Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-935b/10/AF
z 3 grudnia 2010 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ITPP2/443-935b/10/AF
Data
2010.12.03



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy


Temat
Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Dostawa towarów i świadczenie usług --> Świadczenie usług

Podatek od towarów i usług --> Przepisy ogólne --> Definicje legalne


Słowa kluczowe
import usług
import usług
naprawa gwarancyjna
naprawa gwarancyjna
usługi gwarancyjne
usługi gwarancyjne


Istota interpretacji
Czy czynności (naprawy gwarancyjne) są świadczeniem usług i importem usług?



Wniosek ORD-IN 819 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2010 r. (data wpływu 8 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności za import usług - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 8 września 2010 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności za import usług.


W przedmiotowym wniosku przedstawiony następujący stan faktyczny.


Spółka (zwana dalej: „P.") prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dostaw, instalowania i uruchamiania turbin wiatrowych oraz w zakresie serwisu elektrowni wiatrowych.

W odniesieniu do dostarczonych i zainstalowanych przez siebie turbin, odpowiada wobec nabywcy za usunięcie wszelkich defektów lub szkód spowodowanych powstaniem tych defektów, jakie wystąpią w turbinach w okresie gwarancji. Jednocześnie, zgodnie z postanowieniami umów zawartych przez „P.” z duńską spółką z grupy (zwanym dalej „S."), będącą projektantem i konstruktorem elementów turbin wiatrowych, generalna odpowiedzialność na usuwanie defektów i ewentualnych szkód będących następstwem tych defektów, powstałych w turbinach wiatrowych w okresie gwarancji spoczywa na „P.”. Jednakże „S.” jest odpowiedzialna za te defekty turbin, które wynikają z błędów projektowych, konstrukcyjnych lub błędów w zakresie procesów produkcyjnych opracowanych przez „S.” (przypadki wystąpienia tego rodzaju defektów określane są mianem „defektów CIM"), oraz „S.” jest zobowiązana wynagrodzić „P.” za wszelkie poniesione koszty pośrednie i bezpośrednie związane z usuwaniem defektów CIM w turbinach wiatrowych dostarczonych klientom, w tym koszty prac demontażowych i instalacyjnych, koszty podróży, transportu komponentów, koszty wynagrodzenia zaangażowanego do wykonania prac personelu, itp. Przy usuwaniu defektów CIM, które realizowane jest przez „P.”, zachodzi często konieczność wykonania określonych czynności przez techników zatrudnionych w „S.”, jako osoby posiadające najbardziej fachową wiedzę w zakresie konstrukcji, funkcjonowania i sposobów usuwania usterek wynikających z błędów projektowych, konstrukcyjnych lub błędów w zakresie procesów produkcyjnych elementów turbin wiatrowych. Umowy zawarte między „P.” i „S.” nie precyzują, czy koszty powstałe w związku z wykonywaniem czynności przez techników „S.” powinny być ponoszone przez „S.” w ramach realizacji zobowiązań wynikających z odpowiedzialności za defekty CIM, czy też „S.” winien być tu traktowany jako dostawca usług na rzecz „P.”, których wartość stanowi następnie element kalkulacyjny całości świadczenia wykonywanego przez „P.” na rzecz „S.” w ramach usług polegających na usuwaniu defektów CIM. W praktyce, koszty związane z zaangażowaniem techników zatrudnionych przez „S.” przy usuwaniu defektów CIM w turbinach wiatrowych dostarczonych nabywcy przez „P.”, ujmowane są w systemie księgowym „S.” jako należności od „P.”. Z uwagi na fakt, iż systemy księgowe „P.” i „S.” są ze sobą zintegrowane, księgowania dokonywane przez „S.” znajdują automatycznie odzwierciedlenie w księgach „P.” (zaksięgowanie określonych pozycji przez „S.” powoduje odpowiednie, automatyczne zaksięgowanie tych pozycji w księgach „P.”). W konsekwencji, koszty techników „S.”, w momencie zaksięgowania przez „S.”, automatycznie pojawiają się w księgach „P.” jako zobowiązania „P.” wobec „S.” i koszty „P.”. „S.” nie wystawia jednak „P.” faktur związanych z wykonaniem przez techników „S.” czynności przy usuwaniu defektów CIM. „P.” nie ma wpływu na w/w sposób ujmowania kosztów techników „S.” w księgach „S.” i w konsekwencji, na ich automatyczne zaksięgowanie w określony sposób również w księgach „P.” (jako zobowiązania i koszty). Wynagrodzenie jakie „P.” otrzymuje od „S.” za usuwanie defektów CIM kalkulowane jest jako suma kosztów poniesionych przez „P.” przy usuwaniu defektów CIM, powiększona o marżę zysku „P.”, ustaloną w oparciu o warunki rynkowe (metoda „koszt plus"). Przy obliczaniu wysokości wynagrodzenia należnego od „S.” Spółka nie uwzględnia jednak kosztów związanych z udziałem techników „S.” w usuwaniu defektów CIM (jako, że nie są one uprzednio fakturowane na „P.”).

