INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2010 r. (data wpływu 12 sierpnia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 sierpnia 2010 r. (data wpływu 13 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 0% stawki podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiadając inny dokument otrzymany od przewoźnika:

• w formie papierowej - jest prawidłowe,
• drogą e-mail - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 0% stawki podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiadając inny dokument otrzymany od przewoźnika. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 sierpnia 2010 r. (data wpływu 13 sierpnia 2010 r.) o pełnomocnictwo, dowody wniesienia opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz opłaty z tytułu złożonego wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca z siedzibą na terytorium Polski (dalej także: Spółka), dokonuje sprzedaży towarów na rzecz podmiotu z siedzibą w innym kraju Unii Europejskiej niż Polska. Towary transportowane są przez zewnętrznego przewoźnika na zlecenie Spółki. Towary przewożone są z Polski do kraju, w którym siedzibę posiada kupujący (odbiorca). Kupujący jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zarejestrowanym także jako podatnik VAT UE (podmiot posiada numer przyznany mu do transakcji wewnątrzwspólnotowych) w kraju swej siedziby.

Spółka posiada kopię - wystawionej przez siebie - faktury dokumentującej dokonanie sprzedaży (dostawy). W treści faktury wskazany jest właściwy i ważny numer VAT UE odbiorcy towarów oraz numer VAT UE Spółki poprzedzony dwuliterowym kodem PL.

Dodatkowo Spółka posiada specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (najczęściej specyfikacja zawarta jest wprost na fakturze sprzedaży).

Zdarzają się sytuacje, w których Spółka nie otrzymuje dokumentu CMR potwierdzającego dostarczenie towaru do odbiorcy lecz otrzymuje inny dokument wystawiony przez przewoźnika (lub spedytora) potwierdzający przyjęcie towaru do przewozu. Dokument taki jest wystawiany odrębnie do każdej dostawy lub jest wystawiany zbiorczo do wszystkich dostaw w danym miesiącu.

W takiej jednak sytuacji, Spółka jest w stanie przedstawić celem wykazania faktycznego dokonania dostawy: potwierdzenie otrzymania należności za cały towar a także korespondencję handlową z kontrahentem (odbiorcą towaru), która obejmuje zagadnienia związane z dostawą takie jak m.in.: ilość towaru, cena, data dostawy, miejsce dostawy, warunki płatności.

Ponadto Spółka dysponuje potwierdzeniem dostarczenia towarów dokonanym przez kupującego:

• przesłanym przez odbiorcę w formie papierowej, lub
• otrzymanym drogą elektroniczną (e-mail od odbiorcy), ewentualnie
• podpis pracownika odbiorcy na kopii dokumentu wystawionego przez przewoźnika (dokumentującego przyjęcie do przewozu).

Zdarzają się sytuacje, w których Spółka otrzymuje wprawdzie CMR, lecz otrzymany dokument posiada braki formalne, tzn. brak jest pieczątki oraz podpisu odbiorcy towaru.

W takiej jednak sytuacji, Spółka jest w stanie przedstawić celem wykazanie faktycznego dokonanie dostawy: potwierdzenie otrzymania należności za cały towar a także korespondencję handlową z kontrahentem (odbiorcą towaru), która obejmuje zagadnienia związane z dostawą takie jak m.in.: ilość towaru, cena, data dostawy, miejsce dostawy, warunki płatności.

Ponadto Spółka dysponuje potwierdzeniem dostarczenia towarów dokonanym przez kupującego:

• przesłanym przez odbiorcę w formie papierowej, lub
• otrzymanym drogą elektroniczną (e-mail od odbiorcy).

Dokument potwierdzający dostawę towarów, o jakim mowa powyżej tak w sytuacji, gdy dotyczy pojedynczej dostawy jak i w sytuacji gdy dotyczy wielu dostaw, zawiera wypełnioną pozycję data dostawy i jest podpisany przez pracownika nabywcy (wg posiadanych przez nas informacji upoważnionego do tego typu czynności w imieniu nabywcy).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym, Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zgodnie z przepisami art. 42 ustawy o VAT, posiadając m.in. inny dokument otrzymany od przewoźnika (lub spedytora) zamiast podpisanej kopii dokumentu CMR (dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju), czyli np. dokument wystawiony odrębnie do każdego przewozu, dotyczący konkretnej dostawy i podpisany przez nabywcę zamiast podpisanej kopii dokumentu CMR, lub dokument wystawiony zbiorczo do wielu przewozów dokonanych w danym miesiącu potwierdzający fakt dostawy podpisany przez nabywcę i przesłany do Spółki w formie papierowej lub drogą e-mail (zamiast podpisanej kopii dokumentu CMR)...

