INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2010 r. (data wpływu 4 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych nieważności podwyższenia kapitału zakładowego:

• jest nieprawidłowe w części dotyczącej okresu trwania nieodpłatnego świadczenia,
• jest prawidłowe w pozostałej części.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych nieważności podwyższenia kapitału zakładowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, utworzoną i istniejącą zgodnie z prawem polskim, z siedzibą w Polsce. Jednym ze wspólników Wnioskodawcy jest spółka z siedzibą na Brytyjskich Wyspach Dziewiczych (dalej: Wspólnik). Wnioskodawca zawarł ze Wspólnikiem w dniu 29 listopada 2007 r. w Lichtensteinie Umowę Pożyczki. Następnie w dniu 27 czerwca 2008 r. drugi Wspólnik Wnioskodawcy podjął uchwałę o podwyższeniu kapitału zakładowego Wnioskodawcy, poprzez utworzenie nowych udziałów i przeznaczenie ich do objęcia przez Wspólnika. Wszystkie udziały w podwyższonym kapitale zakładowym zostały objęte przez Wspólnika. Na pokrycie udziałów Wspólnik wniósł wkład niepieniężny w postaci części wierzytelności przysługujących Wspólnikowi wobec Wnioskodawcy na podstawie Umowy Pożyczki. Podwyższenie kapitału zostało zarejestrowane w Rejestrze Przedsiębiorców KRS.

W dniu objęcia udziałów Wnioskodawca był właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, natomiast Wspólnik był cudzoziemcem w rozumieniu ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców. Wspólnik nie uzyskał jednak zezwolenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w związku z zamiarem objęcia nowych udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy, jak wymaga tego wspomniana powyżej ustawa. W związku z powyższym, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji złożył pozew o stwierdzenie nieważności objęcia przez Wspólnika w dniu 27 czerwca 2008 r. nowych udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy. Wspólnik zamierza uznać żądanie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. W wyniku uznania pozwu, objęcie udziałów przez Wspólnika w dniu 27 czerwca 2008 r. zostanie najprawdopodobniej uznane przez sąd za nieważne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku uznania przez sąd objęcia udziałów przez Wspólnika w kapitale zakładowym Wnioskodawcy za nieważne, świadczenie, które uzyskał Wnioskodawca od Wspólnika tytułem pokrycia nieważnie objętych udziałów, będzie stanowiło dla Wnioskodawcy niepieniężne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, natomiast przychodem Wnioskodawcy z tytułu tego świadczenia będzie wartość odsetek, które Wnioskodawca musiałby zapłacić z tytułu zaciągniętej pożyczki w wysokości odpowiadającej wielkości wniesionego wkładu niepieniężnego, t.j. koszt uzyskania kapitału, jakim dysponował Wnioskodawca z tytułu pokrycia nieważnie objętych udziałów od momentu ich objęcia do momentu prawomocnego uznania tego objęcia za nieważne...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uznania za nieważne objęcia przez Wspólnika udziałów w jego kapitale zakładowym, świadczenie które uzyskał od Wspólnika tytułem pokrycia nieważnie objętych udziałów, będzie stanowiło dla niego (Wnioskodawcy) nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca uważa, że jego przychodem z tytułu tego świadczenia będzie wartość odsetek, które musiałby zapłacić od pożyczki udzielonej w wysokości odpowiadającej wielkości wniesionego wkładu niepieniężnego, t.j. koszt uzyskania kapitału, jakim dysponował z tytułu pokrycia nieważnie objętych udziałów od momentu ich objęcia do momentu prawomocnego uznania tego objęcia za nieważne.

Uzasadniając powyższe stanowisko, Spółka wskazuje, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami są w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie. Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 6 wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia. W przypadku, gdy nieodpłatnym świadczeniem jest kapitał jego wartością będzie jego „cena rynkowa”, a więc odsetki jakie podatnik musiałby zapłacić przy zaciągnięciu pożyczki lub kredytu w wysokości odpowiadającej wielkości kapitału, z którego nieodpłatnie korzysta.

