INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 18 listopada 2010 r.), uzupełnionym w dniu 11 lutego 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru i odprowadzenia podatku u źródła - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru i odprowadzenia podatku u źródła. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 01 lutego 2011 r. Znak: IBPBI/2/423-1652/10/AP wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełnienia dokonano w dniu 11 lutego 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (sformułowany ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 09 lutego 2011 r. - data wpływu 11 lutego 2011 r.)

Spółka jest producentem laboratoryjnych urządzeń, które przyłączane są poprzez interfejs USB i sterowane za pomocą komputerów. Komputery sterujące tymi urządzeniami identyfikują je za pomocą unikalnego numeru VID (Vendor Identificator), ewentualnie numeru PID lub DID, które oznaczają producenta, czyli w tym wypadku Spółkę. Na podstawie zestawu tych numerów komputer uruchamia odpowiednie dla urządzenia sterowniki. Aby numer VID był faktycznie unikalny, producenci muszą wiedzieć, że dany numer jest już zajęty przez innego producenta. Lista użytkowników numerów VID jest administrowana przez organizacje U., mającą siedzibę w Stanach Zjednoczonych Ameryki, gdzie poszczególnym numerom VID przypisywani są poszczególni producenci. Jednorazowa opłata za wpisanie na taką listę wynosi 2.000,00 USD. Spółka dokonała takiej opłaty wpisowej na rzecz wyżej wymienionej organizacji. Posiadanie nr VID jest niezbędne dla prawidłowego działania produkowanych przez Spółkę urządzeń laboratoryjnych w systemach komputerowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłata za wpis na listę użytkowników numerów VID, którą prowadzi organizacja U. podlega obowiązkowi pobrania i odprowadzenia podatku u źródła jak od należności licencyjnej...

Zdaniem Spółki, dokonana opłata nie podlega obowiązkowi pobrania i odprowadzenia podatku u źródła, ponieważ opłata ta jest wydatkiem poniesionym przez Spółkę w celu zapewnienia bezpiecznego używania wyprodukowanego urządzenia (a nie licencją) i nie daje prawa do używania czegokolwiek oprócz numeru VID. Nie przenosi w żaden sposób praw autorskich, nie daje możliwości dokonywania żadnych modyfikacji ani nie podlega odsprzedaży, nie jest więc należnością z tytułu praw autorskich (stanowisko sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 09 lutego 2011 r. - data wpływu 11 lutego 2011 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm. określanej dalej „updop”) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 21 ust. 1 pkt 1 updop stanowi, iż z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), podatek dochodowy ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 updop przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ww. ustawy, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miała umowa zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisana w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. Nr 31 z 1976 r., poz. 178, dalej „umowa polsko-amerykańska”).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 i 2 umowy polsko-amerykańskiej, należności licencyjne powstałe w jednym Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie będą opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie. Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ust. 1 tego artykułu, mogą być opodatkowane także w tym Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale podatek w ten sposób pobierany nie może przekroczyć 10% kwoty należności brutto.

W myśl art. 13 ust. 3 umowy polsko-amerykańskiej, określenie "należności licencyjne" użyte w niniejszym artykule oznacza:

1. wszelkiego rodzaju należności, które są płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub prac naukowych, włączając prawa autorskie, związane z filmami i taśmami magnetofonowymi używanymi przez rozgłośnie radiowe i stacje telewizyjne, patentami, znakami towarowymi, wzorami użytkowymi i zdobniczymi, dokumentacją, formułami, technologią produkcyjną, informacjami dotyczącymi doświadczeń przemysłowych, handlowych lub naukowo-badawczych lub umiejętności (know-how), oraz
2. zyski osiągnięte ze sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji taką wartością majątkową lub prawami w takim zakresie, w jakim kwoty uzyskane z takiej sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji za odpłatnością uzależnione są od produktywności, używania lub dysponowania taką wartością majątkową lub prawami.
   
   

Zgodnie z art. 13 ust. 4 umowy polsko-amerykańskiej, postanowienia ustępu 2 tego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli odbiorca należności licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium jednego z Umawiających się Państw, posiada w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne, zakład, a prawa albo wartości majątkowe, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne, rzeczywiście należą do tego zakładu. W takim przypadku mają zastosowanie postanowienia artykułu 8 niniejszej Umowy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka dokonała zapłaty opłaty administracyjnej na rzecz firmy mającej siedzibę w Stanach Zjednoczonych w celu wpisania na listę użytkowników numeru VID. Kluczową kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie jest ustalenie czy umowę zawartą pomiędzy Spółką a kontrahentem amerykańskim, należy traktować jako umowę licencyjną, też czy jako umowę o świadczenie usług. Zdaniem tut. Organu przedmiotowa opłata nie ma charakteru należności licencyjnych, a zatem nie będzie objęta dyspozycją art. 13 umowy polsko-amerykańskiej. Nie jest ona również objęta zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 updop. Jak wskazała Spółka w przedmiotowej sprawie nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich ani do przekazania praw do używania praw autorskich Spółce. Oznacza to, że Spółka dokonując wpłaty takiej należności, nie była obowiązana do potrącenia od niej zryczałtowanego podatku dochodowego. Dochód amerykańskiego kontrahenta uzyskany z tytułu wpisania Spółki na listę użytkowników numeru VID podlegać będzie opodatkowaniu zgodnie z art. 8 umowy polsko-amerykańskiej (zyski z działalności gospodarczej) tylko w państwie siedziby podmiotu uzyskującego taki dochód, czyli w Stanach Zjednoczonych, o ile amerykański kontrahent nie posiada zakładu na terytorium Polski (art. 8 ust. 1 umowy polsko-amerykańskiej).

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.