INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2010 r. (data wpływu 16.08.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej poniesionych kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej poniesionych kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Spółki jest między innymi wydobywanie węgla brunatnego i kopalin towarzyszących. Działalność taka, zgodnie z przepisami art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, objęta jest wymogiem uzyskania koncesji. Warunki uzyskania koncesji zostały szczegółowo określone w przepisach prawa geologicznego i górniczego. Spółka posiada koncesję na wydobywanie węgla brunatnego i kopalin towarzyszących, udzieloną w dniu 8 sierpnia 1994 r., a której ważność upływa w dniu 31 lipca 2020 r. w toku prowadzonej bieżącej działalności Kopalni, jak i w celu zabezpieczenia prowadzenia robót górniczych, zgodnie z Prawem Geologicznym i Górniczym, Planem Ruchu Zakładu Górniczego oraz zasadami techniki górniczej i innymi obowiązującymi w tym zakresie przepisami, Spółka zgromadziła m.in. niżej wymienione dokumenty i dokumentacje:

• dodatek do dokumentacji geologicznej przyjęty bez zastrzeżeń przez Ministra Środowiska oraz zawarła w lutym 2009 r. ze Skarbem Państwa - Ministrem Środowiska umowę o korzystanie za wynagrodzeniem z informacji geologicznej dotyczącej złoża węgla brunatnego Bełchatów - Pole Bełchatów. Za udostępnienie prawa do korzystania z informacji geologicznej Skarb Państwa ma otrzymać wynagrodzenie płatne w pięciu ratach przez okres 2009 - 2013.

Dodatkowo, w grudniu 2007 r., Spółka poniosła koszty związane z wyceną praw do informacji geologicznej:

• dodatek do projektu zagospodarowania złoża, który po zaopiniowaniu przez organ nadzoru górniczego został przyjęty przez organ koncesyjny,
• dodatek do dokumentacji geologicznej oraz dodatek do projektu zagospodarowania złoża, które to dodatki powstają z uwagi na pojawianie się nowych informacji w miarę postępu prac wydobywczych,
• raport o oddziaływaniu na środowisko, którego sporządzenie wymagają przepisy prawa ochrony środowiska.

Wymienione powyżej dokumenty i dokumentacje, wykorzystywane są zarówno na bieżące potrzeby Spółki, takie jak:

• projektowanie prac górniczych,
• bieżące i perspektywiczne wybierania zasobów kopaliny głównej i kopalin towarzyszących,
• dokumentowanie warunków hydrogeologicznych i zagrożeń naturalnych,
• ewidencja wydobycia i strat w zasobach kopalin,
• prognozowanie ilości i jakości węgla, jak również przy ewentualnej zmianie koncesji na wydobywanie węgla brunatnego i kopalin towarzyszących.

Uzyskanie dokumentów i dokumentacji, wymienionych powyżej, związane jest z poniesieniem przez Spółkę określonych wydatków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaki rodzaj kosztów uzyskania przychodów stanowią poniesione wydatki na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych (bezpośrednio związane z przychodami, inne niż bezpośrednio związane z przychodami, czy przez odpisy amortyzacyjne)...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na sporządzenie wskazanej dokumentacji, w szczególności na nabycie prawa do korzystania z informacji geologicznej, nie mogą być zaliczane do kategorii wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Wydatki te stanowią natomiast inne niż bezpośrednie koszty uzyskania przychodu, które powinny być rozliczane w dacie ich poniesienia. w przypadku rat spłacanych przez Spółkę z tytułu praw do informacji geologicznej datą ich poniesienia będzie data zapłaty poszczególnej raty.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. u. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że katalog dóbr niematerialnych określony przez ustawodawcę w art. 16b ww. ustawy, przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, wydatki na nabycie których rozpoznane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, iż prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne, nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym, nie podlegają podatkowej amortyzacji. Powołany wyżej przepis określa, jakiego rodzaju przesłanki muszą zostać spełnione, aby wymienione w tym przepisie prawa majątkowe oraz inne składniki majątku mogły zostać zaliczone do kategorii wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. Są to zatem następujące przesłanki:

