INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa(t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2010r. (data wpływu do tut. Biura 25 października 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu przeniesienia na spółkę komandytowo – akcyjną, której Wnioskodawca będzie akcjonariuszem, jako powiernika, własności akcji i udziałów w wykonaniu umowy powierniczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu przeniesienia na spółkę komandytowo – akcyjną, której Wnioskodawca będzie akcjonariuszem, jako powiernika, własności akcji i udziałów w wykonaniu umowy powierniczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, akcjonariuszem w spółce komandytowej-akcyjnej (dalej „SKA"). SKA zamierza zawrzeć ze spółką akcyjną (dalej „SA") umowę o zarząd powierniczy akcjami i udziałami w spółkach kapitałowych, będącymi w posiadaniu SA (dalej „Umowa powiernicza" lub „Umowa"). Powodem zawarcia umowy jest potrzeba i chęć wyzbycia się w chwili obecnej przez SA z listy swych aktywów przedmiotowych akcji i udziałów (prawdopodobnie ze względów związanych ze sprawozdawczością finansową i rachunkową) z jednoczesnym zachowaniem kontroli nad momentem definitywnego wyzbycia się tychże aktywów oraz uwolnienie się od obowiązków związanych z zarządem prawami wynikającymi z tychże akcji i udziałów.

Zgodnie z preambułą umowy powierniczej „Powierzający w ramach stosunku powiernictwa zamierza zlecić Powiernikowi poszukiwanie w okresie powiernictwa Ostatecznego Nabywcy, tj. podmiotu innego niż Powiernik, który nabędzie udziały/akcje na warunkach zaakceptowanych przez Powierzającego, a w szczególności za cenę rynkową nie mniejszą jednak niż Cena Minimalna wskazana w § 2 Umowy. Powierzający poprzez pisemne oświadczenie może upoważnić Powiernika do zbycia akcji/udziałów za cenę inną niż określona w § 2”. Zbycie akcji nastąpi po cenie nie niższej niż określona w Umowie powierniczej cena minimalna, chyba że SA wyrazi zgodę na odstępstwo od tego warunku.

Zgodnie z § 2 Umowy powierniczej:

1. „Powierzający na warunkach określonych w niniejszej Umowie przenosi na Powiernika powierniczo (tymczasowo) własność Akcji/Udziałów określonych w § 1 niniejszej Umowy, z obowiązkiem poszukiwania Ostatecznego Nabywcy oraz obowiązkiem wzajemnego rozliczenia zgodnie z określonymi niżej zasadami.
2. Powierzający jednocześnie przenosi na Powiernika posiadanie dokumentów akcji. Powiernik lub Ostateczny Nabywca po dokonaniu Rozliczenia ma prawo do odbioru akcji w każdym czasie, po uprzednim poinformowaniu z 2 dniowym wyprzedzeniem. Akcje pozostają w depozycie powierzającego. Jednocześnie Powiernik może wystąpić o wydanie nie posiadanych przez Powierzającego dokumentów akcji od podmiotów trzecich. Powiernik po ich otrzymaniu zdeponuje je u Powierzającego.
3. Powierzający zobowiązuje Powiernika do wykonywania zarządu Akcjami/Udziałami za wynagrodzeniem przez czas nieoznaczony. Zarząd Akcjami/Udziałami polega przede wszystkim, ale nie wyłącznie na poszukiwaniu Ostatecznego Nabywcy Akcji/Udziałów za Cenę Minimalną określoną w ust. 3 lub wyższą, prowadzeniu negocjacji oraz przygotowaniu stosownej dokumentacji”.
   
   

Za wykonywane usługi powierniczej SKA otrzyma procentowe wynagrodzenie prowizyjne liczone od ceny sprzedaży akcji i udziałów powierzonych SKA. Stosownie do § 2 pkt 5 Umowy powierniczej „W chwili sprzedaży na rzecz Ostatecznego Nabywcy Akcji/Udziałów Powiernik przekaże w terminie 7 dni, na rzecz Powierzającego uzyskaną w ten sposób kwotę pomniejszoną o kwotę Wynagrodzenia Prowizyjnego brutto określonego powyżej w § 2 ust 4 Umowy. Na równi z ceną sprzedaży będzie traktowane odszkodowanie z tytułu umorzenia (przymusowego wykupu lub odkupu) („Rozliczenie")”.

