INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku dnia 19 października 2010 r. (data wpływu 29 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku w ramach systemu zwrotu VAT dla podróżnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku w ramach systemu zwrotu VAT dla podróżnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podróżni z Ukrainy chcieliby nabyć towary od Spółki (sprzedawcy), bez osobistego przyjeżdżania do miejscowości Jej siedziby, odbierając towar w pobliżu granicy, w ten sposób, że:

podróżny (osoba zainteresowana kupnem towaru), prześle pocztą elektroniczną (lub w inny sposób) swoje dane z paszportu potrzebne do wypisania dokumentu tax-free, nazwę i rodzaj towaru, który chce nabyć oraz wskaże miejsce dostawy w Polsce, gdzie zechce odebrać towar.

Następnie przygotowany towar, dokument tax-free i paragon fiskalny dla danej osoby, Spółka prześle w określone miejsce za pośrednictwem firmy przewozowej, z zaznaczeniem dostawy: „za pobraniem".

Oznacza to, że firma przewozowa dostarczy towar osobie, dla której jest przeznaczony i pobierze od niej zapłatę za ten towar, widniejącą na dokumencie, a następnie określoną kwotę prześle na konto sprzedawcy. Ewentualnie osoba chcąca zakupić towar Spółki, osobiście uprzednio prześle przelewem na Jej konto, określoną kwotę, a dostawa towaru odbędzie się przez firmę przewozową w określonym miejscu, wskazanym przez kupującego.

Po tym jak towar zostanie dostarczony kupującemu i przewieziony przez granicę, kupujący odeśle Spółce pocztą lub kurierem dokument tax-free z dopiętym paragonem fiskalnym, a towar zostanie uznany za sprzedany podróżnemu. Otrzymany dokument tax-free (łącznie z paragonem fiskalnym), prawidłowo opieczętowany, opisany i podpisany przez urząd celny, będzie podstawą do zwrotu podatku od towarów i usług dla nabywcy towaru.

Aby kupujący nie musiał przyjeżdżać po zwrot podatku od towarów i usług, określoną kwotę, wynikającą z dokumentu tax-free, Spółka prześle gotówką (przekazem pocztowym) kupującemu na wskazany adres zamieszkania lub wskazane miejsce odbioru pieniędzy w urzędzie pocztowym, tzw. „poste restante" w Polsce lub za granicą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle przepisów podatkowych tak dokonana sprzedaż towaru i sposób zwrotu podatku od towarów i usług, daje Spółce prawo do potraktowania tej sprzedaży ze stawką podatku w wysokości, zgodnie z art. 129 ustawy o podatku od towarów i usług...
2. Czy ta sama osoba może np. 3 lub 4 razy w miesiącu dokonać takiego zakupu (za każdym razem w ilościach przewidzianych dla podróżnego) i taka sprzedaż będzie w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług traktowana, jako sprzedaż towaru z zastosowaniem zwrotu VAT dla podróżnych, zgodnie z art. 129 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, sposób i miejsce przekazania towaru podróżnemu, jak również miejsce przekazania podatku VAT (zwrot VAT podróżnemu), nie ma wpływa na to, czy można zastosować dla tej sprzedaży stawkę 0%.

W świetle przepisów istotnym jest – zdaniem Spółki - czy towar został sprzedany osobie nie mającej stałego zamieszkania na terytorium Wspólnoty oraz czy tej osobie został przekazany zwrot podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 126 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z zm.) – zwanej dalej ustawą - osoby fizyczne niemające stałego miejsca zamieszkania na terytorium Wspólnoty, zwane dalej "podróżnymi", mają prawo do otrzymania zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów na terytorium kraju, które w stanie nienaruszonym zostały wywiezione przez nie poza terytorium Wspólnoty w bagażu osobistym podróżnego, z zastrzeżeniem ust. 3 oraz art. 127 i 128.

W ust. 2 ww. artykułu zastrzeżono, iż miejsce stałego zamieszkania, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość.

