INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2010 r. (data wpływu 20 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z dzierżawą i poddzierżawą gruntów rolnych na cele rolnicze – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z dzierżawą i poddzierżawą gruntów rolnych na cele rolnicze.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada własne grunty rolne stanowiące gospodarstwo rolne, które dzierżawi na cele działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. innym podmiotom. Posiada również podpisane umowy na dzierżawę gruntów rolnych, które także stanowią gospodarstwo rolne i przeznaczone są również na cele działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. Zgodnie z tymi umowami Zainteresowany ma prawo do poddzierżawiania tych gruntów również na te same cele działalności rolniczej. Z tytułów dzierżawy własnych gruntów rolnych (gospodarstwa rolnego) jak i z tytułu poddzierżawy dzierżawionych gruntów rolnych (gospodarstwa rolnego) Wnioskodawca uzyskuje rocznie około 200 000,00 zł przychodu. Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie dzierżawy i poddzierżawy gruntów rolnych (gospodarstwa rolnego) na cele działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. Zatem nie realizuje dzierżawy czy poddzierżawy tych gruntów rolnych w ramach działalności gospodarczej. Na dzierżawionych i poddzierżawionych gruntach rolnych prowadzona jest wyłącznie działalność rolnicza przez dzierżawcę lub poddzierżawcę. Podmioty te są producentami rolnymi i występują o dopłaty do ARiMR. Wnioskodawca uzyskuje wynagrodzenie za dzierżawę i poddzierżawę gruntów rolnych (gospodarstw rolnych) w wysokości ustalonej z dzierżawcą czy poddzierżawcą. Dzierżawione i poddzierżawiane grunty rolne stanowią co najmniej 1 ha - stanowią zatem gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dzierżawa, poddzierżawa gruntów rolnych - stanowiących gospodarstwo rolne - na cele działalności rolniczej w zaistniałym stanem faktycznym nie stanowi źródła przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, z treści art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że źródłem przychodu podlegającym opodatkowaniu jest m.in. dzierżawa czy poddzierżawa gospodarstwa rolnego na cele nierolnicze. Mając na uwadze treść powołanego przepisu, należy uznać, że intencją ustawodawcy było w przypadku dzierżawy czy poddzierżawy gospodarstwa rolnego kryterium celu dzierżawy i uznanie jej za źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych tylko wówczas, gdy gospodarstwo rolne wydzierżawiane jest na cele nierolnicze.

Zdaniem Wnioskodawcy odpowiednio, dzierżawa czy poddzierżawa gospodarstwa rolnego na cele działalności rolniczej nie stanowi dla wydzierżawiającego czy poddzierżawiającego będącego osobą fizyczną źródła przychodów podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz nie podlega zgłoszeniu do właściwego urzędu skarbowego.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Zainteresowany powołuje interpretacje publikowane na stronie internetowej Ministerstwa Finansów.

Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Działalnością rolniczą - zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 2 dla potrzeb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb.

Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie, co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w tym przepisie ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną wyżej definicją działalności rolniczej podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce).

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy, źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Jak wynika z powyższego, do źródeł przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy i poddzierżawy ustawodawca zalicza między innymi dzierżawę, poddzierżawę gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej. Nie stanowi jednak źródła przychodów, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dzierżawa i poddzierżawa gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele rolnicze.

A zatem dla uznania za źródło przychodów dzierżawy gospodarstwa rolnego lub jego składników najistotniejsze znaczenie ma okoliczność na jakie cele jest wydzierżawiane gospodarstwo rolne lub jego składniki.

Przy określaniu zakresu wspomnianego wyżej wyłączenia z katalogu źródeł przychodów należy uwzględnić treść definicji gospodarstwa rolnego, sformułowanej w ustawie o podatku rolnym.

Zgodnie z art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w tej ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym. Za gospodarstwo rolne, w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 ze zm.), uważa się obszar gruntów, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Zatem jedynie przychody z dzierżawy oraz poddzierżawy gospodarstwa rolnego, tj. gruntów wchodzących w jego skład, podlegających opodatkowaniu podatkiem rolnym, nie stanowią źródła przychodu.

Reasumując, jeżeli więc posiadane przez Wnioskodawcę gospodarstwa rolne wydzierżawione i poddzierżawione zostały na działalność rolniczą, o której mowa w cyt. powyżej art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to uzyskany przychód z tytułu dzierżawy i poddzierżawy z tego tytułu nie stanowi źródła przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych organów podatkowych należy stwierdzić, iż wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.