INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24.11.2010 r. (data wpływu 29.11.2010 r.), uzupełnione pismem z dnia 20.01.2011r. (data wpływu 25.01.2011r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 11.01.2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.11.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o. o. („l.”, „Spółka”), prowadzi różnego rodzaju inwestycje developerskie. Jedną z tych inwestycji jest realizacja Projektu polegającego na budowie domu mieszkalnego wielorodzinnego przy ul. J. w W.. Lokale mieszkalne są przeznaczone na sprzedaż. Spółka nie utworzyła dla tego projektu odrębnego oddziału zarejestrowanego w KRS, jednak zespół składników majątkowych związanych z projektem jest wyodrębniony organizacyjnie i finansowo. Wyodrębnienie organizacyjne polega na wyznaczeniu w strukturze Spółki osób odpowiedzialnych za realizację Projektu, ustaleniu zasad raportowania, wydawania instrukcji i poleceń służbowych wyłącznie na potrzeby realizacji Projektu deweloperskiego.

Spółka ma możliwość wyodrębnienia w ramach prowadzonej ewidencji rachunkowo-księgowej zapisów oraz zdarzeń gospodarczych związanych z tym projektem deweloperskim. Istnieje możliwość określenia przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów dla tej działalności. Koszty obsługi finansowo - księgowej oraz koszty administracyjne (np. związane z utrzymaniem biura) tzw. koszty ogólne zarządu są rozdzielane na działalność związaną z realizacją Projektu deweloperskiego oraz pozostałą działalność operacyjną Spółki.

W oparciu o te dane Spółka przygotowuje odrębny bilans oraz rachunek zysków i strat Projektu przy ul J. Na potrzeby rozliczeń finansowych związanych z Projektem został wyznaczony odrębny rachunek bankowy. Finansowe wyodrębnienie majątku i zobowiązań oraz przychodów i kosztów związanych z Projektem zapewnia możliwość bezpośredniej kontroli i sporządzania odrębnej sprawozdawczości finansowej. Na majątek związany z realizacją zadania gospodarczego polegającego na budowie domu wielorodzinnego składają się następujące składniki:

1. nieruchomość na której będzie realizowana inwestycja;
2. projekt architektoniczny;
3. pozostałe wydatki poniesione na zakup usług związanych z Projektem;
4. rozrachunki z dostawcami na poczet usług związanych z przygotowaniem i realizacją Projektu;
5. środki pieniężne.
   
   

Planowane jest wniesienie zespołu składników materialnych i niematerialnych służących do realizacji Projektu w formie aportu do innej spółki kapitałowej. Jeżeli w dacie wniesienia aportu w bilansie Spółki będą nieuregulowane zobowiązania wówczas zostaną one przeniesione na rzecz Nowej Spółki w drodze odrębnej czynności prawnej (aczkolwiek zostaną uwzględnione w cenie nabycia lub w wartości nominalnej wydawanych udziałów) ze względu na fakt że przeniesienie zobowiązań w formie aportu jest prawnie niemożliwe.

Wniesienie zespołu składników majątkowych do owej Spółki jest uzasadnione gospodarczo. Spółka ubiega się o pozyskanie finansowania zewnętrznego na dokończenie realizacji Projektu. Zgodnie z obowiązującą na rynku deweloperskim praktyką, instytucje finansowe żądają aby finansowane przedsięwzięcie inwestycyjne wyodrębnione było również w sensie prawnym w formie spółki kapitałowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisana dostawa towarów wynikająca z przeniesienia prawa własności do nieruchomych i ruchomych składników majątku w formie aportu do Nowej Spółki jest zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług („uptu”)...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Na podstawie art. 6 pkt 1 uptu przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Definicję przedsiębiorstwa zawiera art. 551 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93 ze zm.) („kc”) natomiast nie zawiera definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zgodnie przepisami kc jako przedsiębiorstwo należy rozumieć zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej w szczególności przedsiębiorstwo obejmuje:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. tajemnice przedsiębiorstwa;
6. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 27e) uptu jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa - rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Kierując się stanowiskiem sądów administracyjnych wyrażonym m. in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu (wyrok z dnia 12 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Po 249/10) należy uwzględniać wspólnotowe rozumienie pojęcia „całości lub części majątku”, którym posługuje się art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 26 listopada 2006 r. (Dz. U. UE L Nr 347 poz. 1 ze zm. - zwaną dalej „Dyrektywa 112”). W myśl tej regulacji prawa unijnego w przypadku przekazania odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki w całości lub w części majątku państwa członkowskie mogą uznać że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

W polskim ustawodawstwie przedstawione wyżej postanowienia Dyrektywy 112 znalazły swoje odzwierciedlenie we wspomnianym już art. 6 pkt 1 uptu. Polski ustawodawca postanowił, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, jednocześnie od 1 grudnia 2008 r. obowiązuje definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa w art. 2 pkt 27e uptu, której brzmienie jest identyczne z definicją zorganizowanej części przedsiębiorstwa określonej na potrzeby opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, o której mowa w art. 4a pk 4 updop.

