INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2010r. (data wpływu 27 września 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 listopada 2010r. (data wpływu 8 grudnia 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy udziału w działce lub udziału w działkach powstałych w wyniku jej podziału - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2010r. wpłynął do tutejszego organu wniosek z dnia 1 września 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy udziału w działce lub udziału w działkach powstałych w wyniku jej podziału.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 listopada 2010r. (data wpływu 8 grudnia 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-918/10/AL z dnia 16 listopada 2010r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W 2009r. na mocy umowy darowizny Wnioskodawca stał się współwłaścicielem działki rolniczej położonej w S. W tym czasie była to działka rolnicza.

Po nabyciu działki, na skutek uchwały Rady Miasta z dnia 27 lutego 2009r. przeznaczenie działki zostało zmienione z rolnej na budowlaną.

Wówczas z pozostałymi współwłaścicielami Wnioskodawca podjął decyzję o budowie na działce domu rekreacyjnego, gdyż działka położona jest blisko jezior. W tym celu Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami działki zakupili projekt domu oraz uzyskali stosowne pozwolenie na budowę.

Jednak zanim doszło do rozpoczęcia realizacji budowy, zaistniał pomiędzy Wnioskodawcą a pozostałymi współwłaścicielami konflikt z powodu przedstawienia przez jednego ze współwłaścicieli propozycji nierównej partycypacji finansowej w budowie domu na tej działce. Wnioskodawca nie wyraził bowiem zgody na taką propozycję. Ostatecznie, pomimo poniesienia wcześniej kosztów, nie udało się Wnioskodawcy i pozostałym współwłaścicielom osiągnąć porozumienia i zdecydowali w końcu, że działkę należy sprzedać w całości lub po wcześniejszym jej podziale na mniejsze działki, jako, iż nie byli oni w stanie wspólnie jej zagospodarować oraz współużytkować.

Wnioskodawca nadmienia również, że prowadzi działalność gospodarczą w postaci kancelarii adwokackiej i jest z tego tytułu płatnikiem podatku VAT.

Jednakże działka nie została przez Wnioskodawcę nabyta w związku z działalnością gospodarczą i w chwili jej nabycia Wnioskodawca nie miał zamiaru jej sprzedawać. Zamiar ten powstał dopiero później na skutek nieporozumień ze współwłaścicielami, gdy Wnioskodawca zrozumiał, iż nie dojdzie do skutku realizacja wspólnej budowy domu rekreacyjnego.

Działka obecnie nie jest zabudowana i nie będzie na niej prowadzona jakakolwiek budowa.

W uzupełnieniu z dnia 30 listopada 2010r. do wniosku Wnioskodawca wskazał ponadto, iż:

• Darowiznę udziału w działce przyjął od swojej siostry. Nie zamierzał prowadzić na tej działce działalności rolniczej. Darowiznę przyjął w celach prywatnych.
• Otrzymany w drodze darowizny grunt nie był i nie będzie wykorzystywany do działalności gospodarczej w tym rolniczej.
• Przekwalifikowanie działki z rolnej na budowlaną wynika z uchwalonego przez Gminę miejscowego plany zagospodarowania przestrzennego.
• Dom, który Wnioskodawca zamierzał wybudować na przedmiotowej działce wraz z pozostałymi współwłaścicielami, miał być budynkiem czasowego zamieszkania, nie miał być przedmiotem najmu, ani odpłatnego udostępniania osobom trzecim. Po jego wybudowaniu, Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielami zamierzali korzystać z niego w celach wyłącznie prywatnych.
• Symbol PKOB dla budowy domu to 111.
• Grunty będą gruntami niezabudowanymi w momencie sprzedaży.
• Nie planuje dokonać uatrakcyjnień działki, ani takich uatrakcyjnień nie dokonywał.
• Nie posiada żadnych innych nieruchomości na sprzedaż.
• Nie dokonywał nigdy wcześniej sprzedaży żadnych nieruchomości.
• Środki uzyskane ze sprzedaży działki (lub działek) Wnioskodawca przeznaczy na cele prywatne lub też środki te zostaną ulokowane na lokacie bankowej.
  