Według art. 127 ust. 1 ustawy, zwrot podatku, przysługuje w przypadku zakupu towarów u podatników, zwanych dalej „sprzedawcami", którzy:

1. są zarejestrowani jako podatnicy podatku oraz
2. prowadzą ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, oraz
3. zawarli umowy w sprawie zwrotu podatku przynajmniej z jednym z podmiotów, o których mowa w ust. 8.

W myśl ust. 2 tego artykułu, przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się w przypadku, gdy „sprzedawca” dokonuje zwrotu podatku podróżnemu.

Według ust. 5 ww. artykułu, zwrot podatku podróżnym jest dokonywany w złotych przez sprzedawcę lub w punktach zwrotu VAT przez podmioty, których przedmiotem działalności jest dokonywanie zwrotu, o którym mowa w art. 126 ust. 1.

Zwrot podatku - stosownie do art. 128 ust. 1 ustawy - może być dokonany, jeżeli podróżny wywiózł zakupiony towar poza terytorium Wspólnoty nie później niż w ostatnim dniu trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonał zakupu.

Ponadto zgodnie z ust. 2 tego artykułu, podstawą do dokonania zwrotu jest przedstawienie przez podróżnego imiennego dokumentu wystawionego przez sprzedawcę, zawierającego w szczególności kwotę podatku zapłaconego przy dostawie towarów. Wywóz towaru powinien być potwierdzony na tym dokumencie przez urząd celny stemplem zaopatrzonym w numerator. Do dokumentu powinien być dołączony wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej, o której mowa w art. 111 ust. 1.

Zatem z przepisów konstytuujących system zwrotu podatku podróżnym w krajowym porządku prawnopodatkowym wynika, iż sprzedawca dokonujący zwrotu podatku obowiązany jest posiadać wymaganą dokumentację spełniającą warunki określone tymi przepisami.

W świetle art. 129 ust. 1 ustawy, do dostawy towarów, od których dokonano zwrotu podatku podróżnemu, sprzedawca stosuje stawkę podatku 0 %, pod warunkiem że:

1. spełnił warunki, o których mowa w art. 127 ust. 4 pkt 1 i 4, oraz
2. przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument określony w art. 128 ust. 2, zawierający potwierdzenie wywozu tych towarów poza terytorium Wspólnoty.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza zbywać towary podróżnym, o których mowa w wyżej cyt. art. 126 ust. 1 ustawy, bez ich fizycznej obecności w punkcie sprzedaży towarów. Wszelkie czynności związane z wydaniem towarów, zapłatą za nie, przekazaniem wymaganych ustawą dokumentów, będą się odbywać na odległość (za pomocą przesyłek, przelewów, przekazów, poczty elektronicznej itp.).

Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą poprawności takiego postępowania, w kontekście prawa do zastosowania 0% stawki podatku.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane regulacje rozdziału 6 „System zwrotu VAT”, działu XII (Procedury szczególne) ustawy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, iż stoją one na przeszkodzie, aby Spółka mogła stosować dla potrzeb zwrotu podatku podróżnym, schemat sprzedaży opisany we wniosku, z zachowaniem prawa do stosowania (przy spełnieniu wszystkich ustawowych warunków) stawki 0%.

Tak skonstruowany tryb sprzedaży zaprzecza celowi ww. regulacji, które dotyczą obrotu detalicznego, w ramach którego podróżny osobiście nabywa i odbiera dany towar. Przesądza o tym również konieczność ustalenia przez sprzedającego miejsca stałego zamieszkania nabywcy, co odbywa się na podstawie paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość, a nie na zasadzie przesłania przez potencjalnego nabywcę pocztą elektroniczną (lub w inny sposób) danych wynikających z ww. dokumentów, koniecznych do ustalenia takiego miejsca.

Powyższa kwalifikacja prawnopodatkowa sprawia, iż odpowiedź na pytanie drugie jest bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.