INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2010 r. (data wpływu 13 grudnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 lutego 2011 r. (data wpływu 1 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stawki podatku dla dostawy drogi wewnętrznej stanowiącej część wspólną właścicieli domów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stawki podatku dla dostawy drogi wewnętrznej stanowiącej część wspólną właścicieli domów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 lutego 2011 r. (data wpływu 1 marca 2011 r.) będący odpowiedzią na wezwanie z dnia 16 lutego 2011 r. znak IBPP3/443-969/10/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest firma budowlaną. Buduje osiedle domków jednorodzinnych. Osiedle to jest zamkniętym, ogrodzonym obiektem z bramą wjazdową. W związku z faktem, iż jest to sprzedaż dotycząca budownictwa mieszkaniowego sprzedaż została opodatkowana stawką VAT 7%. Dodatkowo nastąpiła sprzedaż części wspólnej. Ta część wspólna to działka drogowa – droga wewnętrzna na ogrodzonym osiedlu domków jednorodzinnych posiadająca pośredni dostęp (poprzez drogę nie spełniającą kryteriów drogi publicznej) do drogi publicznej. Wartość rynkowa części wspólnej została opodatkowana według stawki 7%.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 22 lutego 2011 r. wskazano:

W 2008 r. Wnioskodawca rozpoczął budowę osiedla dwóch zespołów domów jednorodzinnych w zabudowie szeregowej. Inwestycja została zaprojektowana na działce niezagospodarowanej, zakupionej w stawce zwolnionej z podatku VAT, na terenach będących nieużytkami. Wymagało to więc zaprojektowania dróg wewnętrznych zapewniających skomunikowanie domów z ulicami miejskimi. Działki dróg wewnętrznych zostały geodezyjnie wydzielone z przeznaczeniem typu użytku „działka drogowa” i w konsekwencji właściciele domów zostają współwłaścicielami tych działek drogowych.

Dostawa części wspólnej tj. drogi wewnętrznej była dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Oddanie w użytkowanie nastąpiło w lipcu 2010 r., a wydatki poniesione na wykonanie przedmiotowej drogi stanowiły więcej niż 30% wartości początkowej gruntu. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT a dostawa poszczególnych budynków upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Przy wytworzeniu przedmiotowej drogi wewnętrznej przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wnioskodawca poniósł wydatki na wykonanie drogi wewnętrznej a nie jej ulepszenie. Działka budowlana nie posiadała drogi.

Wykonana droga nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do własnych celów lecz wyłącznie przez właścicieli domów jako drogę konieczna gwarantującą dojazd do drogi publicznej – w związku z tym okres użytkowania przed zasiedleniem jest znacznie krótszy niż 5 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca zastosował właściwą stawkę podatku VAT przy opodatkowywaniu sprzedaży części wspólnej – drogi wewnętrznej...

Zdaniem Wnioskodawcy, właściwą stawką jest zastosowana przez Wnioskodawcę stawka VAT 7%. Wewnętrzna droga dojazdowa w zamkniętym osiedlu domków jednorodzinnych stanowi infrastrukturę towarzysząca przy budownictwie mieszkaniowym zgodnie z art. 146 ust. 3 ustawy o VAT. Droga ta służy wyłącznie budownictwu mieszkaniowemu. Jest to droga wewnątrz ogrodzonego osiedla domków jednorodzinnych, stanowi więc integralną część inwestycji związanej z budownictwem mieszkaniowym. W związku z tym właściwą stawką VAT jest stawka 7%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010 r., gdyż we wniosku z dnia 2 grudnia 2010 r., Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Zgodnie z ust. 12 powołanego artykułu, 7% stawkę podatku od towarów i usług stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z treścią ust. 12a ww. artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w PKOB w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Z kolei, stosownie do ust. 12b tego artykułu, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m²
   
   

Według art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

W treści § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2009 Nr 224, poz. 1799 ze zm.), obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r., ustawodawca wskazał, iż w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

- w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Według norm zawartych w przytoczonych przepisach 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

W myśl art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Ustawa o podatku od towarów i usług, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Budynkami natomiast są zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, które przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), wynika, budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak m.in. drogi.

Według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych drogi zaliczone są do działu 21- „Infrastruktura transportu”, grupy 211, tj. „Autostrady, drogi ekspresowe, ulice i drogi pozostałe”.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zajmuje się budową osiedla domków jednorodzinnych. Osiedle to jest zamkniętym ogrodzonym obiektem z bramą wjazdową. Oprócz dostawy domków jednorodzinnych nastąpiła dodatkowa sprzedaż części wspólnej. Ta część wspólna to działka drogowa – droga wewnętrzna na ogrodzonym osiedlu domków jednorodzinnych. W konsekwencji właściciele domów zostają współwłaścicielami tych działek drogowych.

Mając na uwadze wyżej powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku zaistniały stan faktyczny stwierdzić należy że dostawa drogi, w wyniku której właściciele domów jednorodzinnych staną się jej współwłaścicielami nie może korzystać z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 7%.

Dodatkowo wskazać należy, że powołany przez Wnioskodawcę art. 146 ust. 3 ustawy o VAT w niniejszej sprawie nie ma zastosowania. W okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r., stosownie do przepisu z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a i lit. b ustawy, obniżoną stawką do 7% objęte były m.in. roboty budowlano-montażowe oraz remonty i roboty konserwacyjne związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, a także obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych.

Zgodnie z art. 146 ust. 3 ustawy, przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się:

1. sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
2. urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
3. urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

– jeżeli były one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Zatem, stosownie do ww. przepisów ustawy i rozporządzenia, od dnia 1 stycznia 2008 r. preferencyjna 7% stawka podatku nie znajduje zastosowania do robót budowlano-montażowych obiektów infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Znowelizowane od 1 stycznia 2008 roku przepisy, nie wprowadziły preferencji podatkowej dla infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, co oznacza, iż począwszy od dnia 1 stycznia 2008 r. - z uwagi na utratę mocy przepisu przejściowego, jakim był w tym zakresie art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy – roboty z nią związane podlegają opodatkowaniu według stawki 22% stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT. Ponadto wskazać należy, że stawka preferencyjna w wysokości 7% miała zastosowanie dla robót budowlano-montażowych, remontów, robót konserwacyjnych związanych z m.in. z infrastrukturą towarzyszącą. Nie mała zastosowania dla dostawy infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu.

W tym miejscu należy wskazać, że kolejnym wyjątkiem od zasady wynikającej z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, jest zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub ulepszony obiekt (jego część) zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, co do zasady, korzysta ze zwolnienia z podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa powyżej, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Jak wskazał Wnioskodawca dostawa części wspólnej, drogi wewnętrznej była dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, a przy wytworzeniu przedmiotowej drogi wewnętrznej przysługiwało dokonującemu jej dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie.

Zatem w sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę dostawa przedmiotowej drogi nie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. pkt 10, bowiem była dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. Art. 43 ust. 1 pkt 10a również nie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie, bowiem przy wytworzeniu drogi dokonującemu dostawy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Reasumując, dostawa drogi wewnętrznej, w wyniku której mieszkańcy domów jednorodzinnych stali się jej współwłaścicielami, podlegała opodatkowaniu wg stawki podatkowej 22% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.