• prawo (składnik majątku) musi być nabyte przez podatnika (a nie wytworzone przez podatnika samodzielnie we własnym zakresie),
• prawo (składnik majątku) nadaje się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres używania danego prawa (składnika majątku) jest dłuższy niż rok,
• dane prawo (składnik majątku) jest wykorzystywane przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej albo jest przez tego podatnika oddane do używania innemu podmiotowi na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), najmu, dzierżawy lub umowy leasingu operacyjnego.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem know-how. w literaturze podkreśla się, że know-how jest to suma wiedzy technicznej i technologicznej koniecznej do wytworzenia określonego wyrobu lub świadczenia usług, nieobjęta patentami i umowami licencyjnymi, stanowiąca przedmiot obrotu międzynarodowego i krajowego.

Know-how można zdefiniować jako:

1. wartość (dobro) o charakterze niematerialnym,
2. postać wiedzy, zebranych doświadczeń, danych z kluczami ich zastosowań,
3. określoną (konkretną i rzeczywistą) wartość materialną,
4. uzyskaną dzięki doświadczeniu,
5. poufną, istotną i zidentyfikowaną.

Zgodnie z doktryną know-how musi być ucieleśnione. Zwykle przekazywane jest w postaci zmaterializowanej w formie dokumentacji - na różnego rodzaju nośnikach. Tezę taką potwierdza również orzecznictwo sądów administracyjnych, jak stanowisko NSA w Poznaniu w wyroku z 21 sierpnia 2001 r. (sygn. akt i SA/Po 1264/00).

Zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze, informacją geologiczną są dane oraz próbki uzyskane w wyniku prowadzenia prac geologicznych. Rozporządzanie prawem do informacji geologicznej zostało uregulowane w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 22 czerwca 2005 r. w sprawie rozporządzania prawem do informacji geologicznej za wynagrodzeniem oraz udostępniania informacji geologicznej wykorzystywanej nieodpłatnie. Zgodnie z § 1 tego rozporządzenia określa ono:

1. warunki, sposób i tryb rozporządzania prawem do informacji geologicznej za wynagrodzeniem,
2. warunki, sposób i tryb udostępniania informacji geologicznej wykorzystywanej nieodpłatnie,
3. metody szacowania wartości informacji geologicznej udostępnianej za wynagrodzeniem,
4. wzory wniosków o korzystanie z informacji geologicznej.

Jak wynika z powyższego, dostęp do informacji geologicznej może być udostępniany odpłatnie, jak i nieodpłatnie. Zgodnie z art. 47 ust. 4 prawa górniczego, informacja geologiczna, do której prawa przysługują Skarbowi Państwa, z wyłączeniem próbek geologicznych podlega nieodpłatnemu wykorzystaniu w celu:

1. sporządzania projektów prac geologicznych na poszukiwanie lub rozpoznawanie złóż kopalin,
2. sporządzania projektów prac geologicznych, których wykonanie nie wymaga uzyskania koncesji,
3. wykonywania opracowań naukowych,
4. wykonywania opracowań w celach dydaktycznych, prac dyplomowych, licencjackich, magisterskich i podyplomowych,
5. wykonywania zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego,
6. wykonywania zadań przez organy administracji publicznej,
7. ubiegania się w drodze przetargu o ustanowienie użytkowania górniczego na działalność regulowaną ustawą,
8. sporządzania dodatków do dokumentacji geologicznych złóż kopalin, w związku ze zmianą ich granic na skutek podziału złóż,
9. sporządzania wycen informacji geologicznej.

