INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 29 listopada 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z udzieleniem pracownikom nieoprocentowanych pożyczek na cele mieszkaniowe z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z udzieleniem pracownikom nieoprocentowanych pożyczek na cele mieszkaniowe z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Zgodnie z regulaminem wykorzystania środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, każdy z pracowników wnioskodawcy może ubiegać się o przyznanie pomocy na cele mieszkaniowe: remont, kupno mieszkania. Pomocy udziela się w formie zwrotnych, nieoprocentowanych pożyczek, wg zasad ustalonych w regulaminie, na podstawie pisemnej umowy między zakładem pracy a pożyczkobiorcą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy kwota udzielonej zwrotnej, nieoprocentowanej pożyczki na cele mieszkaniowe z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy w związku z powyższym na płatniku ciąży obowiązek ustalania wartości oprocentowania na podstawie ceny rynkowej usług polegających na pożyczaniu pieniędzy i czy tak ustalona wartość oprocentowania stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy, nieoprocentowana, zwrotna pożyczka udzielana pracownikom z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych na cele mieszkaniowe, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie wnioskodawcy, płatnik nie ma też obowiązku ustalania wartości oprocentowania na podstawie ceny rynkowej usług polegających na pożyczaniu pieniędzy i pobierania od tak ustalonej kwoty podatku dochodowego od pracownika, któremu udzielono nieoprocentowanej pożyczki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Tym samym zwrotna pożyczka z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie stanowi przychodu po stronie pożyczkobiorcy. Wnioskodawca stwierdza, iż przepisy ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych milczą na temat oprocentowania takich pożyczek, pozostawiając tę kwestię do uregulowania w regulaminie wykorzystania funduszu. Zgodnie z intencją funduszu socjalnego, co do zasady, ma on charakter pomocy socjalnej. Taka działalność ze swej istoty nie ma na celu osiągania zysku przez płatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W art. 10 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym wskazano źródła przychodów stanowiących podstawę opodatkowania tym podatkiem.

Stosownie do przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca udziela pracownikom nieoprocentowanych pożyczek ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 04 marca 1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j. Dz. U. z 1996r. Nr 70, poz. 335 ze zm.), fundusz ten przeznaczony jest na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego.

Działalność socjalna, w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Zgodnie z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964r. Nr 16, poz. 93) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Podkreślić należy, iż otrzymanie pożyczki i jej spłata na warunkach przewidzianych w umowie pożyczki jest obojętne podatkowo. Przychód po stronie pożyczkobiorcy pojawia się w momencie, kiedy dochodzi do umorzenia pożyczki lub jej części, wtedy bowiem pożyczkobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód).

Odmiennie należy traktować ewentualne odsetki, które są opłatą za korzystanie ze środków finansowych pożyczkodawcy. Wysokość odsetek (w sposób niebudzący wątpliwości, co do wysokości), jak i zasady oraz terminy spłaty pożyczki wraz z ewentualnymi odsetkami winny być określone w umowie pożyczki. Odstąpienie od naliczania odsetek (udzielenie pożyczki bez oprocentowania) mieści się w zasadzie swobody kształtowania umów i nie wywołuje skutków podatkowych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika wprost, że wnioskodawca odstąpi od naliczania odsetek. Każdy z pracowników będzie mógł zaciągać pożyczkę bez oprocentowania.

Skoro pożyczka udzielana jest pracownikom na równych zasadach, to brak jest podstaw do stwierdzenia, że u któregokolwiek z nich wystąpił przychód. Zatem w przedstawionym zdarzeniu przyszłym korzystanie przez pracowników z nieoprocentowanej pożyczki nie wywołuje skutków podatkowych. Tym samym, dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, wnioskodawca nie będzie miał obowiązku ustalania wartości rynkowej oprocentowania pożyczek na cele mieszkaniowe i pobrania od tak ustalonej kwoty podatku.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.