INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2010 r. (data wpływu 23 listopada 2010 r.) uzupełnionym pismami z dnia 3 lutego 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.) oraz z dnia 9 lutego 2011 r. (data wpływu 14 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 3 lutego 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.) oraz z dnia 9 lutego 2011 r. (data wpływu 14 lutego 2011 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy, kserokopię odpisu z KRS oraz o podanie numeru konta, na które należy wpłacić nienależną opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej jako: Spółka) zawarł z jednym ze swoich kontrahentów umowę ramową, której przedmiotem jest sprzedaż surowca niezbędnego kontrahentowi do produkcji przez niego wyrobów. Umowa przewiduje, że określone ilości surowca będą dostarczane przez Spółkę kontrahentowi w określonym okresie czasu. Strony umowy ustaliły w niej stałe ceny surowca w okresie obowiązywania umowy.

Na mocy umowy kontrahent jest zobowiązany do składania comiesięcznych zamówień do 20 dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc realizacji zamówienia. Spółka zobowiązuje się w umowie do dostawy kontrahentowi surowca w terminie podanym w zamówieniu. Spółka jest także zobowiązana do utrzymania zapasu surowca dla kontrahenta w ilości zapewniającej ciągłość dostaw. W umowie została określona stała wielkość zapasu, do którego utrzymywania jest zobowiązana Spółka. Spółka ma obowiązek zagwarantować kontrahentowi systematyczny dopływ surowca w ramach ustalonego w umowie czasu dostawy. Co do zasady, przed dokonaniem dostawy surowiec jest składowany w magazynach Spółki. Umowa dopuszcza składowanie surowca w magazynach kontrahenta na zasadach składu konsygnacyjnego. W chwili składania wniosku umowa ta obowiązuje na czas nieokreślony, z możliwością jej wypowiedzenia przez każdą ze stron z zachowaniem sześciomiesięcznego okresu wypowiedzenia.

Mając na uwadze powyższe, Spółka pragnie zracjonalizować zasady składowania surowca, obniżyć koszty ponoszone w związku ze składowaniem surowca u siebie i obniżyć koszty transportu w drodze zawarcia z kontrahentem odpłatnej umowy przechowania surowca przez kontrahenta, na mocy której surowiec byłby dowieziony do kontrahenta, np. raz w miesiącu i pobierany przez niego stosownie do zapotrzebowania, a Spółka fakturowałaby dostawy wystawiając fakturę w ostatnim dniu danego miesiąca.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku Spółka wskazała, iż strony zakładają, że surowiec będzie pobierany przez kontrahenta z miejsca jego odpłatnego przechowywania stosownie do potrzeb tego kontrahenta, przy czym strony planują, że takie pobieranie będzie następowało raz dziennie w każdym dniu, w którym kontrahent będzie prowadził działalność produkcyjną z wykorzystaniem tego surowca.

Pobieranie z miejsca przechowywania surowca będzie poświadczone dokumentem wydania magazynowego RW.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel w stosunku do surowca składowanego u kontrahenta na podstawie odpłatnej umowy przechowania, zostanie przeniesione na tego kontrahenta w dacie pobrania przez niego surowca z wydzielonej funkcjonalnie powierzchni, na której surowiec będzie składowany i tym samym, czy Spółka może rozpoznać powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług dopiero w dacie wystawienia faktury VAT w ostatnim dniu danego miesiąca w stosunku do surowca który został pobrany w tym miesiącu...

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo do rozporządzania towarem jak właściciel w stosunku do surowca składowanego u kontrahenta na podstawie odpłatnej umowy przechowania, kontrahent nabędzie dopiero w dniu wyprowadzenia potrzebnej mu części surowca z miejsca gdzie surowiec będzie przechowywany. Oznacza to, że dla Spółki miarodajny dla określenia powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów usług z tytułu sprzedaży ciągłej surowca będzie ostatni dzień danego miesiąca, w którym to dniu zostanie wystawiona faktura VAT dotycząca ilości surowca pobranego w danym miesiącu przez kontrahenta z miejsca w którym surowiec ten był przechowywany na podstawie umowy przechowania, co Spółka wywodzi z treści art. 7 ust. 1 w związku z art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł z jednym ze swoich kontrahentów umowę ramową, której przedmiotem jest sprzedaż surowca niezbędnego do produkcji przez niego wyrobów. Umowa przewiduje, że określone ilości surowca będą dostarczane w określonym okresie czasu. Na mocy umowy kontrahent jest zobowiązany do składania comiesięcznych zamówień do 20. dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc realizacji zamówienia. Spółka zobowiązuje się w umowie do dostawy kontrahentowi surowca w terminie podanym w zamówieniu. Zainteresowany jest także zobowiązany do utrzymania zapasu surowca dla kontrahenta w ilości zapewniającej ciągłość dostaw. W umowie została określona stała wielkość zapasu, do którego utrzymywania jest zobowiązany Wnioskodawca. Spółka ma obowiązek zagwarantować kontrahentowi systematyczny dopływ surowca w ramach ustalonego w umowie czasu dostawy. Co do zasady, przed dokonaniem dostawy surowiec jest składowany w magazynach Zainteresowanego. Umowa dopuszcza składowanie surowca w magazynach kontrahenta na zasadach składu konsygnacyjnego. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca pragnie zracjonalizować zasady składowania surowca, obniżyć koszty ponoszone w związku ze składowaniem surowca u siebie i obniżyć koszty transportu w drodze zawarcia z kontrahentem odpłatnej umowy przechowania surowca przez kontrahenta, na mocy której surowiec byłby dowieziony do kontrahenta np. raz w miesiącu i pobierany przez niego stosownie do zapotrzebowania a Spółka fakturowałaby dostawy wystawiając fakturę w ostatnim dniu danego miesiąca. Zainteresowany wskazał także, że surowiec będzie pobierany przez kontrahenta z miejsca jego odpłatnego przechowywania stosownie do potrzeb tego kontrahenta, przy czym planują oni że takie pobieranie będzie następowało raz dziennie w każdym dniu, w którym kontrahent będzie prowadził działalność produkcyjną z wykorzystaniem tego surowca.