Należy zwrócić uwagę, że ustawodawca unijny nie zdefiniował zastosowanej w art. 19 Dyrektywy 112 pojęcia „całości lub części majątku”. Dlatego zgodnie z poglądem wyrażonym w powołanym wyżej wyroku WSA w Poznaniu, niezbędnym jest wskazanie na jego rozumienie przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich. W wyroku C-497/01 w sprawie Zita Modes przeciwko Administation de I’energisrement et des domaines (publ. EC 2003/11B/I 14393), Trybunał Sprawiedliwości zwrócił uwagę, że „niezgodnie z przepisami Dyrektywy jest wprowadzenie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń innych niż te o których mowa w Dyrektywie. Ponadto Trybunał zauważył, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz w zależności od konkretnego przypadku składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.”

Zdaniem sądów administracyjnych zawarte w art. 6 pkt 1 uptu wyłączenia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części powinny odpowiadać wspólnotowej koncepcji przekazania całości lub części majątku o której mowa w art. 19 Dyrektywy 112. Sąd administracyjny stanął na stanowisku, że posługiwanie się pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa stosowanym w podatkach dochodowych, z pominięciem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości jest wadliwe. Taki sposób wykładni prawa ignoruje tezy o autonomii pojęć i instytucji prawa unijnego. Sąd administracyjny powołał się na wspomniany wyżej wyrok TS w sprawie Zita Modes: „Trybunał podkreślił w nim, iż zasada wyłączenia z opodatkowania przewidziana w art. 5 ust. 8 uprzednio obowiązującej VI Dyrektywy (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) stanowi autonomiczną konstrukcję prawa wspólnotowego, której celem jest przeciwdziałanie różnicom w zakresie stosowania wspólnego systemu VAT w poszczególnych państwach członkowskich” (zob. też: wyrok TS z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie C-287/00 Komisja v. Niemcy ECR 2002, s I-5811, pkt 44).

Trybunał podkreślił - powołując się także na swe wcześniejsze orzecznictwo (m. in.: wyrok TS z dnia 18 stycznia 1984 r. w sprawie 327/82 Ekro, ECR 1984 s. 107 pkt 11 oraz wyrok TS z dnia 19 września 2000 r. w sprawie C-287/98 Linster, ECR 2000 s. I-6917, pkt 43) - że fakt, iż prawo wspólnotowe nie zawiera definicji pojęcia przedsiębiorstwa lub jego części nie oznacza że państwa UE mają swobodę jego interpretacji. Trybunał stanął na stanowisku, iż biorąc pod uwagę cel Dyrektywy pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji, z wyjątkiem sytuacji, gdy sama Dyrektywa daje państwom unijnym jasną dyspozycję do zdefiniowania pojęcia w krajowej legislacji.

Należy podkreślić, że Trybunał w swym orzecznictwie wielokrotnie wskazywał, iż oparcie konsekwencji zharmonizowanego systemu podatku VAT na pojęciach zdefiniowanych w niezharmonizowanych regulacjach innych gałęzi prawa powoduje, że założona harmonizacja nie zostałaby osiągnięta. Dlatego Trybunał stwierdził, że bezsprzecznie art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) nie odwołuje się expressis verbis do legislacji państw unijnych w zakresie definiowania konstrukcji przeniesienia całości lub części majątku. W konsekwencji w ocenie TS niezgodne z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń - innych niż te o których mowa w Dyrektywie.

Przechodząc do wykładni samego zakresu wyłączenia sformułowanego w art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy (art. 19 Dyrektywy 112) Trybunał we wskazanym wyroku w sprawie Zita Modes (C-497/01) uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz - w zależności od konkretnego przypadku - składnikami niematerialnymi, które łącznie stanową przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Jak zauważył WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 12 maja 2010 r. „Już pobieżna analiza regulacji z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT prowadzi do wniosku, iż ustawodawca nie stworzył odrębnej (autonomicznej) definicji legalnej zorganizowanej części przedsiębiorstwa na potrzeby podatku VAT lecz posłużył się definicjami przyjętymi na gruncie podatków dochodowych (art. 4a pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tj.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. oraz art. 5a pkt 4 ustawy dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.)

