INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2010 r. (data wpływu 5 listopada 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania 0% stawki podatku przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2010 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania 0% stawki podatku przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka, zarejestrowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, zamierza nawiązać współpracę z polskim klientem, także zidentyfikowanym na potrzeby tych transakcji (posiadającym niemiecki numer identyfikacji podatkowej). Klient ten posiada swój oddział na terytorium Niemiec. Współpraca miałaby polegać na bezpośrednich wysyłkach towarów do Niemiec, jednak towar nie byłby bezpośrednio transportowany do ostatecznych odbiorców, tylko do agencji celnej w Niemczech, która - zgodnie z umową zawartą pomiędzy agencją a ww. klientem - w jego imieniu będzie podejmować czynności mające na celu potwierdzenie przyjęcia towaru na terytorium Niemiec. Ponadto powyższe podmioty zawarły umowę, według której nabywca zobowiązuje się do przekazania towarów poszczególnym odbiorcom. Dokumentami obiegowymi potwierdzającymi wywóz byłyby: kopia faktury, specyfikacja ładunku (WZ) oraz dokument CMR wystawiony przez klienta i potwierdzony przez agencję celną, dokumentujący wywóz towaru z terytorium kraju na teren Niemiec, na podstawie nadanego przez Spółkę numeru WZ.

W planowanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, wywozu towaru dokonywać będzie nabywca za pośrednictwem różnych firm spedycyjnych. Miejscem przeznaczenia będzie agencja celna w Niemczech. Spółka przed upływem terminu do złożenia deklaracji będzie w posiadaniu dokumentacji potwierdzającej wywóz towarów poza granice RP: kopii faktury, specyfikacji ładunku (dokument WZ) wraz z dokumentem CMR, potwierdzonymi przez ww. agencję celną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w ww. sytuacji Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki 0%, o której mowa w art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy klient posiada ważny niemiecki numer identyfikacji podatkowej z przedrostkiem DE na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, może występować jako niemiecki podatnik podatku od wartości dodanej. W konsekwencji polscy sprzedawcy mogą fakturować na tego klienta towar z wykorzystaniem stawki podatku 0%. W celu udokumentowania wywozu towaru poza terytorium RP, nabywca podpisał umowę z niemiecką agencją celną, która w imieniu klienta będzie podejmować czynności mające na celu potwierdzenie odbioru towaru na terytorium Niemiec. Powołując treść art. 42 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka wskazała, iż w Jej ocenie możliwe jest umieszczenie w polu 3 CMR „miejsce przeznaczenia" – Niemcy, gdyż agencja działa w imieniu i na rzecz klienta. Oznacza to, że co do zasady wywóz towaru poza terytorium Polski potwierdza nabywca poprzez swojego pełnomocnika (agencję celną). Spółka przyjmuje założenie, że miejscem przeznaczenia są Niemcy, natomiast dostawy do konkretnych miast mają charakter wtórny. W ocenie Spółki, potwierdzenie przez odbiorcę w miejscu innym niż pole 24 CMR (w przypadku Spółki – agencję celną), jest zasadne. Zwróciła uwagę, iż w praktyce polskie organy podatkowe, co do zasady, nie kwestionują potwierdzonych w ten sposób dokumentów przewozowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 13 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Natomiast ust. 6 cyt. artykułu stanowi, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Z treści powołanych wyżej regulacji należy wnioskować, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów ma miejsce, gdy łącznie zostają spełnione następujące warunki:

• wywóz towarów dokonywany jest z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego,
• wywóz dokonywany jest w wyniku przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel,
• nabywcą towarów jest podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (bez względu z jakiego państwa pochodzi),
• dostawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowanym jako podatnik VAT UE.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, dodanym treścią art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W myśl ust. 3 cyt. artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

• z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W świetle art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku, gdy dokumenty wymienione w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z wniosku wynika, że Spółka zamierza dokonywać transakcji z polską firmą, posiadającą oddział na terenie Niemiec, zidentyfikowaną w Niemczech na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Towar będzie transportowany do agencji celnej w Niemczech, która zawarła z kontrahentem Spółki umowę, iż w imieniu klienta będzie podejmować czynności mające na celu potwierdzenie przyjęcia towaru na terytorium Niemiec.

Dokumentami, które Spółka będzie posiadała przed upływem terminu do złożenia deklaracji, potwierdzającymi wywóz, będą: kopia faktury, specyfikacja ładunku (WZ) oraz dokument CMR wystawiony przez klienta, dokumentujący wywóz towaru z terytorium kraju na teren Niemiec, potwierdzone przez agencję celną.

Spółka jest zarejestrowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Mając na uwadze ww. zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Spółka będzie uprawniona do zastosowania 0% stawki podatku przy transakcjach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o ile nabywca poda dla celów tej transakcji numer identyfikacyjny nadany w Niemczech, a agencja celna faktycznie została przez niego upoważniona do potwierdzania odbioru towarów na terytorium tego kraju. Z wniosku wynika, że będą spełnione warunki, o których mowa w art. 42 ust. 1 i 3 ustawy: dostawa będzie dokonywana na rzecz podatnika posiadającego ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany w Niemczech (kraju przeznaczenia), a Spółka będzie w posiadaniu dowodów, z których wynika, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do agencji celnej działającej w imieniu nabywcy i upoważnionej przez niego do odbioru towarów.

Jednocześnie informuje się, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie rozstrzyga kwestii sposobu wypełnienia dokumentu przewozowego (CMR) z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług wskazują jedynie zakres danych, które dokument ten powinien zawierać, a nie sposób jego wypełnienia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.