„S.” nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy biorąc pod uwagę opisany wyżej stan faktyczny, czynności wykonywane przez techników „S.” w związku z usuwaniem defektów CIM, należy traktować jako usługi wykonywane przez „S.” na rzecz „P.”, a w konsekwencji, jako import usług przez „P.” w Polsce w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, czy też czynności te mają z punktu widzenia „P.” charakter neutralny podatkowo (nie stanowią importu usług, mimo narzuconego przez stronę duńską sposobu ujmowania w księgach „P.” i „S.”)...


Zdaniem Spółki, odpowiedzialność za skutki defektów CIM, zgodnie z postanowieniami umowy między Spółką i „S.”, ponosi „S.”. W konsekwencji należy uznać, iż w sytuacji, kiedy usługa usuwania defektu CIM w turbinie należącej do klienta jest wykonywana przez Spółkę, jednak wymaga udziału techników „S.”, mamy do czynienia z bezpośrednim wykonaniem przez „S.” ciążących na niej zobowiązań wynikających z odpowiedzialności za defekty CIM. Innymi słowy, mimo, iż większa część czynności przy usuwaniu defektu CIM jest wykonywana przez Spółkę (i stanowi świadczenie przez Spółkę usługi dla „S.” w tym zakresie), to w tej części, w której charakter niezbędnych do wykonania czynności powoduje konieczność ich realizacji bezpośrednio przez „S.” (działającej przez swoich techników), zobowiązanie do wykonania świadczenia wobec klienta realizowane jest bezpośrednio przez podmiot odpowiedzialny.

W ocenie Spółki w zakresie tym nie mamy więc do czynienia ze świadczeniem usług przez „S.” na rzecz Spółki, a z bezpośrednim wykonaniem przez „S.” swoich własnych zobowiązań. Fakt, iż „S.” dokonuje w swoich księgach takiego a nie innego rozliczenia kosztów związanych z wykorzystaniem swoich techników oraz fakt, iż na skutek integracji systemów księgowych „S.” i Spółki, również w księgach Spółki pojawiają się odpowiednie księgowania tych kwot, nie przesądza o tym, iż występuje tu odpłatne świadczenie usług. Przyjęty sposób księgowania (stosowany w całej grupie) wynika z przyjętej przez grupę polityki rachunkowości i z wewnątrzgrupowych ustaleń co do sposobu ujmowania pewnych zdarzeń gospodarczych do celów ewidencyjnych. Sposób ten nie ma jednak wpływu na ocenę charakteru wykonywanych czynności z podatkowego punku widzenia, a w szczególności, z punktu widzenia skutków na gruncie podatku od towarów i usług.

Dla celów opodatkowania tym podatkiem istotne jest natomiast to, iż „S.” - w zakresie, w którym wykorzystuje swoich techników do usuwania defektów CIM - wykonuje wobec ostatecznego beneficjenta (nabywcy turbin wiatrowych) swoje własne zobowiązania umowne; nie wykonuje natomiast czynności na rzecz Spółki. Nie można też uznać, że Spółka mógłby zlecać „S.” wykonanie takich czynności, ponieważ za ich wykonanie odpowiedzialny jest właśnie „S.”. Zwrócić też należy uwagę, iż „S.” nie otrzymuje od Spółki (ani od nabywcy turbin) wynagrodzenia za przedmiotowe czynności. Nie wystawia również faktur za ich wykonanie. Co więcej, również Spółka nie traktuje wartości czynności wykonanych przez „S.” jako elementu kalkulacyjnego wartości swoich usług wykonanych na rzecz „S.” dotyczących usuwania defektów CIM. Są to dodatkowe okoliczności, które wskazują na brak świadczenia usług między „S.” i Spółka w tym zakresie, mimo przyjętych, wspomnianych wyżej, zasad ujmowania wartości tych zdarzeń w księgach obu spółek. Biorąc pod uwagę powyższe, udział techników „S.” w usuwaniu defektów CIM nie powinien być traktowany jako import usług przez Spółkę od „S.” w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług i zostać uznany jako zdarzenie neutralne z punktu widzenia rozliczeń Spółki w zakresie tego podatku.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.


Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Analiza powyższych przepisów wskazuje, że aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Na podstawie art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 17 ust.1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że w tym konkretnym przypadku, o ile – jak wynika z treści wniosku – kontrahent duński nie wystawia dla Spółki faktur za pracę techników i nie pobiera z tego tytułu opłat, czynności te nie stanowią usług, a co za tym idzie nie wystąpił import usług.

Jednocześnie informuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii sposobu dokumentowania i księgowania opisanych czynności, gdyż nie przedstawiono w tym zakresie własnego stanowiska oraz nie postawiono pytania, a ponadto pozostaje to poza zakresem postępowania w przedmiocie wydania interpretacji indywidulanej


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj