Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2012 r. (data wpływu 17 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi z tytułu wychowywania dziecka – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi z tytułu wychowywania dziecka.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W zeznaniu podatkowym PIT 37 za 2011 r. Wnioskodawca odliczył ulgę prorodzinną. Odliczenie obejmowało czworo dzieci:. Ulga na córkę M obejmowała pełna kwotę odliczenia. W tym przypadku urząd skarbowy nie wnosił sprzeciwu, gdyż córka M i obecna żona zamieszkuje wspólnie z Wnioskodawcą.

Synowie pochodzą z pierwszego związku i ich matką jest X. W przypadku obu synów nastąpił zbieg odliczenia, gdyż ich matka odliczyła ulgę prorodzinną na obu synów w pełnej wysokości. Urząd skarbowy uznał, iż w przypadku syna A ulga przysługuje Wnioskodawcy w #189; wysokości. W przypadku syna K ulga przysługuje Wnioskodawcy za 2 miesiące 2011 r.

Córka I pochodzi z drugiego związku Wnioskodawcy i jej matką jest J-S. W przypadku I urząd skarbowy uznał, iż ulga prorodzinna Wnioskodawcy nie przysługuje.

W postępowaniu wyjaśniającym Wnioskodawca przedstawił żądane (wymagane) dokumenty. Wykazał, iż po rozwodach nie ograniczono Mu władzy rodzicielskiej, ani nie został jej pozbawiony. Wykazał, że w przypadku synów wykonywanie władzy rodzicielskiej jest utrudnione, gdyż obaj są pełnoletni. W przypadku I wykonywanie władzy rodzicielskiej ogranicza się do płacenia alimentów, gdyż jej matka utrudnia a wręcz uniemożliwia Wnioskodawcy kontakty, co sama potwierdziła. Na troje dzieci ma zasądzone alimenty i z zobowiązań wywiązuje się sumiennie i nie zalega z płatnościami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy za 2011 r. przysługuje Wnioskodawcy ulga prorodzinna na dzieci z poprzednich małżeństw w #189; wysokości na każde dziecko...

Zdaniem Wnioskodawcy, PIT 37 za 2011 r. został złożony przez Niego właściwie. Ulgę prorodzinną odliczył na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż właściwie wywiązuje się z obowiązku alimentacyjnego.

Zastosował się do zapisów art. 27f ust. 3 ww. ustawy i odliczył ulgę na troje dzieci w #189; wysokości, gdyż dzieci zamieszkują z matkami. W przypadku synów nastąpił zbieg odliczenia, gdyż ich matka pracuje i nie doszło do porozumienia w kwestii odliczenia ulgi prorodzinnej. W przypadku I także doszło do zbiegu odliczenia, gdyż jej matka odliczyła ulgę prorodzinną w całości. Wnioskodawca o tym fakcie dowiedział się w trakcie postępowania wyjaśniającego. Było to dla Niego zaskoczeniem. Dokonał odliczenia ulgi prorodzinnej na córkę I w wysokości #189; za 2011 r. Matka córki I, J-S podczas rozprawy w sądzie w lutym 2012 r. zeznała, że w 2011 r. pracowała do marca. Wnioskodawca uważał, iż odprowadzony przez nią podatek nie daje jej podstaw do odliczenia ulgi, gdyż z ulgi może skorzystać osoba, która uzyskuje dochody i odprowadza podatek. Urząd skarbowy nie mógł udzielić informacji, co jest zrozumiałe, z jakiego tytułu J-S dokonała odliczenia ulgi.

Wnioskodawca uwzględnił stanowisko urzędu skarbowego składając PIT 37 korygujący i uregulował wskazaną należność.

Podsumowując uważa, że powinien mieć możliwość skorzystania z odliczenia ulgi prorodzinnej na troje dzieci z poprzednich małżeństw w #189; wysokości. Jako podstawę, uważa za zasadne zastosowanie zapisu art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wykonywania władzy rodzicielskiej w postaci faktycznej opieki nie mógł świadczyć ze względu na skuteczne utrudnianie przez matki. Jednak Jego zdaniem formalnie taką władzę wykonywał pokrywając częściowo koszty utrzymania dzieci płacąc regularnie alimenty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1.

Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

Na podstawie art. 27f ust. 3 powyższej ustawy, w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W myśl art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci.

Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą, a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6 (art. 27f ust. 7 ww. ustawy).

