INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2010r. (data wpływu 18 sierpnia 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 października 2010r. (data wpływu 28 października 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowej dokumentacji fakturami VAT usług najmu oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tych faktur – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowej dokumentacji fakturami VAT usług najmu oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tych faktur.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 października 2010r. (data wpływu 28 października 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 14 października 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W lokalu przy ul. P. w K. prowadzone są dwie odrębne działalności gospodarcze.

1. G. F. – Zakład Fryzjerski (Wnioskodawca)
2. J. J. – Zakład Fryzjerski.
   
   

Fakturę za najem otrzymuje Pani J. J., zatrzymuje oryginał (robi xero i daje Wnioskodawcy). Jedna i druga odlicza VAT w ten sposób, ze dzieli kwotę na fakturze na #189; i odlicza VAT. Wnioskodawca odlicza VAT z xera. Zakład Komunalny w K. po usilnych prośbach odpisuje, że jedynie może umieścić na fakturze dwa nazwiska i dwa NIPy i że w dalszym ciągu będzie wystawiał tylko jedną fakturę. Umowa z Zakładem Komunalnym w K. zawarta jest z obiema Paniami.

Faktura za najem lokalu adresowana była do Pani J. J. i opiewała za czynsz całą kwotą. Po czym Pani J. robiła xero tej faktury i dawała Wnioskodawcy. Pani J. odliczała VAT #189;. Wnioskodawca odliczał VAT #189; z faktury xero. Od miesiąca lipca 2010r. Zakład Komunalny w K. adresuje fakturę na obie Panie, po czym sytuacja jest podobna, bo Wnioskodawca znowu otrzymuje xero i odlicza VAT. Po skierowaniu pisma do Zakładu Komunalnego w K. Zakład Komunalny odpowiedział, że dalej będzie w zasadzie tak samo.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, składa deklaracje VAT-7. Nabywana usługa najmu służy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych. Z umowy najmu wynika, że obie Panie partycypują w kosztach lokalu w równych częściach (każda po 50%).

W związku z powyższym zadano następujące pytania (pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 25 października 2010r. - data wpływu 28 października 2010r.):

Jak prawidłowo Zakład Komunalny ma wystawiać faktury...

Czy Wnioskodawcy przysługuje odliczenie z faktury VAT (xero) podatku naliczonego...

Zdaniem Wnioskodawcy, powinny być wystawiane dwie faktury na każdy Zakład Fryzjerski osobno. Wnioskodawca uważa, że faktury wystawiane przez Zakład Komunalny powinny być wystawiane osobno na każdą z Pań. Oczywiście aby można było odliczyć VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) cyt. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Przywołane regulacje wskazują, iż odliczenie podatku naliczonego, to przysługujące zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług, całkowite bądź częściowe prawo do obniżenia kwoty podatku należnego dotyczącego opodatkowanych dostaw towarów i świadczenia usług o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług lub czynności niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem (z wyjątkiem czynności niepodlegających opodatkowaniu na terytorium kraju, o których mowa w art. 86 ust. 8 i 9 ustawy o podatku od towarów o i usług).

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z kolei jak stanowi art. 109 ust. 3 ww. ustawy podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Ponadto w myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.) faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Wskazać należy również, iż uregulowanie zawarte w § 19 ust. 1 i ust. 2 cyt. rozporządzenia obliguje wystawcę faktury i faktury korygującej do jej wystawienia co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca. Oryginał faktury i faktury korygującej powinien zawierać wyraz „ORYGINAŁ”, a kopia faktury i kopia faktury korygującej – wyraz „KOPIA”.

Faktury wystawiane przez podatników VAT pełnią fundamentalną rolę na gruncie podatku od towarów i usług. Są one dokumentem służącym dokumentacji transakcji oraz będącym podstawą do jej zaksięgowania w księgach stron tej transakcji, jak również stanowią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.

Z treści przywołanych przepisów nie wynika zakaz wystawiania faktur na więcej niż jeden podmiot w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest prawo związane z jednym i tym samym lokalem. Zatem nabywcą towaru czy usługi może być więcej niż jedna osoba, zaś dane zwarte w fakturze VAT muszą umożliwiać jednoznaczną identyfikację stron transakcji gospodarczej, zarówno po stronie nabywcy, jak i sprzedawcy.

Wobec powyższego, w przypadku transakcji - jak ma to miejsce w niniejszej sprawie - w której po stronie nabywcy występują dwa podmioty prowadzące odrębne działalności gospodarcze, faktura potwierdzająca dokonanie sprzedaży na ich rzecz, powinna być wystawiona na oba podmioty gospodarcze jako osobnych nabywców, z których każdy identyfikowany jest oprócz imienia i nazwiska, odrębnym numerem identyfikacji podatkowej. Ponadto przedmiotowa faktura może być przechowywana przez którykolwiek z podmiotów będących nabywcami danego towaru bądź usługi. Fakt posiadana przez drugiego z najmujących kopii, odpisu oryginalnej faktury, nie oznacza, że podstawą do odliczenia kwoty podatku naliczonego nie jest oryginał faktury VAT. To na podatniku jednak w takiej sytuacji ciąży obowiązek udowodnienia istnienia oryginału faktury i wskazania miejsca, w którym się znajduje, a same faktury winny być przechowywane zgodnie z wymogami określonymi w § 21 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008r., co nakłada na podatnika m.in. taki sposób przechowywania dokumentów, który pozwala na łatwe ich odszukanie.