Natomiast zgodnie z § 2 pkt 7 i 8 Umowy powierniczej:

7. Do czasu Rozliczenia Powiernik będzie przekazywał na rzecz Powierzającego wszystkie korzyści i pożytki jakie uzyska z Akcji/Udziałów takie jak np. dywidenda, w terminie 30 dni od ich uzyskania. Przekazane korzyści i pożytki nie będą pomniejszane o Wynagrodzenie Prowizyjne.
8. Powierzający, nie częściej niż raz w miesiącu może zwrócić się do Powiernika o przygotowanie pisemnego raportu z wykonanych w ramach niniejszej Umowy czynności.

Przewidując, iż akcje i udziały będące przedmiotem powierzenia mogą nie zostać zbyte na rzecz ostatecznego nabywcy za cenę odpowiadającą co najmniej cenie minimalnej, strony zawarły w § 3 Umowy powierniczej zobowiązanie zwrotne do przeniesienia własności przedmiotu powierzenia:

„W razie niezawarcia przez Powiernika umowy sprzedaży udziałów i akcji z Ostatecznym Nabywcą w terminie pięciu lat, Powiernik przeniesie zwrotnie na rzecz Powierzającego własność niesprzedanych Akcji/Udziałów, które nie zostały jeszcze przez niego zbyte”.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy, w związku z przeniesieniem na spółkę komandytowo – akcyjną własności akcji i udziałów w wykonaniu umowy powierniczej, spółka ta będzie obowiązana do rozpoznania przychodu podatkowego w prowadzonych przez siebie księgach podatkowych z tego tytułu, a w konsekwencji czy przychód w rozumieniu podatku dochodowego od osób fizycznych powstanie po stronie akcjonariusza/komplementariusza tej spółki...

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie własności przedmiotowych udziałów i akcji przez (winno być na) SKA pozostanie neutralne podatkowo na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych i prawnych zarówno dla SA, jak i SKA oraz wspólników SKA.

W celu dokonania oceny skutków podatkowych zawartej Umowy powierniczej należy dokonać wpierw analizy zapisów prawnych Umowy. Zasadniczym celem Umowy określonym zgodnie przez strony jest powierzenie SKA zarządu nad przekazanymi akcjami i udziałami do czasu znalezienia przez SKA ostatecznego nabywcy. Jako, że pojęcie „zarządu" nie zostało na gruncie umowy rozwinięte, należy wypełnić je treścią tego pojęcia powszechnie przyjętą w judykaturze prawniczej i przyjąć, iż obejmuje ono całokształt czynności prawnych i faktycznych dotyczących zarządzanego majątku oraz całokształt okoliczności faktycznych i prawnych, które dotyczą tego majątku bezpośrednio lub pośrednio przez osiągnięty skutek gospodarczy (na gruncie relacji w zarządzie majątkiem wspólnym w małżeństwie treść pojęcia „zarządu" została wyjaśniona w uzasadnieniu uchwały składu siedmiu sędziów z dnia 25 marca 1994 r., III CZP 182/93, OSNCP 1994, nr 7-8, poz. 146). Do takich czynności zaliczyć należy przykładowo uprawnienie do głosowania z akcji oraz czynności związane z poborem należnej dywidendy lub też uzyskiwanie niezbędnych informacji na temat stanu spółki. Ograniczeniem w zarządzie jest konieczność sprawowania zarządu nad aktywami przez powiernika z punktu widzenia interesu SA, jako powierzającego, co zostało wyrażone w § 2 pkt 1 Umowy poprzez stwierdzenie, że własność przechodzi na SKA „tymczasowo" i „powierniczo", oraz określenie celu Umowy (zbycie akcji i udziałów na rzecz osoby trzeciej za cenę co najmniej równą cenie minimalnej lub ich zwrot po upływie zastrzeżonego okresu), który to cel ogranicza uprawnienia właścicielskie przysługujące powiernikowi wobec przedmiotu powierzenia.

