INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2010 r. (data wpływu 20 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego przy świadczeniu usług rachunkowo-księgowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego przy świadczeniu usług rachunkowo-księgowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada Certyfikat Księgowy wydany przez Ministra Finansów RP w dniu 9 czerwca 2008 r., na podstawie którego stosownie do art. 76a ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości jest uprawniony do wykonania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Od dnia 1 lutego 2010 r. Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą, sklasyfikowaną wg PKD 2007 69.20.Z – Działalność rachunkowo-księgowa; Doradztwo podatkowe (wg PKWiU 1997 – 74.12.20 „Usługi w zakresie księgowości, z wyjątkiem deklaracji podatkowych; PKWiU 2008 pod symbolem 69.20.2 „Usługi rachunkowo-księgowe”), nie udzielając przy tym porad prawnych, ani nie podpisując deklaracji podatkowych. Nie występuje również w imieniu swoich klientów przed żadnym organem podatkowym.

Usługi, które prowadzi Wnioskodawca obejmują przede wszystkim prowadzenie ksiąg rachunkowych oraz podatkowej księgi przychodów i rozchodów na zlecenie Klientów (osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą).

Zakres świadczonych przez Zainteresowanego usług:

• prowadzenie PKPiR oraz ksiąg rachunkowych;
• prowadzenie rejestrów VAT oraz przygotowywanie na ich podstawie deklaracji VAT-7;
• obliczanie zaliczek na podatek dochodowy Klientów i ich pracowników;
• rozliczanie składek ZUS Klientów i ich pracowników oraz przygotowywanie stosownych deklaracji;
• prowadzenie ewidencji środków trwałych i wyposażenia;
• sporządzanie listy płac i indywidualnych kart przychodów pracowników;
• prowadzenie akt osobowych pracowników.

W ramach prowadzonego Biura Rachunkowego Wnioskodawca nie świadczy usług w zakresie doradztwa, a także nie sporządza deklaracji podatkowych osobom nieprowadzącym działalności gospodarczej oraz podmiotom, którym nie prowadzi ewidencji.

Planowana wartość przychodów ze sprzedaży w bieżącym roku nie przekroczy kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, tj. kwoty 50.000 zł.

Zainteresowany nie dokonał zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług (VAT-R).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego prawidłowym jest korzystanie przez Wnioskodawcę ze zwolnienia podmiotowego, w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – sprzedaży usług świadczonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy, zakres świadczonych przez niego usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie kwalifikuje się do czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. u. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) i w związku z tym możliwe jest korzystanie przez Zainteresowanego ze zwolnienia z opodatkowania sprzedaży podatkiem VAT, na podstawie art. 113 ust. 1 ww. ustawy, do czasu, gdy wartość sprzedaży nie przekroczy kwoty 100.000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. u. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. u. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

W myśl przepisu art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Należy zauważyć, że art. 113 ust. 1 od dnia 1 stycznia 2011 r. na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 215, poz. 1666), otrzyma brzmienie – zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jednakże art. 2 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Należy zauważyć, iż w oparciu o art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych uzyskał delegację ustawową do określenia, w drodze rozporządzenia listy towarów i usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Ponadto, przepis § 26 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), określa listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

W załączniku tym, zatytułowanym „Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy” wymieniono pod pozycją 37 „Doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego” oraz pod pozycją 38 „Usługi prawnicze”.

Należy podkreślić, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro ustawa o VAT w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i 9, należy – wobec braku w ustawie definicji doradztwa – posłużyć się znaczeniem językowym. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) „doradzić – doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Natomiast „doradztwo” to, wg powyższego słownika, udzielanie fachowych porad.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że od dnia 1 lutego 2010 r. Wnioskodawca posiadający Certyfikat Księgowy wydany przez Ministra Finansów RP, prowadzi działalność gospodarczą, sklasyfikowaną wg PKD 2007 69.20.Z – Działalność rachunkowo -księgowa; Doradztwo podatkowe (wg PKWiU 1997 – 74.12.20 „Usługi w zakresie księgowości, z wyjątkiem deklaracji podatkowych; PKWiU 2008 pod symbolem 69.20.2 „Usługi rachunkowo -księgowe”), nie udzielając przy tym porad prawnych, ani nie podpisując deklaracji podatkowych. Nie występuje również w imieniu swoich klientów przed żadnym organem podatkowym. Usługi, które prowadzi Wnioskodawca obejmują przede wszystkim prowadzenie ksiąg rachunkowych oraz podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów na zlecenie Klientów (osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą). w ramach prowadzonego Biura Rachunkowego Wnioskodawca nie świadczy usług w zakresie doradztwa, a także nie sporządza deklaracji podatkowych osobom nieprowadzącym działalności gospodarczej oraz podmiotom, którym nie prowadzi ewidencji.

Planowana wartość przychodów ze sprzedaży w bieżącym roku nie przekroczy kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, tj. kwoty 50.000 zł.

W tym miejscu wskazać należy, iż „usługi doradztwa podatkowego” według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług mieszczą się w grupowaniu 74.12.30-00.00 „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Skoro nomenklatura klasyfikacyjna różnicuje usługi w zakresie rachunkowości od usług doradztwa podatkowego to nieuzasadnione jest zrównanie tych usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług stanowią, iż co do zasady usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej identyfikuje się za pomocą tych klasyfikacji. Zatem, określając czy świadczenie usług powoduje wyłączenie ze zwolnienia podmiotowego, czy też nie, należy mieć na uwadze klasyfikację statystyczną świadczonych usług oraz stan faktyczny sprawy. Przynależność świadczonych usług do konkretnego grupowania opiera się bowiem na szczegółowym badaniu poszczególnych usług, warunków ich świadczenia (kompleksowe; w ramach jednego zlecenia; na odrębne zlecenie) oraz ich cech istotnych z punku widzenia klasyfikowania.

Należy zauważyć, iż istotę czynnika klasyfikacyjnego przy badaniu zasadności wyłączenia ze zwolnienia podmiotowego podmiotów wykonujących określone czynności potwierdza również treść upoważnienia ustawowego zawartego w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy.

W świetle ww. przepisów prawa i przedstawionego stanu faktycznego z uwzględnieniem wskazanych klasyfikacji statystycznych, Wnioskodawcy przysługuje prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy, pod warunkiem, że nie świadczy usług w zakresie doradztwa i udzielania porad prawnych.

Podkreślić jednak należy, iż kwestie dotyczące klasyfikacji statystycznych, nie mieszczą się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). w związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska dotyczącego powołanej klasyfikacji statystycznej.

Należy zaznaczyć, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono w oparciu o grupowania statystyczne wskazane przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego i traci ona swą aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.