INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2010r. (data wpływu 2 grudnia 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 marca 2011r. (data wpływu 2 marca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy w związku z porozumieniem o zarządzaniu środkami pieniężnymi i nabyciem w tym zakresie usług świadczonych przez T, Spółka jako podatnik będzie zobowiązana do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu tej transakcji na zasadzie importu usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2010r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 2 marca 2011r. (data wpływu 2 marca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy w związku z porozumieniem o zarządzaniu środkami pieniężnymi i nabyciem w tym zakresie usług świadczonych przez T, Spółka jako podatnik będzie zobowiązana do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu tej transakcji na zasadzie importu usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (zwana dalej: „Spółką”) planuje podpisać porozumienie o zarządzaniu środkami pieniężnymi ze Spółką T (zwana dalej T). T jest spółką prawa niemieckiego i posiada w Niemczech rezydencję podatkową. Strony porozumienia należą do Koncernu (grupy) K (zwany dalej Koncernem).

Strony porozumienia są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Zgodnie z postanowieniami porozumienia T będzie prowadziła dla Spółki wewnętrzne konto jako konto bieżące (finansowe konto koncernowe) za pośrednictwem którego będą przekazywane środki depozytowe i kredytowe pomiędzy stronami porozumienia.

Na podstawie porozumienia Spółka zamierza korzystać ze środków należących do Koncernu w celu poprawy płynności finansowej i obniżenia kosztów pozyskania finansowania, poprzez zastąpienie kredytów od podmiotów zewnętrznych pożyczką od podmiotu należącego do grupy.

Zawarcie porozumienia o zarządzaniu środkami pieniężnymi, umowy nienazwanej, ma na celu zapewnienie konkurencyjności koncernu poprzez uzyskanie optymalnego finansowania. Finansowanie Koncernu i zabezpieczenie jego płynności finansowej, przy jednoczesnym zachowaniu niezależności finansowej i zabezpieczeniu płynności dla poszczególnych spółek traktowane jest, jako zadanie centralne. Zestawienie i zarządzanie kontami finansowymi koncernu służy realizacji wewnętrznych i zewnętrznych przepływów pieniężnych. Uczestnicząc w systemie wspólnego zarządzania środkami pieniężnymi Spółka uzyska potrzebne jej środki w odpowiedniej wysokości w każdej chwili i bez konieczności wyceny i ustanawiania zabezpieczeń dla potrzeb kredytu.

System zarządzania środkami pieniężnymi pozwoli na polepszenie płynności finansowej Spółki w prowadzonej działalności gospodarczej, jak również zmniejszenie kosztów finansowania zewnętrznego.

Spółka będzie uczestniczyć w procesie od momentu faktycznego włączenia do systemu. Szczegóły dotyczące koncernowego konta finansowego, zgodnie z postanowieniami porozumienia, zawiera Dyrektywa Koncernu d.s. Finansów (zwana dalej: dyrektywą).

Zgodnie z dyrektywą strony porozumienia zamierzają przyjąć, że „koncernowe konta finansowe są oprocentowane. Gdy spółka koncernowa udostępnia środki pieniężne, przysługuje jej roszczenie o odsetki, o ile na jej finansowym koncie koncernowym figuruje saldo na plus. W przeciwnym razie T przysługuje roszczenie z tytułu odsetek wobec spółki koncernowej. Odsetki na finansowym koncie koncernowym oblicza się co miesiąc z dokładnością do dnia na bazie 360 dni oprocentowania w skali roku. Obowiązuje stopa procentowa zależna od sytuacji na rynku pieniężnym (np. EURIBOR lub LIBOR dla walut obcych), która spełnia wymogi porównania z obcymi oprocentowaniami.” Porozumienie zawiera się na czas nieokreślony. „T staje się de facto bankiem spółki koncernowej” i na czas trwania porozumienia o zarządzaniu środkami pieniężnymi zasadniczo przyjmuje zobowiązanie do utrzymania płynności spółki koncernowej – z zastrzeżeniem ewentualnych praw do zawieszenia lub wypowiedzenia usługi, zgodnie z porozumieniem o zarządzaniu środkami pieniężnymi. Ani zawarcie porozumienia o zarządzaniu środkami płynnymi ani udział w systemie nie stanowią gwarancji egzystencji spółki koncernowej lub zobowiązania T do jej finansowania w okresie po zakończeniu porozumienia o zarządzaniu środkami pieniężnymi względnie po zakończeniu wykonywania usługi zarządzania środkami pieniężnymi.

