INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 22.12.2010 r. przesłanego zgodnie z właściwością miejscową do tut. Organu (data wpływu 04.01.2011 r. ), uzupełnionym pismem z dnia 04.03.2011r. (data wpływu 07.03.2011r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 23.02.2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie właściwego dokumentowania otrzymywanego wynagrodzenia z tytułu wynajmu, w sytuacji gdy Zainteresowany nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.01.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie właściwego dokumentowania otrzymywanego wynagrodzenia z tytułu wynajmu, w sytuacji gdy Zainteresowany nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości podlegającej wynajmowi, w której znajdują się lokale mieszkalne i użytkowe. Nieruchomość jest zarządzana przez wynajętą specjalistyczną firmę. Rozliczenia finansowe realizowane są w następujący sposób - wszystkie faktury wystawia jeden z pięciu współwłaścicieli, upoważniony przez pozostałych czterech. On również otrzymuje wszystkie faktury zakupów (kosztów) na potrzeby całej nieruchomości (woda, energia, remonty, itp.) Wyżej wymieniony obciąża z kolei pozostałych, refakturując wszystkim ich udział w kosztach, a w zamian oni refakturują ich udział w przychodach.

Czterej współwłaściciele są płatnikami VAT i wystawiają faktury VAT. Wnioskodawca nie jest płatnikiem VAT - na podstawie art. 113 ust. 1 i wystawia współwłaścicielowi rachunek wynikający z jego udziału (6,25%), zgodny z rozporządzeniem Ministra Finansów poz. 1373 z dnia 22.08.2005 r., art. 14 ust. 1, na wynikający z jego udziału przychód brutto (czynsz + VAT).

Współwłaściciel domaga się od Wnioskodawcy faktury VAT, twierdząc że przy obecnym sposobie rozliczenia, jego VAT go obciąża i nie chce za Wnioskodawcę płacić.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy powyższy sposób rozliczeń jest prawidłowy ... – jeżeli nie, Wnioskodawca prosi o wskazanie, co należy zmienić by doprowadzić do zgodności z ustawą.

Zainteresowany uważa, że jest to rozliczenie prawidłowe, bowiem wystawiając rachunek na sumę brutto przejmuje cały przychód przypadający na niego wraz z obowiązkiem rozliczenia się z tego udziału w Urzędzie Skarbowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r., Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w brzmieniu obowiązującym od 1.01.2011 r. zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na mocy § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.) zwanego dalej rozporządzeniem fakturowym, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „Faktura VAT”.

Zgodnie z art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości podlegającej wynajmowi, która jest zarządzana przez wynajętą specjalistyczną firmę. Faktury wystawia jeden z pięciu współwłaścicieli, upoważniony przez pozostałych czterech, otrzymuje on także wszystkie faktury dokumentujące wydatki poniesione na potrzeby całej nieruchomości, a następnie obciąża on pozostałych, refakturując wszystkim ich udział w kosztach, a w zamian oni fakturują ich udział w przychodach. Wnioskodawca zaznacza, iż jako jedyny ze współwłaścicieli nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, z uwagi na nieprzekroczenie limitu sprzedaży opodatkowanej na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w związku z czym wystawia współwłaścicielowi rachunek na wynikający z jego udziału przychód brutto (czynsz + VAT). Wątpliwości Zainteresowanego sprowadzają się do potwierdzenia słuszności przyjętego sposobu rozliczeń z tytułu otrzymywanego wynagrodzenia.

W art. 113 ust. 1 ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli określonego w tej regulacji poziomu sprzedaży opodatkowanej. Dopiero po przekroczeniu tej kwoty podatnik zobowiązany byłby do zarejestrowania się jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, wchodząc tym samym w prawa i obowiązki jako podatnika VAT. Z kolei, z treści art. 106 ust. 1 jak również § 4 ust. 1 rozporządzenia fakturowego wynikają obowiązki dokumentowania dokonywanej sprzedaży przez czynnych podatników podatku od towarów i usług. Jednocześnie regulacja ta zastrzega możliwość dokumentowania dostaw towarów oraz świadczenia usług poprzez wystawienie faktury VAT jedynie przez czynnych podatników podatku VAT, w związku z czym podmiot nieposiadający statusu czynnego podatnika podatku od towarów i usług nie jest uprawniony do wystawiania faktur VAT.

Z kolei art. 87 § 1 O.p. wskazuje na rachunek jako inną formę dokumentowania sprzedaży, w sytuacji gdy inny obowiązek nie wynika z odrębnych ustaw. Z taką sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie, gdzie Wnioskodawca jako podmiot zwolniony na mocy art. 113 ust. 1 od podatku od towarów i usług, niebędący czynnym podatnikiem VAT, nie ma możliwości dokumentowania fakturami VAT otrzymywanego wynagrodzenia z tytułu przypadającego na niego udziału w wynajmowanej nieruchomości. Stąd też w tym celu zobowiązany jest wystawić rachunek, o którym mowa w ordynacji podatkowej.

Reasumując, Wnioskodawca jako niezarejestrowany podatnik VAT, zwolniony od podatku w trybie art. 113 ustawy z racji osiąganego poziomu sprzedaży opodatkowanej, postępuje prawidłowo dokumentując ogólną sumę należności otrzymywanych z tytułu posiadanego udziału w wynajmowanej nieruchomości poprzez wystawienie rachunku, o którym mowa w art. 87 § 1 O.p.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.