INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm. ) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 05 grudnia 2010 r. (data wpływu 06 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków o wartości poniżej 3.500 zł sfinansowanych z otrzymanej dotacji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków o wartości poniżej 3.500 zł sfinansowanych z otrzymanej dotacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W sierpniu 2010 roku jako osoba bezrobotna Wnioskodawczyni otrzymała dotację z Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej w wysokości 19 800,00 zł. Umowa realizowana jest w ramach projektu „Rynek pracy czeka” współfinansowana przez UE w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.

Podstawą prawną umowy zawartej z Urzędem Pracy są:

• art. 46 ustawy z dnia 20.04.2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2005, nr 69 poz. 415 z późn. zmianami),
• rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dn. 17.04.2009 r. w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 62 poz. 512 ze zmian.),
• rozporządzenie Komisji WE Nr 1998/2005 z 15.12.2006 roku w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu w odniesieniu do pomocy deminimis (Dz. UE L 379 z 28.12.2006 roku str. 5).
  
  

Po wpłynięciu środków Wnioskodawczyni kupiła m.in. aparat fotograficzny o wartości 7900 zł, obiektyw o wartości 4500 zł i drugi o wartości 4380 zł, program graficzny do obróbki zdjęć o wartości 1130 zł, tablet o wartości 1345 zł.

Poniesione wydatki otrzymane z dotacji zaliczone zostały do kosztów uzyskania przychodu. Wyjątek stanowią aparat fotograficzny i obiektywy, które zostały zaliczone do środków trwałych i odpisy amortyzacyjne nie są kosztem uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki o wartości poniżej 3500 zł sfinansowane dotacją stanowią koszty uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawczyni wydatki poniżej 3500 zł sfinansowane z przyznanej dotacji można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W związku z powyższym otrzymana dotacja jest zwolniona od podatku dochodowego.

Treść przepisów art. 22 ust. 1 jak art. 23 ust. 1 pkt 56 w/w ustawy wskazuje że można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia i sprzętu niezbędnych do rozpoczęcia działalności gospodarczej, a sfinansowanych ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zarachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
2. nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust.1 ustawy,
3. być właściwie udokumentowany.
   
   

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jaki i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że co do zasady, nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia, które nie są środkami trwałymi, a które zostały sfinansowane ze środków dotacji otrzymanej z Urzędu Pracy. Warunkiem jest związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionymi wydatkami, a przychodami z prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001, z późn. zm.).

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni w sierpniu 2010 r. otrzymała dotację jako osoba bezrobotna z Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej. Podstawą umowy z Urzędem Pracy o przyznanie środków na podjęcie działalności gospodarczej była m.in. wskazana powyżej ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Część uzyskanego dofinansowania Wnioskodawczyni przeznaczyła na zakup sprzętu i urządzeń o wartości poniżej 3500,00 zł do prowadzenia działalności gospodarczej.

Fakt sfinansowania wydatków na zakup wyposażenia w postaci sprzętu i urządzeń ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie, z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 , 129, 136 i 137.

Reasumując, stwierdzić należy, że wydatki na nabycie wyposażenia o wartości poniżej 3.500 zł, niezbędnego do rozpoczęcia działalności gospodarczej, sfinansowane ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.