  

W związku z opisanym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działki w całości lub też ich części powstałych w wyniku ewentualnego podziału będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działki w całości lub też w częściach (po dokonaniu ewentualnego podziału na mniejsze działki) nie będzie opodatkowana podatkiem VAT gdyż Wnioskodawca w chwili nabycia działki w formie darowizny nie miał zamiaru jej odsprzedaży lub też prowadzenia na niej działalności gospodarczej. Działkę Wnioskodawca bowiem nabył w celach prywatnych i osobistych. A zatem jej zbycie nie stanowi działalności handlowej opodatkowanej VAT-em. Konsekwentnie, jako, iż Wnioskodawca nie nabył działki celem jej sprzedaży (odsprzedaży) oraz nigdy nie prowadził na niej działalności gospodarczej, a w zamierzeniu miała być ona przeznaczona na potrzeby prywatne, sprzedaż takiej działki lub jej części nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Podobne stanowisko wynika m. in. z wyroku NSA z dnia 7 lipca 2009r. I FSK 558/09 i wyroku WSA w Warszawie z dnia 1 października 2008r. sygn. III SA/Wa 1316/08 oraz interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP1/443-1212709/EA.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 nie można go uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany był bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości gruntowej jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej lub innej działalności gospodarczej.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca, w ramach współwłasności, nabył w 2009r. od siostry na mocy umowy darowizny działkę rolniczą położoną w S.

Na skutek uchwały Rady Miasta z dnia 27 lutego 2009r., dotyczącej uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przeznaczenie działki zostało zmienione z rolnej na budowlaną.

Wówczas Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami podjęli decyzję o budowie na działce domu rekreacyjnego, gdyż działka położona jest blisko jezior turawskich. W tym celu Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami działki zakupili projekt domu oraz uzyskali stosowne pozwolenie na budowę.

Jednakże zanim doszło do rozpoczęcia realizacji budowy, zaistniał pomiędzy Wnioskodawcą a pozostałymi współwłaścicielami konflikt z powodu przedstawienia przez jednego ze współwłaścicieli propozycji nierównej partycypacji finansowej w budowie domu na tej działce. Wnioskodawca nie wyraził bowiem zgody na taką propozycję. Ostatecznie, pomimo poniesienia wcześniej kosztów, nie udało się Wnioskodawcy i pozostałym współwłaścicielom osiągnąć porozumienia i zdecydowali w końcu, że działkę należy sprzedać w całości lub po wcześniejszym jej podziale na mniejsze działki, jako, iż nie byli oni w stanie wspólnie jej zagospodarować oraz współużytkować.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż Wnioskodawca nie nabył działki w związku z działalnością gospodarczą i w chwili jej nabycia Wnioskodawca nie miał zamiaru jej sprzedawać. Zamiar ten powstał dopiero później na skutek nieporozumień ze współwłaścicielami, gdy Wnioskodawca zrozumiał, iż nie dojdzie do skutku realizacja wspólnej budowy domu rekreacyjnego.

Otrzymany w drodze darowizny grunt nie był i nie będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej w tym rolniczej.

Działka obecnie nie jest zabudowana i nie będzie na niej prowadzona jakakolwiek budowa.

Dom (PKOB 111), który Wnioskodawca zamierzał wybudować na przedmiotowej działce wraz z pozostałymi współwłaścicielami, miał być budynkiem czasowego zamieszkania, nie miał być przedmiotem najmu, ani odpłatnego udostępniania osobom trzecim. Po jego wybudowaniu, Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielami zamierzali korzystać z niego w celach wyłącznie prywatnych.

Wnioskodawca nie dokonywał uatrakcyjnień przedmiotowej działki ani też nie ma zamiaru takich uatrakcyjnień dokonywać. Ponadto działka obecnie nie jest zabudowana i nie będzie na niej prowadzona jakakolwiek budowa.

Wnioskodawca nie dokonywał nigdy wcześniej sprzedaży żadnych nieruchomości ani też nie posiada żadnych innych nieruchomości na sprzedaż.

Środki uzyskane ze sprzedaży działki (lub działek) Wnioskodawca przeznaczy na cele prywatne lub też środki te zostaną ulokowane na lokacie bankowej.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w postaci kancelarii adwokackiej i jest z tego tytułu płatnikiem podatku VAT.

Przenosząc powołane przepisy na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, iż Wnioskodawca dokonując sprzedaży udziału w działce budowlanej lub udziału w działkach budowlanych powstałych w wyniku jej podziału nie wystąpi w charakterze handlowca a zatem podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy o VAT.