Zdaniem Wnioskodawcy, podpisany przez przewoźnika inny dokument może skutecznie zastąpić dokument CMR, ponieważ ustawa o VAT nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”, a Dokument razem z pozostałą posiadaną przez niego dokumentacją (kopia faktury VAT, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku) dowodzi, iż towary zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. W konsekwencji Spółka w związku z wypełnieniem przepisu art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, będzie uprawniona do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W ocenie Spółki, podpisany przez przewoźnika dokument wystawiany również zbiorczo do wielu dostaw może skutecznie zastąpić odpowiednie dokumenty CMR, ponieważ ustawa o VAT nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”, a Dokument, według niej, razem z pozostałą posiadaną dokumentacją (kopie faktur VAT, specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku) dowodzą, iż towary zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. W konsekwencji, Spółka w związku z wypełnieniem przepisu art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, będzie uprawniona do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Spółka w tym miejscu podkreśliła, iż przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji pojęcia dokumentu przewozowego ani też nie określają niezbędnych elementów które dokument taki powinien posiadać. Co prawda, w praktyce obrotu gospodarczego przyjęto, iż dokumentem przewozowym jest dokument CMR, tym niemniej zdaniem Spółki nie jest to jedyny dokument, który może być traktowany jako dokument przewozowy.

Należy zauważyć, iż dokument CMR jest w istocie listem przewozowym. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238 ze zm.) jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej, list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji Genewskiej. Zatem sama Konwencja Genewska również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego. Mając na uwadze powyższe, nie jest prawidłowe utożsamianie pojęcia dokumentu przewozowego z art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, tylko i wyłącznie z listem przewozowym.

Za taki dokument, zdaniem Spółki uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza istotne elementy umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), to nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

W związku z powyższym, za dokument przewozowy w rozumieniu art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT uznać należy, zdaniem Spółki, każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi dostarczenia towaru zgodnego ze specyfikacją oraz fakturą do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Zatem, dokumentem tym może być zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy, w tym oświadczenie spedytora.

Takie stanowisko znajduje również akceptację wśród organów podatkowych, np.: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 marca 2009 r., sygn. IPPP2/443-203/09-4/KK oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 stycznia 2009 r., sygn. ILPP2/443-959/08-2/AK. Zdaniem Spółki, dokument opisany w stanie faktycznym spełnia ww. wymogi, a więc może być uznany za dokument przewozowy.

Nawiązując do art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym (łącznie z pozostałymi dowodami wskazanymi w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT), że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Spółka w tym miejscu pragnie zaznaczyć, iż Dokument zawiera pozycję data dostawy i będzie podpisany przez przewoźnika. Zdaniem Spółki jest to wystarczający dowód, że towary zostały w dniu wskazanym na Dokumencie dostarczone do odbiorcy.

Nie ma również żadnego znaczenia fakt, iż Dokument będzie zbiorczo wystawiony do wielu przesyłek. Należy zauważyć, iż żaden przepis prawa nie nakłada wymogu, aby dokument przewozowy dotyczył tylko jednej przesyłki. Należy również wskazać, iż możliwość korzystania ze zbiorczego dokumentu przewozowego została zaakceptowana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 14 maja 2008 r., sygn. IPPP1/443 828/08-2/AW.

W związku z powyższym Spółka uważa, iż ma prawo do zastosowania stawki 0% w przypadku zgromadzenia dokumentów o których mowa w przedstawionej sprawie niezależnie od tego, czy Dokument będzie się odnosił do jednej przesyłki czy też do wielu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe - w części dotyczącej otrzymania dokumentu od przewoźnika w formie papierowej,
• nieprawidłowe - w części dotyczącej otrzymania dokumentu od przewoźnika drogą e mail.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Art. 13 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Art. 13 ust. 6 ustawy stanowi, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (…).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Polski oraz dokonuje sprzedaży towarów na rzecz podmiotu z siedzibą w innym kraju Unii Europejskiej niż Polska. Towary transportowane są przez zewnętrznego przewoźnika na zlecenie Spółki i są one przewożone z Polski do kraju, w którym siedzibę posiada kupujący (odbiorca). Kupujący jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zarejestrowanym także jako podatnik VAT UE (podmiot posiada numer przyznany mu do transakcji wewnątrzwspólnotowych) w kraju swej siedziby.