Wszelkie rozliczenia w ramach struktury będą odbywać się w walucie obcej. Jeżeli za dany dzień na walutowym rachunku bieżącym Spółki wystąpi saldo ujemne, Spółka będzie obciążana z tego tytułu odsetkami debetowymi. Za naliczanie i rozliczanie odsetek, opisanych w punkcie powyżej, odpowiedzialny będzie wyłącznie T. Rozliczenie odbywa się raz na miesiąc. T jest zobowiązana do informowania uczestników o kwocie odsetek kredytowych będących rezultatem dziennych operacji na Rachunku Rozliczeniowym.

Przy pobieraniu środków dodatkowo pobiera się opłatę z tytułu repartycji kosztów refinansowania.

Jej wielkość zależy od kosztów refinansowania w celu zabezpieczenia płynności koncernu T którą zapewnia odpowiednie mieszanie krótko- i długoterminowych instrumentów finansowych. Ustalaną na tej podstawie stawkę oprocentowania kosztów refinansowania przeciwstawia się średniej miesięcznej stawce oprocentowania finansów koncernu. Różnica stanowi stawkę oprocentowania opłaty z tytułu kosztów refinansowania.

Opłatę z tytułu kosztów refinansowania oblicza się tymczasowo na podstawie średniego miesięcznego wykorzystania (pobrania) środków każdorazowo według ostatniej ustalonej stawki oprocentowania opłaty z tytułu kosztów refinansowania za okres miesiąca. Później raz na kwartał ustala się i rozlicza rzeczywistą opłatę z tytułu kosztów refinansowania. Może to spowodować albo dodatkowe obciążenie albo uznanie finansowego konta koncernowego.

W początkowym etapie, opisywanego porozumienia, Spółka zamierza korzystać z kredytowania przez T. Poziom wykorzystanych środków będzie rejestrowany na koncie koncernowym prowadzonym przez T. Z tytułu korzystania ze środków udostępnionych w ramach systemu Spółka będzie obciążana odsetkami zgodnie z wytycznymi wynikającymi z Dyrektywy oraz kosztami obsługi systemu, o których mowa powyżej. Na tym etapie obsługa systemu będzie dokonywana za pomocą przelewów dokonywanych manualnie przez T i Spółkę.

W piśmie z dnia 2 marca 2011r. Wnioskodawca wskazał, iż w sporządzonym w dniu 30 listopada 2010r. wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., zwanej dalej Ustawą VAT) Spółka powołała przepisy ustawy w brzmieniu obowiązującym w dacie sporządzenia wniosku.

Ponadto w piśmie z dnia 2 marca 2011r. wskazano, iż z uwagi na wprowadzone zmiany przepisu, w celu wyeliminowania wątpliwości Wnioskodawca podkreśla, że wszystkie zawarte w przedmiotowym wniosku pytania odnoszą się do zdarzenie przyszłego. Z tego względu ocena prawna, zdaniem Wnioskodawcy, powinna zostać dokonana w oparciu o przepisy ustawy VAT w brzmieniu obowiązującym po dniu 1 stycznia 2011r. Zmiany brzmienia przepisów nie wpływają na zmianę oceny prawnej przedstawionej przez Spółkę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie (oznaczone we wniosku jako nr 2):

Czy w związku z porozumieniem o zarządzaniu środkami pieniężnymi i nabyciem w tym zakresie usług świadczonych przez T, Spółka jako podatnik będzie zobowiązana do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu tej transakcji na zasadzie importu usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z dyspozycją art. 28b ustawy VAT, miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów będących podatnikami w rozumieniu art. 28a ust. 1 ustawy VAT jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j, 28n.

Importem usług natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy VAT, jest świadczenie usług z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4. Art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT stanowi, że podatnikami VAT są m.in. osoby prawne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nie posiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w opisanym stanie faktycznym w przypadku gdy usługi zarządzania środkami pieniężnymi, stanowiące usługi finansowe, są świadczone przez T nie posiadającą zarówno siedziby, jak i stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, na rzecz Spółki, która posiada w Polsce swoją siedzibę, usługi te będą podlegały opodatkowaniu jako import usług na terytorium Polski. Do rozliczenia w zakresie podatku VAT tej transakcji obowiązana będzie Spółka, stając się podatnikiem jako nabywca przedmiotowych usług. Powyższy pogląd potwierdza m. in.:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej wydanej dnia 11 lutego 2010r. (sygn. IPPP1/443-1214/09-2/IG),
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 26 marca 2010r. (sygn. IPPP3/443-141/10-27/LK),
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 10 września 2009r. (sygn. ILPP27443-819/09-3/ISN).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7, w tym również między innymi przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca planuje podpisać porozumienie o zarządzaniu środkami pieniężnymi ze Spółką T. T jest spółką prawa niemieckiego i posiada w Niemczech rezydencję podatkową. Strony porozumienia należą do Koncernu (grupy) K.