Chociaż ustawa podatkowa nie precyzuje tego, co w jej rozumieniu jest świadczeniem nieodpłatnym, to jednak – jak podkreśla Wnioskodawca – ogólnie przyjmuje się, iż pojęcie to związane jest ze stosunkami prawnymi o charakterze zobowiązaniowym i rozumiane być musi jako świadczenie, z którym nie jest związana jakakolwiek zapłata. Jak wskazano w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 grudnia 1998 r. (sygn. akt SA/Sz 2425/97) przez nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne (t.j. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie w majątku tej osoby mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą, w przypadku otrzymania przez spółkę kapitałową od wspólników środków z przeznaczeniem na podwyższenie kapitału zakładowego, jeżeli do takiego podwyższenia ostatecznie nie dochodzi lub podwyższenie następuje ze znacznym opóźnieniem, a spółka aktywnie korzysta z przekazanych środków, to świadczenie takie należy uznać za nieodpłatne zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1, a jego wartość ustala się na podstawie art. 12 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, t.j. na podstawie cen rynkowych stosowanych w danej miejscowości w dacie otrzymania. W przypadku Wnioskodawcy, jak już wyżej wskazano ceną za korzystanie z przekazanych środków będzie wysokość odsetek, jakie Wnioskodawca musiałby zapłacić, jeżeli zaciągnąłby kredyt lub pożyczkę w wysokości odpowiadającej wielkości wkładu niepieniężnego wniesionego na podwyższenie kapitału.

Stanowisko to zostało potwierdzone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 20 czerwca 2007 r. (sygn. I Sa/Gd 406/07):

„W uzasadnieniu uchwały składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 listopada 2002 r.sygn. akt FPS 9/02, wyrażono pogląd, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, t.j. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Definicja ta stanowi kontynuację linii orzeczniczej zapoczątkowanej wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 6 sierpnia 1999 r., sygn. akt Ul RN 31/99, rozwiniętej wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego (m.in. z dnia 28 stycznia 2000 r., sygn. akt I SA/Gd 2285/98 oraz z dnia 10 kwietnia 2000 r., sygn. akt III SA 2252/99) i wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2002 r, sygn. akt III RN 106/0.

Przy czym, wartość nieodpłatnego świadczenia w przypadku świadczenia polegającego na nieodpłatnym korzystaniu z cudzego kapitału ustala się na podstawie art. 12 ust. 6 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, t.j. na podstawie cen rynkowych stosowanych w danej miejscowości w dacie otrzymania świadczenia, co organ podatkowy uczynił w rozpoznawanej sprawie.

(...) w orzecznictwie Sądu Najwyższego, który w wyroku z dnia 10 czerwca 2003 r., sygn. akt III RN 93/02 (M. Podat. 2003/7/2), skonstatował, że do chwili podjęcia przez nadzwyczajne zgromadzenie wspólników spółki z o.o. uchwały w sprawie podwyższenia jej kapitału zakładowego dokonywane przez udziałowca wpłaty na poczet kapitału tej spółki nie mogły być objęte wyłączeniem przedmiotowym przychodów, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem skorzystanie z tego wyłączenia możliwe było dopiero w chwili rzeczywistego podwyższenia kapitału zakładowego na skutek podjęcia stosownej uchwały przez zgromadzenie wspólników. Do tego momentu wpłaty takie należało zaliczyć do przychodów jako nieodpłatne świadczenia - art. 12 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, których wartość powinna zostać ustalona na podstawie jej art. 12 ust. 6 pkt 4 w wysokości odpowiadającej wysokości odsetek, jakie spółka musiałaby zapłacić, gdyby takie same kwoty chciała w tym czasie pozyskać na rynku kapitałowym.".

