opodatkowanie zapłaty za media na fakturze wystawionej przez niego na rzecz Dzierżawcy stawką VAT w wysokości 22%, czy też prawidłowa dla wody i ścieków jest stawka w wysokości 7%.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy.

W pozycji 11 przedmiotowego załącznika, stanowiącego „Wykaz usług zwolnionych od podatku”, wymieniono usługi o symbolu PKWiU ex 70.20.11 „Usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe”.

Wobec powyższego, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 22%.

Odnosząc powyższe do sprawy będącej przedmiotem wniosku stwierdzić należy, iż koszty opłat za media, tj.: woda, ścieki, c.o. nie mogą być przedmiotem refakturowania, bowiem jest to należność Wnioskodawcy wynikającą z umowy, na podstawie której doszło do udostępnienia pomieszczeń kuchni szkolnej. A więc jest należnością z tytułu odpłatnego świadczenia usług. Nie jest odrębnym elementem ale tworzy pewną całość, stanowiącą z ekonomicznego punktu widzenia jedno świadczenie. Zatem w sytuacji, gdy korzystający z lokalu nie ma zawartej umowy bezpośrednio z dostawcą mediów, ww. wydatki są świadczeniem należnym wydzierżawiającemu z tytułu umowy dzierżawy, nie zaś z tytułu odsprzedaży mediów, czy też przeniesienia na dzierżawcę kosztów z mediami związanych. Bowiem dzierżawca nie byłby zainteresowany zakupem samych mediów, gdyby nie najmował lokalu, który bez wody, c.o. i ścieków nie byłby zdatny do użytku.

Reasumując, opłaty za tzw. media, tj. wskazane przez Wnioskodawcę koszty dostawy wody, c.o. oraz odprowadzania ścieków, stanowią obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy z tytułu świadczenia usługi dzierżawy i są opodatkowane stawką właściwą dla usługi dzierżawy, tj. 22% stawką VAT, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…) – art. 106 ust. 1 ustawy.

Ogólne regulacje dotyczące danych, jakie powinny zawierać faktury zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwanym dalej rozporządzeniem.

Biorąc pod uwagę, powyższe rozstrzygniecie, iż zwrot kosztów opłat za gaz, wodę i c.o. stanowią element cenotwórczy usługi dzierżawy, wobec powyższego Wnioskodawca winien wystawiać fakturę dla najemcy opiewającą na wartość brutto czynszu wraz z kosztem opłat za gaz, wodę i c.o., stanowiących element kalkulacyjny ceny za wynajem. W konsekwencji, w treści faktury VAT wystawionej dla najemcy wartości opłat za media – jako element kalkulacyjny ceny – nie powinny być wykazywane w osobnej pozycji na fakturze, a Wnioskodawca zobowiązany jest do uwzględnienia ich wartości w podstawie opodatkowania czynszu z tytułu świadczenia usługi dzierżawy.

Reasumując, na fakturze VAT wystawionej przez Wydzierżawiającego dla Dzierżawcy dokumentującej usługę dzierżawy, Wnioskodawca nie wpisuje symboli PKWiU dla kosztu wody i ścieków, jak w fakturze pierwotnej wystawionej przez pierwotnego dostawcę, gdyż koszty te stanowią element kalkulacyjny ceny za usługę dzierżawy i nie powinny być wyszczególnione odrębnie na wystawionej przez Wydzierżawiającego fakturze VAT.

Niemniej jednak Zainteresowany wystawiając fakturę VAT dokumentującą świadczenie usługi dzierżawy może w jej treści lub w części informacyjnej (specyfikacji) wskazać, jakie dodatkowe świadczenia (np. opłaty za media) składają się na wartość usługi dzierżawy.

Stosownie do regulacji § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Elementy, jakie co najmniej powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, zostały określone w § 5 ust. 1 rozporządzenia.

W myśl § 9 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

W przypadku, gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży (§ 9 ust. 2 rozporządzenia).

Z opisu sprawy wynika, iż zgodnie z zawartą umową, czynsz dzierżawny za pomieszczenia, maszyny i urządzenia płatny jest w okresach miesięcznych, za miesiące od stycznia do listopada, w terminie do dnia 20 danego miesiąca z 7-dniowym terminem płatności, a za miesiąc grudzień w terminie do dnia 10 grudnia z 7-dniowym terminem płatności. Wnioskodawca wystawia miesięcznie dwie faktury: jedną pierwszego dnia miesiąca na stałą kwotę czynszu z 10 dniowym terminem płatności oraz drugą ostatniego dnia miesiąca na koszty mediów z 10-dniowym terminem płatności.

Analizując powyższe stwierdzić należy, że w przypadku świadczenia usług dzierżawy okresem rozliczeniowym, jest miesiąc kalendarzowy, a z zawartej umowy dzierżawy nie wynika możliwość wystawiania dwóch faktur. Zatem faktura dokumentująca ich wykonanie zawiera miesiąc i rok dokonania sprzedaży, zgodnie z § 5 rozporządzenia. Taki też okres rozliczeniowy został przyjęty przez Wnioskodawcę, który wystawia w pierwszym dniu każdego miesiąca, zgodnie z zawartą umową, fakturę VAT za świadczoną usługę dzierżawy.

Zatem koniec miesiąca uznawany jest więc za dzień wykonania usługi, wobec powyższego fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wykonania usługi.

Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca winien wystawić jedną fakturę VAT (z umowy nie wynika możliwość wystawiania dwóch faktur) opiewającą na wartość brutto czynszu wraz z kosztem opłat za gaz, wodę i c.o., to fakturę dokumentującą świadczoną usługę Zainteresowany ma obowiązek wystawić nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca w którym dokonano sprzedaży, w myśl § 9 ust. 2 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r.

Jednocześnie tut. Organ zwraca uwagę, że w sytuacji, gdy z zawartej umowy Wydzierżawiającego z Dzierżawcą wynika, iż odrębnie jest fakturowany czynsz dzierżawny oraz osobno rozliczane są zużyte media, to Wnioskodawca może wystawić w ciągu jednego miesiąca dwie faktury VAT – jedną na czynsz, a drugą na media. Jednakże w treści faktury dokumentującej rozliczane media winna znaleźć się informacja której faktury VAT za usługę dzierżawy dotyczy to rozliczenie, bowiem to właśnie z tej faktury będzie wynikała stawka podatku VAT na zużyte media w wysokości 22% – koszty dostawy wody, c.o. i ścieków stanowią obrót z tytułu świadczenia usługi dzierżawy i są opodatkowane stawką właściwą dla usługi dzierżawy pomieszczeń kuchni szkolnej.

Tut. Organ wyjaśnia, iż w związku z tym, że stanowisko Szkoły dotyczące pytania nr 1 jest prawidłowe, tym samym pytanie nr 2 w analizowanej sytuacji stało się bezprzedmiotowe.

Ponadto informuje się, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.