Zgodnie z przyjętym w doktrynie cywilnoprawnej i akceptowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych poglądem, czynności powiernicze zawierają dwa elementy:

• przeniesienie przez powierzającego na powiernika jakiegoś prawa, w następstwie czego powiernik może z niego korzystać względem osób trzecich w pełnym zakresie wyznaczonym treścią tego prawa, oraz
• zobowiązanie powiernika wobec powierzającego, że będzie z tego prawa korzystać w ograniczonym zakresie, wskazanym treścią umowy powierniczej, w szczególności, że przeniesie to prawo z powrotem na powiernika w razie zaistnienia określonej sytuacji (por. Z. Radwański, Prawo cywilne - część ogólna, Warszawa 1999, s. 315 oraz Wyrok NSA z dnia 5 czerwca 2008 r., sygn. U FSK 534/07).
  
  

Niewątpliwie z oboma tymi elementami, jak zostało wskazane wyżej, mamy do czynienia w przypadku Umowy powierniczej. Jak podkreśla się w literaturze „Celem przewłaszczenia w czynnościach typu zarządzającego jest ułatwienie powiernikowi wykonywania praw w cudzym interesie. Drugorzędnym motywem jest chęć wyłączenia tego majątku z majątku osobistego przysparzającego. Odpowiedź na pytanie, dlaczego dokonano przysporzenia, mogłaby zatem brzmieć "daję, by ułatwić zarząd"” (P. Stec, Powiernictwo w prawie polskim na tle porównawczym, Zakamycze 2005 Lex Prestige). Oznacza to, iż dokonanie przewłaszczenia jest jedynie czynnością podrzędną w stosunku do zasadniczego celu umowy jakim jest umożliwienie sprawowania zarządu majątkiem w taki sposób, aby po zakończeniu stosunku powierniczego powierzający odniósł z niej zamierzoną przez siebie korzyść (korzyścią może być też wydanie pieniędzy, które weszły na zasadzie surogacji do majątku powiernika w wyniku zbycia powierzonych aktywów).

Nie jest to więc świadczenie na rzecz powiernika, gdyż nie jest dokonywane w jego interesie lecz w interesie powierzającego, a dla powiernika jest jedynie czynnością niezbędną do prawidłowego wykonania umowy (ewentualna zwłoka w wykonaniu obowiązku przeniesienia określonych aktywów przez powierzającego mogłaby w tym wypadku rozpatrywana być wyłącznie w kategoriach zwłoki wierzyciela, a nie zwłoki dłużnika). Jednocześnie należy uwzględnić, iż ekonomicznym właścicielem majątku powierzonego pozostaje powierzający, a nie powiernik („Tradycyjnie odpowiada się na to pytanie następująco: powierzający czy beneficjent są tymi osobami, w których interesie ustanawia się powiernictwo. Są oni zatem właścicielami w sensie gospodarczym. Co więcej, powiernik jest zwykle ograniczony w wykonywaniu swoich praw tak bardzo, że - przynajmniej w stosunku wewnętrznym - jego uprawnienia mają jedynie charakter "formalny" i nie służą niczemu poza ułatwieniem zarządu sprawowanego w cudzym interesie. Jak sądzę, argumenty te są oczywiste w odniesieniu do powierniczego zarządu majątkiem." - op. cit). Oznacza to, iż majątek, który w wyniku realizacji danej umowy znalazł się w sensie prawnym u powiernika jest przysporzeniem o charakterze zwrotnym (z obowiązkiem rozliczenia się z niego), a wykonywanie władztwa nad nim, co prawda dokonywane jest we własnym imieniu lecz na rachunek powierzającego („(...) powiernik nie nabywa własności w rezultacie czynności prawnej dokonanej donandi causa. Co więcej, jeżeli ma on zarządzać powierzonym mu majątkiem wyłącznie lub w przeważającej części w interesie powierzającego lub wskazanej osoby trzeciej, trudno w ogóle przyjąć, że został on obdarowany."- op. cit.) Jak zauważa się w orzecznictwie przychód podatkowy powstaje w sytuacji otrzymania przez podatnika przysporzenia o charakterze trwałym (bezzwrotnym), którym można rozporządzać jak właściciel i które wchodząc do majątku podatnika w sposób definitywny powiększają jego aktywa. Jak wynika z przytoczonego opisu przeniesienie na SKA własności akcji i udziałów nie będzie spełniało definicji przychodu dla SKA (a ściślej rzecz ujmując wspólników tejże spółki), gdyż powiernik ma obowiązek zwrotu przedmiotu powierzenia (rozliczenia się z niego), a wykonywany zarząd i wszelkie korzyści oraz pożytki z niego czerpane służą interesowi powierzającego i na jego rachunek są wykonywane. Nie można powiedzieć więc, iż w wyniku przekazania akcji i udziałów powiernikowi nastąpił definitywny przyrost jego aktywów.