Wskazać należy, iż na potrzeby podatku od towarów i usług dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Istotnymi elementami konstrukcji tej definicji są:

1. prawo do rozporządzania,
2. przeniesienie tego prawa,
3. możność rozporządzania towarem jak właściciel po stronie otrzymującego to prawo.

Z ekonomicznego aspektu transakcji ważne jest zatem, czy w wyniku danego zdarzenia gospodarczego (dostawy towarów) dochodzi do przeniesienia na rzecz kontrahenta możliwości (prawa) dysponowania rzeczą w zakresie, jaki charakterystyczny jest dla właściciela. Jeśli możliwość korzystania z przedmiotu transakcji ma charakter trwały w momencie jej zawarcia, to uznać należy, że nastąpiła dostawa towaru. Warunek ten ujęto w sformułowaniu „przeniesienie”, które rozumieć należy jako przekazanie uprawnień właścicielskich między dotychczasowym posiadaczem towaru a jego kontrahentem. Pamiętać przy tym należy, że „rozporządzanie jak właściciel” należy rozumieć w sensie ekonomicznym, czyli faktycznym.

Jak wskazał Zainteresowany, w niniejszej sprawie prawo do rozporządzania towarem jak właściciel w stosunku do surowca składowanego u kontrahenta na podstawie odpłatnej umowy przechowania, nabędzie on dopiero w dniu wyprowadzenia potrzebnej mu części surowca z miejsca gdzie surowiec będzie przechowywany.

Art. 106 ust. 1 ustawy wskazuje, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Jak zostało wskazane w interpretacji indywidualnej dnia 1 marca 2011 r. Nr ILPP2/443 1874/10 5/JK, planowana przez Wnioskodawcę w ramach zawartej umowy dostawa towarów będzie miała charakter sprzedaży ciągłej, zatem będzie on uprawniony do wystawienia faktury sprzedaży surowca raz w miesiącu, w ostatnim dniu danego miesiąca, obejmująca całość surowca pobranego przez kontrahenta.

Zgodnie z ogólną zasadą, faktura winna dokumentować każdą dostawę towarów lub świadczenie usług i być wystawiana, stosownie do § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10 12.

Natomiast według § 9 ust. 2 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

Zatem, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru, a w przypadku fakturowania sprzedaży ciągłej, termin ten liczy się od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży. Wobec powyższego, momentem powstania obowiązku podatkowego dla wszystkich dostaw zrealizowanych w danym miesiącu, będzie dzień wystawienia faktury VAT, jeżeli będzie ona wystawiona w terminie wynikającym z powołanych przepisów rozporządzenia.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie prawo do rozporządzenia towarem jak właściciel przejdzie na kontrahenta dopiero w momencie sprzedaży tego towaru (tj. w momencie jego pobrania przez kontrahenta z magazynu) i tym samym Zainteresowany może rozpoznać powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług dopiero w dacie wystawienia faktury VAT w ostatnim dniu danego miesiąca, w stosunku do surowca który został pobrany w tym miesiącu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Natomiast pozostała część wniosku dotycząca zdarzeń przyszłych w podatku od towarów i usług w zakresach: terminu wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż ciągłą, powstania obowiązku podatkowego, możliwości wystawienia jednej faktury za cały miesiąc, zostały rozstrzygnięte w odrębnych interpretacjach indywidualnych z dnia 1 marca 2011 r. odpowiednio o numerach: ILPP2/443 1874/10-5/JK, ILPP2/443 1874/10 6/JK, ILPP2/443-1874/10-7/JK.

Dodatkowo tut. Organ informuje, że w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w dniu 23 lutego 2011 r. została wydana interpretacja indywidualna nr ILPB3/423 922/10-5/EK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.