INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2010 r. (data wpływu 30 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym w dniach 19 i 22 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekt informacji PIT-11 za 2008 i 2009 rok – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania paczek i upominków oraz korekt informacji PIT-11 za 2008 i 2009 rok.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na przełomie lutego i marca 2010 r. w jednostce została przeprowadzona kontrola z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, podczas której zostały zakwestionowane świadczenia z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w latach 2007-2009. Świadczenia te dotyczyły paczek, upominków oraz bonów świątecznych wydanych pracownikom w równej wysokości.

Jednostka dokonała korekty składek społecznych w danym roku oraz w danym miesiącu, co wiąże się z naliczeniem podatku od pracowników od ww. świadczeń.

Stan faktyczny w poszczególnych latach:

2007 rok

Wydane zostały paczki i upominki pracownikom sfinansowane z ZFŚŚ, które nie zostały opodatkowane w związku z tym, iż wartość ich nie przekraczała kwoty wolnej od podatku tj. 380 zł. Korekta ZUS została dokonana w deklaracjach w danych miesiącach roku 2007.

2008 rok

Wydano bony świąteczne pracownikom sfinansowane z ZFŚŚ, które ujęto w przychodach PIT-11 i opodatkowano bez naliczenia składek społecznych. Po dokonanych korektach ZUS nastąpiła nadpłata podatku od osób fizycznych w 2008 roku.

2009 rok

Wydano bony świąteczne pracownikom sfinansowane z ZFŚŚ, które ujęto w przychodach PIT-11 i opodatkowano bez naliczenia składek społecznych. Po dokonanych korektach ZUS nastąpiła nadpłata podatku od osób fizycznych w 2009 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie korekt informacji PIT-11 za 2008 i 2009 rok.

1. Czy nadpłaconą zaliczkę podatku dochodowego należy umniejszyć w PIT-11 za 2010 rok, czy dokonać korekty PIT-11 poszczególnym pracownikom za 2008 rok...
2. Czy nadpłaconą zaliczkę podatku dochodowego należy umniejszyć w PIT-11 za 2010 rok, czy dokonać korekty PIT-11 poszczególnym pracownikom za 2009 rok...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe w całości sfinansowane z ZFŚ łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 380 zł.

W związku z powyższym Zainteresowany uważa, iż w roku 2007 nie powinien być naliczony podatek, gdyż wysokość tych świadczeń rzeczowych nie przekroczyła kwoty 380 zł w roku podatkowym.

Nawiązując do powyższego artykułu ww. ustawy, za 2008 i 2009 rok naliczono i odprowadzono podatek dochodowy od osób fizycznych od bonów. Podatek ten uległ zmianie w wyniku dokonanych korekt ZUS, co spowodowało nadpłatę podatku za 2008 i 2009 rok. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że korekta PIT-11 powinna być dokonana oddzielnie za każdy rok tj. 2008 i 2009.

Powyższe korekty PIT-11 pracowników według Zainteresowanego mają również wpływ na dokonanie korekt rocznych PIT-4R za każdy rok oddzielnie tj. 2008 i 2009.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie korekt informacji PIT-11 za 2008 i 2009 rok uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do treści art. 32 ust. 2 ww. ustawy, za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

W myśl art. 39 ust. 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 cyt. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację (PIT-4R), według ustalonego wzoru (art. 38 ust. 1a powołanej ustawy).

Stosownie do treści art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu. Odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 37 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy dokonywaniu rocznego obliczenia podatku, o którym mowa w ust. 1, płatnik:

1. uwzględnia koszty, o których mowa w art. 22 ust. 11,
2. odlicza od dochodu pobrane w ciągu roku składki na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a,
3. na wniosek podatnika odlicza od dochodu zwrócone płatnikowi świadczenia, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 - jeżeli nie zostały one potrącone od dochodu przy poborze zaliczek,
4. odlicza od podatku kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w roku podatkowym ze środków podatnika;
5. dolicza do podatku obliczonego zgodnie z art. 27 otrzymany za jego pośrednictwem zwrot uprzednio zapłaconej i odliczonej składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którym mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy prawa należy stwierdzić, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji oraz deklaracji według ustalonego wzoru.

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym, poprawnym wypełnieniu formularza, z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i oraz przytoczone powyżej przepisy prawa wyjaśnić należy, że nie ma podstaw prawnych do korekty informacji PIT-11 za rok 2008 i 2009 wystawionych przez Wnioskodawcę (płatnika), gdyż informacje te wystawione za dany rok mają odzwierciedlać stan faktyczny, a więc wysokość pobranych przez płatnika składek, a nie wysokość składek należnych. Natomiast w informacji PIT-11 sporządzonej za rok, w którym dokonano wpłat zaległych składek ZUS za rok 2008 i 2009, płatnik powinien wykazać całość pobranych z dochodu pracownika składek na ubezpieczenie społeczne, które podlegają odliczeniu.

Brak jest natomiast podstaw prawnych aby - jak określa to Wnioskodawca - „nadpłacona zaliczka podatku dochodowego” została wykazana w informacji PIT-11. Zaznaczyć bowiem należy, iż w roku 2008 i 2009 zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych została pobrana przez Wnioskodawcę w wysokości prawidłowej, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Skoro bowiem w roku 2008 i 2009 nie zostały odprowadzone składki tytułem ubezpieczenia społecznego, to podstawa opodatkowania nie mogła być pomniejszona o składki należne na ubezpieczenie społeczne, których nie naliczono i nie odprowadzono. W sytuacji, gdy składki z tytułu ubezpieczenia społecznego nie zostały naliczone i odprowadzone, to nie mogły one mieć wpływu na wysokość zaliczki pobranej i odprowadzonej w roku 2008 i 2009.

Dokonanie w 2010 roku rozliczenia zaległych składek również nie może mieć wpływu na zaliczkę pobraną w 2008 i 2009 roku. To oznacza, iż nie ma podstaw do twierdzenia, że zaliczka została pobrana w kwocie zawyżonej, czyli jak twierdzi Wnioskodawca winna być skorygowana, a korekta ta winna znaleźć odzwierciedlenie w informacjach PIT-11 wystawionych za rok 2008 i 2009.

Stosownie do powołanych uregulowań, w informacji PIT-11 za 2010 rok powinna być wykazana ta zaliczka, która dotyczy przychodu (dochodu) osiągniętego w 2010 roku, przy uwzględnieniu odliczeń dotyczących składek na ubezpieczenia społeczne, odprowadzonych za rok 2008, 2009, jak również w roku 2010, sfinansowanych z dochodu pracownika.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie nie powstała nadpłata zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, dlatego też nie należy dokonywać umniejszenia w informacji PIT-11 za 2010 rok i nie należy dokonywać korekty informacji PIT-11 poszczególnym pracownikom za rok 2008 i 2009.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Rozstrzygnięcie przedstawionych we wniosku pytań dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wartości paczek i upominków, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 29 listopada 2010 r. nr ILPB1/415-979/10-4/AMN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.