Wnioskodawca podkreśla przy tym, że niemożliwe jest zakwalifikowanie otrzymanego przez niego tytułem wkładu niepieniężnego świadczenia zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 jako definitywnego i nieodpłatnego przysporzenia majątkowego. O takiej sytuacji można by mówić jedynie wówczas, gdyby całokształt okoliczności sprawy wskazywał jednoznacznie, że nastąpiło definitywne, nieodpłatne przysporzenie majątkowe na rzecz Podatnika o nieekwiwalentnym charakterze kosztem uszczuplenia majątku Wspólnika. W przedstawionej sprawie bez wątpienia intencją Wspólnika było objęcie udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Wnioskodawcy i na pokrycie tych udziałów przeniósł on na Wnioskodawcę część swojej wierzytelności z tytułu Umowy Pożyczki. Podwyższenie kapitału zostało nawet zarejestrowane w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Jeżeli zatem objęcie udziałów przez Wspólnika w podwyższonym kapitale zakładowym Wnioskodawcy zostanie uznane przez sąd za nieważne, to również ustanie przyczyna, dla której Wspólnik przeniósł na Wnioskodawcę część swojej wierzytelności. Oznacza to, iż w takim przypadku świadczenie Wspólnika na rzecz Wnioskodawcy w postaci przeniesienia części wierzytelności z tytułu Umowy Pożyczki miało i ma charakter zwrotny. W przypadku prawomocnego uznania przez sąd objęcia udziałów za nieważne przeniesienie wierzytelności z tytułu Umowy Pożyczki na Wnioskodawcę będzie najprawdopodobniej również z mocy prawa nieważne, co oznacza że przez cały okres od dnia 27 czerwca 2008 roku Wnioskodawca dysponował w istocie pożyczką od Wspólnika, a nie kapitałem własnym uzyskanym w postaci wkładu niepieniężnego (tak jak w stanie pierwotnym przez złożeniem oświadczenia o objęciu udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym). W przypadku, gdyby uznać jednak, iż przeniesienie wierzytelności z tytułu Umowy Pożyczki na Wnioskodawcę tytułem wkładu niepieniężnego miało miejsce, świadczenie takie w sytuacji uznania przez sąd objęcia udziałów przez Wspólnika w podwyższonym kapitale zakładowym Wnioskodawcy za nieważne będzie stanowiło po stronie Wnioskodawcy bezpodstawne wzbogacenie i jako takie będzie miało charakter zwrotny i to już od momentu dokonania wkładu niepieniężnego. Z tego powodu zdecydowanie nie można stwierdzić, zdaniem Wnioskodawcy, ażeby po jego stronie w jakimkolwiek momencie nastąpiło definitywne (ostateczne) otrzymanie kapitału do dyspozycji z tytułu wniesienia przez Wspólnika wkładu niepieniężnego w postaci części wierzytelności z tytułu Umowy Pożyczki na pokrycie nieważnie objętych udziałów.

Wnioskodawca podnosi, że przedstawione stanowisko znajduje potwierdzenie również w szeregu orzeczeń wydanych przez sądy administracyjne i powszechne, a w szczególności w:

1. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 20 grudnia 2007 r. (sygn. I SA/Łd 726/07);
2. wyroku Sądu Najwyższego z dnia 10 czerwca 2003 r. (sygn. III RN 93/02);
3. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 października 2009 r. (sygn. II FSK 531/08);
4. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 stycznia 2004 r. (sygn. II FSK 116/05);
5. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Szczecinie Ośrodek Zamiejscowy z dnia 22 listopada 2001 r. (sygn. SA/Sz 1224/00);
6. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Poznaniu Ośrodek Zamiejscowy z dnia 2 sierpnia 2002 r. (sygn. SA/Po 342/01);
7. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 marca 2009 r. (sygn. II FSK 1838/07).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe w części dotyczącej okresu trwania nieodpłatnego świadczenia i prawidłowe w pozostałej części.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), do przychodów, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, zalicza się w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia nieodpłatnego świadczenia. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, pojęcie to ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (taką definicję zawierają m.in. uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06). Nieodpłatnym świadczeniem jest zatem uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu.

Wobec powyższego, ustalenie, czy w związku z określoną sytuacją, po stronie podatnika powstaje przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 omawianej ustawy, wymaga oceny, czy sytuacja ta wiąże się z uzyskaniem przez niego określonej korzyści majątkowej, bez konieczności świadczenia ekwiwalentnego. W szczególności, istotne jest zbadanie charakteru czynności, w której uczestniczy podatnik – ustalenie, czy należy ona do czynności przysparzających, w przypadku których strona dokonująca przysporzenia otrzymuje w zamian korzyść majątkową.