W świetle art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Jednocześnie art. 6 ust. 9 ww. ustawy stanowi, iż zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Z wniosku wynika, że w zeznaniu podatkowym PIT 37 za 2011 r. Wnioskodawca odliczył ulgę prorodzinną. Odliczenie obejmowało czworo dzieci:. Ulga na M obejmowała pełna kwotę odliczenia. W tym przypadku urząd skarbowy nie wnosił sprzeciwu, gdyż córka M i obecna żona zamieszkuje wspólnie z Wnioskodawcą.

Syn A i K pochodzą z pierwszego związku i ich matką jest M. W przypadku obu synów nastąpił zbieg odliczenia, gdyż ich matka odliczyła ulgę prorodzinną na obu synów w pełnej wysokości. Urząd skarbowy uznał, iż w przypadku syna A ulga przysługuje Wnioskodawcy w #189; wysokości. W przypadku syna K ulga przysługuje Wnioskodawcy za 2 miesiące 2011 r.

Córka I pochodzi z drugiego związku Wnioskodawcy i jej matką jest M J-S. W przypadku I córki I urząd skarbowy uznał, iż ulga prorodzinna Wnioskodawcy nie przysługuje.

W postępowaniu wyjaśniającym Wnioskodawca przedstawił żądane (wymagane) dokumenty. Wykazał, iż po rozwodach nie ograniczono Mu władzy rodzicielskiej, ani nie został jej pozbawiony. Wykazał, że w przypadku synów wykonywanie władzy rodzicielskiej jest utrudnione, gdyż obaj są pełnoletni. W przypadku I wykonywanie władzy rodzicielskiej ogranicza się do płacenia alimentów, gdyż jej matka utrudnia, a wręcz uniemożliwia Wnioskodawcy kontakty, co sama potwierdziła. Na troje dzieci ma zasądzone alimenty i z zobowiązań wywiązuje się sumiennie i nie zalega z płatnościami.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikająca z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie. Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 ze zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom; każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania. Ograniczenie tej władzy, wynikające z orzeczenia sądowego powierzającego jednemu z rodziców wykonywanie władzy rodzicielskiej nie wpływa na możliwość korzystania z ulgi, ponieważ drugiemu z rodziców również przysługuje władza rodzicielska, nawet jeżeli została ograniczona.

Tak więc ulga ta przysługuje także rodzicowi, który ma ograniczoną władzę rodzicielską. Z odliczenia nie może natomiast skorzystać ten z rodziców, który na skutek interwencji sądu opiekuńczego został pozbawiony tej władzy, jak również rodzic, w stosunku do którego została ona zawieszona.

W świetle powyższego, jeżeli rodzice po rozwodzie lub separacji obydwoje mają władzę rodzicielską, muszą ustalić, w jakiej kwocie (w jakiej proporcji) i które z nich korzysta z odliczenia ulgi na dziecko. Konieczne jest zatem porozumienie w tym względzie, co oznacza, że rodzice dziecka powinni wspólnie uzgodnić sposób obliczenia okresów wykonywania przez nich władzy rodzicielskiej, które będą stanowiły podstawę do skorzystania z „ulgi prorodzinnej”, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy podkreślić, że roczna kwota odliczenia dotyczy łącznie obojga rodziców. Zasada ta dotyczy również rodziców rozwiedzionych. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych precyzuje, że rodzicom przysługuje wspólnie roczna kwota ulgi i mogą ją oni odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnie ustalonej przez rodziców proporcji. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Rodzice mogą odliczyć ją w częściach równych lub w proporcji przez siebie ustalonej. To w ich gestii leży ustalenie, kto i w jakiej części dokona odliczenia przysługującej im ulgi. W związku z tym zarówno w celu skorzystania z odliczenia od podatku w częściach równych jak i w innej proporcji konieczne jest uzyskanie w tym zakresie porozumienia między osobami uprawnionymi. Jego brak nie obliguje do korzystania z ulgi w częściach równych.

Wobec powyższego nie można się zgodzić ze stanowiskiem Wnioskodawcy, zgodnie z którym – w sytuacji gdy z matkami dzieci nie dojdzie do porozumienia w kwestii podziału kwoty ulgi prorodzinnej – to wówczas ulga przysługuje rodzicom w równej wysokości, czyli po 50%.

Jednocześnie należy podkreślić, że Wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe są wyjątkiem, istotnym odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej – powszechności i równości opodatkowania, a ich zastosowanie nie może odbywać się na podstawie wykładni rozszerzającej, tzn. muszą być interpretowane ściśle.

Należy także wskazać, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U z 2012 r., poz. 749 ze zm.), niniejsza interpretacja jest wydana dla Wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Powrót