Powyższe oznacza, że dane zawarte w informacji geologicznej nie są informacjami poufnymi i mogą być udostępniane również nieodpłatnie w określonych przypadkach. z tego też względu, w ocenie Spółki, prawo do korzystania przez Spółkę z informacji geologicznej nie stanowi know-how w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wskazać również należy, że dostęp do informacji geologicznej jest jednym z warunków uzyskania koncesji na wydobywanie kopalin. Zgodnie bowiem z art. 20 ust. 2 pkt 1 prawa górniczego, do wniosku o udzielenie koncesji na wydobywanie kopalin należy dołączyć dowód istnienia prawa przysługującego Wnioskodawcy do wykorzystania dokumentacji geologicznej w celu ubiegania się o koncesję. Informację tę Spółka uzyskała na podstawie umowy zawartej ze Skarbem Państwa. Poniesienie wydatku z tego tytułu wynikało więc z konieczności dostosowania się do sformułowanej przez ustawodawcę procedury przyznawania prawa wydobywania kopalin. Prawo górnicze co prawda nie jest jednak dostatecznie konsekwentne w tym zakresie, gdyż omawiany przepis mówi o „prawie do dokumentacji geologicznej” natomiast art. 47 prawa górniczego określa status prawny „informacji geologicznej”. w praktyce natomiast taka informacja jest zawarta w dokumentacji geologicznej. Co prawda, w przedmiotowym stanie faktycznym, Spółka nie prowadzi postępowania o zmianę koncesji, gdyż organ koncesyjny swoją decyzją uznał, że nie ma takiej potrzeby, to jednak stwierdzić należy, że dostęp do informacji jest warunkiem koniecznym wypełnienia warunków koncesji (art. 27a prawa górniczego). Wskazać przy tym należy również na stanowisko organów podatkowych w tej materii. w interpretacji indywidualnej Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lwówku Śląskim z dnia 13 grudnia 2005 r. stwierdził m.in. „że poniesione wydatki w postaci zapłaty dla wykonujących prace związane z opracowaniem specjalistycznej dokumentacji oraz inne, wynikały więc z konieczności dostosowania się do sformułowanej przez ustawodawcę procedury przyznawania prawa do eksploatacji złoża. Wprawdzie w wyniku przeprowadzonych prac powstały dokumenty zawierające niezbędne Spółce informacje, to w ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Lwówku Śląskim nie można wiedzy z nich wynikającej utożsamiać z wiedzą know-how. Pod pojęciem know-how bowiem rozumie się określoną wiedzę techniczną i technologiczną o poufnym charakterze, w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej niezbędną dla przemysłowego wytwarzania produktu lub stworzenia technologii produkcji. Know-how zawiera więc informacje, które są ważne dla całości lub zasadniczej części: produktu lub sposobu wytwarzania tego produktu albo dla rozwoju obydwu wymienionych i nie zawiera informacji elementarnych. Zgromadzenie wiedzy know-how ma zatem na celu uzyskanie przez firmę nabywającą zdecydowanej przewagi konkurencyjnej dzięki posiadaniu informacji, do których inni wytwórcy nie mają dostępu. Know-how stanowi to, czego producent nie może poznać na podstawie zbadania samego produktu i posiadanej wiedzy technicznej. w przedmiotowej sprawie poniesienie kosztów przez Spółkę x wiązało się z dopełnieniem podstawowych obowiązków wymaganych przez ustawodawcę od każdej firmy zamierzającej prowadzić działalność gospodarczą polegającą na wydobywaniu kruszywa. Wiedza zgromadzona w ten sposób nie stanowi jeszcze kategorii know-how, ponieważ tę samą wiedzę muszą zdobyć inne podmioty o takim samym profilu działalności w celu rozpoczęcia lub kontynuowania działalności. Nie prowadzi to jednak do uzyskania przewagi konkurencyjnej przez żaden z nich. Brak możliwości przyporządkowania poniesionych wydatków do know-how jest więc jednoznaczny. Zatem zarówno od samej koncesji, jak i wydatków poniesionych w celu uzyskania tej koncesji nie mogą być dokonywane odpisy amortyzacyjne w myśl art. 16m ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z wartością know-how, wchodzącą w zakres wartości niematerialnych i prawnych”.

Podobne stanowisko zajął również Naczelnik Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu w interpretacji z dnia 22 marca 2007 r. stwierdził w niej m.in. że: „Aby uzyskać prawo do wydobywania kopalin Spółka zobowiązana była uzyskać dostęp do informacji geologicznej, wymaganej ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze (tekst jednolity Dz. u. z 2005 r. Nr 228, poz. 1947 ze zm.). Zgodnie z art. 20 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, do wniosku o udzielenie koncesji na wydobywanie kopalin należy dołączyć dowód istnienia prawa przysługującego Wnioskodawcy do wykorzystania dokumentacji geologicznej w celu ubiegania się o koncesję. Informację tą Spółka uzyskała na podstawie umowy zawartej ze Skarbem Państwa. Poniesienie wydatku z tego tytułu wynikało więc z konieczności dostosowania się do sformułowanej przez ustawodawcę procedury przyznawania prawa wydobywania kopalin. w przedmiotowej sprawie uzyskanie informacji geologicznej przez Spółkę wiązało się z dopełnieniem podstawowych obowiązków wymaganych przez ustawodawcę od każdej firmy zamierzającej prowadzić działalność gospodarczą polegającą na wydobywaniu kopalin. Wiedza w postaci informacji geologicznej nie stanowi jeszcze kategorii know-how, ponieważ tę samą wiedzę muszą zdobyć inne podmioty o takim samym profilu działalności w celu rozpoczęcia lub kontynuowania działalności. w świetle powyższego należy uznać, iż koszt związany z uzyskaniem informacji geologicznej nie stanowi wartości niematerialnej i prawnej”.

