INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2010 r. (data wpływu 25 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur związanych z likwidacją towarów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2010 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur związanych z likwidacją towarów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, jako zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług, prowadzi działalność polegającą na likwidacji towarów. Zgodnie z § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 kwietnia 2002 r. w sprawie rozciągnięcia stosowania przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. Nr 50, poz. 449), poprzez likwidację należy rozumieć sprzedaż, zniszczenie, nieodpłatne przekazanie towarów. Stosownie do treści art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), każda z wymienionych czynności podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca, jako organ likwidacyjny postępowania wykonawczego, zleca wyspecjalizowanym podmiotom dokonanie zniszczenia (unieszkodliwienia) towarów stanowiących własność Skarbu Państwa, na podstawie prawomocnych orzeczeń sądów lub zarządzeń zniszczeń wydanych na podstawie art. 232a ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555 ze zm.). Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 grudnia 2005 r. w sprawie niszczenia przedmiotów (Dz. U. Nr 244, poz. 2075), powierza zniszczenie (unieszkodliwienie) towarów wyspecjalizowanym podmiotom, zgodnie z zawartymi umowami na świadczenie usług zniszczenia towarów. Podmioty za wykonanie usługi zniszczenia wystawiają faktury VAT. Organizacja zniszczenia towarów wiąże się z ponoszeniem przez Wnioskodawcę dodatkowych kosztów towarzyszących zniszczeniu, takich jak: koszty transportu, koszty konwoju. Na powyższe usługi wystawiane są również faktury VAT.

Proces zniszczenia towarów, w zależności od rozwiązań technologicznych podmiotów dokonujących zniszczenia, przebiega bezodpadowo (całkowite spalenie) lub w procesie zniszczenia powstają odpady, tzw. pozostałości po zniszczeniu, które następnie Wnioskodawca odsprzedaje podmiotowi dokonującemu zniszczenia. Koszty zniszczenia (unieszkodliwienia) towarów wraz z dodatkowymi kosztami związanymi ze zniszczeniem (transport, konwój) w znaczący sposób przewyższają kwotę dochodu, jaką Wnioskodawca otrzymuje ze sprzedaży ewentualnych pozostałości po zniszczeniu towarów. Na pozostałości po zniszczeniu Wnioskodawca również wystawia faktury VAT. W ogólnym rozrachunku działalności związanej z likwidacją towarów, dochody Wnioskodawcy uzyskane z likwidacji towarów poprzez sprzedaż przewyższają wydatki związane z działalnością likwidacyjną, w tym również wydatki dotyczące zniszczenia towarów.

Mając na uwadze treść art. 86 ust. 1 ustawy o podatku do towarów i usług Wnioskodawca, w zakresie w jakim towary i usługi wykorzystuje do wykonywania czynności związanych z likwidacją towarów, obniża kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w tym także dokonuje obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących zniszczenie (unieszkodliwienie) towarów oraz transport i konwój tych towarów, nawet w sytuacji, gdy proces zniszczenia przebiega bezodpadowo i Wnioskodawca nie odsprzedaje pozostałości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca postępuje właściwie obniżając kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zniszczenie (unieszkodliwienie) towarów, zakup usług dodatkowych związanych nieodłącznie ze zniszczeniem towarów (takich jak transport, konwój) zarówno w sytuacji, gdy w procesie zniszczenia pozostają odpady, które następnie odsprzedawane, jak również w sytuacji, gdy proces zniszczenia przebiega bezodpadowo i Wnioskodawca nie uzyskuje dochodów z tytułu zniszczenia...

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającą z faktur VAT dokumentujących zniszczenie (unieszkodliwienie) towarów, zakup usług dodatkowych związanych nieodłącznie ze zniszczeniem towarów, t.j. kosztów transportu, konwoju, w obydwu wyżej przedstawionych sytuacjach, ponieważ czynności te związane są z działalnością likwidacyjną Wnioskodawcy. Ponadto w ogólnym rozrachunku działalności związanej z likwidacją towarów, dochody Wnioskodawcy uzyskane z likwidacji towarów poprzez sprzedaż przewyższają wydatki związane z działalnością likwidacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54. poz. 535 ze zm.), podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz treść powołanego przepisu należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego tylko w tym przypadku, gdy nabyte usługi dotyczące likwidacji towarów związane są czynnościami opodatkowanymi, t.j. ze sprzedażą pozostałości, o ile nie zachodzą przesłanki wykluczające to prawo określone w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast prawo to nie przysługuje w przypadku, gdy likwidacja przebiega bezodpadowo (całkowite spalenie). W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.