Mając na uwadze tezy sformułowane przez TS w ww. orzeczeniu (C 497/01) wątpliwości musi budzić już sama definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa w ustawie o VAT. Po pierwsze ustawa o VAT w celu uznania zorganizowanej części przedsiębiorstwa wymaga zbycia łącznie składników materialnych i niematerialnych, TS sugeruje natomiast analizę in concreto, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Po drugie, warunkiem sine qua non uznania zbycia części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest - w świetle art. 2 pkt 27e ustawy o VAT - zbycie wraz ze składnikami materialnymi i niematerialnymi zobowiązań, co również nie znajduje potwierdzenia w orzecznictwie Trybunału. Należy podkreślić także, iż definicja zawarta w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U z 1964 r. Nr 16 poz. 93 z późn. zm.) - po nowelizacji z 2003 r. - wśród elementów składowych definicji przedsiębiorstwa nie wymienia zobowiązań co skutkuje tym, iż w doktrynie prawa cywilnego przyjmuje się, że zobowiązania nie muszą stanowić elementu przedsiębiorstwa.”

Zatem zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości główną przesłanką wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. W tej sytuacji istotne jest, czy zbywana cześć przedsiębiorstwa jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Jak przedstawiono w opisie stanu faktycznego zorganizowany w ramach l. Sp. z o. o. zespół składników majątkowych został wyznaczony do realizacji odrębnego od reszty działalności Spółki zadania gospodarczego - Projekt „J.”. Po przeniesieniu wydzielonych składników majątkowych w formie aportu do Nowej Spółki, a także po ewentualnym przejęciu zobowiązania (jeżeli będą takie na dzień przeprowadzenia transakcji), Nowa Spółka będzie kontynuowała rozpoczętą inwestycję oraz po jej zakończeniu sprzeda lokale mieszkalne stanowiące odrębne nieruchomości.

Przedsiębiorstwo Nowej Spółki będzie więc zdolne do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że zostanie spełnione główne kryterium pozwalające uznać wyodrębniony zespół składników majątkowych za część przedsiębiorstwa w takim rozumieniu jakie wyraził Trybunał Sprawiedliwości. W związku z powyższym zbycie opisanych składników majątku nie będzie podlegało przepisom ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 uptu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 6 pkt 1 cyt. ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie własności w formie aportu) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ww. ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Zaznaczenia wymaga, iż definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 cyt. ustawy, zgodnie z którym, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. A zatem o zorganizowanej części przedsiębiorstwa można mówić tylko wówczas, gdy określona w ten sposób część przedsiębiorstwa może w całości stanowić przedmiot zbycia (przekazania).

Z opisu przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka planuje wnieść zespół składników materialnych i niematerialnych służących do realizacji projektu polegającego na budowie domu mieszkalnego wielorodzinnego przy ul. J. w formie aportu do innej spółki kapitałowej. Spółka nie utworzyła dla tego projektu odrębnego oddziału zarejestrowanego w KRS, jednak zespół składników majątkowych związanych z projektem jest wyodrębniony organizacyjnie i finansowo. Jak wskazuje Wnioskodawca wyodrębnienie organizacyjne polega na wyznaczeniu w strukturze Spółki osób odpowiedzialnych za realizację projektu, ustalaniu zasad raportowania, wydawania instrukcji i poleceń służbowych. Ponadto Spółka ma możliwość wyodrębnienia w ramach prowadzonej ewidencji rachunkowo – księgowej zapisów oraz zdarzeń gospodarczych związanych z tym projektem. Istnieje możliwość określenia przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów dla tej działalności. Koszty obsługi finansowo – księgowej oraz koszty administracyjne są rozdzielane na działalność związaną z realizacją projektu oraz pozostałą działalnością Spółki. Ponadto Spółka przygotowuje odrębny bilans i rachunek zysków i strat dla projektu. Na potrzeby związane z projektem został wyznaczony odrębny rachunek bankowy. W skład składników majątkowych wchodzących w skład projektu wchodzą:

• nieruchomość na której będzie realizowana inwestycja;
• projekt architektoniczny,
• wydatki związane z zakupem usług zw. z realizacją projektu;
• rozrachunki z dostawcami;
• środki pieniężne.
  
  

Wnioskodawca wskazał również, że jeśli w dacie wniesienia aportu po stronie Spółki będą nieuregulowane zobowiązania wówczas zostaną one przeniesione na rzecz Nowej Spółki w drodze odrębnej czynności prawnej.

Po przeniesieniu wydzielonych składników majątkowych do Nowej Spółki będzie ona kontynuowała rozpoczętą inwestycję. Przedsiębiorstwo Nowej Spółki będzie zdolne do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej w oparciu o wniesioną masę majątkową.

Mając na uwadze przywołane regulacje prawne oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż planowany aport wymienionych we wniosku składników majątkowych stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań (jeśli wystąpią), który jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczony do realizacji określonego zadania gospodarczego, który może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadanie. Tym samym mający być przedmiotem aportu zespół składników majątkowych związanych z projektem przy ul. J. spełniać będzie definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji zamierzona przez Spółkę czynność wyłączona będzie spod działania przepisów cyt. ustawy, na podstawie ww. art. 6 pkt 1 ustawy, co oznacza, że transakcja ta nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydana odrębna interpretacja.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.