Zleceniobiorca/powiernik jakim jest SKA otrzymuje określoną rzecz lub prawo po to, aby dokonać jego zbycia na rzecz osoby trzeciej lub zwrotu na rzecz powierzającego (czyli SA), gdyż w tym wypadku status stron stosunku prawnego pozostaje taki sam, a więc zbywane rzecz lub prawo również nie staje się częścią majątku zleceniobiorcy/powiernika.

Natomiast w odniesieniu do SA przeniesienie własności udziałów i akcji na SKA w wykonaniu umowy przekazania nie będzie rodziło przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych także z tego powodu, iż zgodnie z art. 14 updop przychodem z tytułu zbycia praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Umowa powiernicza z natury rzeczy nie zawiera „ceny" przekazania określonych składników majątkowych powiernikowi, gdyż powierzenie jest jedynie zobowiązaniem ubocznym w stosunku do istoty umowy. Taką ceną nie jest w szczególności „cena minimalna", poniżej której zbycie przez SKA akcji i udziałów na rzecz osoby trzeciej wymaga zgody SA, gdyż klauzula ta stanowi wyłącznie ograniczenie w rozporządzeniu przez SKA przedmiotem powierzenia na rzecz osób trzecich, a nie ceną za przewłaszczenie na rzecz powiernika. Tym samym nie można uznać, iż nastąpiło odpłatne zbycie między stronami Umowy powierniczej rodzące obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych po stronie SA.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał:

• postanowienie Naczelnika Urzędu Skarobwgo w Otwocku Znak: 1417/PG/423/39/07/ID,
• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 14 maja 1998r., sygn. akt SA/Sz 1305/97,
• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 21 czerwca 2007r., sygn. akt I SA/Sz 204/07.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. nr 94, poz. 1037 ze zm. określanego w dalszej części skrótem k.s.h.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Stosownie do treści art. 125 k.s.h., spółką komandytowo-akcyjną jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

W myśl natomiast art. 5a pkt 26 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2011r., ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną — oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Z powyższych przepisów wynika, iż spółka komandytowo – akcyjna, jako osobowa spółka prawa handlowego, nie posiada na gruncie podatku dochodowych zdolności podatkowej. Tym samym z punktu widzenia podatków dochodowych podatnikami są poszczególni wspólnicy tych spółek, a nie spółki. Sposób opodatkowania dochodu (przychodu) z tytułu udziału w spółce komandytowo – akcyjnej, będzie uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem ww. spółki jest osoba fizyczna, to dochód (przychód) z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, stosownie do treści art. 8 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2011r., przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Generalnie przyjąć należy, iż przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie korzyści i przysporzenia majątkowe uzyskane lub choćby należne podatnikowi z tytułu prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, za wyjątkiem przysporzeń, które ustawa wyłącza z kategorii przychodów, bądź kwalifikuje do innego źródła przychodów. Przy czym wysokość tej korzyści, w dniu w którym staje się należna, bądź w dniu jej uzyskania musi być możliwa do określenia, a uzyskane przysporzenie musi mieć charakter definitywny.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest akcjonariuszem w spółce komandytowo – akcyjnej, a zatem jest wspólnikiem osobowej spółki prawa handlowego.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż, co do zasady, poza wyjątkami przewidzianymi w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód osiągany przez Wnioskodawcę z tytułu udziału w tej spółce, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. W konsekwencji oceny skutków podatkowych zawieranych w ramach prowadzonej w formie spółki komandytowo – akcyjnej pozarolniczej działalności gospodarczej należy dokonywać w świetle cyt. art. 14 ust. 1 ww. ustawy.

W obrocie gospodarczym zarówno osoby fizyczne jak i prawne, a także jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (spółki osobowe) nie muszą działać osobiście, dopuszczalne jest działanie przez przedstawiciela. Istota przedstawicielstwa w prawie cywilnym polega na tym, że pewna osoba dokonuje w imieniu i na rzecz innego podmiotu czynności prawne. Osoba, która dokonuje czynności, określana jest mianem przedstawiciela, natomiast osoba, w imieniu której czynność jest dokonywana – mianem reprezentowanego.