Z kolei przepis art. 109 ust. 3 ustawy o VAT - obok podmiotów zobowiązanych do prowadzenia ewidencji - wskazuje także na elementy, które powinna ona zawierać. Zauważyć należy w tym miejscu, że ustawa nie przewiduje ustalenia powszechnie obowiązującej formy ewidencji. Podatnicy mogą zatem prowadzić ją w dowolnej formie, byle zawierała wszelkie wymagane w przepisach ustawy elementy, w tym kwoty podatku naliczonego ale wyłącznie te, które podlegają odliczeniu. Również w deklaracji podatkowej dla celów podatku od towarów i usług, uwzględnieniu podlegają tylko te kwoty podatku naliczonego, które mogą obniżać podatek należny.

Zatem z uwagi na to, iż na gruncie przepisów ustawy o VAT każda z najmujących wykonując samodzielnie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest odrębnym podatnikiem tego podatku oraz uwzględniając to, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą odrębną od działalności gospodarczej drugiej z osób najmujących, wskazać należy, że występując jako odrębny podatnik podatku od towarów i usług Wnioskodawca zobowiązany jest do odrębnego prowadzenia rejestrów dla potrzeb podatku od towarów i usług oraz składania deklaracji VAT-7 dotyczących wyłącznie czynności podejmowanych przez Wnioskodawcę. Uwzględniając powyższe wskazać należy, iż w sytuacji, gdy z tytułu nabycia zarówno przez Wnioskodawcę jak i drugą z najmujących, Wnioskodawca nie będzie w posiadaniu oryginału faktury zakupu (oryginał znajdować się będzie w ewidencji podatkowej drugiej z osób najmujących), to w dokumentacji Wnioskodawcy dotyczącej podatku od towarów i usług powinna znajdować się kopia (kserokopia) oryginału faktury, na podstawie której Wnioskodawca wykazał nabycie w prowadzonym przez siebie rejestrze zakupu dla celów podatku od towarów i usług i dokonał odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług w odpowiedniej, przysługującej Wnioskodawcy części. Posiadany przez Wnioskodawcę dokument powinien także wskazywać miejsce, w którym przechowywany jest oryginał faktury VAT, a także opis procentowego udziału podatku naliczonego podlegającego odliczeniu z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności opodatkowanej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawidłowej dokumentacji fakturami VAT usług najmu należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do prawa do odliczenia podatku naliczonego zauważyć należy, iż jak wynika z przywołanego na wstępie art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy poniesionym wydatkiem, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz uwzględniając opisany stan faktyczny z którego wynika, iż nabywana usługa najmu służy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych Wnioskodawcy będącego czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usługi najmu (w tym również z kserokopii oryginału takiej faktury), o ile nie wystąpią ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT.

Reasumując należy stwierdzić, że transakcje zakupu są dokumentowane w sposób prawidłowy a Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT (zgodnie z udziałem wskazanym w umowie), pomimo tego iż nie posiada w swojej dokumentacji oryginałów faktur zakupu. Fakt posiadania przez Wnioskodawcę kserokopii, kopii, odpisu itp. oryginalnej faktury, nie oznacza bynajmniej, że podstawą do odliczenia kwoty podatku naliczonego nie jest oryginał faktury VAT. To na Wnioskodawcy jednak w takiej sytuacji ciąży obowiązek udowodnienia istnienia oryginału faktury i wskazania miejsca, w którym się znajduje oraz udostępnienia go na żądanie organu podatkowego.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Na marginesie należy również wskazać, iż Dyrektorzy poszczególnych Izb Skarbowych zostali upoważnieni do wydawania w imieniu Ministra Finansów interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego na pisemny wniosek zainteresowanego i w jego indywidualnej sprawie.

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie nie ma możliwości wydania interpretacji indywidualnej dla obu najemców. Jeżeli druga z osób najmujących jest również zainteresowana otrzymaniem interpretacji indywidualnej obowiązana jest do złożenia odrębnego wniosku i przedstawienia odpowiedniego dla niej stanu faktycznego (zdarzeń przyszłych), zapytania i własnego stanowiska w sprawie oraz dokonania odrębnych opłat.

Należy również zaznaczyć, że wydana interpretacja indywidualna wywołuje skutki, o których mowa w art. 14k - 14n ustawy Ordynacja Podatkowa wyłącznie w przypadku, gdy Wnioskodawcą jest podmiot, którego dotyczy sprawa będąca przedmiotem wniosku.

Niniejsza interpretacja nie wywołuje również skutków podatkowoprawnych dla kontrahenta wystawiającego faktury.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Końcowo zauważa się, iż zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego.

Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.