Jak wynika bowiem z wniosku Wnioskodawca otrzymał powyższy grunt drogą darowizny i na gruncie powyższym miał zamiar, wraz z pozostałymi współwłaścicielami gruntu, wybudować dom z przeznaczeniem do czasowego zamieszkania przez tychże współwłaścicieli. Sprzedaż powyższego gruntu spowodowana została niemożnością porozumienia się współwłaścicieli gruntu odnośnie równej partycypacji w kosztach budowy domu.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż grunt otrzymany w drodze darowizny, nie był i nie będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej w tym rolniczej. Zmiana przeznaczenia gruntu z rolnego na budowlany została dokonana w wyniku uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy. Wnioskodawca nie dokonywał również żadnych czynności mających na celu uatrakcyjnienie działki.

Wymienione powyżej okoliczności wskazują, iż Wnioskodawca będąc już w posiadaniu przedmiotowych gruntów, nie wykorzystywał ich w żaden sposób do prowadzenia działalności gospodarczej, ani też nie dokonywał żadnych czynności zmierzających do ułatwienia sprzedaży poprzez wystąpienie do Gminy o zmianę kwalifikacji gruntów.

Nie można zatem stwierdzić, że Wnioskodawca nabył grunt w celu jego odsprzedaży, bowiem grunt powyższy Wnioskodawca nabył drogą darowizny w 2009r., a zamiar przeznaczenia powyższego gruntu (budowa domu) bezsprzecznie wskazuje również na osobisty a nie handlowy charakter przeznaczenia powyższego gruntu.

Ponadto Wnioskodawca nie dokonał wcześniej tj. przed planowaną dostawą żadnych innych dostaw gruntów, jak również nie posiada już innych gruntów, ponad grunt nabyty w 2009r. w drodze darowizny, przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

A zatem wymienione wyżej okoliczności wskazują, iż planowana przez Wnioskodawcę dostawa udziału w gruncie (lub udziałów w częściach powstałych w wyniku podziału tego gruntu) będzie miała charakter incydentalny, jednorazowy w okolicznościach nie wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy.

Wprawdzie Wnioskodawca jest już podatnikiem podatku od towarów i usług jednakże charakter prowadzonej działalności tj. prowadzenie kancelarii adwokackiej pozostaje bez związku z nabytym w drodze darowizny w 2009r. gruntem.

Zatem w ocenie tut. organu nie można uznać przedmiotowej planowanej sprzedaży udziału w gruncie budowlanym (lub udziałów w częściach powstałych z podziału ww. gruntu) z majątku osobistego za częstotliwą dostawę gruntów, a więc czynność ta w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, a co za tym idzie sprzedaż przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że dostawa udziału w działce (w całości lub podzielonej na działki), którą Wnioskodawca otrzymał w drodze darowizny, nie będzie podlegała przepisom ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa cyt. w sentencji, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Natomiast w myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Ponadto należy zauważyć, iż zgodnie z brzmieniem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, na pisemny wniosek zainteresowanego i w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną) wydaje Minister właściwy do spraw finansów publicznych. W świetle powyższego nie ma możliwości wydania interpretacji indywidualnej, dla dwóch lub więcej zainteresowanych osób fizycznych, na podstawie jednego wniosku. Zatem niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się jednie do Wnioskodawcy i gruntu stanowiącego własność Wnioskodawcy a nie całości działki.

Natomiast, jeżeli pozostali współwłaściciele działki są również zainteresowani otrzymaniem interpretacji indywidualnej obowiązani są (każdy z nich indywidualnie) do złożenia odrębnych wniosków i przedstawienia odpowiednich dla nich stanów faktycznych (zdarzeń przyszłych), zapytań i własnych stanowisk w sprawie oraz dokonania odrębnych opłat.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę we wniosku wyroków: Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, jak również wskazanej interpretacji indywidualnej tut. organ zauważa, iż wyroki te oraz interpretacja indywidualna wydane zostały w indywidualnych sprawach, zatem tut. organ nie jest nimi związany przy dokonywaniu oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy w indywidualnej sprawie dotyczącej podobnej tematyki. Rozstrzygnięcia dokonane przez Sąd wiążą bowiem wyłącznie w konkretnych sprawach, w których zostały wydane. Należy jednak zauważyć, iż tut. organ nie neguje roli orzecznictwa jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.