Jeżeli czynność dokonana przez przedstawiciela mieści się w granicach umocowania udzielonego przez reprezentowanego, wywołuje ona bezpośredni skutek dla podmiotu, który udzielił pełnomocnictwa. Powszechnie wskazuje się, iż prawu cywilnemu znane są także inne podobne instytucje, które pełnią funkcje zbliżone do przedstawicielstwa, przy czym nie należy ich utożsamiać z przedstawicielstwem.

Od tej instytucji należy odróżnić np. powiernika, który na zewnątrz działa jako samodzielny podmiot prawa, jednak z mocy wewnętrznego porozumienia z inną osobą, na rzecz której działa, nie występuje we własnym interesie.

Powiernictwo jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z zm. – oznaczonego w dalszej części skrótem k.c.), zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Najczęściej podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia. Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zatem zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu.

Jak wynika z art. 734 i 735 k.c., istotą umowy zlecenia jest odpłatne (prowizja) lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub jeżeli tak stanowi umowa w imieniu własnym lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiduicjalny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zd. 2 k.c.).

Władztwo nad nabytymi prawami, jakie można przypisać zleceniobiorcy wykonującemu zlecenie powiernicze jest ograniczone, a to poprzez:

• ograniczenie czasowe – zleceniobiorca obowiązany jest przekazać nabyte prawa, bądź uzyskane korzyści na pierwsze żądanie zleceniobiorcy,
• ustawowo wyłączoną możliwość rozporządzania tymi prawami lub korzyściami na rzecz kogo innego aniżeli zleceniodawca lub wskazany przezeń podmiot, co powoduje wyłączenie możliwości efektywnego zwiększenia masy majątkowej zleceniobiorcy o prawa nabyte w wykonaniu powiernictwa,
• nieekwiwalentność dla zleceniobiorcy zbycia nabytych we własnym imieniu, lecz na rachunek zlecającego praw – prawa te przenoszone są na zlecającego nieodpłatnie - zgodnie z art. 742 Kodeksu cywilnego dający zlecenie zwraca przyjmującemu zlecenie jedynie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, oraz zwalnia go od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym, natomiast w przypadku przenoszenia powierniczo nabytych praw na wskazaną przez zlecającego osobę trzecią cena zbycia stanowi należność zleceniodawcy (art. 740 k.c.).
  
  

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż spółka komandytowo – akcyjna, w której Wnioskodawca posiada status akcjonariusza, zamierza zawrzeć ze spółką akcyjną umowę o zarząd powierniczy akcjami i udziałami w spółkach kapitałowych. Na mocy tej umowy spółka akcyjna przeniesienie powierniczo, tj. tymczasowo, własność akcji i udziałów na spółkę komandytowo – akcyjną, a spółka ta zobowiązana będzie do wykonywania zarządu tymi akcjami i udziałami za wynagrodzeniem, w szczególności do poszukania ostatecznego ich nabywcy, który nabędzie ww. akcje i udziały na warunkach określonych przez powierzającego (spółkę akcyjną). Za wykonane usługi powiernicze spółka komandytowo – akcyjna otrzyma procentowe wynagrodzenie prowizyjne, liczone od ceny sprzedaży powierzonych jej akcji i udziałów. Do czasu rozliczenia powiernik (spółka komandytowo – akcyjna) będzie przekazywał wszystkie korzyści i pożytki uzyskane z ww. akcji i udziałów, np. dywidendy, powierzającemu (spółce akcyjnej). W przypadku, gdy powiernikowi nie uda się sprzedać akcji i udziałów ostatecznemu nabywcy w terminie 5 lat, będzie zobowiązany przenieść zwrotnie ich własność na spółkę akcyjną.

Biorąc pod uwagę cyt wyżej przepisy stwierdzić należy, iż w momencie przeniesienia własności akcji i udziałów w wykonaniu umowy powierniczej na spółkę komandytowo – akcyjną, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, z tytułu tego wniesienia nie powstanie u Niego przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż przeniesienie to nie ma charakteru definitywnego (powierniczy charakter przeniesienia tych środków wymusza bowiem ich zwrot lub zwrot ekwiwalentu).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.