Strony porozumienia są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Zgodnie z postanowieniami porozumienia T będzie prowadziła dla Spółki wewnętrzne konto jako konto bieżące (finansowe konto koncernowe) za pośrednictwem którego będą przekazywane środki depozytowe i kredytowe pomiędzy stronami porozumienia.

Na podstawie porozumienia Spółka zamierza korzystać ze środków należących do Koncernu w celu poprawy płynności finansowej i obniżenia kosztów pozyskania finansowania, poprzez zastąpienie kredytów od podmiotów zewnętrznych pożyczką od podmiotu należącego do grupy.

Zawarcie porozumienia o zarządzaniu środkami pieniężnymi, umowy nienazwanej, ma na celu zapewnienie konkurencyjności koncernu poprzez uzyskanie optymalnego finansowania. Finansowanie Koncernu i zabezpieczenie jego płynności finansowej, przy jednoczesnym zachowaniu niezależności finansowej i zabezpieczeniu płynności dla poszczególnych spółek traktowane jest, jako zadanie centralne. Zestawienie i zarządzanie kontami finansowymi koncernu służy realizacji wewnętrznych i zewnętrznych przepływów pieniężnych. Uczestnicząc w systemie wspólnego zarządzania środkami pieniężnymi Spółka uzyska potrzebne jej środki w odpowiedniej wysokości w każdej chwili i bez konieczności wyceny i ustanawiania zabezpieczeń dla potrzeb kredytu.

System zarządzania środkami pieniężnymi pozwoli na polepszenie płynności finansowej Spółki w prowadzonej działalności gospodarczej, jak również zmniejszenie kosztów finansowania zewnętrznego.

Spółka będzie uczestniczyć w procesie od momentu faktycznego włączenia do systemu. Szczegóły dotyczące koncernowego konta finansowego, zgodnie z postanowieniami porozumienia, zawiera Dyrektywa Koncernu d.s. Finansów.

Zgodnie z dyrektywą strony porozumienia zamierzają przyjąć, że „koncernowe konta finansowe są oprocentowane. Gdy spółka koncernowa udostępnia środki pieniężne, przysługuje jej roszczenie o odsetki, o ile na jej finansowym koncie koncernowym figuruje saldo na plus. W przeciwnym razie T przysługuje roszczenie z tytułu odsetek wobec spółki koncernowej. Odsetki na finansowym koncie koncernowym oblicza się co miesiąc z dokładnością do dnia na bazie 360 dni oprocentowania w skali roku. Obowiązuje stopa procentowa zależna od sytuacji na rynku pieniężnym (np. EURIBOR lub LIBOR dla walut obcych), która spełnia wymogi porównania z obcymi oprocentowaniami.” Porozumienie zawiera się na czas nieokreślony. „T staje się de facto bankiem spółki koncernowej” i na czas trwania porozumienia o zarządzaniu środkami pieniężnymi zasadniczo przyjmuje zobowiązanie do utrzymania płynności spółki koncernowej – z zastrzeżeniem ewentualnych praw do zawieszenia lub wypowiedzenia usługi, zgodnie z porozumieniem o zarządzaniu środkami pieniężnymi. Ani zawarcie porozumienia o zarządzaniu środkami płynnymi ani udział w systemie nie stanowią gwarancji egzystencji spółki koncernowej lub zobowiązania T do jej finansowania w okresie po zakończeniu porozumienia o zarządzaniu środkami pieniężnymi względnie po zakończeniu wykonywania usługi zarządzania środkami pieniężnymi.

Wszelkie rozliczenia w ramach struktury będą odbywać się w walucie obcej. Jeżeli za dany dzień na walutowym rachunku bieżącym Spółki wystąpi saldo ujemne, Spółka będzie obciążana z tego tytułu odsetkami debetowymi. Za naliczanie i rozliczanie odsetek, opisanych w punkcie powyżej, odpowiedzialny będzie wyłącznie T. Rozliczenie odbywa się raz na miesiąc. T jest zobowiązana do informowania uczestników o kwocie odsetek kredytowych będących rezultatem dziennych operacji na Rachunku Rozliczeniowym.