Art. 106 ust. 1 ustawy wskazuje, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Przedmiotem niniejszej sprawy jest udokumentowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku, gdy przewóz towaru zlecany jest przewoźnikowi.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

   - z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług przyjmuje w zasadzie zamknięty katalog dokumentów, które potwierdzają dokonanie wywozu towarów i jego dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego. Wyliczenie, które następuje w art. 42 ust. 3 ustawy, ma charakter wyczerpujący. Nie zostało ono poprzedzone zwrotem „w szczególności”, stąd nie można przyjąć, że ma ono charakter jedynie przykładowy. W zakresie udowodnienia, że miała miejsce transakcja wewnątrzwspólnotowa, ustawa o podatku od towarów i usług przyjmuje swego rodzaju legalną teorię dowodów. Dowodami dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy mogą być w sumie tylko dokumenty wyraźnie wskazane w przepisie. W pewnych sytuacjach wymagane dokumenty mające potwierdzić fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, w ramach której towary będące jej przedmiotem były wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, mogą być niewystarczające, niejasne, czy też nie mogą potwierdzać jednoznacznie dokonania powyższej czynności. Wówczas ustawodawca przewidział możliwość pomocniczego posłużenia się innymi dokumentami (tzw. dokumentami uzupełniającymi), z których wprost wynika, że miał miejsce wywóz towarów z kraju i dostarczenie ich do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy, natomiast dokumenty wymienione w ust. 11 pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy. Wówczas można uznać za dowody dostawy towarów inne dokumenty, wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy. Przepis ten nie pozwala jednak na kompleksowe i całkowite zastąpienie dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy i dokumentowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy.

Zainteresowany wskazał, że w ramach dokumentacji potwierdzających dokonanie sprzedaży (dostawy) posiada:

• kopię (wystawionej przez siebie) faktury na której wskazany jest właściwy i ważny numer VAT UE odbiorcy towarów oraz numer VAT UE Wnioskodawcy poprzedzony dwuliterowym kodem PL,
• specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (najczęściej specyfikacja zawarta jest wprost na fakturze sprzedaży).

Zdarzają się sytuacje, w których nie otrzymuje on dokumentu CMR potwierdzającego dostarczenie towaru do odbiorcy, lecz otrzymuje inny dokument wystawiony przez przewoźnika (lub spedytora) potwierdzający przyjęcie towaru do przewozu. Dokument taki jest wystawiany odrębnie do każdej dostawy lub jest wystawiany zbiorczy do wszystkich dostaw w danym miesiącu.

W takiej jednak sytuacji, Spółka jest w stanie przedstawić celem wykazania faktycznego dokonania dostawy: potwierdzenie otrzymania należności za cały towar a także korespondencję handlową z kontrahentem (odbiorcą towaru), która obejmuje zagadnienia związane z dostawą takie jak m.in.: ilość towaru, cena, data dostawy, miejsce dostawy, warunki płatności.

Ponadto dysponuje także potwierdzeniem dostarczenia towarów dokonanym przez kupującego:

• przesłanym przez odbiorcę w formie papierowej, lub
• otrzymanym drogą elektroniczną (e-mail od odbiorcy), ewentualnie
• podpis pracownika odbiorcy na kopii dokumentu wystawionego przez przewoźnika (dokumentującego przyjęcie do przewozu).

Zaznaczyć należy, że jeżeli wystawiona przez Wnioskodawcę faktura VAT posiada wszystkie elementy wymienione w § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), nie musi on posiadać specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku.

Zatem z opisu sprawy wynika, iż Zainteresowany otrzymuje inny dokument od przewoźnika (lub spedytora) zamiast dokumentu CMR, który potwierdza przyjęcie towaru do przewozu i jest wystawiany odrębnie dla każdej dostawy lub jest wystawiany zbiorczo dla wszystkich dostaw w danym miesiącu.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym (łącznie z pozostałymi dowodami wskazanymi w art. 42 ust. 3 ustawy), że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238 ze zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Mając na uwadze powyższe, nie jest prawidłowe utożsamianie pojęcia dokumentu przewozowego z art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

Uwzględniając powyższe tut. Organ stoi na stanowisku, iż dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy/dostaw zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy/dostaw towaru do nabywcy.

Pytanie Wnioskodawcy dotyczy sytuacji, gdy otrzymuje on od przewoźnika (spedytora) inny dokument zamiast podpisanej kopii dokumentu CMR. Dokument ten potwierdza powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Jest on wystawiany odrębnie do każdego przewozu, dotyczy konkretnej dostawy lub jest wystawiony zbiorczo do wielu przewozów dokonanych w danym miesiącu. Dokument ten jest przesłany do Zainteresowanego w formie papierowej lub drogą e-mail.