Z przedstawionym stanowiskiem organów podatkowych należy się zgodzić. Zatem koszty poniesione przez Spółkę w celu zgromadzenia dokumentacji niezbędnej w postępowaniu o zmianę koncesji nie stanowią wartości niematerialnych i prawnych.

W ocenie Spółki, wszystkie wymienione w stanie faktycznym wydatki stanowią inne niż bezpośrednie koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w przepisie art. 15 ust. 4 ww. ustawy. Na podstawie tego przepisu, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Stosownie do postanowień art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Powyższe przepisy rozróżniają zatem dwa rodzaje kosztów: koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu oraz inne koszty niż koszty bezpośrednio związane z przychodem (koszty pośrednie), przy tym nie definiuje tych dwóch pojęć. Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie, w związku z art. 12 ust. 1 lub art. 12 ust. 3 ww. ustawy. Jako koszty inne niż bezpośrednie należy przyjąć przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności. Wydatki poniesione przez Spółkę należy zaliczyć do kosztów innych niż koszty bezpośrednie. Zatem wydatki poniesione na opłaty za koncesję na poszukiwanie złóż, koszty dokumentacji geologicznej i innych wskazanych przez Spółkę dokumentów, należy zaliczyć do kosztów pośrednich potrącanych zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym, nie znajdzie zastosowania zdanie drugie art. 15 ust. 4d tej ustawy. Poniesione wydatki bowiem dotyczą sporządzenia dokumentacji koniecznej do uzyskania koncesji, a tym samym dotyczą okresu nieprzekraczającego roku podatkowego. Spółka musiała bowiem ponieść koszty sporządzenia odpowiedniej dokumentacji, aby w ogóle prowadzić działalność koncesjonowaną, a później tej koncesji nie utracić. Bez znaczenia - zdaniem Spółki - jest fakt, iż Spółka wykorzystuje jednocześnie zakupiony na potrzeby koncesji dostęp do informacji geologicznej dodatkowo w działalności nie związanej bezpośrednio z procedurą uzyskania koncesji. Koszty sporządzenia dokumentów zwiększają wartość wartości niematerialnej i prawnej, jaką jest koncesja, z punktu widzenia przepisów prawa bilansowego. Jednak w sytuacji, gdy na gruncie ww. ustawy, koncesja nie jest składnikiem majątku podlegającym amortyzacji, koszty takie powinny być uwzględniane w rachunku podatkowym w momencie poniesienia, a więc co do zasady, przed uzyskaniem samej koncesji.

Stanowisko powyższe potwierdzają również organy podatkowe. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 28 kwietnia 2009 r. stwierdził, że: „kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Powyższe uregulowania prawne rozróżniają dwa rodzaje kosztów: koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu oraz inne koszty niż koszty bezpośrednio związane z przychodem (koszty pośrednie). Ustawodawca jednak nie definiuje tych dwóch pojęć. Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie, w związku z art. 12 ust. 1 lub art. 12 ust. 3 ww. ustawy. z kolei, jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności. Wydatki związane z przygotowaniem złoża do eksploatacji należy zaliczyć do kosztów innych niż koszty bezpośrednie. Zatem, wydatki ponoszone na opłaty za koncesję na poszukiwanie złóż, koszty dokumentacji geologicznej, aktualizacji map (bez tej dokumentacji Spółka nie otrzymałaby koncesji na poszukiwanie złóż), koszty prac wiertniczych, należy zaliczyć do kosztów pośrednich potrącanych zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę pism stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.