Sposób określania wartości omawianego rodzaju przychodu normuje art. 12 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do tego przepisu, wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu - w wysokości równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu,
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym – z uwagi na naruszenie przepisów ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 167, poz. 1758 ze zm.) – orzeczona zostanie nieważność podwyższenia kapitału zakładowego Wnioskodawcy w zamian za wkład niepieniężny w postaci wierzytelności z tytułu umowy pożyczki udzielonej Wnioskodawcy przez jego Wspólnika. Nieważność może przy tym obejmować podwyższenie kapitału zakładowego i cesję wierzytelności na rzecz Wnioskodawcy albo wyłącznie podwyższenie kapitału zakładowego. W drugim ze wskazanych przypadków, cesja wierzytelności jako świadczenia nienależne ma charakter bezpodstawnego wzbogacenia (art. 410 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny - Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Należy podkreślić, że nieważność czynności prawnej wywołuje skutki prawne od momentu dokonania tej czynności (ex tunc).

Wobec powyższego, stwierdzenie nieważności podwyższenia kapitału zakładowego i cesji wierzytelności oznacza, że pomiędzy Wnioskodawcą a Wspólnikiem przez cały czas istniał stosunek prawny wynikający z Umowy Pożyczki. Tym samym, skutek podatkowy w postaci przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mógłby powstać wyłącznie wówczas, gdyby pożyczka została udzielona nieodpłatnie. Wartość tego świadczenia powinna zostać wówczas ustalona na zasadach określonych w art. 12 ust. 6 pkt 4 tej ustawy, t.j. na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu tego rodzaju usług finansowych (t.j. przy udzielaniu pożyczek lub realizacji innych form przekazywania środków finansowych do okresowego korzystania).

W przypadku natomiast, gdy nieważność obejmuje wyłącznie samo podwyższenie kapitału zakładowego, a cesja wierzytelności prowadzi do bezpodstawnego wzbogacenia Wnioskodawcy, ocena kwestii uzyskania przez Wnioskodawcę przychodu w postaci nieodpłatnego świadczenia albo częściowo nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wymaga uwzględnienia zakresu jego świadczenia na rzecz Wspólnika z tytułu zwrotu nienależnie (bezpodstawnie) uzyskanej korzyści majątkowej. Zgodnie bowiem z art. 405 Kodeksu cywilnego, kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości.

Z uwagi na obowiązek zwrotu bezpodstawnie uzyskanych świadczeń lub ich ekwiwalentu, wartość nabytej nieodpłatnie wierzytelności nie stanowi definitywnego przysporzenia Wnioskodawcy. Nie może być zatem uznana za przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 omawianej ustawy.

Rzeczywistym świadczeniem uzyskanym przez Wnioskodawcę jest natomiast możliwość korzystania - w okresie od momentu cesji wierzytelności do zwrotu bezpodstawnie uzyskanej wartości majątkowej - ze środków pieniężnych, odpowiadających wartości nabytej wierzytelności pieniężnej (cesja wierzytelności skutkowała bowiem wygaśnięciem zobowiązania z tytułu Umowy Pożyczki w wyniku konfuzji, co umożliwiło wykorzystywanie środków, które służyłyby spłacie tego zobowiązania na inne cele związane działalnością gospodarczą Wnioskodawcy).

W okresie od dokonania cesji wierzytelności do momentu zwrotu wartości nienależnie uzyskanego świadczenia, Spółka posiada zatem dodatkowe środki pieniężne, które mogą być wykorzystywane dla finansowania prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. W warunkach rynkowych możliwość okresowego korzystania z cudzego kapitału dla potrzeb własnej działalności gospodarczej wiąże się z odpłatnością w postaci odsetek. W analizowanym przypadku, Wnioskodawca uzyskuje taką możliwość bez konieczności świadczenia na rzecz Wspólnika – jako podmiotu, któremu przysługuje zwrot wartości nienależnie uzyskanego świadczenia. W konsekwencji, Spółka uzyskuje korzyść majątkową niezwiązaną z ekwiwalentnym świadczeniem, odpowiadającą swym charakterem nieodpłatnej pożyczce. Uzyskuje zatem nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wartość tego świadczenia powinna zostać ustalona na zasadach określonych w art. 12 ust. 6 pkt 4 tej ustawy, t.j. na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu tego rodzaju usług finansowych (t.j. przy udzielaniu pożyczek lub realizacji innych form przekazywania środków finansowych do okresowego korzystania).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10–562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.