INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2010 r. (data wpływu 2 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe – w zakresie refakturowania usług pocztowych,
• prawidłowe – w zakresie braku obowiązku zaliczenia do podstawy opodatkowania kwoty uiszczonej na poczet zawarcia przez Wnioskodawczynię w imieniu i na rzecz kupującego umowy o świadczenie usług pocztowych.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie refakturowania usług pocztowych oraz braku obowiązku zaliczenia do podstawy opodatkowania kwoty uiszczonej na poczet zawarcia przez Wnioskodawczynię w imieniu i na rzecz kupującego umowy o świadczenie usług pocztowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Działalność Wnioskodawczyni polega na sprzedaży przez internet akcesoriów i części komputerowych, sprzętów RTV itp.

Oprócz ceny za towar klient ponosi również koszty przesyłki. W praktyce jest to najczęściej przesyłka X lub przesyłka kurierska.

Klient otrzymuje fakturę lub paragon, na której widnieje cena i wartość towaru oraz podatek VAT według stawki właściwej dla danego towaru oraz koszty przesyłki (opłaty) wraz z podatkiem VAT – 22%.

X wystawia Zainteresowanej fakturę za swoje usługi zwolnione z podatku VAT, Wnioskodawczyni z kolei swoim klientom musi doliczyć do tej usługi 22% podatku VAT, co jest niezgodne ze stanem faktycznym – towar na stawce 22% VAT, a usługa zwolniona z podatku VAT. W związku z tym, refakturując, Zainteresowana musi dodatkowo opodatkować tę usługę stawką 22%.

Usługa przesyłki zwiększa obrót do opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W decyzji z dnia 27 stycznia 2006 r. nr PP/443-86/4/05 Pierwszy Urząd Skarbowy w Tarnowie uznał, że jedynym przypadkiem, w którym odbiorca nabytego towaru nie będący jednocześnie zleceniobiorcą ww. usługi X ponosiłby koszt tej usługi bez podatku jest przypadek, gdy podatnik zlecając X wykonanie usługi, działa w imieniu i na rzecz odbiorcy. Do przyjęcia takiej możliwości niezbędne byłoby jednak posiadanie stosownego umocowania (pełnomocnictwa) udzielonego przez nabywcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy możliwe jest refakturowanie usług pocztowych z PKWiU 64.11...
2. Czy zamieszczenie na aukcjach Wnioskodawczyni klauzuli pełnomocnictwa o przeniesieniu kosztów przesyłki na sprzedającego upoważni ją do pominięcia kosztów przesyłki...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro X wystawia jej fakturę za swoje usługi zwolnione od podatku VAT, to ona również powinna swoim klientom za tę usługę wystawić fakturę lub paragon fiskalny z takim samym podatkiem.

Refakturowane wówczas przez Zainteresowaną usługi pocztowe PKWiU 64.11 właściwie i prawidłowo określałyby kwoty przychodu do opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Upoważnienie (pełnomocnictwo) umożliwia Wnioskodawczyni zawarcie umowy o usługi pocztowe w imieniu i na rachunek kupującego. W tym przypadku nie świadczy ona takiej usługi lecz zawiera ją w imieniu i na rzecz klienta. Nie następuje wówczas refaktura, a jedynie zwrot kosztów, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, nie jest to również ujęte w ewidencji podatkowej.

W tej sytuacji kwota przychodu jest prawidłowo określona do opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe w zakresie refakturowania usług pocztowych oraz prawidłowe w zakresie braku obowiązku zaliczenia do podstawy opodatkowania kwoty uiszczonej na poczet zawarcia przez Wnioskodawczynię w imieniu i na rzecz kupującego umowy o świadczenie usług pocztowych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Polskie prawo podatkowe nie definiuje pojęcia „refakturowania”. Regulacje w tym zakresie zostały natomiast zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.).

„Refakturowanie” usług przewiduje art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot „refakturujący” daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inną firmę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Celem refakturowania jest zatem przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, pomimo że podmiot refakturujący danej usługi nie wykonał. „Refaktura” jest więc zwykłą fakturą VAT wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie „w stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. Pod pozycją 2 załącznika nr 4 zostały wymienione usługi świadczone przez pocztę państwową i oznaczone symbolem PKWiU 64.11. Przedmiotowe zwolnienie ma szczególny, podmiotowy charakter i dotyczy wyłącznie czynności wykonywanych przez X na rzecz podatnika (zleceniodawcy). Natomiast brak jest w przepisach podatkowych podstawy do stosowania wymienionego zwolnienia w dalszych fazach obrotu usługami (dokonywanego na zasadzie „refaktury”). Zgodnie z podstawową zasadą, podatnik występujący w charakterze sprzedawcy, który wysyła zamówiony przez nabywcę towar i korzysta przy tym z usług poczty państwowej, świadczy usługę pocztową na rzecz nabywcy towaru. Usługa ta nie jest jednak ze względu na świadczący ją podmiot usługą, o której mowa w poz. 2 załącznika, wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, co oznacza, iż nie jest objęta zwolnieniem od podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że jest możliwe refakturowanie usług pocztowych, jednak w momencie ich odsprzedaży Wnioskodawczyni nie będzie świadczyć usług, o których mowa w poz. 2 załącznika nr 4 do ustawy, gdyż dotyczą one wyłącznie usług świadczonych przez pocztę państwową. Tym samym refakturując powyższe usługi Zainteresowana jest zobowiązana opodatkować je stawką podatku VAT właściwą dla sprzedawanego towaru.

W powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe.

Z kolei kwestia pełnomocnictwa została uregulowana w przepisach art. 98 – 109 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), a kwestia przedstawicielstwa w art. 95 § 1 i § 2 ww. ustawy. Zgodnie z art. 95 § 1 i § 2 ustawy Kodeks cywilny, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

Zatem przedstawicielstwo polega na dokonywaniu czynności prawnej przez osobę fizyczną lub prawną (przedstawiciela) w imieniu innej osoby fizycznej lub prawnej (reprezentowanego) ze skutkiem prawnym dla tej innej osoby, o ile przedstawiciel działa w granicach umocowania, rozumianego jako uprawnienie do dokonania czynności prawnych, z bezpośrednim skutkiem dla reprezentowanego.

Natomiast art. 96 ustawy Kodeks cywilny stanowi, iż umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo). Pełnomocnictwo udzielone do określonego rodzaju czynności będzie pełnomocnictwem rodzajowym, charakteryzującym się tym, iż w jego treści określony jest rodzaj i przedmiot czynności, do których umocowany został pełnomocnik. Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, forma pełnomocnictwa może być dowolna. Pełnomocnictwo to nie może być jednak domniemane.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni sprzedaje przez internet akcesoria i części komputerowe, sprzęt RTV itp. Oprócz ceny za towar klient ponosi również koszty przesyłki. W praktyce jest to najczęściej przesyłka X lub przesyłka kurierska.

Klient otrzymuje fakturę lub paragon, na której widnieje cena i wartość towaru oraz podatek VAT według stawki właściwej dla danego towaru oraz koszty przesyłki (opłaty pocztowe) wraz z podatkiem VAT – 22%. X wystawia Zainteresowanej fakturę za swoje usługi zwolnione z podatku VAT, Wnioskodawczyni z kolei swoim klientom musi doliczyć do tej usługi 22% podatku VAT, co jest niezgodne ze stanem faktycznym – towar na stawce 22% VAT, a usługa zwolniona z podatku VAT. W związku z tym, refakturując, Zainteresowana musi dodatkowo opodatkować tę usługę stawką 22%. Usługa przesyłki zwiększa obrót do opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawczyni we wniosku wskazała na decyzję Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie, w której uznano, że jedynym przypadkiem, w którym odbiorca nabytego towaru nie będący jednocześnie zleceniobiorcą ww. usługi X ponosiłby koszt tej usługi bez podatku jest przypadek, gdy podatnik zlecając X wykonanie usługi, działa w imieniu i na rzecz odbiorcy. Do przyjęcia takiej możliwości niezbędne byłoby jednak posiadanie stosownego umocowania (pełnomocnictwa) udzielonego przez nabywcę.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, iż jeżeli nabywca towaru skutecznie udzieli Wnioskodawczyni jednorazowego pełnomocnictwa na zawarcie umowy z Pocztą na dostarczenie przesyłki zakupionego towaru i Wnioskodawczyni opłaci należność względem X, wówczas otrzymana przez Zainteresowaną kwota na poczet zawarcia przez nią w imieniu i na rzecz kupującego umowy o świadczenie usług pocztowych nie będzie stanowiła u Wnioskodawczyni podstawy opodatkowania, gdyż nie będzie stanowić dla niej obrotu, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym w takim przypadku nie znajdzie zastosowania przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem nie można mówić by Zainteresowana świadczyła na rzecz kupującego usługę.

Reasumując, możliwe jest refakturowanie usług pocztowych, jednak w takim przypadku Zainteresowana jest zobowiązana opodatkować je stawką podatku VAT właściwą dla sprzedawanego towaru. Natomiast udzielenie przez kupującego jednorazowego pełnomocnictwa Wnioskodawczyni na zawarcie umowy z X w związku z dostarczeniem przesyłki zakupionego towaru spowoduje, że opłata pocztowa nie będzie stanowiła dla Zainteresowanej obrotu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.