Zatem, z powyższego wynika, że Zainteresowany otrzymuje przedmiotowy dokument w formie papierowej lub drogą elektroniczną.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy stwierdzić należy, iż w przypadku otrzymania dokumentu od przewoźnika (spedytora) w formie papierowej, z którego wynika dostarczenie towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, który jest wystawiony odrębnie do każdego przewozu lub zbiorczo do wielu przewozów dokonanych w danym miesiącu, to wraz z innymi dokumentami wymienionymi w art. 42 ust. 3 ustawy Wnioskodawca jest w posiadaniu dowodów o których mowa w powołanym przepisie, które łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Bowiem dokument ten należy uznać za dokument, o którym mowa w przepisie art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy.

Odpowiadając na pytanie stwierdzić należy, iż w opisanym stanie faktycznym, Spółka jest uprawniona do zastosowania stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zgodnie z przepisami art. 42 ustawy, posiadając m.in. inny dokument otrzymany od przewoźnika (lub spedytora) zamiast podpisanej kopii dokumentu CMR (dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju), czyli np. dokument wystawiony odrębnie do każdego przewozu, dotyczącego konkretnej dostawy i podpisany przez nabywcę zamiast podpisanej kopii dokumentu CMR, lub dokument wystawiony zbiorczo do wielu przewozów dokonanych w danym miesiącu potwierdzający fakt dostawy podpisany przez nabywcę i przesłany do niej w formie papierowej.

W sytuacji natomiast, gdy Zainteresowany otrzymuje dokument od przewoźnika (spedytora) drogą e-mail, z którego wynika dostarczenie towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, który jest wystawiony odrębnie do każdego przewozu lub zbiorczo do wielu przewozów dokonanych w danym miesiącu, stwierdzić należy, iż nie posiada on dokumentu o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy.

Należy podkreślić, iż dokument, który potwierdza daną czynność winien mieć rangę dowodu. Niewątpliwie musi więc w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzać okoliczność faktyczną przez niego dowodzoną. Pod pojęciem dokumentu należy rozumieć pismo spisane w celu stwierdzenia określonej okoliczności, świadectwa prawdziwości jakiegoś faktu.

Wskazać należy, że dokument otrzymany od przewoźnika, który jest przesłany Wnioskodawcy drogą e-mailową, nie posiada rangi dowodu. Za dowód, który w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza dokonanie dostawy towarów do nabywcy, należy uznać dokument w formie oryginału, kopii lub kserokopii czy faksu, potwierdzonego za zgodność z oryginałem tego dokumentu.

Niepotwierdzony za zgodność z oryginałem przesłany przez przewoźnika (spedytora) drogą elektroniczną dokument potwierdzający fakt dostawy towarów nie spełnia roli dowodu. Zatem, stwierdzić należy, iż w takiej sytuacji Zainteresowany nie posiada dokumentu przewozowego otrzymanego od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z którego jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego. Tym samym, nie posiada dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy.

Zainteresowany podkreślił, iż jest w stanie przedstawić celem wykazania faktycznego dokonania dostawy: potwierdzenie otrzymania należności za cały towar a także korespondencję handlową z kontrahentem (odbiorcą towaru), która obejmuje zagadnienia związane z dostawą takie jak m.in.: ilość towaru, cena, data dostawy, miejsce dostawy, warunki płatności.

Dokumenty te uznać jednak należy za dokumenty uzupełniające, pomocnicze, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy. Jednak przy braku dokumentu stanowiącego dowód wymieniony w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, dokumenty te nie mogą zostać uznane za wystarczające do potwierdzenia faktu dokonania dostawy.

Odpowiadając na pytanie stwierdzić należy, iż w opisanym stanie faktycznym, Spółka nie jest uprawniona do zastosowania stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zgodnie z przepisami art. 42 ustawy, posiadając m.in. inny dokument otrzymany od przewoźnika (lub spedytora) zamiast podpisanej kopii dokumentu CMR (dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju), czyli np. dokument wystawiony odrębnie do każdego przewozu, dotyczącego konkretnej dostawy i podpisany przez nabywcę zamiast podpisanej kopii dokumentu CMR, lub dokument wystawiony zbiorczo do wielu przewozów dokonanych w danym miesiącu potwierdzający fakt dostawy podpisany przez nabywcę i przesłany do niej drogą e-mail.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W sprawie powołanych przez Zainteresowanego interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, stanowią one rozstrzygnięcia w indywidualnych sprawach, do których się zawężają, przez co nie mają wpływu na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zastosowania 0% stawki podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiadając inny dokument otrzymany od przewoźnika. Natomiast w zakresie dotyczącym zastosowania 0% stawki podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiadając m.in. kopię dokumentu CMR zawierającego pewne braki formalne, np. brak podpisu, pieczątki odbiorcy towaru, wydana została odrębna interpretacja indywidualna z dnia 12 listopada 2010 r. o nr ILPP2/443 1305/10 4/PG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.