Przy pobieraniu środków dodatkowo pobiera się opłatę z tytułu repartycji kosztów refinansowania.

Jej wielkość zależy od kosztów refinansowania w celu zabezpieczenia płynności koncernu T, którą zapewnia odpowiednie mieszanie krótko- i długoterminowych instrumentów finansowych. Ustalaną na tej podstawie stawkę oprocentowania kosztów refinansowania przeciwstawia się średniej miesięcznej stawce oprocentowania finansów koncernu. Różnica stanowi stawkę oprocentowania opłaty z tytułu kosztów refinansowania.

Opłatę z tytułu kosztów refinansowania oblicza się tymczasowo na podstawie średniego miesięcznego wykorzystania (pobrania) środków każdorazowo według ostatniej ustalonej stawki oprocentowania opłaty z tytułu kosztów refinansowania za okres miesiąca. Później raz na kwartał ustala się i rozlicza rzeczywistą opłatę z tytułu kosztów refinansowania. Może to spowodować albo dodatkowe obciążenie albo uznanie finansowego konta koncernowego.

W początkowym etapie, opisywanego porozumienia, Spółka zamierza korzystać z kredytowania przez T. Poziom wykorzystanych środków będzie rejestrowany na koncie koncernowym prowadzonym przez T. Z tytułu korzystania ze środków udostępnionych w ramach systemu Spółka będzie obciążana odsetkami zgodnie z wytycznymi wynikającymi z Dyrektywy oraz kosztami obsługi systemu, o których mowa powyżej. Na tym etapie obsługa systemu będzie dokonywana za pomocą przelewów dokonywanych manualnie przez T i Spółkę.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest nabycie przez Wnioskodawcę usług, które będą świadczone na jego rzecz przez Spółkę T (T), nieposiadającą siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania Rozdziału 3 „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W oparciu o zasadę ogólną zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 ustawy o VAT).

Po dokonaniu analizy informacji, zawartych we wniosku, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie, wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, zastrzeżenia nie będą miały zastosowania. Zatem, miejsce świadczenia usług, będących przedmiotem pytania, ustalane będzie na podstawie zasady ogólnej, wyrażonej w tym przepisie.

Wnioskodawca stwierdził, iż Spółka T jest spółką prawa niemieckiego, nieposiadającą siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, posiada w Niemczech rezydencję podatkową.

T, świadczył będzie usługi finansowe w ramach porozumienia (Dyrektywy Koncernu d.s. Finansów) na rzecz podatnika (Wnioskodawcy) mającego siedzibę w Polsce.

Zatem, miejscem ich świadczenia będzie terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, przez import usług - rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy).

Przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się również w przypadku, gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności lub inne miejsce prowadzenia działalności usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach (art. 17 ust. 1a ustawy o VAT).

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

Z powyższego wynika, iż podmiotem świadczącym usługi finansowe, opisane we wniosku, będzie Spółka T, nieposiadająca siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, natomiast Wnioskodawca (usługobiorca) spełniać będzie warunki określone w art. 17 ust. 3 ustawy. Zatem, w niniejszym przypadku Wnioskodawca rozpozna po swojej stronie import usług.

W związku z powyższym, nabycie usług zarządzania płynnością finansową świadczonych przez firmę nieposiadającą zarówno siedziby, jak i stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, należy uznać za import usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, podlegający opodatkowaniu na terenie kraju. Spółka, jako usługobiorca tych usług będzie zobowiązana do ich rozliczenia.

W konsekwencji powyższego, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy, iż w opisanym stanie faktycznym w przypadku gdy usługi zarządzania środkami pieniężnymi, stanowiące usługi finansowe, są świadczone przez T nieposiadającą zarówno siedziby, jak i stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, na rzecz Spółki, która posiada w Polsce swoją siedzibę, usługi te będą podlegały opodatkowaniu jako import usług na terytorium Polski, należało uznać za prawidłowe. Jak również za prawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż do rozliczenia, w zakresie podatku VAT, przedmiotowej transakcji obowiązana będzie Spółka, stając się podatnikiem, jako nabywca przedmiotowych usług.

Wyjaśnić należy, iż niniejsza interpretacja rozstrzyga jedynie w kwestii objętej pytaniem oznaczonym we wniosku jako nr 2. Odnośnie problemów, których dotyczą pytania oznaczone we wniosku jako nr 1, 3, 4, 5, 6 i 7 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem przedmiotowa interpretacja odnosi się tylko do Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku–Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.